Υπερθυρεοειδισμός (ΗΤ)

Ριπήτ

Ο υπερθυρεοειδισμός είναι η πιο συχνή ορμονοπάθεια στις ώριμες γάτες. Η υπερβολική παραγωγή του θυρεοειδούς σε θυροξίνη (ορμόνη) προκαλεί τη νόσο του υπερθυρεοειδισμού. Η αιτία μέχρι σήμερα παραμένει άγνωστη. Εντούτοις η γάτα απαντά καλά στην θεραπεία και αν διαγνωστεί έγκαιρα και θεραπευτεί κατάλληλα, το αποτέλεσμα είναι γενικά καλό.

Ο θυρεοειδής βρίσκεται στην βάση του λαιμού και αποτελείται από δύο λοβούς όπως τα φτερά μιας πεταλούδας. Στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων η υπερβολική παραγωγή της ορμόνης οφείλεται σε υπερτροφία (καλοήθη) που προσβάλλει και τους δύο λοβούς αν και στις περισσότερες φορές ο ένας είναι πιο προσβεβλημένος από τον άλλο. Δυστυχώς σε μερικές σπάνιες περιπτώσεις πρόκειται για κακοήθη όγκο (αδενοκαρκίνωμα) και η θεραπεία είναι δύσκολη.

Πώς θα καταλάβω ότι η γάτα μου έχει υπερθυρεοειδισμό;

Οι προσβεβλημένες γάτες μπορεί να αναπτύξουν μια ποικιλία κλινικών συμπτωμάτων που αρχικά είναι δύσκολο να αναγνωριστούν. Λόγος επίσκεψης στο γιατρό είναι η απώλεια βάρους, η αυξημένη όρεξη (πολυφαγία), η διάρροια, η αυξημένη διεγερσιμότητα, η ταχυκαρδία, η ανησυχία ή ακόμη και η υπερδραστηριότητα.

Δεν είναι σπάνιο να παρατηρηθούν πολυδιψία, πολυουρία και ευκαιριακά εμετός. Στα τελικά στάδια μπορεί να παρατηρηθεί γενικευμένη αδυναμία, λήθαργος και απώλεια όρεξης.Οι υπερθυρεοειδικές γάτες μπορούν να εμφανίσουν επίσης: Υπερτροφική καρδιομυοπάθεια, Υπέρταση, Νεφρική νόσο.

Πώς θα γίνει η διάγνωση και η θεραπεία της νόσου;

Ο γιατρός στα πλαίσια της πλήρους γενικής φυσικής εξέτασης, πιθανόν να ψηλαφίσει διογκωμένο θυρεοειδή αδένα. Η επιβεβαίωση της διάγνωσης γίνεται προσδιορίζοντας στο αίμα τα επίπεδα της T4(θυροξίνης) και της T3(τρι-ιωδοθυρονίνης) των δύο ορμονών δηλαδή του θυρεοειδούς. Αν παρά τις έντονες ενδείξεις ότι η γάτα έχει υπερθυρεοειδισμό, βρεθεί ότι η τιμή της T4 είναι στα φυσιολογικάόρια, θα ήταν σκόπιμο να επαναληφθεί το τεστ σε διαφορετικό χρόνο ή να γίνουν πιο σύνθετοι διαγνωστικοί έλεγχοι.

Φαρμακολογική αντιμετώπιση.

Χορήγηση αντιθυρεοειδικών φαρμάκων που ελαττώνουν την έκκριση θυροξίνης χωρίς να θεραπεύουν οριστικά το πρόβλημα αλλά επιτρέπουν μακροχρόνιο έλεγχο του υπερθυρεοειδισμού εφ' όρου ζωής.

Μειονεκτήματα της θεραπείας αυτής είναι η δυσκολία χορήγησης χαπιών σε μερικές γάτες και οι απαιτούμενοι τακτικοί έλεγχοι αίματος κατά την διάρκεια της θεραπείας (παρενέργειες). Πλεονεκτήματα θεωρούνται η άμεση διαθεσιμότητα του φαρμάκου και η φθηνή του τιμή.

Χειρουργική αντιμετώπιση

Η θυρεοειδεκτομή, η χειρουργική δηλαδή αφαίρεση του υπερτροφικού ιστού του θυρεοειδούς μπορεί να προσφέρει μόνιμη θεραπεία και είναι θεραπεία εκλογής για πολλές γάτες.

Μειονεκτήματα της θεραπείας είναι η εμφάνιση συμπτωμάτων υπερθυρεοειδισμού ακόμη και μετά από επιτυχή εγχείρηση (προσβολή από την νόσο ιστού του θυρεοειδούς που παράμεινε μετά την επέμβαση) και η αναισθησία. Τα καρδιακά προβλήματα δηλαδή που πολλές φορές συνυπάρχουν πρέπει να βρίσκονται κάτω από έλεγχο πριν την νάρκωση.

Η θυρεοειδεκτομή δεν είναι απλή “χειρουργική αφαίρεση”. Απαιτείται προσοχή από τον χειρουργό να μην ενοχλήσει τους παραθυρεοειδείς αδένες που βρίσκονται μέσα στον αδένα του θυρεοειδούς και παίζουν βασικό ρόλο στην ρύθμιση του ασβεστίου στο αίμα (συνεπώς και της ζωής).

Θεραπεία με ραδιενεργό Ιώδιο (I¹³¹)

Το ραδιενεργό ιώδιο (I¹³¹) χρησιμοποιείται για να δώσει ασφαλή και αποτελεσματική θεραπεία στον υπερθυρεοειδισμό. Το ιώδιο (I¹³¹) έχει την ιδιότητα να προσλαμβάνεται μόνο από τον ιστό του θυρεοειδή ακόμη και αν ο ιστός αυτός βρίσκεται σε θέση του σώματος που κανονικά δεν θα έπρεπε. Μόλις απορροφηθεί καταστρέφει με ακτινοβολία τον προσβεβλημένο θυρεοειδή ενώ ταυτόχρονα σέβεται και δεν καταστρέφει τους άλλους ιστούς (πχ παραθυρεοειδείς αδένες). Μειονέκτημα της θεραπείας είναι ο απαιτούμενος εγκλεισμός της γάτας για 30 περίπου ημέρες σε ειδικό χώρο που έχει άδεια για τέτοιου είδους θεραπείες μέχρι το επίπεδο της ακτινοβολίας της να πέσει σε επιτρεπτά όρια. Αυτό το μέτρο γίνεται για να μην εκτίθενται σε ακτινοβολία οι άνθρωποι που θα έρθουν σε επαφή μαζί της μετά από την ένεση.

Το πλεονέκτημα είναι ότι η μέθοδος αυτή είναι θεραπευτική, δεν έχει παρενέργειες, δεν απαιτεί αναισθησία και προσβάλλει αποτελεσματικά κάθε ιστό θυρεοειδούς.