Η ΓΕΝΝΑ

ISMINI

Ref: Ερικ Άμπερμαν «Οι γάτες»

Πολλές γάτες είναι ικανές να γεννήσουν μόνες τους. Πολλές όμως δυσκολεύονται και χρειάζεται μία ιδιαίτερη προσοχή.

Εάν μια γάτα δυσκολευτεί ιδιαίτερα την ώρα που γεννάει μπορεί να εγκαταλείψει την προσπάθεια να βγάλει το γατάκι από τη μήτρα ακόμη κι αν το γατάκι έχει μισοβγεί.
Αυτή είναι μια από τις λίγες περιπτώσεις που μπορείτε να σώσετε τη ζωή του γατιού χωρίς να βάλετε σε κίνδυνο τη ζωή της μάνας. Όταν παίζετε το ρόλο της "μαμής" πρέπει να έχετε ιδιαίτερη σταθερότητα κι ένα βοηθό απαραίτητα.

Και επί το έργον. Πλύνετε τα χέρια σας προσεχτικά ενώ ο βοηθός φέρνει μια πετσέτα. Κρατήστε τη γάτα σταθερά και προσεκτικά από τους ώμους. Εξετάστε το γατάκι που βγαίνει. Θα πρέπει να δείτε το κεφάλι και ένα ή δύο μπροστινά πόδια ή την ουρά και τα πίσω πόδια. Τότε πιάστε όσο περισσότερο μέρος του σώματος γίνεται με τα χέρια τυλιγμένα στην πετσέτα και τραβήξτε προσεκτικά.
Αν αυτή η μέθοδος δεν αποδώσει προσπαθήστε να τακτοποιήσετε κάπως αλλιώς το γατάκι μέσα στην πύελο, σπρώχνοντας το πίσω περίπου ένα εκατοστό και μετά γυρίστε το ελαφρά. Το προσεκτικό τράβηγμα κουνώντας το πότε από τη μία και πότε από την άλλη είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από το κατευθείαν τράβηγμα προς τα έξω. Εάν αποτύχει κι αυτή η μέθοδος φωνάξτε τον κτηνίατρο αμέσως.
Ίσως φτάσει αργά για να σώσει το συγκεκριμένο γατάκι, αλλά τα άλλα ίσως έχουν περισσότερες πιθανότητες.

Άλλο ένα συνηθισμένο πρόβλημα είναι ότι το γατάκι δεν μπορεί να αναπνεύσει αμέσως. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε μία σειρά λόγους αλλά ο πιο συνηθισμένος είναι ότι η γάτα είναι κουρασμένη και δεν τελείωσε τη δουλειά που έπρεπε να κάνει. Με άλλα λόγια, γέννησε το γατάκι αλλά δεν το καθάρισε από τις μεμβράνες ή δεν το έπλυνε με τη γλώσσα της για να το τονώσει. Έτσι το γατάκι μένει εκεί μέσα στο «σάκο» του προσπαθώντας μάταια να αναπνεύσει. Βγάλτε τις μεμβράνες με μια στεγνή πετσέτα και καθαρίστε του τη μουσούδα και το κεφάλι , σκουπίστε το στόμα και τη μύτη και βεβαιωθείτε ότι δεν υπάρχουν υπολείμματα υγρού στο στόμα.
Εάν είναι ακόμα υγρό, ένα ελαφρύ τρίψιμο σε όλο του το σώμα θα το βοηθήσει να αναπνεύσει και θα το κάνει να βγάλει κραυγές φαινομενικής αγανάκτησης, αλλά που στην πραγματικότητα θα βοηθήσει τα πνευμόνια του να ανοίξουν.

Ο ομφάλιος λώρος που συνδέει το γατάκι με τον πλακούντα κανονικά κόβεται από την ίδια τη γάτα. Δηλαδή μετά τη γέννηση η γάτα τρώει τον πλακούντα και έτσι κόβεται και ο ομφάλιος λώρος. Εάν όμως ο ομφάλιος λώρος μείνει ανέπαφος θα κοπεί μόνος του γιατί έχει αυτή τη φυσική τάση. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να παρέμβουμε με ψαλίδια κι άλλα εργαλεία.

Αιμορραγία μετά τη γέννα

Πάντα παρουσιάζεται μια μικρή αιμορραγία μετά τη γέννα. Αν όμως είναι μεγάλη τότε η γάτα εξασθενεί και η γλώσσα της φαίνεται πολύ άσπρη. Αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα και θα πρέπει να ειδοποιηθεί ο γιατρός αμέσως.
Οι πιο πολλές γάτες αναλαμβάνουν γρήγορα μετά τη γέννα αλλά αν προηγηθεί φλόγωση της μήτρας (μητρίτης) θα δείτε ή θα νιώσετε τη μυρωδιά από ένα παχύ καφέ υπόλειμμα στον κόλπο. Η γάτα δεν θα τρώει θα είναι ανήσυχη, διψασμένη και πιθανώς θα αδιαφορεί για τα μικρά της. Και πάλι καλέστε το γιατρό γιατί υπάρχει περίπτωση να χάσετε γάτα και γατάκια.

Το θέμα της γέννας δεν εξαντλείται τόσο γρήγορα γιατί είναι τεράστιο. Οι λεχώνες έχουν το δικό τους μέρος που θα ξαπλώσουν. Άλλες μας εμπιστεύονται να τις εγκαταστήσουμε κάπου, ενώ άλλες σα να διαισθάνονται ότι τα γατάκια είναι ανεπιθύμητα γεννούν σε μία απομακρυσμένη κρυψώνα.

Εδώ να προσθέσω ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα το αντιμετώπισα στη πρώτη γέννα της γάτας μου. Έχοντας όμως αποστηθίσει στην κυριολεξία το συγκεκριμένο άρθρο καθάρισα εγώ το τελευταίο γατάκι της γέννας από τα υγρά στη μυτούλα, γιατί η μαμά του ήταν πολύ εξαντλημένη και δεν ασχολήθηκε καθόλου.
Επίσης νομίζω ότι η πρώτη γέννα είναι πάντα η πιο δύσκολη ειδικά εάν η γάτα είναι μικρή και τα γατάκια πολλά.