ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΕΚΤΗ ΖΩΩΝ

ISMINI

Πηγές:
http://www.geocities.com/Heartland/Woods/4423/collector.html

http://www.ilmorescue.org/animal_collector_syndrome.htm

http://www.metroactive.com/papers/metro/07.03.96/animals-9627.html

Όλοι έχουμε ακούσει ιστορίες κακοποίησης και αγριότητας προς τα ζώα. Το παράξενο είναι ότι μερικοί από τους χειρότερους δράστες τέτοιων περιστατικών, είναι άνθρωποι που λένε και πιστεύουν ότι τα βοηθούν.

Συχνά αυτοαποκαλούνται«ζωόφιλοι», «σωτήρες ζώων» ή «ακτιβιστές», αλλά δεν είναι τίποτα άλλο από συλλέκτες ζώων ή εθισμένοι στην περισυλλογή ζώων.

Με απλά λόγια, ως συλλέκτης ζώων χαρακτηρίζεται το άτομο που αποκτά περισσότερα ζώα από εκείνα που μπορεί να φροντίσει. Αυτά τα άτομα δεν μπορούν να διακρίνουν ότι το ζώα τους υποφέρουν και είναι παραμελημένα. Μερικές από τις πιο δραματικές υποθέσεις είναι άνθρωποι με εκατοντάδες ζώα -που συχνά προβάλλονται από τα Μ.Μ.Ε.- άλλοι με πολύ λιγότερα. Και στις δύο περιπτώσεις τα ζώα που συλλέγουν είναι αναγκασμένα να ζουν σε ελεεινές συνθήκες στοιβαγμένα, χωρίς κανονική ιατρική φροντίδα και τροφή.

Το ότι λειτουργούν έτσι το αποδίδουν στο ότι θέλουν να σώσουν κάποια ζώα τα οποία διαφορετικά θα υπέφεραν ή θα κατέληγαν στην ευθανασία. Όμως οι συνθήκες κάτω από τις οποίες κρατούν αυτά τα ζώα είναι απάνθρωπες και συχνά τα οδηγούν στο να υποφέρουν χειρότερα από υποσιτισμό, αφυδάτωση, αρρώστιες και πρώιμο θάνατο. Και το χειρότερο είναι ότι τα ζώα αυτά συχνά ζουν σε πολύ μικρούς χώρους «το ένα πάνω στο άλλο».

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Φυσικά κάθε άτομο είναι μοναδικό, αλλά το κοινό γνώρισμα των ανθρώπων αυτών είναι ότι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να αναγνωρίσουν ότι τα ζώα υπό την προστασία τους υποφέρουν και είναι παραμελημένα. Επιμένουν ότι τα άρρωστα ζώα είναι υγιή και τα σκελετωμένα ζώα τρέφονται σωστά. Επίσης αρνούνται οποιαδήποτε βοήθεια από φιλοζωικές οργανώσεις κ.α.

Παρακάτω μερικά ακόμη χαρακτηριστικά ενός συλλέκτη ζώων:

Μια ανάγκη να κατέχει πολλά ζώα. Πολλοί παράλληλα με τα ζώα συλλέγουν και ένα σωρό εφημερίδες, μπουκάλια και σκουπίδια στο χώρο τους.

Ταλέντο στο να κερδίζουν την συμπόνια και τη συμπάθεια για το πρόσωπο τους, ακόμα και όταν αποδεικνύεται τι ακριβώς κάνουν.

Ανάγκη να ασκούν εξουσία και έλεγχο. «Όσο πιο πολλά ζώα, τόσο το καλύτερο!». Με το να ελέγχουν και να ορίζουν τη ζωή του κάθε ζώου υπό την κατοχή τους, νιώθουν ισχυροί.

Μια μυστική και μοναχική ζωή. Δεν αφήνουν άλλους να εισβάλουν στις «ιδιωτικές συλλογές» τους.

Εμμονή στην αποδοχή της πραγματικότητας. Οι συλλέκτες θεωρούν τον εαυτό τους «σωτήρα» και πιστεύουν ότι η κατάσταση που έχουν δημιουργήσει στα ζώα εύκολα διορθώνεται.

Η εξάρτηση του συλλέκτη δημιουργεί ένα τεράστιο μαρτύριο απέναντι στα ζώα, που ισχυρίζεται ότι αγαπά όπως κανείς άλλος.

ΔΙΑΦΟΡΕΣ

Σημαντικό είναι να σημειωθεί η διαφορά ανάμεσα στους συλλέκτες ζώων και σε εκείνους που παρέχουν φροντίδα με συνέπεια σε μεγάλο αριθμό ζώων.

Το να κατέχει κανείς πολλά ζώα δεν τον χαρακτηρίζει αυτόματα συλλέκτη. Το πρόβλημα αρχίζει όταν ο αριθμός των ζώων γίνεται πιο σημαντικός από την φροντίδα τους.

Ένας υπεύθυνος «ιδιοκτήτης» ζώων γνωρίζει ότι όλα τα ζώα χρειάζονται ιατρική παρακολούθηση, εμβολιασμούς, σωστό και υγιεινό περιβάλλον, τροφή και νερό, καθώς και αρκετές ώρες ενασχόλησης μαζί τους. Και βέβαια πολλή αγάπη.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ

Πρόσφατα θεσπίστηκε στην Santa Clara των Η.Π.Α. για να ρυθμίσει τα προβλήματα που δημιουργούνται από εκείνους που ταΐζουν αδέσποτες γάτες, ο εξής κανονισμός: Ο καθένας που ταίζει μια γάτα/ες για περισσότερες από 5 συνεχείς μέρες θα θεωρείται ιδιοκτήτης τους και θα είναι υποχρεωμένος να στειρώνει το ζώο.

Παρόλο που το μέτρο αυτό αφορά το 10% του πληθυσμού που ζει σε περιοχές απομακρυσμένες και θα είναι δύσκολο να εφαρμοστεί, ο διοικητής Chris Arnold το χαρακτήρισε πολύ σημαντικό. Αυτό γιατί θα αφυπνίσει τους κατοίκους απέναντι σε άτομα που φέρουν αυτό το προφίλ. Συνήθως ηλικιωμένοι, μοναχικοί, κυρίως γυναίκες. Γνωστές ως ευγενικές κυρίες που θυσιάζουν όλη τους την σύνταξη για να ταϊσουν εκατοντάδες γάτες. Όμως –όπως υποστηρίζουν και τα φιλοζωικά σωματεία- δεν υπάρχει καμία «ευγένεια» στην μέθοδο αυτή. Στην πραγματικότητα πρόκειται για καταδίκη σε αργό και βασανιστικό θάνατο που υποβάλλονται τα ζώα αυτά, όταν ταυτόχρονα κανείς δεν τους παρέχει την απαιτούμενη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και δεν τα στειρώνει.

Robert Scheer δημοσιογράφος

H ELIZABETH μιλάει σήμερα από το σπίτι της κοντά στα βουνά της Capitola, όπου πολλές γάτες κυκλοφορούν τρομαγμένες ανάμεσα στις βουνοπλαγιές. Παρακάλεσε το όνομα της να μην δημοσιευθεί. Το σπίτι της μυρίζει έντονα ούρα από γάτες. Μα λέει ότι φροντίζει περίπου 12 γάτες, αλλά βλέπουμε πολλές παραπάνω . «Δεν μπορώ να τις εμποδίσω να έρχονται» δηλώνει. Αγαπούσε πάντα τα ζώα, λέει, και έκανε επάγγελμα της να σώσει τα αδέσποτα και αυτά που δεν ήθελε κανείς. Παραδέχεται επίσης ότι πάντα χαρακτηρίζονταν «διαφορετική».

Τώρα στην ηλικία των 80 ετών η Ελίζαμπεθ,πρώτη φορά έγινε στόχος της αστυνομίας της Santa Clara το 1981, όταν διέφυγαν πάνω από 200 άρρωστα σκυλιά από το καταφύγιο της. Τα 34 από αυτά ευθανατώθηκαν. Την επόμενη χρονιά, όταν άλλα 50 πεινασμένα σκυλιά και γάτες βρέθηκαν στο κτήμα της και χαρακτηρίστηκε από τις αρχές, ως η δεύτερη χειρότερη υπόθεση κακοποίησης ζώων στην ιστορία της Santa Cruz.

Το 1986 έγινε έφοδος στο κτήμα της. Παρόλο που βρέθηκαν εκεί πάνω από 200 άρρωστα και σκελετωμένα από την πείνα σκυλιά, και παρά τις προηγούμενες υποθέσεις της για κακοποίηση, οι αρχές διαφώνησαν και μετά από χρονοβόρες διαδικασίες η υπόθεση της έμεινε στάσιμη.

Αυτό είναι ένα παράδειγμα για το πόσο μπερδεμένο και αδιέξοδο μπορεί να αποδειχθεί το ζήτημα «δικαιώματα των ζώων».

Στην αρχή η Elizabeth αρνήθηκε ότι αντιμετωπίζει προβλήματα, αλλά όταν τις δείξαμε τα προηγούμενα δημοσιεύματα εφημερίδων είπε ότι το πραγματικό της πρόβλημα τότε ήταν ότι δεν είχε «σωστή βοήθεια».

Και μου υπενθυμίζει ότι πλέον δεν αντιμετωπίζει. Και τελειώνει με τη φράση: «Αγαπώ πολύ αυτά τα ζώα και κανείς δεν μπορεί τα αγαπήσει όπως εγώ»!