Οι αδεσποτοιστορίες δε σταματούν - Γλύκα Σ' Αγαπάμε!

Γατοπαρέα σας γράφω τελευταία για τις περιπέτειες της οικογένειας του Γουργουρινίου, όμως έχω κι άλλα νέα που θέλω να μοιραστώ μαζί σας..ευτυχώς ευχάριστα! Από αυτά μου μου κάνουν την καρδιά όσο αγχώνομαι για τα μικρά που δε βρίσκω ή όταν βλέπω κάποιο από τα γατοφιλαράκια μου νωχελικό.

Σήμερα που λέτε, πήρε εξιτήριο μετά από 1,5 περίπου μήνα ο Γλύκας μας!

Ιδού ο καλός μου στον κτηνίατρο..



Ο Γλύκας μεγαλώνει στη γειτονιά μας από μικρό γατάκι και είναι όνομα και πράγμα! Ζωηρός, αγαπησιάρης, ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ λαίμαργος, τόσο που μονίμως μας βγάζει από τη "σειρά" του φαγητού..αλλά χαλάλι του! Την υπόλοιπη γατοπαρέα την εκενευρίζει την ώρα του φαγητού, αλλά αυτός δεν πτοείται, αλλά επίσης όλη η γατοπαρέα τον αγαπάει και αυτός επιστρέφει την αγάπη τους.
Λίγο μετά το Πάσχα όμως μας ήρθε με ένα τοσοδά δαγκωματάκι στη βάση της ουρίτσας, το δαγκωματάκι έγινε απόστημα, ο Γλύκας ζωηρός, λέμε το πατάμε όσο γίνεται και δίνουμε αντιβίωση μην τον ταλαιπωρούμε άδικα. Φάνηκε ότι βελτιώθηκε έβγαλε και τρίχωμα, αλλά τελικά δεν είχε περάσει. Τον έχασα για 3 μέρες και μου γύρισε καταταλαιπωρημένος με μια ουρίτσα πρησμένη και μαύρη...
Τον τσάκωσα μετά από μια μικρή μάχη, γιατί και τραυματίας είναι μεγάλο αλάνι, (Κάνουμε χάδια αλλά όχι να μας βάλεις και σε κλουβί!), και φυσικά φύγαμε στον κτηνίατρο..
Η πληγούλα είχε μολυνθεί και εξελίχθηκε σε γάγγραινα.. Οι πρώτες προβλέψεις λέγανε ότι θα χάσουμε την ουρά στην καλύτερη και στη χειρότερη το Γλύκα αν η μόλυνση δε σταματούσε να εξαπλώνεται. Ο κτηνίατρος μας είπε ότι αρχικά θα προσπαθήσει να σώσει αν γίνεται και την ουρά και να μην προβεί απευθείας σε ακρωτηριασμό και το κατάφερε!

Μετά από χειρουργεία, αντιβιώσεις και μακρά ανάρρωση ο Γλύκας είναι εδώ και το μόνο που μας έμεινε είναι ένα μέρος της ουράς που θα παραμείνει άτριχο. Και φυσικά δεν μας πειράζει καθόλου καθόλου, αφού έχει την ουρίτσα του λειτουργική, όχι απόλυτα, αλλά τη χρησιμοποιεί!

Κατά την παραμονή του στον κτηνίατρο μας έκανε αγάπες σε κάθε επισκεπτήριο, ενώ στον κτηνιάτρο κιχ, δεν έλεγε λογάκια.
Τον στειρώσαμε, γιατί για κορίτσι γίνανε όλα.., τον εμβολιάσαμε και επέστρεψε στη γειτονιά μας.

Περίμενα ότι θα εξαφανιστεί μια δυο μέρες ή ότι δε θα με εμπιστεύεται το ίδιο αφού εγώ τον τσάκωσα και τον πήγα στο γιατρό, ανταυτού ο Γλύκας φυλάει κάτω από το σπίτι και είναι πιο τρυφερός από ποτέ! Απερίγραπτα τρυφερός! Λίγο φοβισμένος, αλλά θα το βρει πιστεύω.. Ήταν κολλημένος επάνω μου! Πρώτη φορά ήθελε αγκαλιά κανονική κι όταν χαίδευα άλλο ζουζούνι μου τραβούσε το χέρι. Στη δε επανασύνδεση με τον αδερφό του το Μαϊμού κόντεψα να κλάψω..Ο Μαϊμούς ήταν λίγο επιφυλακτικός στην αρχή και ο Γλύκας στάθηκε μπροστά του και έκανε ένα επαναλαμβανόμενο γλυκό νιαούρισμα και μετά ο Μαϊμούς τον δέχτηκε..Μόνο το 3ο φιλαράκι έλειπε, ο Βρωμύλιός μας, που τον ψάχνω 4 μέρες..

Σήμερα είδα live ολόκληρο γατο ντοκιμαντέρ, παρατηρώντας συμπεριφορές στη γατοομάδα, ποια τον δέχτηκαν, ποια ζήλεψαν, αλλά και τους κώδικες αναγνώρισής τους, τις προτεραιότητες τους..
Έχω χρόνια ζώα και αρκετές αδεσποτοιστορίες, πήρα πάρα πολύ αγάπη, έδωσα και δίνω, όμως τη σημερινή αντίδραση του Γλύκα την κατατάσσω στις πιο συγκινητικές στιγμές μου με το ζωικό βασίλειο.

Ελπίζω να μη σας κούρασα, αλλά νίωθω τόσο έντονο αυτό το "Ωωωωω...πόσο ύπεροχο" που όλοι εδώ νομίζω έχουμε νιώσει κατά τις συναναστροφές μας με σκυλάκια, γατάκια και άλλα πλασματάκια και ήθελα να το μοιραστώ!

Περαστικα του λοιπόν του - όνομα και πράγμα - Γλύκα.

Για αυτο που γραφεις για το γατοντοκυμοντερ , με τοσα χρονια που εχω γατες το μονο που εχω να πω ειναι πως η καθε μια εχει τον χαρακτηρα της.
Οπως και να εχει το να εχεις γατες ειναι μια πολυ καλή πηγη εμπνευσης αν το εχεις λιγο με τη συγγραφή.
Ποτε δεν βαριεσαι μαζι τους , παντα κατι καινουργιο εχουν να δειξουν

Περαστικα και παλι , χαιρομαι που πηγαν ολα καλα

Περαστικα και αγυριστα στον ονομα και πράγμα Γλύκα!

Περαστικά του, μπράβο που το προλάβατε. Αν κρίνω από τη δικιά μου (δεύτερη στην υπογραφή)που έχει ακριβώς το ίδιο χρώμα, αλλά και το Μελιτάκι που έχασα, καταλαβαίνω για τι χαρακτήρα μιλάμε.
Υπέροχα πορτοκαλόγατα!!!!!!!

παντα τετοιες χαρουμενες γατοιστοριες να εχετε,γιατι η αγαπη που δινουν τα ζωα ειναι μοναδικη στη γνησιοτητα της και στην αληθεια της.νομιζω πως αλλαζει ο τροπος σκεψης του ανθρωπου που ειχε τη δυνατοτητα αλλα και την ευκαιρια να σωσει ενα ζωακι.να ειναι παντα γερος ο γλυκας και γρηγορα να βρεθει ο βρωμυλος.

Δε βαριέμαι ποτέ να διαβάζω ιστορίες με γάτες
Έχουν πάντα κάτι να πουν, να μας διδάξουν, να μας ταξιδέψουν.
Κάθε μια και μια ιστορία κι αυτές που μοιάζουν ίδιες είναι τόσο διαφορετικές.

¨οταν τις γνωρίσεις τις αγαπάς για πάντα

Περαστικά στο Γλύκα σου, όλα να πάνε καλά απο δώ και πέρα.
Μοιάζει τόσο με το Ντρουλάκι μου, που ακόμα θέλω να πιστεύω ότι τόσο καλό γατί που ήταν κάποιος τον βούτηξε

Αν φυσικά θές κι όποτε έχεις λίγο χρόνο θα μπορούσες  να μας συστήσεις όλα τ' αγαπημένα και να μας πείς γι αυτά .

Προσωπικα όχι μόνο δε κουράζομαι, ακριβώς το αντίθετο ξεκουράζομαι απολαμβάνοντας γλυκειές χνουδωτές τετράποδες ιστορίες και περιπέτειες.

ZIZIKOS έγραψε:Δε βαριέμαι ποτέ να διαβάζω ιστορίες με γάτες
Έχουν πάντα κάτι να πουν, να μας διδάξουν, να μας ταξιδέψουν.
Κάθε μια και μια ιστορία κι αυτές που μοιάζουν ίδιες είναι τόσο διαφορετικές.

¨οταν τις γνωρίσεις τις αγαπάς για πάντα

Περαστικά στο Γλύκα σου, όλα να πάνε καλά απο δώ και πέρα.
Μοιάζει τόσο με το Ντρουλάκι μου, που ακόμα θέλω να πιστεύω ότι τόσο καλό γατί που ήταν κάποιος τον βούτηξε

Αν φυσικά θές κι όποτε έχεις λίγο χρόνο θα μπορούσες  να μας συστήσεις όλα τ' αγαπημένα και να μας πείς γι αυτά .

Προσωπικα όχι μόνο δε κουράζομαι, ακριβώς το αντίθετο ξεκουράζομαι απολαμβάνοντας γλυκειές χνουδωτές τετράποδες ιστορίες και περιπέτειες.

ZIZIKOS έγραψε:Δε βαριέμαι ποτέ να διαβάζω ιστορίες με γάτες
Έχουν πάντα κάτι να πουν, να μας διδάξουν, να μας ταξιδέψουν.
Κάθε μια και μια ιστορία κι αυτές που μοιάζουν ίδιες είναι τόσο διαφορετικές.

¨οταν τις γνωρίσεις τις αγαπάς για πάντα

Περαστικά στο Γλύκα σου, όλα να πάνε καλά απο δώ και πέρα.
Μοιάζει τόσο με το Ντρουλάκι μου, που ακόμα θέλω να πιστεύω ότι τόσο καλό γατί που ήταν κάποιος τον βούτηξε

Αν φυσικά θές κι όποτε έχεις λίγο χρόνο θα μπορούσες  να μας συστήσεις όλα τ' αγαπημένα και να μας πείς γι αυτά .

Προσωπικα όχι μόνο δε κουράζομαι, ακριβώς το αντίθετο ξεκουράζομαι απολαμβάνοντας γλυκειές χνουδωτές τετράποδες ιστορίες και περιπέτειες.

Ακριβώς όπως τα λες είναι! Πάντα κάτι μαθαίνουμε από τα ζώα! Κι εγώ απολαμβάνω τόσο τις αίσιες ζουζουνοιστορίες!
Θέλω να περάσω σε συστάσεις, αλλά δε μας βοηθά το φωτογραφικό υλικό, αφού είμαστε  βραδινοί τύποι!

Lina ο Γλύκας όντως μοιάζει παααρα πολύ με τη δικιά σου!!

belezza έγραψε:παντα τετοιες χαρουμενες γατοιστοριες να εχετε,γιατι η αγαπη που δινουν τα ζωα ειναι  μοναδικη στη γνησιοτητα της και στην αληθεια της.νομιζω πως αλλαζει ο τροπος σκεψης του ανθρωπου που  ειχε τη δυνατοτητα  αλλα και την ευκαιρια να σωσει ενα ζωακι.να ειναι παντα γερος ο γλυκας και γρηγορα να βρεθει ο βρωμυλος.

Ο Βρωμύλιος επέστρεψε!!! Κι έχω την εντύπωση, ότι κάποιος τον πήγε και αυτόν στον κτηνίατρο, αφού είχε και αυτός ένα αποστηματάκι που δεν έλεγε να περάσει και τώρα είναι καλά! όχι μολυσμένο, όπως του Γλύκα, όμως το είχε καιρό. Επιπλέον με το που τον πλησίασα έπιασα τη γνωστή μυρωδιά κτηνιατρείου. Μόνο να εντοπίσω ποιος γείτονας έκανε το καλό, για να ξέρω τι αγωγή έκανε και να περάσω σε αποπαρασιτώσεις!

Ο δε Γλύκας μας, τα πάει όλο και καλύτερα, έχει πλέον εγκλιματιστεί, απλά με ψάχνει περισσότερο από πριν και έκανε και νέο φίλο, το Σποράκο, το μοναχικό μου αγοράκι που κάθεται όλο χωριστά από τα υπόλοιπα. Τώρα κατά τη διάρκεια της ημέρας, όλο μαζί είναι και νιαουρίζουν και ψάχνουν ο ένας τον άλλο!
Με το αδερφό του το Μαϊμου χθες το βράδυ παίζαμε εναλλαξ με το καλάμι, ήρεμα και αγαπουλίστικα..

Έπιασα την ουρά του Γλύκα μου στην πόρτα της εισόδου
Μου κόπηκαν τα πόδια προφανώς και είχα και τα κλειδιά στην τσέπη με κλειστό το φερμουάρ..

Κατέβηκε εννοείται τρέχοντας τη σκάλα μόλις άνοιξα, όμως δεν εξαφανίστηκε, απλά κατέβηκε και μου έκανε ένα "Μιου", ήρθε έφαγε κανονικά, πήδηξε και μέσα στο πορτ μπαγκαζ του αυτοκινήτου, όπως πάντα.
Έφαγε κανονικά, την ουρά την κουνούσε, αλλά δε τη σήκωσε, την είχε σαν να κρέμεται κάνοντας μια καμπύλη.

Λέτε να την έσπασε; Περίπου στη μέση πιάστηκε.
Αν την έσπασε θα φαινόταν από τώρα ή θα περάσουν ώρες για να το καταλάβω;

Κι αν ναι, σε τέτοια σπασίματα τι κάνουν ακριβώς; Τη δένουν, την αφήνουν να δέσει μόνη της;

Στενοχωρήθηκα τώρα! Μα αυτό το αγοράκι μου και τα ατυχήματα με την ουρίτσα του..

Δεν τριγυρνάει όπως άλλα βράδια μετά το φαγητό..αχ ελπίζω να μην το τραυμάτισα το μωρό μου....
Θα σκάσω ως το πρωί!

Πως ειναι ο γλυκας? Παντως και του baccarat η ουριτσα εχει σπασει και εχει λιγο κατσαρωσει(αδοκιμος ο οπος αλλα τον χρησιμοποιω) χωρις αλλα θεματα απο το καλοκαιρι. Την εσπασε πεφτοντας το διαολι απο τη βεραντα των γειτονων απο το δευτερο στον πρωτο, παρολο που ειχαν βαλει καλαμωτη και ηταν μολις 2 μηνων (υποτιθεται οτι δεν μπορουσε να σκαρφαλωσει).Οποτε μαλλον μην ανησυχεις

Επιτέλους τον είδα! Πιστός κάτω στην πόρτα, όρθιος στο τζάμι με το που με είδε.
Νομίζω ότι είναι καλα, ευτυχώς το πουλάκι μου!

Χαιδέυτηκε μόλις άνοιξα, αλλά μόλις έκανα ένα βήμα, οπισθοχώρησε γρήγορα και περίμενε. Του γινε μάλλον μάθημα.
Εννοείται πως τον επιβράβευσα εμφατικά, έκανε τις αγάπες του, ψηλάφησα και την ουρά του, την πάτησα..δεν κατάλαβα διαφορά και δεν έδειξε να δυσανασχετεί, άρα μάλλον τη γλιτώσαμε, ε;

Έφαγε κανονικά και όταν του μιλούσα τη σήκωνε κανονικά την ουρίτσα του.
Αν την είχε σπάσει δε θα ήταν λίγο κουμπωμένος ή τελοσπάντων θα την κουνούσε;