Πως έγινα γατομαμά !

Λοιπόν, θα ξεκινήσω λέγοντας ότι δεν συμπαθούσα ιδιαίτερα τις γατούλες. Εχω μια τεράστια αγάπη στα σκυλάκια και παρόλο που φρόντισα αρκετές αδεσποτούλες και φιλοξένησα επίσης αρκετές φροντίζοντας να υιοθετηθούν ποτέ δεν είχα νοιώσει τεράστια συμπάθεια. Φαίνεται όμως πως προφανώς ποτέ δεν είναι αργά για να αλλάξει κανείς απόψεις. Υπήρχε επουράνιο σχέδιο !

Φέτος την άνοιξη λοιπόν και σε εποχή ιδιαίτερα δύσκολη γιατί ο γιός μου ετοιμαζόταν για πανελλήνιες η περιοχή μας άρχισε να βρίθει απο νεογέννητα γατούνια. Αρχικά (ευχαριστώ θεέ μου) με τις μανούλες τους ξαπλωμένα σε κήπους αλλά αργότερα σχεδόν παντού. Το πρώτο μωρούλι (ένα κατάμαυρο αγγελουδάκι) έφτασε μούσκεμα ένα απόγευμα. Το είχε βρει ό γιός μου μαγκωμένο στη σχάρα του υπονόμου ... Ο πανικός της αρχής έδωσε γρήγορα τη θέση του στην αμέριστη τρυφερότητα και φροντίδα που έπρεπε να παράσχουμε. Σε χρόνο μηδέν αγοράσαμε τα πάντα και κάναμε ότι ήταν δυνατόν αλλά δεν ήταν φαίνεται αρκετό. Τα ξημερώματα το μωράκι "κοιμήθηκε" στην αγκαλιά των παιδιών και παρόλο που ήταν κοντά μας για τόσο λίγο μας κόστισε ...

Μπορείτε σχεδόν να νοιώσετε τον πανικό και την απόγνωση μου όταν λίγες ημέρες αργότερα η κόρη μου έφερε το επίσης άτυχο αδελφάκι του πρώτου (υποθέτουμε ότι ήταν αδελφάκια εφόσον βρέθηκαν στο ίδιο μέρος πάνω κάτω). Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΠΕΡΑΣΩ ΑΥΤΟ. Το δεύτερο όμως ήταν ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΦΗΣΩ ΝΑ ΜΑΣ ΞΑΝΑΣΥΜΒΕΙ ! Και ο αγώνας ξεκίνησε ...

Γαλατάκι, θερμοφόρες, απομόνωση (έχουμε και άλλους τετράποδους κατοίκους στο σπίτι άλλωστε) αποστείρωση, υποσέντονα, πανικόβλητα τηλεφωνήματα και επισκέψεις στο γιατρό. 2ωρα ταίσματα τι, πως, πόσο, γιατί, μήπως ατέλειωτο άγχος και ο ανείπωτος τρόμος μήπως το χάσουμε ...

Και μετά ξεκίνησε η διάρροια. Και ο κίνδυνος να φύγει ήταν πολύ κοντά γιατί όσο κι άν αραίωνα το γάλα ή το άλλαζα ή το μείωνα το αποτέλεσμα δεν άλλαζε ... και το γατούλι άρχισε να γίνεται ληθαργικό και εμείς να ψάχνουμε απεγνωσμένα με γιατρούς, ιντερνετ, μπλογκς, φίλους και γνωστούς τι να κάνουμε. Στις 2 το πρωί μιας μέρας που δεν θέλω να θυμάμαι και ενώ μιλώ παράλληλα με μια υπέροχη κυρία στον Αίλουρο (ιατρείο ειδικό για γατούλια στα νότια προάστεια) και τον κτηνίατρο μου, η κυρία μου προτείνει να δοκιμάσω κοτόζουμο. Και ο γιατρός μου συμφωνεί και μάλιστα θεωρεί ότι είναι ο πιο φυσικός τρόπος να το κρατήσουμε ενυδατωμένο. Μου περιγράφουν ακριβώς τι να κάνω και πως και με φόβο ψυχής (μου φαινόταν αδιανόητο αρχικά) ξεκινάω στις 5 το πρωί να δίνω στο μωράκι κοτόζουμο.

Και το θαύμα έγινε ! Η διάρροια σταμάτησε ! Και ο πιτσιρίκος ξύπνησε και σε 1-2 ημέρες ξύπνησε για τα καλά ! 5 ημέρες + τρώγαμε μόνο κοτόζουμο. Το ξέρω ότι ίσως σας φαίνεται περίεργο αλλά στη δική μας περίπτωση λειτούργησε θαυμάσια ! Τόσο θαυμάσια που όταν ήρθε η ώρα να ξαναπιούμε γαλατάκι ο μικρούλης δεν το ήθελε καθόλου. Ετσι, (είχε φτάσει 2 εβδομάδες + ) τώρα ξεκινήσαμε να δίνουμε πατέ και κοτόζουμο εναλλάξ. Και τα καταφέραμε υπέροχα !!!!!!!! Και το καμαρώσαμε να μεγαλώνει και να ομορφαίνει ψάχνοντας πλέον να του βρούμε και μόνιμο σπιτάκι γιατί όσο και αν θέλαμε (που θέλαμε όλοι μας) να μείνει για πάντα κοντά μας η σκυλίτσα μας δεν το δεχόταν με τίποτα.

3 μήνες μετά και έχοντας κάνει όλους τους απαραίτητους εμβολιασμούς και ελέγχους μια οικογενειακή μας φίλη που είχε γνωρίσει το μικρούλη απο την αρχή αποφάσισε να μας δώσει την ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ χαρά και να τον υιοθετήσει ! Ετσι ένα απόγευμα του Ιούλη και αφού κλαίγαμε όλοι μαζί σαν να το στέλναμε στον πόλεμο το 1ο γατομωράκι που μεγαλώσαμε εξ'ολοκλήρου απο 4-5 ημερών νεογέννητο έφυγε απο το σπίτι και την δική μας καθημερινότητα. Εκείνο το βράδυ αφού ο σκύλος πλέον ήρεμος επισκέφτηκε ξανά το απαγορευμένο δωμάτιο που φιλοξένησε το μωράκι και ενώ έψαχνα για τυχόν πράγματα που μπορεί να είχαν ξεχαστεί βρήκα μια μπαλίτσα απο μαλλί που του είχα φτιάξει την πρώτη ημέρα που άρχισε να συνέρχεται. Νομίζω πως εκείνο το βράδυ έκλαψα περισσότερο απο ότι τη νύχτα που χάσαμε τον αδελφούλη του.

Είχα και έχω την αίσθηση ότι τον απογοήτευσα και τον εγκατέλειψα. Ημουν επίσης σίγουρη ότι οι γάτες δεν θυμούνται και πως είναι γενικά πολύ πιο σκληρά ζώα απο τα σκυλάκια. Θεωρούσα λοιπόν βέβαιο ότι όταν θα τον ξαναέβλεπα (γιατί έχουμε αναλάβει εμείς τα πάντα σχετικά με το μικρούλη, κάτι σαν άσκηση ευθυνών για τα ενήλικα πλέον παιδιά μου και παράλληλα βοήθεια στην φίλη μας) δεν υπήρχε περίπτωση ούτε να ενδιαφερθεί για κανέναν απο εμάς ούτε να μας θυμηθεί. Θεωρούσα ότι οι γάτες είναι τόσο ανεξάρτητες και λίγο ψυχρές (είπαμε δεν τις συμπαθούσα ιδιαίτερα).

Μάλλον όμως έκανα λάθος. Βλέπουμε το μικρούλη εβδομαδιαία και η χαρά και των δύο πλευρών είναι προφανής !!! Είναι απίστευτα ευτυχισμένος στο νέο του σπιτάκι γιατί δεν υπάρχει κανένα άλλο ζωάκι και δεν είναι περιορισμένος σε ένα δωμάτιο όπως εδώ. Επίσης η φίλη μας ζει μόνη της και το μικρούλη είναι η παρέα της ! Εχουν αρχίσει να αγαπιούνται πολύ ! Και χαίρομαι απίστευτα !

Ομως την προήγουμενη εβδομάδα που τον πήγαμε μαζί στον καινούριο του κτηνίατρο για το επαναληπτικό εμβόλιο (που ήταν άψογος το πουλάκι μου) όταν γυρίσαμε σπίτι σκαρφάλωσε στη δική μου αγκαλιά για να κοιμηθεί ζαλισμένο λιγάκι απο την ένεση... Ελπίζω να με έχει συγχωρέσει και να καταλαβαίνει πόσο μα πόσο τον έχω αγαπήσει. Εχω σκοπό να του δείχνω όσο πιο συχνά μπορώ !

Αυτή λοιπόν είναι η ιστορία του μωρού που με έκανε να αλλάξω γνώμη για τις γατούλες. Δεν ξέρω κατά πόσον μπορώ να βρίσκομαι εδώ με όλες τις γατομαμάδες. Θέλω όμως να μαθαίνω ότι μπορώ γιατί έστω κι έτσι σαν "γατονονά" έχω αυτό το μωράκι στη ζωή μου και ελπίζω να έχω τη χαρά να το δω να γίνεται ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ γάταρος που διαφαίνεται να γίνει !
Συνοδεύω την ιστορία με φωτογραφίες του απο τις πρώτες ημέρες έως και σήμερα !

[img][/img]

[img][/img]

[img][/img]

[img][/img]

[img][/img]

[img][/img]

Και το απόγευμα του εμβολίου       
[img][/img]

αχ ψυχουλα μου....

Οταν διάβασα την ιστορία σου ένοιωσα ότι το ξαναζώ όλο αυτό που πέρασα κι εγώ !!! Μακάρι και η δική σου η μικρούλα να μεγαλώσει και να την καμαρώνεις όπως κι εγώ τον γατούλη !!!!!!!!!!

.
Να το χαίρεστε το μικρό σας κουκλάκι...            

Έτσι κι αλλιώς μπορεί κάποια μέρα να γίνεις και γατομαμά   
Έχουν κάτι μαγικό που αν τις ζήσεις σε μαγευουν οι άτιμες

Υπέροχο τιγράκι!   

Προσωπικά θεωρώ ότι όσα γατάκια περνάνε απ'τα χέρια μας δεν παύουν να είναι με κάποιο τρόπο και "δικά μας"...

Να τον χαίρεστε!

Τι γλυκό....      ...!!! Και τι όμορφη ιστορία...!!! Να τον χαίρεστε τον τιγράκο σας όλοι μαζί... και να είναι πάντα ευτιχισμένο   ... Πως να μη σε αναγνωρίζει... εσύ του έσωσες τη ζωή...  !!!

Σας ευχαριστώ πολύ όλους !!! Εχουμε φροντίσει πολλές γατούλες αλλά αυτός ο μικρούλης είναι απίθανος ! Είναι ο πιο ζουζούνος, ο πιο ατίθασος ! Μόνο όταν είναι ζαβλακωμένος απο εμβόλιο ή γυρίζουμε απο τον κτηνίατρο ενδέχεται να κάνει λίγο "όσο πατάει η γάτα" αγάπες ! Αλλά παρόλα αυτά τον λατρεύουμε ! Θα τον ξαναδώ μάλλον τώρα μέσα στο Σαββατοκύριακο !

Ναι marina289 κι εγώ νοιώθω ότι παρόλο που έχει ολόδικη του νέα μαμά είναι και λίιιιγο δικός μας ! Επίσης για λόγους που δεν χρειάζεται να εξηγήσω θα έχουμε ενεργό μέρος σε όλη την ανατροφή και εξελιξή του. Κάτι σαν ανάδοχοι γονείς     Ετσι μπορώ να βλέπω πως τα πηγαίνει και δεν ανησυχώ για αυτόν

Ελπίζω tsili να τα καταφέρω γιατί τώρα πια είμαι κι εγώ έτοιμη να γίνω γατομαμά !

Buddylove πάντα σκεφτόμουν ότι ας είναι χαρούμενο κι ευτυχισμένο κι ας μη με αναγνωρίζει. Αλλά πλέον χαίρομαι σαν τρίχρονο που όταν μπαίνω στο σπίτι σκαρφαλώνει πάνω μου και με χαιρετάει !

Πολυ γλυκειά ιστορια     

Ο μικρούλης ειναι γλύκας και σε αγαπάει πολυ αλλωστε ξέρει οτι τον λατρεύεις, το νιώθει!!     

Μα φυσικά και μπορεις να λέγεσαι γατομαμά και για να ειμαι ελικρινής σε βλέπω πολύ σύντομα να βουτάς τον γατούλη απο την φίλη σου ή υιοθετήσεις άλλο.    

     

Αχ μωρέ μακάρι να το νοιώθει η καρδούλα μου !
Ναι κι εγώ το σκέφτομαι να τον βουτήξω Gatoplikti ! Σίγουρα πάντως θα τον ξαναφέρω σπίτι για επίσκεψη ! Με έχει τρελλάνει αυτό το ζουζούνι     

Δικαιωματικά πιστέυω   ...!!! Και εννοείται όχι μόνο επίσκεψη αλλά και για να μείνει...!!! Τη φίλη σου σκέφτομαι μόνο που το έχει συνηθίσει το πιτσιρίκι  

Cat and Dog Mum έγραψε:Αχ μωρέ μακάρι να το νοιώθει η καρδούλα μου !
Ναι κι εγώ το σκέφτομαι να τον βουτήξω Gatoplikti ! Σίγουρα πάντως θα τον ξαναφέρω σπίτι για επίσκεψη ! Με έχει τρελλάνει αυτό το ζουζούνι     

Α καλα το βλέπω εγώ....    

     

Αχ παιδιά θα δούμε !!!!!! Η καρδιά μου το ξέρει πόσο τον θέλω ! Αλλά έχω θέματα με το σκυλάκι μου ! Είναι μεγάλη η ψυχή μου και δεν δέχεται αλλαγές εύκολα. Εκλαιγε κάθε φορά που έμπαινα στο δωμάτιο να ταίσω το μωρό. Και όταν την πήρα μαζί μου δοκιμαστικά έκανε σαν τρελλή ! Επρεπε να είμαστε 2 άνθρωποι μαζί και να την κρατάει ο ένας αγκαλιά κι ο άλλος να ταίζει το γατούλη ... 3 μήνες + που τον είχα σπίτι τα είδα όλα ! Αν βέβαια δω πως συμβαίνει οτιδήποτε με το μωρό ή φανταστώ πως η φίλη μου δυσανασχετεί εννοείται ότι θα τον πάρω πίσω.

Αλλά κι εκείνη ζει μόνη της σε μονοκατοικία με μικρο κήπο πάνω σε πλατεία ! Ο νέος κτηνίατρος (μια γλυκήτατη νεαρή γιατρός) είναι στην άλλη πλευρά της πλατείας. Η φίλη μου επίσης έκλεισε με πλέγμα τα παράθυρα της και την αυλίτσα της ώστε να κυκλοφορεί ο πασάς ανενόχλητος. Είναι ιδανικές συνθήκες για γατούλα. Κι ο κούκλος (που ζυγίζεται εβδομαδιαία και παρακολουθείται σε όλα) τα πηγαίνει περίφημα.

Εγώ ζω σε διαμέρισμα στον 5ο με άφθονα δίποδα και τετράποδα. Το ξέρω πως όταν αγαπάς αυτό δεν έχει σημασία απόδειξη ο αριθμός των ζώων που έχει περάσει απο το σπίτι μας. Αλλά κι εκείνη τον αγαπάει παιδιά. Τα παιδιά της έφυγαν απο το σπίτι λόγω ηλικίας κι έχει θέμα που έμεινε μόνη. Φαντάζεστε πόση αγάπη δίνει στο μωρό ! Και εμένα πάνω από όλα με ενδιαφέρει το ψυχουλίνι μου να αγαπηθεί και να ζήσει όσο καλύτερα γίνεται ! Γι αυτό και το έψαξα πάρα πολύ πριν φύγει και γιαυτό δεν θα το έδινα πουθενά αλλού.

Θα δούμε όμως γιατί μου λείπει απίστευτα ....