Ρόζα Νο1 ,η πρώτη μου αγάπη..

Ήρθε λοιπόν ο καιρός να παραθέσω κι εγώ το πως μεταμορφώθηκα σε catperson. Μεγάλωσα κι εγώ σαν ένα από κείνα τα παιδάκια που παρακαλούσαν τη μαμά για ένα γατάκι, αλλά η μαμά δεν ήθελε.Η μαμά δεν ήθελε γιατί κι εκείνη μια ζωή μάζευε γατάκια αλλά τότε ήταν πιο δύσκολα τα πράγματα και τις περισσότερες φορές οι ιστορίες διάσωσης δεν είχαν happy ending και δεν ήθελε να στεναχωριέται πια.Ήταν μία ανοιξιάτικη μέρα κι εγώ ήμουν 4 χρονών όταν η μαμά μπήκε στο κήπο του τότε σπιτιού μας (μένανε σε ένα νεοκλασικό στο Λυκαβηττό που νοίκιαζε ο παππούς.) με μία γατούλα 6 μηνών που την είχε χτυπήσει αυτοκίνητο! Την είχε σε μία κούτα στο εργαστήριο της κι εγώ με το που τη πήρα πρέφα ούρλιαζα να μ αφήσει να τη δω... και μ άφησε! Η πιο όμορφη γάτα του κόσμου. Γκρι τιγράκι με λευκά πόδια και μία τεράστια πληγή στο δεξί πίσω πόδι. Την πήρα αγκαλιά και μπήκα σε μια μπανιέρα που είχαμε σαν διακοσμητικό στο κήπο (μη ρωτήσετε γιατί, δε ξέρω ούτε εγώ) και κοιμήθηκα μαζί της. Το βράδυ ήρθε η μαμά να με πάρει μέσα και να πάει τη Ρόζα στο εργαστήριο. "Μπορώ να τη πάρω μέσα μαμά? Στο κρεβάτι μου?" "Όχι η γατούλα χρειάζεται ησυχία" "Τότε θα κοιμηθώ μαζί της εδώ." Έτσι κι έγινε. Κι εγώ και η Ρόζα και η μαμά μου κοιμηθήκαμε στη μπανιέρα του κήπου. Το πρωί όταν ξυπνήσαμε είχανε πέσει ροζ πεταλάκια από τα λουλούδια του κήπου πάνω μας ,κι έτσι την ονομάσαμε Ρόζα. Η μαμά μου τότε μου είπε ότι η Ρόζα θα φύγει για λίγες μέρες να πάει στη κλινική της φιλοζωικής γιατί είναι πολύ χτυπημένη κι αν γίνει καλά, θα τη κρατήσουμε. Από τη στιγμή που την πήραν πρέπει να ρώταγα περίπου ανά 5 λεπτά κάθε μέρα "Έγινε καλά? Πότε θα ρθει?" και ήρθε, μετά από δέκα μέρες με ένα ολοκαίνουργιο ποδαράκι. Όμως ήτανε πολύ υποτονική κι ενώ την είχα αγκαλιά έκανε εμετό και το βράδυ διάρροια.. Η μαμά μου πήρε τηλέφωνο στη κλινική και τους είπε τα καθέκαστα "Πρέπει να ρθουμε να τη πάρουμε" είπαν ,ήρθαν την πήραν, έφυγαν.Το πρωί ενημέρωσαν τη μαμά μου ότι ενώ νοσηλευότανε στη κλινική κόλλησε τύφο από κάποιο άλλο ζωάκι.Θα τη φροντίζανε είπανε αλλά 3 μέρες μετά η μαμά μου ήρθε κλαίγοντας να μου πει ότι την πήραν τηλέφωνο για να την ενημερώσουν ότι η Ρόζα δεν τα κατάφερε... Στην αρχή δε τη πίστεψα νόμιζα ότι το κανε έτσι για να μου την κάνει έκπληξη και κάθε μέρα κοίταζα κρυφά μέσα στη μπανιέρα να δω αν ήρθε η μικρή Ρόζα. Αλλά δεν ήρθε ποτέ. Ακόμα και σήμερα κλαίω όταν τη σκέφτομαι πολλές φορές... ξέρω ότι μερικοί θα σκεφτείτε ότι ουσιαστικά δεν ήταν καν γάτα μου γιατί στην ουσία μόνο μία μέρα την είχα ζήσει... αλλά πιστέψτε με αυτή η μία μέρα είναι αρκετή για ένα τετράχρονο παιδάκι να φανταστεί μία ολόκληρη ζωή μαζί με το γατάκι που τόσο ήθελε και ποτέ δεν είχε... Δυστυχώς δεν υπάρχει καμία φωτογραφία της Ρόζας για να σας δείξω την ομορφιά της ,δυστυχώς έζησα μαζί της μόνο ένα βράδυ και δε μπορώ να σας διηγηθώ πολλά για κείνη όμως για μένα θα είναι για πάντα το πρώτο μου γατάκι...

Δεν χρειάζεται ίσως παρά μόνο μία στιγμή για να αλλάξει η ζωή κάποιου.
Η στιγμή αυτή για σένα ήταν η μικρή σου Ρόζα έστω κι αν δεν πρόλαβες να την "ζήσεις"
Πρόλαβες όμως να την αγαπήσεις κι ίσως με τον τρόπο της συνέβαλε στο να γίνεις αυτό που είσαι σήμερα.
Σαν γατοαγγελουδάκι πια θα χαίρεται που τόσα κάνεις για τα υπόλοιπα πλάσματα σαν κι εκείνη

ZIZIKOS έγραψε:Δεν χρειάζεται ίσως παρά μόνο μία στιγμή για να αλλάξει η ζωή κάποιου.
Η στιγμή αυτή  για σένα ήταν η μικρή σου Ρόζα έστω κι αν δεν πρόλαβες να την "ζήσεις"
Πρόλαβες όμως να την αγαπήσεις κι ίσως με τον τρόπο της συνέβαλε στο να γίνεις αυτό που είσαι σήμερα.
Σαν γατοαγγελουδάκι πια θα χαίρεται που τόσα κάνεις για τα υπόλοιπα πλάσματα σαν κι εκείνη

Έτσι είναι και συμφωνώ...
Κάποιες φορές ('ισως για να νοιώσω καλύτερα) σκέφτομαι ότι κάποια πλάσματα "θυσι'αζονται" για να σωθούν πολύ περισσότερα μετά..
Κρίμα που δεν υπάρχουν φωτογραφίες της Ρόζας

ZIZIKOS έγραψε:Δεν χρειάζεται ίσως παρά μόνο μία στιγμή για να αλλάξει η ζωή κάποιου.
Η στιγμή αυτή  για σένα ήταν η μικρή σου Ρόζα έστω κι αν δεν πρόλαβες να την "ζήσεις"
Πρόλαβες όμως να την αγαπήσεις κι ίσως με τον τρόπο της συνέβαλε στο να γίνεις αυτό που είσαι σήμερα.
Σαν γατοαγγελουδάκι πια θα χαίρεται που τόσα κάνεις για τα υπόλοιπα πλάσματα σαν κι εκείνη

Σίγουρα συνέβαλε σε αυτό που είμαι σήμερα... αλλά θα προτιμούσα να το ζήσει από το να με κοιτάει από τον ουρανό σαν αγγελάκι..

tsili έγραψε:

ZIZIKOS έγραψε:Δεν χρειάζεται ίσως παρά μόνο μία στιγμή για να αλλάξει η ζωή κάποιου.
Η στιγμή αυτή  για σένα ήταν η μικρή σου Ρόζα έστω κι αν δεν πρόλαβες να την "ζήσεις"
Πρόλαβες όμως να την αγαπήσεις κι ίσως με τον τρόπο της συνέβαλε στο να γίνεις αυτό που είσαι σήμερα.
Σαν γατοαγγελουδάκι πια θα χαίρεται που τόσα κάνεις για τα υπόλοιπα πλάσματα σαν κι εκείνη

Έτσι είναι και συμφωνώ...
Κάποιες φορές ('ισως για να νοιώσω καλύτερα) σκέφτομαι ότι κάποια πλάσματα "θυσι'αζονται" για να σωθούν πολύ περισσότερα μετά..
Κρίμα που δεν υπάρχουν φωτογραφίες της Ρόζας

Ναι αλλά το Ροζάκι δε θυσιάστηκε ,την θυσίασαν κάποιοι άνθρωποι που δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους...
Κι εγώ λυπάμαι πολύ που δεν έχω ούτε μια φωτογραφία της ,ήταν αγγελική η ομορφιά της ίσως γι αυτό και να γινε αγγελάκι τόσο γρήγορα...

Μερικά πλάσματα αποτελούν ορόσημο στη ζωή μας και τα ξεχωρίζουμε στη σκέψη μας.
Ένα τέτοιο πλάσμα ήταν και η Ρόζα σου

Δυστυχώς όμως ή ευτυχώς μερικές φορές πολλά απ αυτά που συμβαίνουν δεν εξαρτώνται από μας

Θα τη θυμάσαι πάντα γιατί ίσως αυτή όπως κι ο Ζιζίκος μου μας μυήσανε στο "μαγικό κόσμο" των γατουνίων

ZIZIKOS έγραψε:Μερικά πλάσματα αποτελούν ορόσημο στη ζωή μας και τα ξεχωρίζουμε στη σκέψη μας.
Ένα τέτοιο πλάσμα ήταν και η Ρόζα σου

Δυστυχώς όμως ή ευτυχώς μερικές φορές πολλά απ αυτά που συμβαίνουν δεν εξαρτώνται από μας

Θα τη θυμάσαι πάντα γιατί ίσως αυτή όπως κι ο Ζιζίκος μου μας μυήσανε στο "μαγικό κόσμο" των γατουνίων

Πόσο δίκιο έχεις... αυτή η πρώτη στιγμή που κρατάς ένα γατάκι αγκαλιά και ξέρεις ότι αυτό το μουσούδι είναι το ΔΙΚΟ ΣΟΥ μουσούδι, δε νομίζω ότι μπορεί να συγκριθεί με τίποτα άλλο...

9milli έγραψε:[ αυτή η πρώτη στιγμή που κρατάς ένα γατάκι αγκαλιά και ξέρεις ότι αυτό το μουσούδι είναι το ΔΙΚΟ ΣΟΥ μουσούδι, δε νομίζω ότι μπορεί να συγκριθεί με τίποτα άλλο...

+10000000000000000000000000000000000000000