Γλυκέ μου Τζακ δεν θα σε ξεχάσω ποτέ...

Είναι κάτω στον κήπο, νεκρός και δεν έχω το κουράγιο να πάω να τον πάρω, να τον θάψω... είναι ένα από τα πέντε μου γατάκια που δίνω για υιοθεσία. Ο Τζακ υιοθετήθηκε... ήρθε εκείνος ο κύριος με τα μαύρα και το δρεπάνι και τον πήρε μαζί του. Εχθές βγάζαμε φωτογραφίες, ήθελα να σας δείξω πόσο όμορφος και παράξενος ήταν... ψηλός και μακρυπόδαρος, ξεχωριστός, η κατατομή του δεν ήταν σαν όλων των άλλων, έλεγα πώς είχε κάτι από Αίγυπτο... Πέρασε από το μυαλό μου η φόλα γιατί πάνω από τον κήπο, υπάρχει μια τύπισσα που φώναζε ότι τα γατιά μπαίνουν σπίτι της, και το ωραίο ήταν που εκείνη η ίδια τα τάιζε μερικές φορές και τους έκανε και ψι ψι ψι. Η κόρη μου όμως μου είπε ότι μπορεί και να υπήρχε κάποιο πρόβλημα γιατί ο Τζακ είχε περίεργη κατατομή. Μου είπε ότι όταν γυρίσει θα πάμε κάτω να κοιτάξουμε για ίχνη φόλας... δεν αντέχω να πάω μόνη μου, θα καταρρεύσω...
Δείτε τον... εχθές παίζαμε κι όλα μου έκαναν τόσες αγάπες, όσο καμιά άλλη μέρα...



Πόσες αγάπες μου έκανε, όλο να ανέβει πάνω μου ήθελε.


Κοιτάζει λίγο λυπημένα ή μου φαίνεται;




Αντίο Τζακούλη μου, πάντα θα σ' αγαπώ. Να βρεις το δρόμο εκεί ψηλά, να πας στη μαμά μου που αγαπούσε τις γάτες......  

Τι να πω ?
Στεναχωρεθηκα Παντα στεναχωριεμαι ο΄ταν φευγουν ετσι στα ξαφνικα , οταν δεν εχουν προλαβει να ζήσουν αρκετα.
Καλο γατοπαραδεισο να εχεις Τζακ.
Υπαρχουν πολλά αγαπημενα γατακια εκει ψηλα να σου κανουν παρεα.
Μοναχουλης δεν θα εισαι ψυχουλα μου

Ψυχούλη μου,
λυπάμαι τόσο πολύ πραγματικά!

Είναι τόσο άδικο....

Πολύ λυπάμαι...

Ειναι πολυ σκληρο και αποτομο και άδικο....
Καλο παράδεισο στον μικρούλη

Σ' ευχαριστώ πολύ. Αλήθεια, πώς σταματάς να αγαπάς ένα πλασματάκι που έφυγε; Πώς σταματάει αυτός ο βαθύς πόνος; Ο χρόνος ελπίζω ότι θα κλείσει την πληγή μια και δεν μπορώ να τον φέρω πίσω...   πιστεύω, πολλοί από δω έχουν ζήσει παρόμοια γεγονότα και ξέρουν πόσο πονάει...

Βούρκωσα λίγο..λυπάμαι πολύ. Πολύ..για το μικρούλη, για τις τόσες ψυχούλες που φευγουν καθημερινά άδικα..όταν το σκέφτεσαι..πόσο μάλλον όταν το ζεις.
Ξεφυσάω και στρέφω το βλέμμα στη Φουσκίτσα. Με παρακολουθεί όσο διαβάζω. Κάνει ματάκια. Τα ζώα αντιμετωπίζουν στωικά την απώλεια. Το έχω ζήσει στα αδεσποτόγατά μου.
Θέλω να πιστεύω ότι ο μικρούλης ταξίδεψε σε ένα πιο όμορφο μέρος.
Καλό σου ταξίδι λοιπόν μικρέ, συνέχισε να κάνεις ματιές στη γατοοικογένειά σου..

Πολύ λυπάμαι, για το γατάκι ..... μάζεψε τα κομμάτια σου και πήγαινε να τον βάλεις για ύπνο .

Λυπήθηκα τόσο πολύ όταν το διάβασα

Πόσο κρίμα , τόσο μικρός


Δυστυχώς την απώλεια την απαλύνει μόνο ο χρόνος.
Δεν έχω ξεχάσει ποτέ κανένα από τα αδεσποτάκια μου που έφυγαν    

Ισως Ηταν πολύ καλός γι αυτό το κόσμο και ταξίδεψε για κάπου καλύτερα.

Καλό γατοπαράδεισο Τζακούλη έφυγες τόσο νωρίς

τι να πω.. πολυ κριμα..

Καλο γατοπαραδεισο μικρουλη,η απωλεια είναι παντα τόσο δύσκολη

Επετρεψε μου να σου πω μερικα πραγματα.
Το κανω με πολυ καλη διαθεση , ξερω ότι στεναχωριεσαι , και πως είναι δυνατόν να μην στεναχωριεσαι όταν φευγει ενα πλασμα που ειδες να γενιεται , να μεγαλωνει που το αγαπησες και σε αγαπησε ?
Ομως ... ειναι απιστευτα ψυχοφθορο να ψαχνεις να βρεις το πως και το γιατι.
Αν η γειτονισσα , αν οι συγκυρίες , αν το ένα αν το άλλο θα σου μαυρίζουν την ψυχή.
Η τον πας για νεκροψια και σιγουρευεσαι ή αλλιώς το αφήνεις να φύγει .
Δεν τον ξεχνας , ουτε εγω ξεχασα τον Τιτο που μου τον φολιάσανε μεσα στην βεράντα μου , ούτε τον Μάρκο μου που ακόμα θυμάμαι και κλαίω σαν μωρό παιδί όταν βλέπω τις φωτογραφίες του.Ούτε τον Τόλη που τον άφησα από την αγκαλιά μου στις 4 το πρωί και στις 6 που σηκώθηκα τον βρήκα πεθαμένο.
Ειναι ο κύκλος της ζωής , και στο λέω εγώ αυτό που έχω πολυ μεγαλο θέμα με τον θάνατο.
Ο κυκλος του Τζακ ήταν μικρός ... και ο θανατος είναι η μόνη μη αναστρέψιμη κατασταση που βιώνουμε όλα τα πλάσματα στον πλανήτη από την στιγμή που θα γενηθούμε.

Να ξερεις οτι οι αλλες νοιωθουν την κακη σου ψυχολογική κατασταση.
Την οσμίζονται . Και είναι κριμα για τις γατουλες σου που έμειναν πίσω να μην βλέπουν την μαμα που ξέρουν.
Γραφε εδώ , ότι νοιώθεις , οπως το νοιωθεις.
Κλαψε αν θελήσεις να κλαψεις , απαντησε στην ειρωνεια της γειτόνισσας με θρασος μεγαλυτερο απο το δικό της .. Μην αφηνεις να πεφτει κατω απολυτως τίποτα.

Και κατι ακομα
Οταν πεθανε ο Τίτος η μανα του τον ειχε και τον εγλυφε ωρα πολύ , μπροστα ημουν και το ειδα.
Και μετα νιαουριζε
Και ο σιμπα οταν πεθανε ο Μαρκος γυρναγε μεσα στο σπιτι κλαιγοντας , τον εψαχνε .
Ναι νοιωθουν τον θανατο και θρηνουν με τον τροπο τους.

αυτα απο εμενα , ευχομαι η αυριανη μερα να είναι καλυτερη απο την σημερινή για σενα και για ολους μας

Σκέψου μόνο οτι αυτο το πλάσμα πριν φύγει αγαπήθηκε και μάλιστα πολύ, κοιμήθηκε με ασφάλεια , έφαγε , ήπιε νερό.Ποσα πλάσματα πεθαίνουν χωρίς ενα χέρι να τα έχει αγγίξει , χωρίς να εχουν γουργουρισει,νηστικά και άρρωστα.
Για 8μηνες εργάστηκα εθελοντικά σε κτηνιατρική κλινική και δυστυχώς έβαλα σε σακούλες αμέτρητα γατάκια που έχασαν την μάχη για πολλούς λόγους. Καίτοι προσπαθούσα να μην αποκτώ δεσμούς καθε φορά που έφευγε ενα εγώ πονούσα καθε φορά που τα τύλιγα έβαζα και δυο κροκέτες μαζί τους.
Κάποια τα έβλεπα να χάνουν την ζωή τους ενώ δεν θα έπρεπε, ένιωσα τις τελευταίες τους ανάσες ....
Συμφωνώ με την dagger το μικρούλι είχε λίγη ζωούλα....