Το κουδουνάκι του Σιμόν

Η προσέγγιση τη Gatopliktis είναι πολύ λογική, εγώ δεν έχω μυαλό αυτές τις μέρες μάλλον να το σκεφτώ. Dagger μου η καχυποψία σου είναι απόλυτα βάσιμη, δεν έχεις αδικό όταν λες πως η ιστορία της μπάζει γενικά. Όμως πρέπει να πω ότι η γυναίκα δεν καταλάβαινε και πολύ..Κάνε εικόνα το εξής σκηνικό..έρχεται κι έχω γύρω μου 15 γατούλια που σταμάτησαν το φαγητό τους και την κοιτάνε. Μου λέει ότι ο Σιμόν είναι ουσιαστικά αδέσποτος, αλλά με ρωτάει, κι όχι μόνο μια φορά, "Δηλαδή όλα αυτά είναι δικά σας;" Σαν να μη μπορούσε να διακρίνει πράγματα οφθαλμοφανή. Ότι παραπάνω να πω δε βγάζει άκρη, οκ, συνάντησα μάλλον ένα βράδυ μια περίεργη παρουσία..τόσα κυκλοφορούν στον κόσμο!
Nassia μου δε το βρίσκω και πολύ σωστό το να δημιουργήσω τύψεις..Λέγοντας ότι θα αναλάβω μπορεί να επαναπαυθεί, αλλά κι αυτό δε με πειράζει. Εγώ ασχολήθηκα μήπως και έμπαινε κανονικά στο σπίτι ο γατούλης, ένα αδέσποτο λιγότερο είναι υπόθεση. Από εκεί και πέρα καθένας κάνει αυτό που πιστεύει καλύτερο για τα ζώα, όσο τον κόβει τελοσπάντων..
Εγώ έχω το νου μου και για αυτή αλλά κυρίως για το Σιμόν κι όσο κι αν μας ανησύχησε αυτό το κουδουνάκι του, τουλάχιστον είναι πολύ καλύτερα απ'ότι θα μπορούσε να είναι. Και σημαντικά πιο ήρεμος.
Αν δε στειρώθηκε θα το δρομολογήσω εγώ αν μπορέσω, δεν πειράζει..
Μόνο να μένει εδώ και να συνεχίσει να μου χαιδεύεται το Σιμονάκι!

Αυτη σου ειχε πει οτι ειναι τυφλος ετσι ?
Τωρα που αρχισε να σε πλησιαζει και σε αφηνει να τον χαιδεψεις , βλεπεις εσυ να ειναι τυφλός ?
Τελικα ειναι τυφλος η οχι ??

Ναι ο Σιμονάκος είναι τυφλός.
Χθες έκανα ένα τάισμα εξπρές, έτσι όπως είχα το Φουσκί.
Μια φορά τον είχα "κεράσει" το ένα τέταρτο από ένα πατεδάκι και χθες ήρθε ο καλός μου παραδίπλα εκεί που τρώμε. Άφησα τροφές βιαστικά και κράτησα ένα κομματάκι να του το δώσω γυρνώντας σπίτι, όπως και έκανα.
Αφού ανέβηκα και πήρε λίγο τα πάνω της το κοριτσάκι μου ξαναβγήκα στο μπαλκόνι και τον άκουσα.
Ήταν ακριβώς από κάτω κι έψαχνε. Από τη δικιά μας μεριά δεν τον είχα δει ποτέ να έρχεται. Ήρθε κι έκατσε ακριβώς κατώ από το σημείο που κάθομαι κι εγώ ο καλός μου. Τον φώναξα με το όνομά του, που δε νομίζω να το ξέρει, αλλά περισσότερο στη φωνή μου αποκρίνεται, αφουγκράστηκε δεξιά αριστερά κι άρχισε να μυρίζει. Μύριζε μύριζε κι έφτασε στην είσοδο. Στο πλατύσκαλο μάλλον μπερδεύτηκε. Έκατσε λίγο και πήρε το δρόμο ξανά μέσα από το χωράφι για να επιστρέψει σπίτι του μάλλον.
Τελικά αυτά τα πλάσματα την αγάπη μυρίζουν..κάθε φορά με επιβεβαιώνουν, ο Σιμόν, το Χιονομπαλάκι που με φώναξε..
Και με τα πολλά το κουδουνάκι που αναζητώ από τον Ιούλιο ήρθε και με βρήκε μόνο του. Τόσο πολύ με συγκινούν τα ζουζουνάκια μου!

Ξανά κουδουνάκι!

Είχα πολλές πολλές μέρες να δω το Σιμονάκο και τελικά ήρθε σήμερα!!

Προσπαθούσα να σκέφτομαι θετικά ότι τον πήραν σπίτι, αλλά βεβαίως μου περνούσαν από το μυαλό και τα τόσα πιθανά κακά ενδεχόμενα.

Από τη μία χάρηκα που είναι ακόμη εδώ κι από την άλλη πόνεσε η ψυχή μου. Τον φώναξα με το που άκουσα το κουδούνι του και τον είδα να έρχεται κουτσαίνοντας. Αχ ρε αγοράκι μου, αυτό σου έλειπε..
Το χτυπημένο ματάκι που φαινόταν να βελτιώνεται πριν τον χάσω, δεν έχει περάσει ακόμη, αντιθέτως είχε κάτι μαύρες τσίμπλες ( ; ) μέσα, αλλά τουλάχιστον το ανοίγει.

Αυτή τη φορά ένιωσα πραγματικό εκνευρισμό ρε παιδιά όμως. Προσπαθούσα να δείξω κατανόηση σ ' αυτή που τον έψαχνε "Ντάξει δεν ξέρει η γυναίκα, ντάξει καλές προθέσεις..." αλλά έλεος πια!

Το τρίχωμα του Σιμόν λάμπει και στα κιλά του είναι πολύ καλός. Αυτό σημαίνει αφενός μεν ότι τρώει κι αφετέρου έχει φωλιά να κοιμηθεί. Αποκλείεται να κοιμάται σε χόρτα ή μέσα στο παλιόσπιτο, δεν έχει καμία σχέση η εμφανισή του με τα υπόλοιπα κι ας είναι καλοζωισμένα κι εκείνα. Αυτός γυαλίζει σαν τις δικές μου. Άρα τον βλέπουν, τον ταϊζουν, υποτίθεται ότι ήταν ένα βήμα πριν τη στείρωση και δεν κάνουν κάτι για το μάτι του;; Το πόδι του που δεν το πατάει; Τι μυαλά έχουν δηλαδή, άντε απλά τον ταϊζουμε κι όλα καλά.

Δε λέω..δεν μπορεί ο καθένας να ασχοληθεί ή και δεν θέλει ίσως και αυτό είναι δικαιωμά του, αλλά ξέρω γω, για ένα ζώο που ζει στην αυλή σου και το ταίζεις συστηματικά δε θα ενδιαφερθείς λίγο;
Κι άντε δε μπορούν, ας πούνε σε μένα! Κάθε βράδυ είμαι κάτω, κάθε βράδυ. Όταν τον έψαχνε πως με βρήκε;

Δεν έρχεται κάθε βράδυ ο κακομοίρης, όπως είπα είχα πάνω από μήνα να τον δω.
Επίσης φοβάμαι λίγο να το πιάσω η αλήθεια είναι. Είναι μεγάλος γάτος και είναι πολύ πολύ κουμπωμένος ακόμη και σε χάδια και καταλαβαίνω πως σε αυτό συντελεί και το γεγονός ότι δεν βλέπει. Τρομάζει πολύ πιο εύκολα. Αν απλώσω χέρι χωρίς να του μιλήσω μπορεί να με χτυπήσει. Και γρυλίζει συνέχεια στο άγγιγμα παρουσία των υπολοίπων. Και έχει πολύ κακή κίνηση ουράς, δε βασίζομαι να τον πιάσω. Τις ελάχιστες φορές που τον πέτυχα μόνο του είναι πολύ πιο ήρεμος κι αποζητάει το χάδι, αλλά αυτό ακριβώς είναι το θέμα, όταν τον πετυχαίνω είναι πάντα τα αγόρια μου μαζί και γίνεται πολύ αμυντικός ο Σιμόν..και δε βοηθάνε και τα δικά μου, του αγριεύουν.

Υπάρχει λέτε κατάλληλος τρόπος να μπορέσω να πιάσω τον τυφλό γατούλη; Κάτι για να κερδίσω περισσότερο την εμπιστοσύνη του και έτσι να ηρεμήσει και με την παρουσία των υπολοίπων; Να είναι η εμπιστοσύνη του σε μένα δηλαδή μεγαλύτερη από το φόβο του για τις άλλες γάτες.

Ελπίζω να έρχεται και τις επόμενες μέρες και κάτι θα κάνω.
Τι θα πρωτοκάνω δεν ξέρω.. αλλά θα το βρω, δεν τον αφήνω έτσι!

Κλείνω δηλώνοντας για άλλη μια φορά τον εκνευρισμό μου γι'αυτή τη γυναίκα κι ας την έχω δει μόνο μια φορά!

Σπόιλερ:

Μια που είναι τυφλός, προτείνω να του μιλάς πολύ. Δε σε βλέπει αλλά μπορεί να σε ακούει. Θα μάθει τη φωνή σου και θα αρχίσει να αισθάνεται άνετα πριν τον αγγίξεις. Στην τυφλή μου γατούλα μιλάω οπωσδήποτε πριν την αγγίξω, γιατί αλλιώς τρόμαζε κι ας ήταν σε εντελώς προστατευμένο χώρο.
Ο καημένος ο Σιμόν, που είναι έξω, με άλλες γάτες, θα θέλει να φαίνεται και τρομακτικός για να επιβιώσει από τις άλλες.
Επίσης πρέπει να στειρωθεί γιατί σκέψου να κυνηγιέται με άλλους γάτους και να μη βλέπει. Μακάρι να το καταλάβει η κυρία που τον ταϊζει!
Μην εκνευρίζεσαι μαζί της, απλώς δεν έχει καταλάβει. Μπορεί να είναι η πρώτη της επαφή με αδέσποτα ζώα. Η σωστή αντιμετώπιση των ζώων είναι νομίζω κάτι που μαθαίνει κανείς και μάλιστα σταδιακά. Τουλάχιστον έχει την πρόθεση να τον βοηθά, ακόμα και αν περιορίζεται στο φαγητό (κάτι βέβαια που δεν είναι αρκετό για έναν τυφλό γατούλη)

Μα με ρώτησε και της τα εξηγούσα πόση ώρα, τα βασικά τελοσπάντων.
Και δε λέω καν να τον αναλάβει, ας ενημέρωνε εμένα..

Κι εγώ αυτό προσπαθώ να κάνω να του μιλάω, αλλά είναι αυτό που λες, προσπαθεί να φαίνεται γάταρος στους άλλους. Στη φωνή μου απκρίνεται καλά κι έρχεται και με ψάχνει, αλλά παρουσία των υπολοίπων έχουμε θέμα.
Αυτό που το δυσκολεύει περισσότερο είναι ότι έρχεται μια στο τόσο και όχι συστηματικά για να συνηθίσει και να τον συνηθίσουν.

Που θα πάει, εδώ να τριγυρνάει μόνο και θα το βρούμε!

Και η δικιά σου τρομάζει ε; Αναρωτιέμαι πως θα είναι το πουλάκι μου που ζει και έξω..
Άντε για να βλέπω τα θετικά, τουλάχιστον τρώει καλά, άλλα δεν έχουν ούτε αυτό.

αν αρχισεις να τον ταιζεις καπως ξεχωριστα απο τα αλλα και με κονσερβουλα πολυ καλης μαρκας και ταυτοχρονα του δινεις λιχουδιτσες μιλωντας του?μηπως σε ξεχωρισει και σε εμπιστευτει.ειναι πολυ δυσκολη ιστορια τα φοβισμενα γατουνια. εμεις τη λευκοθεα που μονο φοβισμενη δεν ειναι με τους ανθρωπους ,επειδη ειχε μια ασχημη ιστορια με την προηγουμενη γεννα της ,δεν μπορουσαμε να την πιασουμε για να τη στειρωσουμε με τιποτα. το οτι τα καταφεραμε μου φαινεται θαυμα.

Το προσπαθώ belezza μου..και στο φαί του είναι πολύ βολικός, ενθουσιάζεται με ότι του δώσω ο καλός μου.
Η αλήθεια είναι ότι το βασικό μου πρόβλημα είναι ο Γλύκας.
Προσπαθώ να τον ξεμοναχιάσω το Σιμόν, αλλά ο Γλύκας παρατάει τα πάντα και την κονσέρβα του κι έρχεται.
Αν και το όνομά του δεν είναι τυχαίο, με τα "δικά του" είναι υπέροχος, τρωεί πολύ ξύλο και δεν κάνει κιχ και είναι και χαρούμενος, ζηλεύει πάρα πολύ άλλους αρσενικούς γάτους και τα σκυλιά.
Κάποιες φορές τα έχω ξεγελάσει τα υπόλοιπα και με το που το καταλαβαίνει ο Γλύκας τα παρατάει κι έρχεται και αγριεύει στο Σιμόν.

Να φανταστείς έρχεται που και που ένα σκυλάκι τεράστιο, αλλά κακόμοιρο και προσπαθώ να το ταϊσω, ε τον κυνηγάει μέχρι που χάνονται από το οπτικό μου πεδίο αν τον πλησιάσω, όχι να τον ταίσω ή να τον χαιδέψω. Και δεν ήταν φοβιτσιάρικο σκυλί, αρχικά κυνηγούσε τις γάτες

Είναι ο έρωτας μου ο Γλύκας ο μεγάλος δε το συζητώ, αλλά δεν καταλαβαίνει που του λέω "Άσε ρε να βοηθήσουμε κανένα ακόμη.."

Αν συνεχίσει να έρχεται ο Σιμονάκος θα τον καλοπιάσω όπως λέτε.
Μας τα χαλάει που δεν έρχεται καθημερινά και τραβάει καιρό η ιστορία, όπως επίσης και το γεγονός ότι έχω κι εγώ μια συστολή που βλέπω το φόβο του κι επιφυλάσσομαι για τις αντιδράσεις του, αυτό το καταλαβαίνουν πάντα, ενώ ταυτόχρονα επείγει και η στείρωσή του και η φροντίδα του ματιού.

Α! Εκτός αν τον ξεγελάσω να μπει μέσα στο κλουβί! Τώρα το σκέφτηκα!
Αν δε βρει στα τοιχώματα, αφού δεν βλέπει, λογικά δε θα νιώσει περιορισμένος και θα μπει να φάει. Τι λέτε;
Είναι ο πρώτος τυφλούλης που συναναστρέφομαι και δεν ξέρω τι αντίληψη χώρου έχουν.

Τα κατάφερα και τον ξεγέλασα τον άτιμο!

Είδα το Σιμονάκο να έρχεται από μακριά και απομακρύνθηκα κι εγώ στις μύτες.
Του έδωσα πατεδάκι στα κλεφτά και ξαναγύρισα γρήγορα γρήγορα στον σημείο του Γλύκα, τον φώναξα και κάναμε ένα μικρό κύκλο μαζί με την κυρίως ομάδα και επιστρέψαμε σε ένα από τα σημεία που παίζουμε.
Το Σιμόν τον έβλεπα από μακριά, δεν τον κατάλαβαν ή τελοσπάντων δεν ασχολήθηκαν.

Βέβαια δεν μπόρεσα να τον χαιδέψω, αφού ήθελα να αποφύγω τις ζήλειες του Γλύκα, αλλά είναι μια αρχή υποθέτω να τον ταϊζω έστω στα κλεφτά! Για να δούμε..

Σχετικά με το κλουβάκι, η δικιά μου μπαίνει μόνη της μέσα. Δεν ξέρω όμως αν μπαίνει επειδή είναι τυφλή και δεν το βλέπει, ή αν δε φοβάται, λόγω χαρακτήρα.