Θελω να τον βοηθησω!

Καλησπερα σε ολα τα μελη του φορουμ!!!
Θα μπω κατευθειαν στο θεμα για να μη σας κουρασω.

Εχω βρει εναν αδεσποτο γατουλη στο Αιγαλεω.
Βεβαια ειναι απο τις "τυχερες" ψυχες γιατι απο ο,τι βλεπω βρισκεται σε μια γειτονια που ανα πορτα σχεδον βλεπεις και απο ενα μπολακι με τροφη και νερο.
Δεν εχω ιδεα ποσο ετων ειναι, σιγουρα ειναι ενηλικας και μαλλον γερακος. (εκτος αν ειναι τοσο αρρωστος που με παραπλανα).
Μενει σε μια κουτα εξω απο ενα σπιτι.
Προσφατα μιλησα με την κυρια του σπιτιου και μου ειπε πως ο, τι μπορουν κανουν στη γειτονια απο τροφη και νερο (γενικοτερα για τις γατουλες εκει).
Τη ρωτησα αν εχει καποιο συγκεκριμενο αφεντικο που μεριμνει για τον γατουλη (εξετασεις, φαρμακα κτλ), αλλα μου πε πως οχι.
Τη ρωτησα αν τη πειραζει να τον παρω για εξετασεις και μου ειπε πως δεν υπαρχει προβλημα.
Εμενα αυτο που με ανησυχει ειναι οτι τον βλεπω αρρωστο και θελω να βρω ακρη μηπως καταφερω και κανω κατι (ανεργη ειμαι μη νομιζετε, αλλα ο,τι μπορω πραγματικα θα κανω οπως ολοι σας).
Ο γατουλης απο θεμα συμπεριφορας ειναι ηρεμος πολυ, τρυφερος πολυ, αλλα δειχνει συνεχεια κουρασμενος και σα να θελει να κοιμηθει.
(ετσι γνωριστηκαμε, καθομουν σε ενα σκαλακι εκει κοντα, ηρθε μου τριφτηκε, ανεβηκε και κοιμηθηκε στα ποδια μου για καμια ωρα).
Ειναι αδυνατουλης πολυ, βρωμικος πολυ (λογικο!), σε μερικα σημεια το τριχωμα του λειπει (φαινεται δερμα), και τελος φτερνιζεται και εχει καταρροη με πρασινες μυξουλες. (δν ειναι στειρωμενος).
Θελω να τον παω σε γιατρο να δω πανω κατω τι θα μου πει, να του δωσω καποιες πρωτες βοηθειες, βιταμινες, ΚΑΤΙ!
Για το μελλον δε μπορω να εγγυηθω, θα μαι ειλικρινης, αλλα κατι να κανω μωρε παιδια!

Που μπορω να απευθυνθω?
Υπαρχει καποιο κτηνιατρειο/κλινικη που να κανει καλυτερες τιμες για τα αδεσποτα?
Δυστυχως για την ωρα πανω απο 50 ευρω αδυνατω να δωσω. Μπορω να κανω κατι με αυτα τα λεφτα?
Εσεις τι εχετε κανει σε αναλογες περιπτωσεις?

Ευχαριστω πολυ οσους τυχει και με διαβασουν!
Καλη δυναμη σε ολους οσοι φροντιζετε ζωακια, αδεσποτακια ή δικα σας.

Καλημέρα και καλώς όρισες στην γατοπαρεούλα μας Πολύ όμορφη η ιδέα σου να βοηθήσεις αυτή τη ψυχούλα.Σίγουρα τα οικονομικά σ'αυτούς τους καιρούς δεν είναι τα καλύτερα για όλους μας, όμως κάνουμε ότι μπορούμε.Δεν ξέρω αν υπάρχει μέλος στην περιοχή σου να μπορεί να σου συστήσει με π.μ έναν καλό γιατρό.Αν όχι θα σου στείλω κι εγώ.Οι τιμές για τα αδέσποτα συνήθως είναι πιο χαμηλές.Ο γιατρός θα σου πει από που να ξεκινήσεις, εξετάσεις, αποπαρασίτωση και ότι άλλο χρειάζεται.Φαίνεται ταλαιπωρημένος ο γατούλης και ως πορτοκαλούλης φανερώνει τον γλυκό του χαρακτήρα.
Από κει και ύστερα μια καλή τροφούλα ίσως και κάποια βιταμινούλα τον βοηθήσει να πάρει τα πάνω του.
Και βέβαια η αγάπη κάνει θαύματα, αυτό να το θυμόμαστε πάντα.Σκέφτηκες το ενδεχόμενο να μπορούσες να τον υιοθετήσεις?

Lina έγραψε:Καλημέρα και καλώς όρισες στην γατοπαρεούλα μας Πολύ όμορφη η ιδέα σου να βοηθήσεις αυτή τη ψυχούλα.Σίγουρα τα οικονομικά σ'αυτούς τους καιρούς δεν είναι τα καλύτερα για όλους μας, όμως κάνουμε ότι μπορούμε.Δεν ξέρω αν υπάρχει μέλος στην περιοχή σου να μπορεί να σου συστήσει με π.μ έναν καλό γιατρό.Αν όχι θα σου στείλω κι εγώ.Οι τιμές για τα αδέσποτα συνήθως είναι πιο χαμηλές.Ο γιατρός θα σου πει από που να ξεκινήσεις, εξετάσεις, αποπαρασίτωση και ότι άλλο χρειάζεται.Φαίνεται ταλαιπωρημένος ο γατούλης και ως πορτοκαλούλης φανερώνει τον γλυκό του χαρακτήρα.
Από κει και ύστερα μια καλή τροφούλα ίσως και κάποια βιταμινούλα τον βοηθήσει να πάρει τα πάνω του.
Και βέβαια η αγάπη κάνει θαύματα, αυτό να το θυμόμαστε πάντα.Σκέφτηκες το ενδεχόμενο να μπορούσες να τον υιοθετήσεις?

Κυρια Λινα μου σας ευχαριστω πολυ για το καλωσορισμα,  και φυσικα που ασχοληθηκατε.
Αχ αυτη η ιδεα της υιοθεσιας με τυρρανα απο τοτε που γνωρισα τον γατουλη.
Θα σας φανει παραξενο, αλλα μια ζωη τις φοβομουν τις γατες, ημουν πιο πολυ κοντα στα σκυλια.
Τις ταιζα αν τις εβρισκα εξω, τις προσεχα αν μου δινοταν η ευκαιρια, αλλα δεν ερχομουν ποτε κοντα απο φοβο φυσικα, οχι για τιποτα αλλο.
Με τον γατουλη τωρα ειναι διαφορετικα.
Με κερδισε γιατι δεν ηταν νευρικος, αλλα αντιθετα πολυ πολυ τρυφερος.

Επισης εχω ενα αλλο κακο..
Σκεφτομαι πως ενα ζωο ειναι σα παιδι..
Θα μπορω να το φροντισω? θα ειμαι σωστη? και αμα δεν εχω λεφτα (οπως τωρα καλη ωρα) πως θα τα καταφερει μαζι μου?
Απο αγαπη μπολικη, αφηστε..

Βεβαια τωρα με τον γατουλη δε σκεφτομαι αυτα τα εγωιστικα..
Προεχει η υγεια του..
Αλλα αν δε καταφερω να ανταπεξελθω οικονομικα (το μυαλο μου εχει πλασει ιστοριες για τη θεραπεια του), θα ξεσηκωσω το ζωντανο και μετα τι?
Ξερω οτι θα φανω σε πολλους χαζη και ανωριμη, αλλα πραγματικα ολα αυτα σκεφτομαι μια εβδομαδα τωρα που τον εχω γνωρισει.

Τεσπα, τα πολλα λογια μας πανε πισω.
Αν θελετε κυρι Λινα στειλτε μου προσωπικο μηνυμα με καποιον γιατρο.
Επισης , προς το μελος GATOPLIKTI που μου εστειλε και εκεινη , αν θελετε στειλτε μου και σεις το ονομα του γιατρου σας στο Γαλατσι.
Ενημερωνω οτι δεν μπορω να στειλω ακομα εγω προσωπικο μηνυμα επειδη ειμαι νεο μελος, οποτε μονο απο δω μπορω να σας απανταω.
Επισης να πω οτι αυτοκινητο δε διαθετουμε , ο,τι κανουμε θα το κανουμε με τον φιλο μου με τα μεσα, ή στη χειροτερη να ζητησουμε χαρη απο καποιον φιλο μας που εχει αυτοκινητο.

Σας ευχαριστω πολυ πολυ πολυ..

Σκέφτομαι ότι κάποια πλάσματα δεν βρίσκονται τυχαία στο δρόμο μας.Μας "διαλέγουν"όπως λέμε και ίσως κάποια στιγμή φεύγουν και οι ανασφάλειες που νιώθουμε αρκεί να τα βοηθήσουμε. Το ότι βρίσκεται στο δρόμο εγκυμονεί κινδύνους.Κάνεις μια πρώτη επίσκεψη στο γιατρό και συζήτησε ότι σε απασχολεί.Μετά αποφασίζεις.Σου στέλνω κι εγώ π.μ.Ότι σε βολεύει σε απόσταση.Αν κάποιος φίλος μπορεί με αυτοκίνητο να βοηθήσει θα είναι το καλύτερο ώστε να μην ταλαιπωρηθείτε.

Ίσα ίσα όλα αυτά που σκέφτεσαι είναι ώριμες σκέψεις που δείχνουν υπευθυνότητα και επιβάλλεται να προηγούνται μιας υιοθεσίας.

Αν θέλεις να τον βοηθήσεις κάνε ένα βήμα τη φορά.
Θα βρεις οικονομική επίσκεψη σε έναν κτηνίατρο.
Από εκεί και πέρα ότι μπορείς και σε παίρνει θα κάνεις.
Σκέψου το κι αλλιώς, αν όντως είναι άρρωστος θα ήταν καλύτερα μόνος του στο δρόμο;
Μπορείς να του δώσεις έστω αυτό, την ευκαιρία δηλαδή, στο βαθμό που σε παίρνει βεβαίως, είτε ζει εκτός σπιτιού είτε αν αποφασίσεις να τον υιοθετήσεις θα είναι σίγουρα κάτι καλύτερο από την κατάσταση στην οποία ζει εφόσον σου φαίνεται καταβεβλημένος.

Όσον αφορά τα οικονομικά και πάλι μπράβο θα πω που το υπολογίζεις.
Είναι σημαντικό να ξέρουμε ότι όταν αναλαμβάνουμε τη φροντίδα ενός ζώου πρέπει να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε οικονομικά, αλλά εγώ το βλέπω κι από άλλη οπτική.
Είναι ένα ζώο ενήλικο που στην περίπτωση που είναι άρρωστο θα μείνει αθέατο να ταλαιπωριέται. Αν μπορείς να του δώσεις έστω φαγάκι και σταθερότητα, τουλάχιστον για αρχή, νομίζω ότι θα κάνει διαφορά στην καθημερινότητά του.

Βέβαια μην παίρνουμε το χειρότερο ενδεχόμενο, μπορεί να είναι κάτι απλό ή να είναι παππούλης που χρειάζεται υποστήριξη δεν το ξέρουμε.
Αναλύω το χειρότερο ενδχόμενο, γιατί όπως λες αυτό σε προβληματίζει και το βρίσκω και πολύ λογικό.

Θα πω μόνο ότι ο γατούλης είναι ήδη τυχερόςπου συναντηθήκατε!
Μπορείτε να πάτε στο γιατρό και βλέποντας και κάνοντας.
Να μας γράψεις νέα σας!
Το ποστ σου αν και μελαγχολικό, γιατί ο γατουλάκος έχει το ζόρι του,προσωπικά με χαροποίησε πολύ.
Ευτυχώς υπάρχουν άτομα που νοιάζονται ακόμη!

Γεια σας!
Αρχικα θελω πολυ να ευχαριστησω τα μελη :Lina, Gatoplikti και Stella M, που ενδιαφερθηκαν και ασχοληθηκαν η καθε μια με τον τροπο της με τον Γατουλη μας.

Σημερα λοιπον στις 5.30 πηγαμε με την αγαπη μου και μαζεψαμε τον Γατουλη απο τη γειτονια του, τον βαλαμε σε ενα ολοκαινουριο κλουβακι μεταφορας και με δυο λεωφορεια τον πηγαμε στο Κερατσινι στον κτηνιατρο που μου συνεστησε η κυρια Lina.

Ο γατουλης οπως παντα ηρεμος, γλυκος εχοντας μηδενικη αντισταση απεναντι μας.
Μαλιστα καποια στιγμη τον "χαζομαλωσα" γλυκα γιατι του ειπα - σα να ηταν ανθρωπος του μιλουσα - να μη δειχνει τετοια τυφλη εμπιστοσυνη στους ανθρωπους, γιατι καλλιστα θα μπορουσαμε να του κανουμε κακο.
Δεν με ακουγε, μονο κοιμοταν και γυρναγε κοιλιτσα με το που ενιωθε το χαδι μου.

Κατα τις 8.30 ηρθε η σειρα μας.
Ο γιατρος μας ειπε οτι δεν ειναι γερακος οπως πιστευαμε, ειναι γυρω 3 με 5 ετων και βαρους 2.800 κιλων κατι που τον ανησυχησε ιδιαιτερα.
Ειπε οτι εχει πολλους ψυλλους και δειχνοντας τα ματακια του και τα ουλα του σιγουρα και αναιμια. (λογικο!)
Κατι για το οποιο ομως θα σιγουρευομασταν με τα αποτελεσματα των αιματολογικων που θα εχουμε σε μια εβδομαδα.
Του εδωσε ενα χαπακι για τα παρασιτα και επισης μια αμπουλα.
Πυρετο δεν ειχε ευτυχως.

Αργοτερα του εβγαλε μια ακτινογραφια η οποια εδειξε οτι εχει υγρο στο στομαχι.
Κατι το οποιο τον θορυβησε μηπως εχει "λοιμωδη κατι", (συγγνωμη δεν θυμαμαι πως μας το ειπε).
Αμεσως του εκανε μια εξεταση γι αυτο, οπου επι τοπου θα ειχαμε τα αποτελεσματα.
Το αποτελεσμα ηταν ευτυχως αρνητικο στη "λοιμωδη κατι".
Ουφ!!! αναστεναξαμε ανακουφισμενοι με τον αντρα μου.
Επισης ο γιατρος φοβοταν για λευχαιμια.
Το επι τοπου αποτελεσμα για την λευχαιμια ηταν επισης ευτυχως αρνητικο.
Αλλα δυο ουφ και χαμογελα ευτυχειας γεμισαν το ιατρειο.
Αλλη μια νοσο που φοβηθηκε ο γιατρος ηταν το Aids.
Το επι τοπου αποτελεσμα γι αυτη τη νοσο ηταν δυστυχως θετικο.
Ο γατουλης εχει Aids μας ειπε και γω σαν να μην ακουσα καλα τον ρωτησα δυο φορες γιατι δεν ηθελα να καταλαβω.

Ναι γνωριζα για τη συγκεκριμενη νοσο, γιατι απο τοτε που γνωρισα τον Γατουλη μας εχω διαβασει πολυ, ψαχτηκα πολυ, ηθελα να μαθω!
Γνωριζω οτι δεν ειναι κολλητικο στους ανθρωπους, δεν φοβηθηκα γι αυτο.
Αλλα το χα βγαλει απο το μυαλο μου.
Αρχισα αυθορμητα να κλαιω αλλα δεν ηθελα να το καταλαβει ο Γατουλης μας και συνεχισα να χαιδευω τη κοιλιτσα του.
Ρωτησα τον γιατρο αν τον ποναει αυτο.
Μου ειπε οτι δεν τον ποναει, απλα εξασθενει το ανοσοποιητικο του, γι αυτο και αν τον κρατησουμε θα ειναι αυστηρα και μονο για μεσα στο σπιτι.
Τον ρωτησα αν γιατρευεται και μου πε πως δυστυχως οχι, αλλα μπορει με φαρμακευτικη αγωγη, προσοχη και ζωη μεσα στο σπιτι να γινει πιο ευκολη η ζωη του.

Μας εδωσε μια αντιβιωση σε υγρη μορφη, μια πολυ διαδεδομενη, δεν θυμαμαι τωρα την ονομασια της, μαλιστα την εχω δει και εδω στο φορουμ σας πολλες φορες να αναφερεται.
Μας ειπε να του τη δινουμε για 14 μερες μια φορα τη μερα κατα τη διαρκεια του φαγητου.
Εμβολια δεν καναμε, μας ειπε να μη κανουμε , επειδη ακριβως ειναι αρρωστουλης.
Πληρωσαμε 75 ευρω τα οποια λιγο με σοκαραν, αλλα ημουν αρκετα μουδιασμενη για να με νοιαξει πολυ.
Η στεναχωρια μεσα μου ηταν το διλημμα που ενιωθα για το τι θα κανω.

Ξερω οτι οσοι εχετε ζωα, γατια, σκυλια, πουλια, τρωκτικα, καθε ειδους ψυχη, ολα αυτα και ακομα χειροτερα, τα εχετε περασει και λογικα το δικο μου σας φαινεται αστειο παιχνιδακι.
Δεν νιωθω καλα ομως, δεν ξερω τι να κανω, αν τον κρατησω ή οχι.
Δεν κολλαω στο τι εχει και τι δεν εχει.
Δεν με νοιαζει η νοσος του.
Αλλωστε και σε προηγουμενη μου αναφορα ειχα πει οτι δεν ξερω αν το κρατησω το ζωακι και ας το θελω πολυ.
Κολλαω ασχημα στο οτι δεν ξερω αν μπορω να ανταπεξελθω σε ενα κατοικιδιο.

Ευχαριστω και παλι για τη βοηθεια.
Μακαρι λιγο να μοιαζαμε στα ζωα.
Μακαρι ολοι οι ανθρωποι να ειναι σωστοι και ικανοι να φροντισουν τα ζωα που εχουν στη ζωη τους.
Να μου ειστε ολοι καλα!

:-)

[

Nefeloma86 έγραψε:

Ξερω οτι οσοι εχετε ζωα, γατια, σκυλια, πουλια, τρωκτικα, καθε ειδους ψυχη, ολα αυτα και ακομα χειροτερα, τα εχετε περασει και λογικα το δικο μου σας φαινεται αστειο παιχνιδακι.
Δεν νιωθω καλα ομως, δεν ξερω τι να κανω, αν τον κρατησω ή οχι.
Δεν κολλαω στο τι εχει και τι δεν εχει.
Δεν με νοιαζει η νοσος του.
Αλλωστε και σε προηγουμενη μου αναφορα ειχα πει οτι δεν ξερω αν το κρατησω το ζωακι και ας το θελω πολυ.
Κολλαω ασχημα στο οτι δεν ξερω αν μπορω να ανταπεξελθω σε ενα κατοικιδιο.

Ευχαριστω και παλι για τη βοηθεια.
Μακαρι λιγο να μοιαζαμε στα ζωα.
Μακαρι ολοι οι ανθρωποι να ειναι σωστοι και ικανοι να φροντισουν τα ζωα που εχουν στη ζωη τους.
Να μου ειστε ολοι καλα!

:-)

[

Οχι καλο μου κοριτσι δεν μας φαινεται παιχνιδακι .
Πιστεψε με μπορουμε ολοι και ολες εδω μεσα αλλος λιγοτερο και αλλος περισσότερο να καταλάβουμε ακριβως το πως αντιμετωπίζεις το θεμα με τον γατούλη.
Αυτο που πιστευω πως θελεις - προσωπικη μου εκτιμηση - ειναι να σε ενθαρυνουμε με καποιο τροπο για να τον κρατησεις.
Προσωπικα αυτο θα κανω .
Το οτι δεν σε νοιαζει η αρρωστεια του ειναι καλο , πολύ καλο.
Ο κοσμος ειτε απο αγνοια , ειτε απο ημιμάθεια ( μεγαλυτερο κακο απο την αγνοια ) οταν ακουει aids των γατιων φανταζεται διαφορα.
Το ότι εψαξες κι εμαθες δειχνει ανθρωπο που δεν μενει σε αυτα που εχει μπροστα του αλλα προχωράει λίγο παραπέρα , .

Ο γατουλης εξω δεν εχει πιθανότητα να επιβιώσει.
Αρα το καλο που εκανες με το να τον περιθαλψεις και να τον φροντισεις δεν θα εχει συνεχεια ,.
Αν τον κρατησεις μεσα στο σπιτι ειμαι σιγουρη οτι θα ανακαμψει , ειμαι σιγουρη οτι θα εχει μια καλη ζωη απο εδω και περα.
Ανησυχεις αν θα μπορεσεις να τον φροντισεις.
Λογικο ειναι , εδω εγω που ουτε οικονομικο προβλημα εχω μια ανησυχια την εχω ,,, αν τυχον δεν μπορεσω καποια μερα , τι θα κανω ?
Και την ιδια ωρα λεω ... οχι ρε , δεν θα με βαλουν κατω οι μαυρες σκεψεις .
Να σου πω ενημερωτικα οτι εχω 3 τυφλα και δεν ξερω ποσα κουτσα - τριποδα εκ γενετης ΄η απο ατυχημα.
Ενα γατο που τον ειχανε δεμενο σε μια βεραντα σαν να ηταν σκυλος και που 4 χρονια παλευω με τα ψυχολογικα του .
Πριν ενα χρονο μαζεψα και εφερα στο σπιτι ενα γατο που τον ειχανε χτυπησει πολυ ασχημα με ενα φτυαρι στο κεφαλι , ειναι το ενα απο τα τυφλα μου , εχασε την οραση του απο το χτυπημα αλλα ανακαμψε.
Ημουν σκεπτικη με το αν θα επρεπε να τον παρω , τα προγνωστικα χαλια μαυρα , δυο γιατροι τον ειδανε και οι δυο μου μιλαγαν για ημερες ... ενα μηνα ζωη του εδιναν ... καθε μερα ξυπναγα κι ελεγα ... αντε Αχιλλέα , μια μερα ακομα ... και περασαν οι μερες και ο ενας μηνας εγιναν δυο και ειμαστε πλεον στον χρονο και ο Αχιλλεας ειναι ακομα εδω , εχει παχυνει ... 2800 ο δικος σου ? με το ζορι δυο κιλα ηταν , μετραγα κοκαλα , και τον ταιζα στο στομα , καθε δυο-τρεις ωρες μια μπουκιτσα ... μεχρι να φαει κανονικα περασε καιρος αλλα το εκανε κι αυτο .
Τα οιδηματα εφυγαν , εχει δυο τρια στο μεγεθος φακης τα οποια ομως δεν ειναι επικινδυνα για την ζωη του .
Ξερεις κατι ?
Αν τον ειχα αφησει , δεν θα ζουσε.
Αν τον εδινα πισω στην κοπελα που τον ειχε "βρει" δεν θα ζουσε.
Κι εγω ?
Πως θα μπορουσα να ειμαι ησυχη γνωριζοντας οτι δεν προσπαθησα ?
Πιστευω οτι βαθεια μεσα σου αυτα σκεφτεσαι.
Ξερεις κι εσυ οτι ο γατουλης δεν θα επιβιωσει στο δρομο.
Απο την αλλη , δεν φανταζεσαι τι καλο κανουν στην ψυχη μας οταν τα σωζουμε και ποσο το αναγνωριζουν , ποσο εκτιμανε την ασφαλεια και την ζεστασια που τους προσφερουμε.

.
Αν πιστευεις οτι θα μπορεις να εισαι ησυχη οτι εκανες το καλυτερο αφησε τον εκει που τον βρηκες και τελος.
Ξεχασε τον ,
Αν ομως πιστευεις οτι μπορεις να κανεις κατι ακομα , ενα τσικ για να ζησει καλυτερα τοτε παρτον χωρις δευτερη σκεψη .
Εγω το εχω κανει αρκετες φορες και πραγματικα νοιωθω πολυ καλα



εδω ειναι η ιστορια του Αχιλλέα

https://www.gatospito.com/t13283-topic?highlight=%CE%91%CF%87%CE%B9%CE%BB%CE%BB%CE%AD%CE%B1%CF%82

θα συμφωνησω με την προλαλησασα... κατ αρχην μπραβο σας που ασχοληθηκατε και δεν τον προσπερασατε το γατουλη. Ειμαι πεπεισμενη πλεον οτι η γνωριμια μας με τις γατες δεν ειναι καθολου τυχαια, παντα η γατα ειναι αυτη που θα μας κανει το κλικ... Για μενα ηταν μια γατα που οπως αναλυτικα λεω στο πρωτο μου ποστ, επι εναμισυ μηνα εμπαινε στο σπιτι μας και ολοι τη διωχναμε. Καποια στιγμη βαρεθηκα να την διωχνω και γιναμε αυτοκολλητοι αφου εκεινη με επελεξε για γατομαμα της. Η Ψιψα ειναι η πρωτοτοκη μου και  δε μπορω να φανταστω τη ζωη χωρις αυτην σημερα που ειναι στα 15 της..... Επομενο παραδειγμα η γειτονισσα μου που ολοκληρη ζωη ηταν σκυλοφιλη ειχε παντα στο σπιτι της ενα η δυο μεγαλοσωμα σκυλια μεχρι και περισυ που εχασε τον τελευταιο απο καρκινο. Με τις γατες ειχε ενα θεμα δεν τις ηθελε μεχρι που το καλοκαιρι που μας περασε την επελεξε η Μαρικα αδεσποτουλα σε ενα καφε που ειχαμε παει. Η γατα αυτη ειχε διαγνωσθει λανθασμενα με λοιμωδη περιτονιτιδα που ειναι θανατηφορα αλλα ευτυχως σε δευτερη εξεταση αλλου γιατρου δεν βρεθηκε κατι. επι μηνες ομως την γιατροπορευε η ερμη η γειτονισσα μουη οποια ουτε στα πιο τρελα της ονειρα δεν ειχε υποψιαστει πως θα ασχολιοταν στο ελαχιστο με μια γατα..... Η συνεχεια αναμενομενη, η Μαρικα της εχει γινει μια γατα ζηλευτη και κοιμαται στο κρεβατι της κοπελας ....
Ολο αυτο το σεντονι για να καταληξω πως για ενα ανεξηγητο λογο μπαινει στη ζωη μερικων απο εμας ενα ζωακι για να μας την αλλαξει προς το καλυτερο για παντα. Πιστευω πως ο γατουλης σας ηρθε στη ζωη σας για να τον σωσετε απο ενα αθλιο και αβεβαιο μελλον και να παρετε κι εσεις τοση αγαπη οση μονο ενα ζωακι ταλαιπωρημενο πρωην αδεσποτο μπορει να δωσει. Οσο για το aids καθολου να μη προβληματιζεστε. Με σπιτισια φροντιδα και  καθημερινη τροφη που θα του εξασφαλιζετε θα ζησει πολλα πολλα χρονια μαζι σας. Εαν τον αναλαβετε θα βειτε εδω μεσα στο γατοσπιτο πολλες καλες συμβουλες απο φιλους που εχουν αντιμετωπισει γατες με  aids που ζουν και βασιλευουν για πολλα καλα χρονια. Προσωπικα δεν εχω καν μπει στη διαδικασια να εξετασω ολες μου τις γατες γιατι και τα τεστ αυτα μπορει να βγαλουν ψευδη αποτελεσματα και γιατι, ο,τι κι αν εχουν, τις φροντιζω με τον καλυτερο δυνατο τροπο και θα ηταν χιλια τα εκατο χειροτερα αν ηταν ακομα αδεσποτα. Σημερα οι γατουλες μου που εχω στο σπιτι ειναι 13 συν τεσσερα μωρα που φιλοξενω....

Θα συμφωνήσω με όλες τις παραπάνω φίλες.
Από τη γνωριμία μου μ αυτά τα υπέροχα πλάσματα σχεδόν 10 χρόνια πριν, πιστεύω ότι τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Ο γατούλης διάλεξε να σ' εμπιστευτεί γιατί το ένστικτο δεν κάνει ποτέ λάθος. Αφέθηκε όπως λές σε όλες τις φροντίδες χωρίς καμμια αντίσταση.
Έκανες μια υπέροχη πράξη που βοήθησες ένα πλάσμα που δε θα είχε καμμια τύχη και κανένα μέλλον στο δρόμο όντας ενήλικο και εξαθλιωμένο.
Πιστεύω και να το σκεφτείς δεν θα μπορέσεις να τον αφήσεις ξανα. Είναι αυτό το κλίκ που κάνει στη καρδιά όταν ένα ξεχωριστό ζώο μας διαλέξει για οικογένεια και γίνεται το ζωάκι της καρδιάς μας

Είναι φυσικό να έχεις τις ανησυχίες σου όσον αφορά τα οικονομικά (όλοι μας τις έχουμε) αλλά μ' έναν καλό προγραμματισμό το μόνο που χρειάζεται το γατάκι σου είναι προς το παρόν ασφάλεια και αγάπη. Δε χρειάζεται να του δίνεις τις σούπερ ακριβές τροφές, μπορείς να διαλέξεις κάποια που να ταιριάζει στα οικονομικά σας.
Κι όταν τον δείς ν' ανθίζει και να σου ανταποδίδει καθημερινά αυτή τη φροντίδα που τούδωσες θα καταλάβεις κι όλους εμάς.

Τα 2 απ  δικά μου γατιά τα υιοθέτησα ενήλικα και τα δύο. Ο πρώτος μου γάτος ήταν σχεδόν 6 χρονών κι ο ασπρομαυρούλης που έχω στην υπογραφή μου σχεδόν 3.
Η αγάπη που παίρνω καθημερινά, η ευγνωμοσύνη στο βλέμμα, το γουργούρισμα της ευτυχίας δεν ανταλλάσεται με τίποτα.
Εξετάσεις για λοιμώδη δεν έκανα ποτέ σε κανένα. Προσπαθώ να ζούν καλά, με ασφάλεια και πολύ αγάπη. Πολλές φορές η αγάπη και το χάδι τους αρκεί περισσότερο ακόμα κι απ το φαγητό.

Δεν ξέρω σε ποια περιοχή είσαι αλλά έχω κι εγω γιατρό να σου συστήσω (οικονομικό και αγαπάει πολύ τα γατιά, άλλωστε είναι ιατρείο μόνο για γάτες)
Αν βρίσκεσαι στο κέντρο κάπου γραψτο και θα σου στείλω πμ ώστε νάχεις εναλλακτικές.

Μέσα μου ξέρω ότι δεν θα τον αφήσεις το γατούλη και σου εύχομαι ολόψυχα να αναρρώσει πλήρως και να περάσετε μαζί μια υπέροχη ζωή και να πάνε όλα καλά. .
Το να φροντίσεις ένα κατοικίδιο δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαίνεται στην αρχή.

Πολυ συγκινητικο το post σου ,πολυ συγκινητικη η πραξη σου ,πολυ πιο συγκινητικες οι κεψεις σου.
Βεβαιως συμφωνω μεοσα ηδη γραφτηκαν
Απλα θα προσθεσω την ιστορια μου για να καταλαβεις ,αν και το ξερεις ηδη (καταλαβα οτι σε διακρινει ρεαλισμος και απολυτη αποδοχη της πραγματικοτητας) οτι οι περισσοτεροι εδω μεσα δεν ξυπνησαμε ενα πρωι και ειπαμε παω να παρω μια γατα.
Ηρθε η ωρα και η ζωη το φερε ετσι που η υιοθεσια μιας γατας μας αλλαξε τη ζωη .
Οταν εχασα την Ιρμα ,σκυλιτσα που μου ειχαν κανει δωρο ,οταν ημουν φοιτητρια και εζησε 18,5 χρονια, δε σκεφτομουν ουτε καν να παρω ζωακι ξανα .Ηαπωλεια ειχε αφησει σημαδι ,ενω ταυτοχρονως μπαιναμε στην κριση και τα οικονομικα αρχισαν να στενευουν . Απο την αλλη ,θα ειμαι ειλικρινης ,ενιωσα και μια ελευθερια .Δεν ειχα να σκεφτομαι τις πανσιον για την Ιρμα ,καθε φορα που εφευγα ουτε το ποιο μεσο μεταφορας τη δεχεται και με τι ορους και με τι ποσα και αλλα τετοια (ειναι γνωστο πως το σκυλι δεν μπορεις να το αφησεις μονο στο σπιτι).
Αυτα ολα μεχρι το καλοκαιρι του 15 .Τοτε που βρεθηκα μπροστα στο νιαουρελο.
Ηταν 35 ημερων και ετοιμοθανατος .Επιλογη δεν υπηρχε ή τον αφηνα και πεθαινε ή τον επαιρνα και οτι γινει .Με διαλεξε το δευτερο .Τον πηρα στο σπιτι για 10 ημερες μεχρι να δω αν θα γινει καλα ή θα ''φυγει''.Εμεινε απο τοτε μεχρι σημερα και για παντα λεω εγω .Την αλλη εβδομαδα εχει γενεθλια κλεινει τα 4 .
Το οικονομικο ?Ναι δυσκολο αλλα θα κανω τους υπολογισμους μου και καπως θα σωθει η κατασταση .Υπαρχουν οικονομικες τροφες ακομα και χυμα μεγαλων εταιριων στα pet city.
Στην κατασταση που ειναι ο γατουλης ,οτι και να του προσφερθει ειναι οφελος .Αν μεινει εξω η πορεια ειναι μια και μοναδικη .Την ξερεις . Παρε τον στο σπιτι .Μονο αγαπη θα παρεις .Να εισαι σιγουρη .Και με ενα μαγικο τροπο ολα θα ερθουν .
Η ασθενεια του ενας λογος παραπανω για να τον κρατησεις .Δεν μπορει να τα καταφερει εκει εξω και το ξερεις .
Ευχομαι να παρεις τη σωστη αποφαση για σενα αλλα και γι αυτον .Τα πλασματα που ερχονται στη ζωη μας ερχονται για καποιο λογο.Ποτε τυχαια

Ευχαριστω παρα πολυ τα μελη που εδωσαν σημασια ξανα στον γατουλη μας.
Δν εχω πολυ χρονο να απαντησω στο καθε ενα. μελος ξεχωριστα αν και θα το ηθελα.
Πριν λιγο με πηρε ο κτηνιατρος τηλεφωνο να μου πει και τα αποτελεσματα των γενικων αιματολογικων. Μου ειπε οτι συν των αλλων εχει σοβαρο θεμα με τα νεφρα και οτι δεν θα παει καλα ο γατουλης. Μου προτεινε να τον παω σε μια κλινικη για 3 μερες να του βαλω ορο.
Απλα ηθελα να σας ενημερωσω για τα νεοτερα.
Σας ευχαριστω πολυ ολους....

ποσο λυπαμαι... ας ελπισουμε οτι θα ανακαμψει και θα καταφερει να γνωρισει και να απολαυσει εστω και τωρα την αγαπη και τη θαλπωρη ενος δικου του σπιτικου.. και για σας οδυνηρο η πρωτη σας εμπειρια με γατακι να ειναι γεματη αβεβαιοτητα και αγωνια για τη ζωη του... Μπραβο σας ομως που το παλευετε και να ξερετε πως για καποιο λογο εγινε η δικη σας γνωριμια με το μαγικο κοσμο των αιλουροειδων με αυτο τον τροπο με αυτο τον πονεμενο γατουλη που αγγιξε την ευαισθητη ψυχη σας... Ο,τι και αν γινει παντως, ενα ειναι σιγουρο. Ο γατουλης σας αντιλαμβανεται και απολαμβανει την αγαπη που του δειχνετε, τη φροντιδα που παει πολυ παραπερα απο ενα ταισμα στο δρομο, οπως ειχε συνηθισει στην αδεσποτη ζωη του. Και αυτο που κανετε γι αυτο το πλασμα σιγουρα δεν παει χαμενο.

Εύχομαι κάθε τι να είναι περαστικό για τον γατούλη. Μακάρι κάποια στιγμή να μπορέσεις να τον πάρεις κοντά σου. Για ένα άρρωστο πλάσμα η ζωή στο δρόμο είναι ακόμη πιο δύσκολη.Είναι τυχερός που είσαι δίπλα του, κάνεις ότι μπορείς.

Ολοψυχα καλη δυναμη

Καλησπέρα. Πολλά μπράβο για ό,τι κάνεις. Μπορεί να είναι δύσκολα, αλλά ίσως καταφέρεις να τον σώσεις και να του δώσεις μια ευκαιρία να ζήσει έστω κάποιες μέρες αυτό που δεν βρήκε σε όλη του τη ζωή. Αγάπη και θαλπωρή. Όταν μπορέσεις, αν θέλεις γράψε μας τα νέα σας