Κοιμησου ησυχο ψυχη μου

Πρωι 7.30 π.μ  βρισκομαι στη σταση και περιμενω το λεωφορειο για το σχολειο.Η  λεωφορος μπροστα μου εχει κινηση και τα αυτοκινητα κινουνται με φυσιολογικο εως και αργο ρυθμο..Εχω το βλεμμα  στραμμενο στον πινακα ενημερωσης και βλεπω οτι το   λεωφορειο μου ερχεται σε 4 '.Ενας κυριος διπλα μου  ακουγεται να φωναζει ''Οχι ρε γ@μωτο'' ΄.Κυτταζω μπροστα μου .Δεν μπορω να διακρινω στη μεση της λεωφορου, σε ενα  κενο απο αυτοκινητα κατι σπαρταραει .Νομιζω πως ειναι δεκοχτουρα και ρωταω  ''πουλι δεν ειναι ?'' Οχι ''μου απανταει ο κυριος , ''μωρο γατι ''
Του  πεταω την τσαντα μου να την κρατησει και ορμαω μεσα στα αυτοκινητα .Κανω αγωνιωδεις κινησεις να σταματησουν ,να μη το λιωσουν  ,να μη περασει και αλλο αυτοκινητο απο πανω του .Ελπιζω πως θα το σωσω .Σταματουν ολο τα διερχομενα -αυτοκινητα και μηχανακια- .Το πσιρνω αγκαλια
Μωρο μια σταλια .Ουτε 2 μηνων .Δεν ξερω πως βρεθηκε στη μεση της λεωφορου .Το γυριζω στο πεζοδρομιο ,στη σταση .Ψαχνω κτηνιατρειο επειγοντως .Δεν κινειται .Εχει γυρει το κεφαλακι .Ειναι ζεστο και εχει βελουδινο τριχωμα .Μωρουδενιο.Περναει ενας νεαρος με   σκυλο .Ο κυριος τον ρωταει για το κτηνιατρειο.Μας πληροφορει πως ειναι κλειστο αλλα εχει τηλεφωνο για τα επειγοντα περιστατικα.Κραταω αγκαλια   το αγγελουδι και τρεχω ,απο πισω μου ειναι ο κυριος που δεν ξερω καν το ονομα του .Τον παρακαλω να  παρει το νουμερο της κτηνιατρου .
Τοτε μου λεει ''μην κανετε τον κοπο ,δεν τα καταφερε'' Το αγγελουδι εχει γυρει το κεφαλακι και εχει αιμα ,μια λουριδα αιματακι γυρω απο το στοματακι.Ειναι ζεστο αλλα δεν ακουω χτυπο καρδουλας .Δεν πιανω την παραμικρη κινηση ζωης .Δεν καταλαβαινω ανασα.Εφυγε χωρις  να το καταλαβω και εχω και την αναθεματισμενη την ωρα να με τρεχει .Πρεπει να παω  σχολειο.Πως  αναμετριεται μια ζωη ?Με την ωρα?Το κραταω αγκαλια και δε θελω να το αφησω .Εχει βελουδινο τριχωμα .Κοιμαται σα μωρο ,ησυχο και γαληνιο.
Το πηγαινω στο κοντινοτερο παρκο .Το ακουμπαω στα χορτα και το σκεπαζω με αυτα.
Το μεσημερι  γυριζω και παλι  στο παρκο . Δεν ξερω τι περιμενω .Απελπιδα ελπιδα  αλλα δεν μπορω να το νιωθω ολομοναχο  ,εκτεθειμενο .
Δεν το εχουν μαζεψει  οι οδοκαθαριστες .Ευτυχως μου το αφησαν να το κρυψω ,οπως αξιζει σε καθε εμβιο πλασμα .Να πεθαινει με αξιοπρεπεια
Ειναι ακομα εκει .Κοιμαται μεσα στα χορτα  αναμεσα  στα λουλουδια .Δειχνει τοσο ηρεμο Φερνω  απο το σπιτι μου χωμα και ενα σκαλιστηρι .Για τα λουλουδια μου το ειχα αγορασει αλλα ποτε δεν το χρησιμοποιηασα γι αυτα. Παιρνω μια  πετσετουλα γαλαζια του Νιαουρελου και ενα μπαλακι της Μαντολινας.Ξαναγυριζω στο παρκο .Κοιμαται ησυχο εκει κατω απο τα χορτα και τα λουλουδια .Κλαιω  γιατι δεν προλαβα  και μου φυγε μεσα στα χερια .Το σκεπαζω και βαζω διπλα του το μπαλακι που ποτε δεν προλαβε να παιξει .Του ριχνω χωματακι και το καλυπτω με χορτα .
Εκει ησυχο να κοιμαται για παντα .Στο καλο αγγελουδι τιγρενιο ,στο καλο πλασματακι μου ομορφο .Εχω ακομα στα δαχτυλα το βελουδινο μωρουδενιο τριχωμα σου                              

Αχ βρε Πεπη , ο γιος μου έχει πάντα μαζί του σακούλες και μαζεύει ότι σκοτωμένο βρεθεί στο δρόμο του.

Μακάρι να μπορούσαμε να τα σώσουμε όλα , δυστυχώς δεν γίνεται.

Καλό ταξίδι μικράκι…. Θα σε προσέχει ο Ταρικ που είχε αδυναμία στα μωρά .

.Ακομα κλαιω Μαρια μου