Πως σας ακουγεται η λέξη "ευθανασία"?

Τα νεα δυστηχώς δεν ειναι καλά.... καθόλου καλά. Το προβλημα δεν ξεπερνιεται και το Χριστινακί καποια στιγμή θα βρεθει στο γατοπαράδεισο μαζι με ολα τα αλλα κατσουλια. Θα βρεθει μόνη της ή καποια στιγμη θα αναγκαστω να την στείλω εγω?? για να μην υποφέρει δύσκολη απόφαση αλλα αν δεν έχεις άλλες επιλογες δεν μπορεις να το βλέπεις να τυρανιεται ετσι δεν ειναι..
Μακάρι να φύγει μόνη της ήρεμα.... γιατι παιδια δεν αντέχεται να το παω ζωντανο και να το πάρω πεθαμενο δεν αντεχεται γαμωτο

Αχ βρε Agelikoula τί κακά μαντάτα είν' αυτά;; Μήπως μπορείς να γίνεις πιο συγκεκριμένη; Οι Αίλουροι τί σου είπαν;; Είμαστε μαζί σου και μαζί με την καλή σου γατούλα!

Πολύ δυσάρεστη η απόφαση αυτη όντως...Ωστόσο όταν επιλέγουμε να συγκατοικησουμε με διάφορα ζωα κάποιες φορές είναι μέσα στο πρόγραμμα.
Η δική μου άποψη είναι ότι όταν το ζωο δεν εχει άλλες ελπίδες από άποψη υγείας ή ηλικίας ή και των δύο μαζί και υποφέρει τότε είναι άκρως εγωιστικό να το κρατάμε στη ζωή.

George+Βετούλι έγραψε:Αχ βρε Agelikoula τί κακά μαντάτα είν' αυτά;; Μήπως μπορείς να γίνεις πιο συγκεκριμένη; Οι Αίλουροι τί σου είπαν;; Είμαστε μαζί σου και μαζί με την καλή σου γατούλα!

Καρκίνος χωρις επιστροφή

Δεν ξέρω τι θα έκανα & ειλικρινά νιώθω πολύ να γνωματεύω εκ του ασφαλούς.. Πιθανώς να εναπόθετα όλες τις ελπίδες μου σ' ένα θαύμα, γιατί η ελπίδα πάντα πεθαίνει τελευταία & όταν συνειδητοποιούσα ότι ο δρόμος δεν έχει επιστροφή & το ζωάκι μου υποφέρει στην καθημερινότητα του, τότε μάλλον θα προχωρούσα....
Να ξέρεις πως είμαστε & θα είμαστε συνέχεια δίπλα σου.

Agelikoula έγραψε:


Καρκίνος χωρις επιστροφή

Στο στήθος?
Είχε και η γάτα μου η Ρόζα...Ειχε φτάσει να κάνει πηγές και να ματώνει. Ηταν γεμάτη όγκους. Της κάναμε ευθανασία όταν ήταν 9 ετών.

ismini έγραψε:

Agelikoula έγραψε:


Καρκίνος χωρις επιστροφή

Στο στήθος?
Είχε και η γάτα μου η Ρόζα...Ειχε φτάσει να κάνει πηγές και να ματώνει. Ηταν γεμάτη όγκους. Της κάναμε ευθανασία όταν ήταν 9 ετών.

Λεμφωμα είναι κοντα στο στηθος αλλα απλωνεται και ειναι μόνο 5 ετων

Agelikoula έγραψε:Λεμφωμα είναι κοντα στο στηθος αλλα απλωνεται και ειναι μόνο 5 ετων

Κρίμα πολύ κρίμα....Κουράγιο..ξέρω πώς είναι....

κρίμα...κουράγιο...

ΑΓΓΕΛΙΚΗ Η ΓΑΤΟΥΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΕΙΡΩΜΕΝΗ?

Aγγελικούλα, σε καταλαβαίνω και λυπάμαι πολύ.

Έχω βρεθεί στην ίδια θέση να πρέπει να 'πάρω την απόφαση' και παρόλο που είναι πολύύύύ δύσκολο, τελικά έχω καταλήξει ότι είναι πολύ χειρότερο το να τα αφήνουμε να πονάνε και να ταλαιπωρούνται...

Αγγελικούλα το έκανα σήμερα... η όλη διαδικασία είναι απλή και ανώδυνη (για το ζώο). Η ψυχολογία πίσω από αυτή είναι το άσχημο. Δεν θέλω να σου γράψω απόψε, διότι είμαι συναισθηματικά φορτισμένη...
Ωστόσο θα σου πω ότι πριν πάρω την απόφαση για τον Κρις μας ρώτησα και την Μίλλυ και τον Πάνο, αφού τους περιέγραψα τα συμπτώματα του σκυλάκου... Όταν κι εκείνοι συναίνεσαν δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία ότι έπρεπε να το κάνω... Μίλα μαζί τους... είμαι σίγουροι ότι εκείνοι ξέρουν καλύτερα και θα σε καθοδηγήσουν όπως πρέπει...

Τα συνθετικα ευ+θανατος νομιζω οτι ειναι τα ποιο αταιριαστα που υπάρχουν.
Η ευθανασια για τους ανθρωπους ειναι μια πραξη αδιανοητη γιατι οι ανθρωποι εχουν λογικη, μια λειτουργια που μπορει να επεξεργαζεται τα συμβαντα καλα ή κακα και να τα χρησιμοποιει προς ιδιον οφελος.
Για τα αλογα ζωα αυτο δεν ισχυει γιατι λειπει ο λογος.Στα ζωα αξιζει να ζουν μεσα στη ομορφια και την αρμονια που παρεχεται απο την ΖΩΗ και τον ανθρωπο.Μερικες φορες μεσα στις φροντιδες μπορει να ειναι και ο τερματισμος της ζωης οταν αυτη ειναι αναξιοπρεπης προς την υποσταση του ζωου.

Hugo έγραψε:Τα συνθετικα ευ+θανατος νομιζω οτι ειναι τα ποιο αταιριαστα που υπάρχουν.
Η ευθανασια για τους ανθρωπους ειναι μια πραξη αδιανοητη γιατι οι ανθρωποι εχουν λογικη, μια λειτουργια που μπορει να επεξεργαζεται τα συμβαντα καλα ή κακα και να τα χρησιμοποιει προς ιδιον οφελος.
Για τα αλογα ζωα αυτο δεν ισχυει γιατι λειπει ο λογος.Στα ζωα αξιζει να ζουν μεσα στη ομορφια και την αρμονια που παρεχεται απο την ΖΩΗ και τον ανθρωπο.Μερικες φορες μεσα στις φροντιδες μπορει να ειναι και ο τερματισμος της ζωης οταν αυτη ειναι αναξιοπρεπης προς την υποσταση του ζωου.

Πολυ σωστό...Εγω και για τους ανθρώπους θα το ήθελα πάντως όταν μένουν φυτά....Τουλάχιστον αν εγω γινόμουν έτσι θα το ήθελα!

Αγγελικούλα, όταν πάψει να ευχαριστιέται έστω και λίγα πράγματα, όπως το φαγάκι, ή ένα χάδι... και ο πόνος ή η καταβολή είναι μεγαλύτερη, εγώ τουλάχιστον, που ήμουνα κατά της ευθανασίας στα ζώα άλλαξα γνώμη.
Όσο ευχαριστιέται κάτι, η γνώμη μου είναι πώς πρέπει να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά, να το έχει... όταν όμως αυτό εκλείψει, και σε άνθρωπο, είμαι υπέρ της ευθανασίας, μετά από πολύ σκέψη και αρκετές εμπειρίες ανάλογες...
Όμως αυτά είναι πολύ προσωπικά πράγματα, και καλό είναι να σκεφτείς καλά τι πιστεύεις και να το κάνεις...
Όσο για την γατίτσα... η μέθοδος είναι γρήγορη και απολύτως ανώδυνη...

Αγγελικούλα λυπάμαι πολύ για τα άσχημα νέα… σε αυτό το δίλλημα βρέθηκα πριν λίγες εβδομάδες και εγώ, με ένα γατάκι που είχα βρει χτυπημένο από αυτοκίνητο. Το είχα πάρει σπίτι για να το φροντίσω αλλά τελικά ήταν αδύνατον να γίνει καλά και έπρεπε να διαλέξω. Όταν μου ανακοίνωσε ο γιατρός την κατάσταση του και τις επιλογές που είχαμε άρχισε να βουίζει το κεφάλι μου… Ήμουν πάντα κατά της ευθανασίας και πώς να το πω, επειδή ουσιαστικά ήταν μονόδρομος, ένοιωθα να καταργώ τον ίδιο μου τον εαυτό. Χώρια τα συναισθήματα για το άμοιρο το γατάκι που με είχε εμπιστευτεί κατά κάποιο τρόπο και εγώ θα το σκότωνα… Παρότι έχει περάσει καιρός όταν το σκέφτομαι τι να σου πω, γίνομαι χάλια, με πονάει πολύ. Δεν ξεπερνιέται ποτέ κάτι τέτοιο… ΠΟΤΕ! Δεν μιλάω γιαυτό, το αποφεύγω, μόνο με την αδελφή μου το είχαμε συζητήσει μέχρι τώρα. Θέλω να πιστεύω πάντως ότι έκανα το καλύτερο γιαυτό, γιατί η μελλοντική του ζωή θα ήταν γεμάτη πόνο, φάρμακα και εγχειρήσεις που κατά ένα μεγάλο ποσοστό θα ήταν μάταιες. Αρνιόμουν να πάρω την απόφαση αυτή, δεν ήθελα όμως να το καταδικάσω να ζει παρά την φύση του λόγω της απέχθειας μου για την ευθανασία. Δεν θα ήταν εγωιστικό; Και σε τέτοιες περιπτώσεις δεν χωράνε εγωισμοί… Θυμάμαι τα λόγια του γιατρού όταν με έβλεπε να κλαίω, μου είχε πει «Σε τέτοιες περιπτώσεις ο καλύτερος σύμβουλος είναι η λογική, ξέρω πως νοιώθεις αλλά πρέπει να παραμερίσεις το συναίσθημα, και αυτό στο λέει ένας άνθρωπος που κακά τα ψέματα πολλές φορές χρειάζεται να παραβιάσει την φύση». Δεν μπορώ να σου πω τι θα πρέπει να κάνεις, εγώ το επέλεξα γιατί δεν γινόταν κάτι καλύτερο γιαυτο το ζωάκι. Τα λόγια του Hugo είναι πολύ σωστά, γιατί έχουμε αναλάβει έναν ρόλο γιαυτά τα πλάσματα και αυτός είναι να τους προσφέρουμε μία όμορφη ζωή. Και αυτό πρέπει να κάνουμε. Φυσικά και δεν είναι πανάκια η ευθανασία, αλλά πρέπει να είναι κατά την γνώμη μου η τελευταία επιλογή. Αν υπήρχε περίπτωση να μπορεί να ζήσει καλά, δεν θα το έκανα, θα το φρόντιζα όσο χρειαζόταν. Το είχα πονέσει αυτό το γατάκι και ας μην ήταν δικό μου, φαντάζομαι ότι δυσκολεύει ακόμα περισσότερο η κατάσταση όταν μιλάμε για την γάτα που μεγαλώνουμε...
Εύχομαι να γίνει το καλύτερο δυνατό για το γατάκι σου.

Merenwen έγραψε:Αγγελικούλα λυπάμαι πολύ για τα άσχημα νέα… σε αυτό το δίλλημα βρέθηκα πριν λίγες εβδομάδες και εγώ, με ένα γατάκι που είχα βρει χτυπημένο από αυτοκίνητο. Το είχα πάρει σπίτι για να το φροντίσω αλλά τελικά ήταν αδύνατον να γίνει καλά και έπρεπε να διαλέξω. Όταν μου ανακοίνωσε ο γιατρός την κατάσταση του και τις επιλογές που είχαμε άρχισε να βουίζει το κεφάλι μου… Ήμουν πάντα κατά της ευθανασίας και πώς να το πω, επειδή ουσιαστικά ήταν μονόδρομος, ένοιωθα να καταργώ τον ίδιο μου τον εαυτό. Χώρια τα συναισθήματα για το άμοιρο το γατάκι που με είχε εμπιστευτεί κατά κάποιο τρόπο και εγώ θα το σκότωνα… Παρότι έχει περάσει καιρός όταν το σκέφτομαι τι να σου πω, γίνομαι χάλια, με πονάει πολύ. Δεν ξεπερνιέται ποτέ κάτι τέτοιο… ΠΟΤΕ! Δεν μιλάω γιαυτό, το αποφεύγω, μόνο με την αδελφή μου το είχαμε συζητήσει μέχρι τώρα. Θέλω να πιστεύω πάντως ότι έκανα το καλύτερο γιαυτό, γιατί η μελλοντική του ζωή θα ήταν γεμάτη πόνο, φάρμακα και εγχειρήσεις που κατά ένα μεγάλο ποσοστό θα ήταν μάταιες. Αρνιόμουν να πάρω την απόφαση αυτή, δεν ήθελα όμως να το καταδικάσω να ζει παρά την φύση του λόγω της απέχθειας μου για την ευθανασία. Δεν θα ήταν εγωιστικό; Και σε τέτοιες περιπτώσεις δεν χωράνε εγωισμοί… Θυμάμαι τα λόγια του γιατρού όταν με έβλεπε να κλαίω, μου είχε πει «Σε τέτοιες περιπτώσεις ο καλύτερος σύμβουλος είναι η λογική, ξέρω πως νοιώθεις αλλά πρέπει να παραμερίσεις το συναίσθημα, και αυτό στο λέει ένας άνθρωπος που κακά τα ψέματα πολλές φορές χρειάζεται να παραβιάσει την φύση». Δεν μπορώ να σου πω τι θα πρέπει να κάνεις, εγώ το επέλεξα γιατί δεν γινόταν κάτι καλύτερο γιαυτο το ζωάκι. Τα λόγια του Hugo είναι πολύ σωστά, γιατί έχουμε αναλάβει έναν ρόλο γιαυτά τα πλάσματα και αυτός είναι να τους προσφέρουμε μία όμορφη ζωή. Και αυτό πρέπει να κάνουμε. Φυσικά και δεν είναι πανάκια η ευθανασία, αλλά πρέπει να είναι κατά την γνώμη μου η τελευταία επιλογή. Αν υπήρχε περίπτωση να μπορεί να ζήσει καλά, δεν θα το έκανα, θα το φρόντιζα όσο χρειαζόταν. Το είχα πονέσει αυτό το γατάκι και ας μην ήταν δικό μου, φαντάζομαι ότι δυσκολεύει ακόμα περισσότερο η κατάσταση όταν μιλάμε για την γάτα που μεγαλώνουμε...
Εύχομαι να γίνει το καλύτερο δυνατό για το γατάκι σου.

Merenwen έγραψε:Αγγελικούλα λυπάμαι πολύ για τα άσχημα νέα… σε αυτό το δίλλημα βρέθηκα πριν λίγες εβδομάδες και εγώ, με ένα γατάκι που είχα βρει χτυπημένο από αυτοκίνητο. Το είχα πάρει σπίτι για να το φροντίσω αλλά τελικά ήταν αδύνατον να γίνει καλά και έπρεπε να διαλέξω. Όταν μου ανακοίνωσε ο γιατρός την κατάσταση του και τις επιλογές που είχαμε άρχισε να βουίζει το κεφάλι μου… Ήμουν πάντα κατά της ευθανασίας και πώς να το πω, επειδή ουσιαστικά ήταν μονόδρομος, ένοιωθα να καταργώ τον ίδιο μου τον εαυτό. Χώρια τα συναισθήματα για το άμοιρο το γατάκι που με είχε εμπιστευτεί κατά κάποιο τρόπο και εγώ θα το σκότωνα… Παρότι έχει περάσει καιρός όταν το σκέφτομαι τι να σου πω, γίνομαι χάλια, με πονάει πολύ. Δεν ξεπερνιέται ποτέ κάτι τέτοιο… ΠΟΤΕ! Δεν μιλάω γιαυτό, το αποφεύγω, μόνο με την αδελφή μου το είχαμε συζητήσει μέχρι τώρα. Θέλω να πιστεύω πάντως ότι έκανα το καλύτερο γιαυτό, γιατί η μελλοντική του ζωή θα ήταν γεμάτη πόνο, φάρμακα και εγχειρήσεις που κατά ένα μεγάλο ποσοστό θα ήταν μάταιες. Αρνιόμουν να πάρω την απόφαση αυτή, δεν ήθελα όμως να το καταδικάσω να ζει παρά την φύση του λόγω της απέχθειας μου για την ευθανασία. Δεν θα ήταν εγωιστικό; Και σε τέτοιες περιπτώσεις δεν χωράνε εγωισμοί… Θυμάμαι τα λόγια του γιατρού όταν με έβλεπε να κλαίω, μου είχε πει «Σε τέτοιες περιπτώσεις ο καλύτερος σύμβουλος είναι η λογική, ξέρω πως νοιώθεις αλλά πρέπει να παραμερίσεις το συναίσθημα, και αυτό στο λέει ένας άνθρωπος που κακά τα ψέματα πολλές φορές χρειάζεται να παραβιάσει την φύση». Δεν μπορώ να σου πω τι θα πρέπει να κάνεις, εγώ το επέλεξα γιατί δεν γινόταν κάτι καλύτερο γιαυτο το ζωάκι. Τα λόγια του Hugo είναι πολύ σωστά, γιατί έχουμε αναλάβει έναν ρόλο γιαυτά τα πλάσματα και αυτός είναι να τους προσφέρουμε μία όμορφη ζωή. Και αυτό πρέπει να κάνουμε. Φυσικά και δεν είναι πανάκια η ευθανασία, αλλά πρέπει να είναι κατά την γνώμη μου η τελευταία επιλογή. Αν υπήρχε περίπτωση να μπορεί να ζήσει καλά, δεν θα το έκανα, θα το φρόντιζα όσο χρειαζόταν. Το είχα πονέσει αυτό το γατάκι και ας μην ήταν δικό μου, φαντάζομαι ότι δυσκολεύει ακόμα περισσότερο η κατάσταση όταν μιλάμε για την γάτα που μεγαλώνουμε...
Εύχομαι να γίνει το καλύτερο δυνατό για το γατάκι σου.

Την ξέρω την ιστορία αυτή... έκανες αυτό που έπρεπε...