Τα γουργουρητά μας μπορούν να φτάσουν τόσο μακριά;

από **Silmaril** Δευ Αυγ 10, 2009 1:22 am

Θάλασσα... απέραντη,
άπιαστη, αδούλωτη, πότε γαλήνια, πότε
ανταριασμένη, με βάθη άπατα που σβήνουν
σε ήρεμα ακρογιάλια ή γλύφουν και
σμιλεύουν απότομες βραχοπλαγιές.
Περήφανη, μοναχική κι επίμονη δίνει
χρώματα και σχήματα στη γη.

Όλα αυτά τα
χαρακτηριστικά της, η θάλασσα τα έχει
χαρίσει στα κομμάτια γης που περιβάλλει.
Και στους ανθρώπους που ζουν και δουλεύουν
αυτή τη γη και τρυγάνε τη θάλασσα. Κι
απο κοντά, ίδια έχουν γίνει και τα
ζωντανά. Γι' αυτό οι γάτες οι νησιώτισσες
δεν είναι σαν τις άλλες γάτες, έχουν και
στις εφτά ψυχές τους τα χαρίσματα της
θάλασσας. Κι αυτές οι γάτες, όπως κι οι
άνθρωποι στα νησιά, έχουν μια ζωή
ποτισμένη με αλμύρα. Δύσκολη ζωή. Σκληρή.
Το καλοκαίρι, που το νησί γεμίζει
ανθρώπους κι ο ήλιος ξυπνάει τα ερπετά
απ' τον ύπνο τους, η ζωή οπωσδήποτε είναι
πιο ενδιαφέρουσα με πολλές ευκαιρίες
για κυνήγι και ραχάτεμα δίπλα στο ήρεμο
κύμα ή στα ξανθά χωράφια, κάτω από τα
καρπισμένα φυτά και τα δέντρα. Κι όταν
θέλουν κάνουν την τιμή και σε κανέναν
άνθρωπο που βρέθηκε στον τόπο τους για
να ξεκουραστεί από το τρέξιμο όλης της
χρονιάς να του τριφτούν στα πόδια και
να μοιραστούν την μερίδα του φαγητού
μαζί του. Άμα δουν γατοστερημένο, σαν
εμένα, μπορεί να ρίξουν και κανένα
χουρχουρητό και καμιά κουτουλιά στο
πόδι. Και τότε μπορείς να νοιώσεις πολύ
περήφανος, γιατί σου έγινε η ύψιστη των
τιμών.

Ήρθα
εδώ μετά από πέντε χρόνια και απ τη
δεύτερη μέρα τέσσερα γατούλια μου έκαναν
την τιμή να μου κρατούν συντροφιά –
όποτε εκείνα ήθελαν, για να μην ξεχνιόμαστε-
στις ονειροπολήσεις μου. Έλιωνα εγώ στη
βεραντούλα, έλιωναν κι αυτά σε απόσταση
ασφαλείας παρέα μου. Άμα έφευγα, έφευγαν
κι αυτά. Πιο μετά, έρχονταν πάλι να
κάτσουν κοντά μας. Έτσι, για παρέα. Χωρίς
να ζητιανεύουν χάδια ή φαγητό. Μετά τους
έβαλα πιατάκια έξω, κι άρχισα να μοιράζω
συσσίτιο δις ημερησίως. Και μη νομίσετε
πως αυτό τα έκανε να έρχονται πιο συχνά
για ρομαντζάδα. Τακτικά στις ώρες τους
έκαναν την βόλτα κατα δω, έβρισκαν και
λίγο φαγητό και καθαρό νεράκι, αλλά να
μας πλησιάσουν παραπάνω δεν έκαναν.
Μόνο ένας πιτσιρίκος, ασπρογκρί τιγρέ
με φουντωτή ουρίτσα, μόνο αυτός καθόταν
και για χάδια. Και μια παρδαλή, “θειά”
τη φωνάζουμε, κι αυτή έδωσε στον Ραφαήλ
την ευκαιρία να την χαϊδέψει λίγο. Ο
μικρός όμως που τον φωνάζουμε απλά
“φιλαράκι”, μας έχει χαρίσει πολύ
ωραίες στιγμές. Αεικίνητος και
παιχνιδιάρης, ξεσήκωνε όλη την γατοπαρέα
σε παιχνίδια μέσα στο χωράφι, σε
σκαρφαλώματα πάνω στα δέντρα, σε κρυφτό
μέσα στις αμπολές, και μετά ερχόταν για
χάδια και πατουσάκια. Ίσως είναι ο πρώτος
γάτης που με το πρώτο μου γύρισε κοιλίτσα
για χάδια. Και φυσικά έγινε ουρά του
Χρήστου. Στην αρχή δεν τον είχαμε πάρει
χαμπάρι οτι τον ακολουθούσε παντού,
μετά το καταλάβαμε. Κι αυτά όλα για
δυο-τρεις ωρες τη μέρα, τόσο καθόταν
εδω. Τις άλλες ώρες ποιός ξέρει πού
τριγύρναγε. Σ' εσάς θα το πω, γιατί ξέρω
πως θα με καταλάβετε. Χωρίς τα τέσσερα
αυτά παρεάκια, κι ειδικά το Φιλαράκι
και τη Θειά, οι φετινές μας διακοπές δεν
θα ήταν τόσο ωραίες όσο έγιναν με την
παρουσία τους. Και πιστεύω πως μπορείτε
να καταλάβετε πως τώρα που οι μέρες του
γυρισμού ήρθαν, η σκέψη μου γυρίζει
συνέχεια στο ίδιο και το ίδιο σημείο:
Άραγε θα τα ξαναδώ; Θα έχω την ευκαιρία
να ξαναχαϊδέψω την ποτισμένη αλμύρα
γουνίτσα τους; Πώς θα περάσουν το χειμώνα
εδω στο νησί, όταν εγω θα πνίγομαι σε
μια θάλασσα πιο πλατειά που δημιουργούν
οι πολλές υποχρεώσεις που έχει η ζωή
στο “κλεινόν άστυ”;

Κι
εκεί που η ελπίδα μαλάκωνε τον πόνο του
αποχωρισμού, ήρθε χθες η συνάντηση με
την καλή γατονεράιδα να μεγαλώσει την
αγωνία μου. Ξανθιά είναι η γατονεράϊδα
αυτή, γεννημένη στην τευτονική γη σαν
όλες τις νεράϊδες των παραμυθιών, κι
ήρθε στο νησί, τ' αγάπησε, αγάπησε τους
ανθρώπους του μα πιο πολύ αγάπησε τους
τετράποδους κατοίκους του. Την λεω
γατονεράιδα οχι γιατί αγαπά περισσότερο
τις γάτες απο τα άλλα ζωάκια, αλλά γιατί
μόνο αυτά πια έχουν την ανάγκη της. Και
το ξέρει. Και προσπαθεί ακούραστα. Και
περήφανα. Κι επίμονα. Σαν τη θάλασσα κι
αυτή. Μόνο που εκείνη δεν σμιλεύει βράχια
ούτε ακρογιαλιές, σμιλεύει συνειδήσεις.
Και προσπαθεί μόνη της να φυτέψει έναν
σπόρο που στην Ελλάδα ακόμα μόλις έχει
φυτρώσει, κι ειδικά στα άγονα νησιά. Και
τον ποτίζει με τον ιδρώτα της και το
αίμα της καρδιάς της, που στάζει κόμπο
κόμπο για κάθε ένα απο αυτά τα ξεχασμένα
ζωάκια. Κάποια απ' αυτά ξέρει πως θα τα
χάσει άδικα. Είτε γιατί κάποιο φονικό
χέρι θα τα ξεγελάσει, κι αντί για φαγητό
και ζωή θα τους προσφέρει φαρμάκι και
θάνατο. Είτε γιατί θα χρειαστούν φάρμακα
και περίθαλψη και γιατρός δεν υπάρχει.
Παρόλα αυτά δεν εγκαταλείπει. Την είδα
χθες που είχε συμβεί ενα ατύχημα με ενα
απο τα γατιά που έχει φροντίσει. Τα μάτια
της είχαν το βλέμμα αυτό που έχει ενας
άνθρωπος που έχει μάθει ν' αποδέχεται
τις φυσικές δυνατότητες κι αυτή τη φλόγα
της θέλησης, που όμως πολλές φορές δεν
είναι αρκετή. Τώρα το καλοκαίρι τοποθετεί
στα μαγαζιά κουτάκια για να συλλέξει
χρήματα για τα ζωάκια και να κάνει τη
θέληση μπόρεση. Έτσι απλά.

Κι
εγώ που καταλαβαίνω τον πόνο της και
την προσπάθειά της, πόνεσα διπλά γιατί
δεν έχω τρόπο να τη βοηθήσω. Έμπρακτα
εννοώ, οχι με ευχολόγια. Και κακοξημέρωσα
γι' αυτόν τον λόγο. Έτσι αποφάσισα να
γράψω αυτό το κείμενο. Εδω στο Γατοσπίτι
μας. Σ' εσάς που κι εσείς καταλαβαίνετε
τον πόνο της και την προσπάθειά της και
καίγεστε απο την ίδια φλόγα που καίγεται
κι εκείνη. Και να ζητήσω εγω βοήθεια για
τις γάτες της Τήλου, επειδή εκείνη δεν
ζήτησε. Ξέρω πως δεν είμαστε σύλλογος
ή σωματείο. Είμαστε όμως μια παρέα που
έχει αποδείξει πως οσο μπορεί βοηθάει
όταν προκύψει ανάγκη. Έτσι λοιπόν
σκέφτηκα – και συγχωρήστε με αν κάνω
κατάχρηση της αγάπης σας- να βάλω κι εδώ
ένα κουτί απ' αυτά που έχουν τα καταστήματα
εδώ για τις γάτες της Τήλου. Κι ο καθένας
να βάλει ο,τι μπορεί για να βοηθήσει
αυτά τα ζώα και την καλή τους νεράιδα.
Αυτή η μικρή συνεισφορά στην προσπάθεια
αυτής της κοπέλας μπορεί να χορτάσει
ενα ζωάκι και να το γλιτώσει απο το
φαρμάκι ή να του δώσει την ευκαιρία να
ταξιδέψει στη Ρόδο για να έχει περίθαλψη.

Ευχαριστώ πολύ
για την υπομονή σας να διαβάσετε αυτό
το μήνυμα και συγχωρήστε με για το θάρρος
( ή θράσος αν θέλετε). Απλά σκέφτηκα να
κάνω εγώ αυτό που ποτέ δεν θα καταδέχονταν
ούτε οι δίποδοι ούτε οι τετράποδοι που
έχουν φιλίες κι έχθρες με τη θάλασσα.

από **Silmaril** Δευ Αυγ 10, 2009 1:23 am

Πώς βγήκε έτσι καλέ το κείμενο;;; Διορθώνεται;;;

από **Πούπσυ** Δευ Αυγ 10, 2009 1:34 am

στην αρχή νόμιζα οτι είναι ποίημα, και μάλιστα πριν το διαβάσω όλο, κατέβηκα κάτω κάτω να δω τον ποιητή!!

filaki

Πολύ ωραίο κειμενο και πολύ συγκινητικό. Sad

Δώσε μας τον αριθμό του κουτιού... κάτι θα κάνουμε κι εμείς για τη νησιωτοπουλα γατούλα...

από **Βετούλι** Δευ Αυγ 10, 2009 8:53 am

Πολύ γλυκό το κείμενό σου Δέσποινα!!
Και το κουτάκι θα γεμίσει σίγουρα!.. grouphug

από **Φωτεινή** Δευ Αυγ 10, 2009 10:08 pm

Ρε συ, Δέσποινα... γράφεις πολύ ωραία... Sad

Αριθμό έχει το κουτάκι;

από **NiaR** Δευ Αυγ 10, 2009 10:14 pm

πολυ ωραιο.... συγκινητικο....
περιμενουμε αριθμο

από **Silmaril** Δευ Αυγ 10, 2009 11:57 pm

Παιδιά δεν φαντάζομαι να έχει αριθμό λογαριασμού η κοπέλα ειδικά γι' αυτόν τον σκοπο...Θα προσπαθήσω να τη βρω αύριο να τη ρωτήσω πώς μπορούμε να βοηθήσουμε...Δεν ήθελα να της πω κάτι πριν ρωτήσω κι εσάς.
Ήθελα να την βρω ούτως ή άλλως για να της αφήσω η ίδια ενα ποσό. Ούτε η γατίτσα που χτύπησε δεν ξέρω τι κάνει...Δεν βγήκα καθόλου απο το σπίτι σήμερα...Και χθές μόνο λίγο πήγα στην πλατεία και δεν την πέτυχα...
Συγκινητικό δεν είναι το κείμενό μου...Συγκινητική είναι η προσπάθεια που κάνουν κάποιοι άνθρωποι - όπως αυτή η κοπέλα- κάτω απο τόσο αντίξοες συνθήκες.

Πάντως νομίζω οτι και σε είδος να προσφέραμε πάλι καλοδεχούμενο θα ήταν...π.χ. να στέλναμε 2 σακιά ξηρά τροφή...ή μερικά χάπια αποπαρασίτωσης...Κι οσα λεφτα μαζευτούν, απο ελάχιστα ο καθένας...Να πάρει κι αυτή μια ανάσα...
Οφείλω οπωσδήποτε να τονίσω πως η ίδια δεν μου ζήτησε τίποτα.

Τα γουργουρητά μας μπορούν να φτάσουν τόσο μακριά;

Τα γουργουρητά μας μπορούν να φτάσουν τόσο μακριά;

Απ: Τα γουργουρητά μας μπορούν να φτάσουν τόσο μακριά;

Απ: Τα γουργουρητά μας μπορούν να φτάσουν τόσο μακριά;

Απ: Τα γουργουρητά μας μπορούν να φτάσουν τόσο μακριά;

Απ: Τα γουργουρητά μας μπορούν να φτάσουν τόσο μακριά;

Απ: Τα γουργουρητά μας μπορούν να φτάσουν τόσο μακριά;

Απ: Τα γουργουρητά μας μπορούν να φτάσουν τόσο μακριά;