Θέλω να βάλω πιατάκι για τα αδεσποτάκια στην pilotis αλλά...!

Έχω ένα θέμα. Στην pilotis της πολυκατοικίας μου στον Πειραιά έχω δει αρκετές φορές γυρνώντας σπίτι το βράδυ γατούλες ή και κάνα-δυο σκυλάκια να έχουν πάει προς τον ακάλυπτό μας ψάχνοντας φαγητό ή καταφύγιο. Φυσικά μόλις με βλέπουν εξαφανίζονται τρομαγμένα πριν προλάβω να αρθρώσω ένα «ψι». Μετά τις πρώτες φορές είχα βάλει ένα πλαστικό μπολάκι απ'του ΙΚΕΑ με λίγο ζαμπόν στην είσοδο του όλου χώρου αλλά την άλλη μέρα είχε εξαφανιστεί. Εν τω μεταξύ, η διαχειρίστρια είναι ολίγον bitch , μανιακή με την καθαριότητα και φέρνει συνεργείο καθαρισμού 2 φορές την εβδομάδα (παλιότερα ήταν 1 αλλά της φάνηκε ότι βρώμιζε και τις αύξησε) που ρίχνει νερά παντού, οπότε φαντάζομαι ότι και να βάλω μπολάκι, άμα δούνε τίποτα κροκέτες μέσα θα το πετάξουν αύτανδρο ή απλά θα μου το πετάξει αυτή η ηλίθια. Όμως τα κακόμοιρα πεινάνε και στη γειτονιά δεν υπάρχει κανείς να τους δώσει κάτι εκτός από μια κυρία που πρέπει να είναι «συλλέκτρια» γιατί έχει σκυλιά, γατιά, πουλιά και ταΐζει και τα εκατοντάδες περιστέρια που μαζεύονται. Πώς μπορώ να το παρακάμψω, έχετε καμιά ιδέα;

Σημειωτέον ότι ο εν λόγω ακάλυπτος δεν έχει ίχνος πρασίνου καθώς ο επίσης ηλίθιος πολιτικός μηχανικός σχεδίασε τόσο λάθος το πάρκινγκ που δεν μπορούσε κανείς να μανουβράρει αμάξι και αναγκαστήκαμε να κλείσουμε το μικρό κηπάκι που είχε. Πράγμα που σημαίνει ότι τα γατιά σε μας βρίσκουν μόνο κρύες πλάκες και καθόλου χωματάκι...

Μπορείς να βάζεις το μπωλάκι το βραδάκι και να το μαζεύεις το πρωί?
Να μην είναι συνέχεια εκεί, γιατί απ' ότι λες μάλλον θα το πετάξει αν το βρει η "κυρία καθαριότητα".,..

Να σου πω... ρίχνε και σκέτη κροκέτα στο έδαφος. Μπορεί και να μην την πάρει χαμπάρι, ενώ το μπολάκι είναι στόχος. Και μην τη βάζεις στην είσοδο την τροφή, βάλτην σε καμιά γωνία, τα γατιά θα την βρούνε κι εκεί.

ναι αυτό ακούγεται πολύ καλό σαν ιδέα... ρίχνε σκέτες τις κροκέτες στην πλάκα πάνω στην πιο απομονωμένη γωνία που υπάρχει στην πιλοτή, αλλά μην βάζεις υπερβολική ποσότητα γιατί θα μαζευτούν μυρμηγκιά και δεν είναι καλό να τα φάνε τα γατουλίνια!

Αυτό με το βράδυ-πρωί το είχα σκεφτεί αλλά δεν ήμουν και σίγουρη ότι στην πράξη θα δουλέψει και τόσο... Άμα τις ρίχνω κάτω φοβάμαι ότι όντως θα μαζεύουν όχι μόνο μερμηγκάκια που είναι και συμπαθή αλλά και έτερα ζωΰφια μεγαλύτερα, καφέ, με κεραίες και πολύ πιο αντιπαθητικά και σιχαμένα. Αλλά θα το δοκιμάσω, είναι καιρός τώρα τώρα που σκέφτομαι ότι πρέπει να δράσω και ειδικά τις τελευταίες μέρες. Θενξ για τις προτάσεις, θα σας πω πώς θα πάει η επιχείρησις!

εγω παλια στις μανας μου εβαζα το φαγητο σε αλουμινοχαρτο κ το κατεβαζα κατω να φανε τα αδεσποτα κ το πρωι τα μαζευα κ τα πεταγα

Απόψε έκανα το 1ο βήμα προσέγγισης... Κροκέτες δεν πρόλαβα σήμερα να τους πάρω αλλά γυρνώντας σπίτι πριν από κάνα μισάωρο είδα και τα τρία που έχω πετύχει κατά καιρούς στον ακάλυπτό μας κάτω από ένα αμάξι έξω απ'την πόρτα της κυρίας που ονομάζω «συλλέκτρια», τέσσερα-πέντε σπίτια πιο πέρα απ'το δικό μου. (Δεν ξέρω, μπορεί τελικά και να τα ταΐζει κι αυτά και να την κακολογώ αλλά δεν την πολυεμπιστεύομαι ρε γμτ...)

Γύρισα σπίτι και τους έκοψα λίγο ζαμπόν βραστή γαλοπούλα (το πιο light που υπάρχει στην αγορά ) και ένα πολύ μικρό κομματάκι από το χτεσινό ροζμπίφ της μάνας μου αφού πρώτα το ξέπλυνα από τις σάλτσες, και τους τα πήγα με το χαρτί του αλλαντικού. Ήταν τόσο τρομαγμένα που όταν πήγα να τους πετάξω ένα πολύυυ μικρό κομματάκι ζαμπόν τρομάξανε κι έπρεπε να πάω να σταθώ 5 μέτρα μακριά για να πλησιάσουν το χαρτί και να φάνε. Προς το τέλος πλησίασα και άδειασα τα υπόλοιπα στο πεζοδρόμιο και μάζεψα το χαρτί, και έδωσα στο πιο φοβισμένο λίγο ζαμπόν κάτω απτο αυτοκίνητο και μου νιαούρισε να του δώσω κι άλλο... Μου πιάστηκε η καρδιά ρε γμτ. Είναι τόσο τρομαγμένα από τους ανθρώπους... Θέλει πολλάααα βήματα ακόμα μέχρι να μπορέσουν να εμπιστευτούν κάποιον.

Και είναι τόσο όμορφα... Τ μια τη θηλυκιά που έτρωγε σχετικά πιο άφοβα από τα υπόλοιπα (να τονιστεί το «σχετικά» γιατί κι αυτή με κάθε ήχο ή κίνησή μου βούταγε στο στόμα το κρέας και ήταν έτοιμη για τρεχιό) ονειρεύομαι να το έχω και σπίτι, αλλά και τα τρία θέλω να καταφέρω να τα πιάσω να τα πάω τουλάχιστον μια στο γιατρό. Αλλά προς το παρόν αυτό είναι πολύ μακρινό. Το επόμενο βήμα είναι να συνηθίσουν να έρχονται να τρώνε στον ακάλυπτό μου τα βράδια.

Και εγω περιπου το ιδιο προβλημα αντιμετωπιζω μονο που τα αδεσποτακια τα ταιζω απεναντι απο το σπιτι μου σε μια ακρη λιγο πιο μακρια απο τους σκουπιδοτενεκεδες.Τους εχω ενα πηλινο μπολακι απο γιαουρτι και τους βαζω ξηρη τροφη,κονσερβα η' καποιο μαγειρευτο φαγητο.Ενας γειτονας ομως συνεχεια μου πεταει τα πιατακια.Του εχω πει 100 φορες να μην τα πεταει γιατι τρωνε τα αδεσποτακια,αλλα αυτος το βιολι του.Χθες επιτηδες πεταξε μεσα στο πιατακι σκουπιδια.
Το μονο που μπορω να κανω ειναι οταν πεταει πιατακια,εγω να βαζω καινουργια και οταν μου βρομιζει τα πιατακια εγω να τα καθαριζω.
Δυστυχως αυτος δεν εχει προβλημα με τα αδεσποτα αλλα με οτιδηποτε.Την προηγουμενη φορα ειπε στη μητερα μου να μην ξαναπλυνει τη βεραντα γιατι το νερο τρεχει στο δρομο μεχρι να φτασει στο φρεατιο.Το φρεατιο ειναι πολυ κοντα στο σωληνα απο τον οποιον βγαινουν τα νερα.Στο κατω-κατω ο δρομος δεν ειναι μπροστα στο σπιτι του,αλλα 1 τετραγωνο μακρια.

Γιατί δεν δοκιμάζεις να το πηγαίνεις λίγο πιο μακριά το φαϊ τους και να μην το βλέπει κανείς?

Όσο κι αν σε συγκινεί το θέμα των πεινασμένων αδέσποτων, θα σου έλεγα να κάνεις την καρδιά σου πέτρα και να μην αρχίσεις να τα ταϊζεις στην πιλοτή, τη στιγμή που ξέρεις ότι είναι ανεπιθύμητα. Σιγά-σιγά θα μαζευτούν πολλά και θα δημιουργηθεί πρόβλημα. Ακόμα κι αν τους βάζεις το φαϊ σε αλουμινόχαρτο και το μαζεύεις μόλις φάνε, αυτά θα περιμένουν εκεί και θα εξαρτηθούν από σένα, σε ένα χώρο επικίνδυνο γι' αυτά. Αυτά σου τα λέω επειδή το έχω δει πολλές φορές το "έργο": το τάισμα σε κοινόχρηστους χώρους με δυσαρεστημένους γείτονες έχει 99% κακή κατάληξη για τα ίδια τα ζώα. Αφού λοιπόν δεν έχεις το χώρο, αν θες να τα βοηθήσεις ίσως θα μπορούσες να δίνεις τροφές σ' εκείνη την "συλλέκτρια" που λες ότι τα ταϊζει. Ίσως ο δικός της χώρος είναι πιο φιλόξενος...

rotonda έγραψε:Όσο κι αν σε συγκινεί το θέμα των πεινασμένων αδέσποτων, θα σου έλεγα να κάνεις την καρδιά σου πέτρα και να μην αρχίσεις να τα ταϊζεις στην πιλοτή, τη στιγμή που ξέρεις ότι είναι ανεπιθύμητα. Σιγά-σιγά θα μαζευτούν πολλά και θα δημιουργηθεί πρόβλημα. Ακόμα κι αν τους βάζεις το φαϊ σε αλουμινόχαρτο και το μαζεύεις μόλις φάνε, αυτά θα περιμένουν εκεί και θα εξαρτηθούν από σένα, σε ένα χώρο επικίνδυνο γι' αυτά. Αυτά σου τα λέω επειδή το έχω δει πολλές φορές το "έργο": το τάισμα σε κοινόχρηστους χώρους με δυσαρεστημένους γείτονες έχει 99% κακή κατάληξη για τα ίδια τα ζώα. Αφού λοιπόν δεν έχεις το χώρο, αν θες να τα βοηθήσεις ίσως θα μπορούσες να δίνεις τροφές σ' εκείνη την "συλλέκτρια" που λες ότι τα ταϊζει. Ίσως ο δικός της χώρος είναι πιο φιλόξενος...

Σ'αυτό δεν έχεις άδικο. Απλά σκεφτόμουν μήπως μάθαιναν ότι μόνο τη νύχτα θα υπάρχουν μερικές κροκέτες και να συνήθιζαν να έρχονται μόνο τότε. Έτσι κι αλλοιώς μόνο νύχτα τα βλέπω, τη μέρα δεν ξέρω πού πάνε και την αράζουν. Αλλά είναι αλήθεια πως είναι δύσκολο να είναι τόσο επιλεκτικά. Άμα δουν ότι ρίχνω φαγητό το πιο πιθανό είναι ότι θα έρχονται και τη μέρα στην πολυκατοικία, πράγμα που δεν θα αποβεί καλό γι'αυτά.

Μπορεί να κάνω ό,τι έκανα και προχτές, δηλαδή να δω αν πάντα τα βράδια μαζεύονται εκεί απ'έξω (χτες το βράδυ πέρασα λίγο πιο αργά και ήταν μόνο το ένα απ'τα τρία) και να τους πηγαίνω το φαγητό εκεί. Θα ήθελα να εξοικιωθούν κάπως μαζί μου, αν και μοιάζει πραγματικά δύσκολο.

η rotonda εχει δικιο
ΜΗΝ ταιζεις ζωα σε πυλωτη που ξερεις πως δεν τα θελουν
η φολα ειναι η ευκολη λυση για τους ανεπιθυμητους 4ποδους επισκεπτες
μιλησε με το ατομο που ηδη ταιζει,και βρειτε εναν τροπο να ταιζονται τα ζωα χωρις να γινεται φανερο

Παιδιά έλαβα υπ'όψιν τα όσα γράψατε εδώ οπότε εγκατέλειψα οριστικά το σχέδιο του ταΐσματος στον ακάλυπτο. Αντ'αυτού, εφαρμόζω το plan B που είναι να τα ταΐζω κοντά στο σπίτι της κυρίας. Τελικά μιλήσαμε κάποια στιγμή και κατάλαβα ότι τα γατιά δεν τα έχει ΜΕΣΑ στο σπίτι της γιατί έχει πολλά σκυλιά. Απλά τους βάζει κι αυτή φαγητό έξω, τη μέρα στο απέναντι πεζοδρόμιο που έχει σκιά (είναι έξω απο ένα παλιό σχολείο στο οποίο πήγε η μάνα μου κι εγώ δημοτικό και λειτουργεί ακόμα πλήρως αλλά το εν λόγω πεζοδρόμιο ευτυχώς για τα γατιά θεωρείται πλέον υπερβολικά βρώμικο για τη διέλευση παιδιών λόγω των τεράστιων κάδων στις δυο γωνίες του, οπότε τις αφήνουν ήσυχες εκεί) και το βράδυ ακριβώς έξω από το σπίτι της σε μια νερατζιά.

Σήμερα έφυγα νωρίς αλλά δυστυχώς δεν είχα προλάβει να δω ξανά τη διεύθυνση του πειραϊκού pet shop που δεν πουλάει ζωάκια (κομμένο το Pet City και το CosmoZoo πλέον, ευτυχώς για τα ψαράκια μου έχει κι αλλού μαγαζιά!) ώστε να πήγαινα από εκεί να τους πάρω λίγες κροκέτες... Έτσι έπλυνα/έκοψα ένα μαγειρεμενο μοσχαράκι που μου΄χε μείνει από τις προάλλες και εξόρμησα με το αλουμινόχαρτο ανά χείρας να τις βρω. Και ω του θαύματος, οι 2 από τις 3 που είδα τη Δευτέρα ήταν στο σκιερό πεζοδρόμιο!

Η μία βέβαια, αυτή που είχε φάει λιγότερο προχτές, ήρθε πρώτη αλλά μετά εμφανίστηκε και η άλλη, αυτή που μου αρέσει πολύ. Μάλλον και οι 2 αυτές είναι θηλυκές και ειδικά η μια δε μοιάζει πολύ μεγάλη, είναι μικροκαμωμένες... Αλλά ίσως να είναι και από την πείνα. Αυτή τη φορά όταν πλησίασα να μαζέψω το αλουμινόχαρτο δεν εξαφανίστηκαν, απλά πήγαν ήρεμα κάτω από το κοντινότερο αυτοκίνητο και με κοιτάζανε, κι αυτό το βρήκα θετικό βήμα.

Η ερώτηση που έχω να κάνω είναι η εξής τώρα: έτσι και καταφέρω να με συνηθίσουν λίγο και ίσως ακόμα και να τις χαϊδέψω... Τί να κάνω μετά; Θέλω να πω, τα γατιά αυτά χρειάζονται τα πάντα - εξέταση, αποπαρασίτωση, στείρωση, ψέκασμα, ένα μπάνιο γιατί τα κακόμοιρα είναι πανβρώμικα. Τί προέχει; Σε γενικές γραμμές δε φαίνονται να έχουν κάποια αρρώστια με εξωτερικό σύμπτωμα... Αν πήγαινα το ένα να το δει ένας κτηνίατρος σε πρώτη φάση θα ήταν αρκετό, δηλαδή θα αναλάβει αυτός να μου εξηγήσει ή και να κάνει από μόνος του κάποια πράγματα;

Νομίζω ότι μπορείς να ξεκινήσεις με χαπάκι ενδο-αποπαρασίτωσης και αμπούλα ή σπρέυ εξω-αποπαρασίτωσης.

Αν σε μάθουν και σε εμπιστευτούν στη συνέχεια, ίσως να μπορέσεις να τα βάλεις σε γατοφόρο για να τα πας στο γιατρό.

Ευχαριστώ πολύ, θα κοιτάξω να τα προμηθευτώ!

Παρεμπιπτόντως, μήπως τυχόν αυτό το τόπικ πάει καλύτερα στα «αδεσποτάκια»;

Βλέπω ότι βρήκες κάποιες λύσεις, ευτυχώς.
Να προσθέσω μόνο στα πράγματα που πρέπει να λαμβάνεις υπόψη σου όταν ταϊζεις γατάκια σε μέρος που είναι ανεπιθύμητα:
Να μην λερώνει με τίποτα όχι μόνο το σκεύος, αλλά και το ίδιο το φαϊ. Δηλαδή λίγο περισσεμένο κοκκινιστό σίγουρα θα φαγωθεί, αλλά μπορεί να αφήσει 'λαδιά' στο πλακάκι
Αν είναι σε πεζοδρόμιο (π.χ. μπροστά από το σπίτι της κυρίας) καλύτερα να διαλέγετε κάποιο σημείο που να είναι χώμα. Παρτεράκι δέντρου π.χ.
Το πώς μπορείς να τους δώσεις φάρμακα αν δεν πιάνονται είναι λίγο περίεργο.
Αν υπάρχει η δυνατότητα να τα γραπώσεις να ψεκάσεις κλπ, έχει καλώς.
Αλλά αν πρόκειται να βάζεις κάτι στο φαϊ, θέλει προσοχή γιατί δεν ξέρεις ποιο απ' όλα θα το φάει και μπορεί να βρεθεί κάποιο με διπλή δόση και κάποιο με καθόλου. Εκτός κι αν γίνεται να απομονωθεί το καθένα για λίγο προκειμένου να ταϊστεί το φαρμακάκι.
Καλή συνέχεια!

Γουάου... Με πλησίασε η μια στο ένα μέτρο!

Αυτή που είναι η πιο όμορφη απ'όλες... Ήταν πάνω στον κάδο έτοιμη να καταδυθεί όταν τη φώναξα από 10 μέτρα μακριά και κατέβηκε και ήρθε αμέσως μέχρι τη μέση της απόστασης, οπότε της άφησα το φαγητό και υποχώρησα. Πήρα σήμερα γυρνώντας στο σπίτι Perfect-Fit Active κροκετούλες και τους είχα κάμποσες τέτοιες μαζί με ψιλοκομμένη βραστή γαλοπούλα... Το έφαγε σχεδόν όλο μόνη της κι αφού χόρτασε έκανε να φύγει. Της έκανα ψιψι και ήρθε στο ένα μέτρο μακριά μου, έκατσε και με κοίταζε. Δεν έκανα κάποια κίνηση, απλά της έτεινα το χέρι μου. Αμφιταλαντεύτηκε, αλλά αφού με κοίταξε λίγο ακόμα έφυγε νωχελικά για το απέναντι πεζοδρόμιο. Αλλά δεν αργεί η στιγμή που θα τη χαϊδέψω.

Το λίγο φαγητό που έμεινε το άδειασα στο πεζοδρόμιο (είναι ήδη αρκετά βρώμικο, οπότε το φαγάκι των γατιών δεν το λερώνει) και απομακρύνθηκα για να δω τί θα γίνει (και να πετάξω το χαρτί φυσικά), και άκουσα ένα άλλο γατούνι να νιαουρίζει κάτω από το πλησιέστερο αμάξι, οπότε παραμόνεψα και το είδα που βγήκε να το φάει. Γενικά συνήθως τα έχω δει ότι τρώνε ένα τη φορά, όποιο πάει πρώτο, δεν πλακώνονται, σα να υπάρχει ιεραρχία, κι ό,τι περισσέψει το τρώει ο επόμενος...

Θα τα φωτογραφήσω μόλις μπορέσω, και θα τους πάρω το φαρμακάκι για την αποπαρασίτωση. Έχω πάρει ένα κονσερβάκι Gourmet Gold και σκέφτομαι να τους το κομματιάσω μέσα σε αυτό, αφού το έχω χωρίσει σε μεριδούλες που θα ανακατέψω και με κροκέτες... Αλλά κάναμε πρόοδο.

Τέλεια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ταχύτατη πρόοδος, απ' ό,τι βλέπω.

(Μη με παρεξηγείς για τα του 'λερώματος'. Αναφερόμουν σε πυλωτές και ψιλο-υστερικούς τύπους που ευκαιρία ψάχνουν για να βρουν κάτι να πουν).

Άντε καλέ, τί να παρεξηγήσω... Έχεις απόλυτο δίκιο! Και χωρίς καν να ξέρεις τη διαχειρίστριά μας...

Μπράβο, μπράβο.... άντε να δούμε και φωτογραφίες!

Ιδού λοιπόν, σήμερα τα έπιασα με το κινητό... (εξ'ου και η ψιλοχάλια ποιότητα αλλά...)

Σήμερα εμφανίστηκε πρώτη φορά ένα καινούριο απίστευτο, μακρύτριχο, ασπρόμαυρο πλάσμα, πολύ τρομαγμένο, με την παραμικρή μου κίνηση έφευγε 5 μέτρα μακριά...




Αλλά τουλάχιστον έφαγε μια γερή μερίδα με γαλοπούλα, κροκέτες Perfect-Fit και λίγο ρυζάκι από γεμιστά (λίγο όμως)...

Και αργότερα, πριν λίγο που ξαναπήγα με τις κροκέτες, με το πρώτο ψιψί που έκανα εμφανίστηκε η μικρή μου!






Δε φαίνεται καλά πόσο όμορφο είναι αυτό το γατούνι... Τα μάτια της είναι πολύ ανοιχτά και πότε φαίνονται τσαγαλί πράσινα, πότε σκρίζα, ανάλογα με το φως. Μοιάζει μικρούλα και είναι πολύ «αέρινη». Έχει μια κάπως ρώσικη ομορφιά, και ο φίλος μου μού πρότεινε να τη φωνάζω Όλγα και μου άρεσε... Ο Chico προηγείται βέβαια, μάλιστα ίσως το επόμενο ΣΚ καταφέρουμε τελικά να τον πάρουμε στο σπίτι μου, αλλά αυτό το γατί το θέλω ρε γμτ..........

Της έριξα κροκέτες, και ήρθε να τις φάει τηρώντας πάντα την απόσταση ασφαλείας του μέτρου... Όμως άκουσα κι ένα ακόμα παρακαλεστικό νιαούρισμα κάτω από ένα αυτοκίνητο και ήταν ένας ολόμαυρος γατούλης που είχα ταΐσει και τις προάλλες. Η μικρή τρόμαξε, κι αυτός απτόητος από τα κχχχχχ της πήγε να της φάει τις κροκέτες, οπότε του έριξα σε ένα άλλο σημείο... Αλλά ο μπαγάσας τις έτρωγε με τριπλάσια ταχύτητα, κι έτσι η μικρή έφαγε πολύ φοβισμένα κοιτάζοντάς τον συνεχώς κι όταν πλησίαζε έφευγε. Τελικά μετά από κάμποσες αλλαγές θέσεων έφαγαν και τα δυο από μια ικανοποιητική ποσότητα και αφού η μικρή δεν πλησίαζε πιο πολύ το χέρι μου (ίσως να πήγε στα 70 εκατοστά, δεν ξέρω) έφυγα.

Ο πανθηράκος:

Εγω βάζωσε ένα πλαστικό πιατάκι ότι περισεύει από την τροφή των δικών μου και προσθέτω και κροκέτες , το αφήνω κάτω από το κάδο σκουπιδιών δεν φαίνεται εκτός αν σκύψει κάποιος έρχονται οι γατούλες της γειτονιάς τρώνε με ασφάλεια και την επόμενη μαζεύω τα πιατάκι.

Με έχει βολέψει το ήσυχο σχετικά πεζοδρόμιο του σχολείου οπότε κάνω τη δουλειά μου εκεί, ειδικά μετά τις 11 το βράδυ που τα γατιά είναι "out and about" και τα βρίσκω εύκολα. Βασικά η μικρούλα έχει μάθει τη φωνή μου γιατί πλέον έρχεται με το που φωνάζω. Ακόμα φοβάται (όταν θέλει να περάσει από δίπλα μου κάνει κάτι σα μικρό γύρο, κρατώντας πάντα μια ακτίνα πάνω από μισό μέτρο) όμως. Θέλει ακόμα δρόμο για να την πιάσω. Για τα υπόλοιπα δεν το συζητάμε, αυτή είναι η πιο σχετικά φιλική της παρέας.

Τους έβαλα gourmet gold απόψε και το τσάκισαν... 10 λεπτά γλείφανε το αλουμινόχαρτο τα καημενούλια...

Χτες ρώτησα για το αντιπαρασιτικό χαπάκι και μου είπαν 3.80 το ένα. Είναι αρκετά ισχυρό για αυτά τα γατιά που εκτίθενται συνέχεια σε βρωμιά; Και αν τους το δώσω αυτές τις μέρες, μετά σε τρεις μήνες πρέπει να ξαναπάρουν;

uptight έγραψε:Βασικά η μικρούλα έχει μάθει τη φωνή μου γιατί πλέον έρχεται με το που φωνάζω. Ακόμα φοβάται (όταν θέλει να περάσει από δίπλα μου κάνει κάτι σα μικρό γύρο, κρατώντας πάντα μια ακτίνα πάνω από μισό μέτρο) όμως. Θέλει ακόμα δρόμο για να την πιάσω.

Βάλε φαγητό μέσα στη γατοφόρο κι άστην ανοιχτή. Μόλις μπει μέσα, κλείνεις την πόρτα και την έχεις του χεριού σου.

Ακόμα δεν έχω πάρει γατοφόρο, αν και αυτό θα συμβεί πιθανότατα μέσα στην επόμενη εβδομάδα... Αλλά δε θα με μισήσει αν της το κάνω αυτό; Άμα την πάω στο γιατρό πχ έτσι τρομαγμένη θα μας φάει και θα'χει και δίκιο το γατί... Υπάρχει περίπτωση να μπορέσω να την ηρεμήσω και να θέλει μετά να με ξαναδεί;

Εν τω μεταξύ πηγαίνοντας τις τελευταίες μέρες στο σπίτι των γονιών μου που είναι 5 λεπτά μακριά από το δικό μου έχω πετύχει στην παραδιπλανή τους πολυκατοικία μια γατομαμά με δυο πιτσιρικάκια σκέτη ζάχαρη.... Πολύ φοβισμένα αλλά και πανέμορφα, και μοιάζουν υγιή (πρέπει να είναι 1,5 με 2 μηνών και είναι άσπρα με τιγρέ μπαλωματάκια - το άσπρο μέρος της γούνας τους είναι κάτασπρο, αντίθετα με της δικιάς μου της μικρής που είναι βρώμικη η καημένη). Είναι τόσα πολλά ρε γμτ...

Παρεμπιπτόντως, παρέλειψα να ευχαριστήσω τους Γαταντμινς για τη μεταφορά του θέματος.

uptight έγραψε:Ακόμα δεν έχω πάρει γατοφόρο, αν και αυτό θα συμβεί πιθανότατα μέσα στην επόμενη εβδομάδα... Αλλά δε θα με μισήσει αν της το κάνω αυτό; Άμα την πάω στο γιατρό πχ έτσι τρομαγμένη θα μας φάει και θα'χει και δίκιο το γατί... Υπάρχει περίπτωση να μπορέσω να την ηρεμήσω και να θέλει μετά να με ξαναδεί;

Εν τω μεταξύ πηγαίνοντας τις τελευταίες μέρες στο σπίτι των γονιών μου που είναι 5 λεπτά μακριά από το δικό μου έχω πετύχει στην παραδιπλανή τους πολυκατοικία μια γατομαμά με δυο πιτσιρικάκια σκέτη ζάχαρη.... Πολύ φοβισμένα αλλά και πανέμορφα, και μοιάζουν υγιή (πρέπει να είναι 1,5 με 2 μηνών και είναι άσπρα με τιγρέ μπαλωματάκια - το άσπρο μέρος της γούνας τους είναι κάτασπρο, αντίθετα με της δικιάς μου της μικρής που είναι βρώμικη η καημένη). Είναι τόσα πολλά ρε γμτ...

Παρεμπιπτόντως, παρέλειψα να ευχαριστήσω τους Γαταντμινς για τη μεταφορά του θέματος.

Όχι. Ίσως σε αποφεύγει για λίγο καιρό, αλλά θα θέλει να σε ξαναδεί και θα σε ξαναπλησιάσει, μην ανησυχείς.

Είναι όντως πάρα πολλά.. Όσο μπορεί ο καθένας που έχει ευαισθησία, θέλει και μπορεί, ανάλογα με τις δυνάμεις και τις δυνατότητες του φυσικά, τα φροντίζει..
Θα έπρεπε να υπάρχει και βοήθεια από την πολιτεία (φροντίδα, τροφή, ΣΤΕΙΡΩΣΕΙΣ), αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους απανταχού πολιτικάντηδες...

Άσε, πολύ θα ήθελα να μπορούσα να τα βοηθήσω όλα... Αλλά πώς. Είναι αδύνατον....

Στα δικά μας, έχει γίνει πια μια γλυκιά ρουτίνα να πηγαίνω κάθε βράδυ και μόλις κάνω ψιψιψι να έρχονται τρία γατούνια σφαίρα περιμένοντας το φαγητό... Ένας, ο πιο μεγάλος με μια κεφάλα σα μεγάλη ντομάτα, είναι χαδιάρης κι έρχεται και τρίβεται, ενώ τα άλλα 2, η ασπρούλα και ένας νεαρός γκρίζος, με πλησιάζουν μέχρι την απόσταση ασφαλείας και δεν έρχονται ούτε εκατοστό πιο κοντά, ενώ μόλις κάνω να πλησιάσω εγώ φεύγουν. Όχι μακριά αλλά πάνε λίγο πιο πέρα και με κοιτάζουν τι θα κάνω στη συνέχεια. Δεν έχω καταφέρει ούτε να τα ακουμπήσω.

Χτες όμως έγινε το απίστευτο - τους έβαλα σκέτες κροκέτες Advance και δεν τις φάγανε!!! Όλες τις μέρες τους τις ανακάτεωα με κάτι άλλο,είτε κρεατάκι μαγειρεμένο είτε κονσέρβα, μάλιστα τη Δευτέρα το βράδυ τους είχα Gourmet Gold και το τσακίσανε μαζί με κροκέτες που είχα ρίξει μέσα... Αλλά χτες τους έβαλα τις κροκέτες και φάγανε 4-5 και μετά φύγανε!!! Τς τς τς.... τί να πεις πια...

Πάντως έχω παρατηρήσει ότι μοιάζουν λίγο πιο θρεμμένα από τότε που τα ταΐζω. Συντόμως θα φάνε και το αντιπαρασιτικό χαπάκι τους και θα στρώσουν.

Η Ολγίτσα, το άσπρο γατούνι που τάιζα στη γειτονιά, τώρα συχνάζει στη δική μας είσοδο και την ταΐζω ακόμα κάποιες φορες... κι έχει γίνει ένα απίστευτο γατί!




Θα ήθελα πάααρα πολύ να την βουτήξω, να την πάω για στείρωση και να την κρατήσω και πιστεύω ότι θα'καναν τέλειο δίδυμο με το Τσικάκι.... αλλά δεν πλησιάζεται το άτιμο! Πάντα είναι επιφυλακτική, έρχεται και τρώει κρατώντας απόσταση ασφαλείας και μετά όταν πλησιάσω αποχωρεί προσεκτικά και κάθεται και πλένεται και με κοιτάει, πάντα από απόσταση. Ίσως μια φορά να ακούμπησα φευγαλέα το αυτί της, για να τη χαϊδέψω ούτε λόγος. Πρέπει να την παρασύρω κάπως.... αλλά αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δράσω άμεσα και να την πάω σε κοντινό κτηνίατρο και δε θέλω με τους αλμπάνηδες που χουμε εδώ στην Καλλίπολη! Θα δω πως να το κάνω.... Για την ώρα απλά την απολαμβάνω από μακριά.

για να την κρατήσεις σπιτι παρά τη θέλησή της χλωμό το βλεπω. αν ήθελε θα σε ειχε πλησιάσει.

Όντως.... Μερικά γατούνια απλώς προτιμούν το έξω...

Το ξέρω ρε γμτ, είναι πολύ περήφανο γατί και δύσκολα θα με πλησιάσει... αλλά κινδυνεύει, ο δρόμος μας δυστυχώς έχει αυτοκίνητα μπόλικα. Δεν είναι φιλόξενη γειτονιά για γατιά. Ίσως απλά να φοβάται πολύ του ανθρώπους, γιατί δεν έχει δει την καλή τους πλευρά.

Το Ολγάκι τον τελευταίο καιρό όταν την πετυχαίνω και τη φωνάζω μου νιαουρίζει... Όχι σε στυλ «κχχχ», κάπως πιο φιλικά. Τώρα την ταΐζουμε πιο τακτικά, καμιά φορά μάλιστα έρχεται εκείνη στην πολυκατοικία μας. Ακόμα πηγαίνει πιο πέρα όταν κάνουμε κίνηση προς το μέρος της, έστω και πολύ ήρεμη -όχι ότι τρέχει να φύγει, απλά πάει και χώνεται κάτω από το κοντινότερο αμάξι.

Το θέμα είναι ότι μου φαίνεται πιο αδύναμη τον τελευταίο καιρό. Ακόμα κυκλοφορεί, προφανώς, και κάποια ΣΚ την πετυχαίνω μεσημέρι να λιάζεται σε κάποιο πεζοδρόμιο με ήλιο... Αλλά η φωνούλα της ας πούμε σχεδόν δεν ακούγεται όταν νιαουρίζει, και τρώει σιγά σιγά. Και η γούνα της σε κάποια σημεία είναι βρώμικη, όχι καλό σημάδι. Τα μάτια της διαυγή τα βλέπω αλλά μοιάζει ταλαιπωρημένη... Τόση ζωή στα σκουπίδια και τόσα ζευγαρώματα (σίγουρα πχ είναι παιδιά της κάτι ζουμπουρλούδικα άσπρα γατούνια που βλέπουμε στους πίσω ακάλυπτους και της μοιάζουν πολύ) τι να σου κάνει το καημενάκι...

Θέλω να κάνω κάτι γι'αυτό το γατί, κι ας μην το κρατήσω εγώ. Μου φαίνεται σα να μου το λέει κάθε φορά που τη βλέπω. Πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα καταφέρουμε να την πιάσουμε και να την πάμε στο γιατρό, και δεν θα φέρει και πολλή αντίσταση κιόλας...

Ναι, μωρέ... Αν καταφέρετε να την πιάσετε, βουρ στο γιατρό..

γιατι δεν δοκιμαζεις με παγιδα;
τον περασμενο μηνα στειρωσα 2 με αυτο τον τροπο
για τρεις μηνες με πλησιαζαν στα 2 μετρα το πολυ, και επειδη ηθελα να προλαβω τα ζευγαρωματα του Γεναρη, αρχισα να τα ταιζω μεσα στην παγιδα
ε, σε μια εβδομαδα πιαστηκαν ευκολα και στειρωθηκαν

Αυτό σκεφτόμουν να κάνω... Αλλά αντί για παγίδα, που δεν έχω, να χρησιμοποιούσα τη γατοφόρο του Τσίκο που έτσι κι αλλοιώς είναι παλιά και θα του πάρουμε άλλη.

Το άλλο μου θέμα είναι πού να την πάω για τη στείρωση. Θα ήθελα πάρα πολύ να την πάω στο γιατρό του Τσίκο αλλά είναι μακριά. Θα πρέπει να τσεκάρω και άλλους κοντινούς γιατρούς, αλλά ο ένας της γειτονιάς που είχα πάει το Τσικάκι όταν το έφερα σπίτι δεν ξέρει από γατιά. Και η άλλη που την είχα πάρει τηλέφωνο δε μου ακούστηκε καλά, πολύ έμπορο την έκοψα. Υπάρχουν ακόμα κάνα-δυο άλλοι που δεν έχω πάει αλλά πρέπει να τους δω τι είναι...