Οι θιασοι, αυτο το βραδυ..

Πρεπει να γραψω αρθρο…

Αλλα σημερα το βραδυ, εξω στο χωραφι εχει τοσο ωραιο βραδυ… Ο ουρανος είναι τοσο καθαρος, και η θερμοκρασια τοσο ευχαριστη…, ποιος γραφει αρθρο για τη κριση τωρα…
Μεσα η Pisha με τα μικρα της κοιμαται,στο υπογειο το μαιευτηριο είναι σε ηρεμια, στην Τηλεοραση παιζει Πρωτοψαλτη με Κορκολη… Η μπαλκονοπορτα ανοικτη , μονο εμποδιο η σιτα.

Παει το εμποδιο, παραμεριστηκε. Εχει τοσο ομορφη βραδια εξω…

Πλησιαζει ο Φατσας. Θελει χαδια. Καθομαι κατω, κουλουθριαζεται αναμεσα στα ποδια μου. Θελει χαδια, πολλα χαδια. Χωνει μουσουδα , θελει αγκαλια.
Σιγα σιγα εμφανιζεται ολος ο θιασος. Η Ιβανα (η εναπομεινασα κορη από τη δευτερη γεννα της Sushi), η τρελλο-Σασσυ, οι Διοσκουροι (τα 2 πορτοκαλακια παιδια του παραθυρου), Ο Καισαρακος με το κουτσαβλο ποδι και το ατσουμπαλο περπατημα, η Sushi που θελει χαδια…
Πιο περα η Περσα στη γνωστη της θεση κοιταει κατω τη χαραδρα, ρεμβαζει μεσα στο σκοταδι…Παω να αγκαλιασω λιγο τη Περσα. Εκεινη με βλεπει και γυρναει ανασκελα , περιμενοντας χαδια. Παω. Μαζι ερχεται και ο Φατσας, που ζηλευει και δεν του αρκουν τα χαδια που καναμε. Διπλα μαζευονται και το γατομανι, λιγο διστακτικα, αλλα θελει και αυτιο μεριδιο.

Με τη σειρα , ψυχες μου, ολες θα παρετε.
Το απογευμα πηραν Αγαπη οι Μαναδες και η Νεα γεννια. Και αυτές πανω μου, όλα πανω μου, αγκαλια μου, μαναδες και παιδια…

Κοιταω τα αστερια. ..
Είναι πολύ ομορφο αυτό το βραδυ....

Φερνει αναμνησεις, πολλες αναμνησεις.
Όταν εμενα Ν. Ερυθραια, το 2000, ειχα άλλο θιασο. Και εκει καμια 12αρια γατες. Πρωταγωνιστης, το συντροφακι, Ο Πατουσης. Μαζι του και άλλες ουρες. Της Παπιγιον, Της Μανουλας, του Πουαρω, του Καισαρα, του Μαο. Αυτές θυμαμαι. Ας με συγχωρεσουν οι υπολοιποι. Δεν εχω καλη μνημη, ποτε δεν ειχα. Τα αγαπουσα και τα αγαπαω όμως όλα μεσα στη ψυχη μου. Πολύ, μεχρι τον ουρανο και παραπερα…
Ηταν ομορφος αυτος ο θιασος. Ολοι οι θιασοι αυτου του ειδους είναι. Ιδιως όταν σε περιμενουν κάθε μερα να γυρισεις, και όταν σε ακουλουθουν μεσα στα μεσανυκτα όταν κανεις βολτα στη παρακειμενη παιδικη χαρα για συντροφια..
Από αυτό τον θιασο, δυστυχως, μονο ο Πατουσης πηγε στη νεα σκηνη μετα το χωρισμο. Τα αλλα, επεσαν θυματα σταδιακα της μετακομισης. Καποια εμειναν, καποια εφυγαν. Ναναι καλα εκει που είναι, οπου είναι, και ελπιζω να με συγχωρεσουν για την ανατροπη που τους εφερα. Δεν το ηθελα, δεν ημουν σε θεση να χειριστω τοσες ανατροπες ταυτοχρονα.
Ο Βαρναβας ηταν η νεα σκηνη, και ενας αθεραπευτος θιασαρχης δεν κανει ποτε χωρις θιασο. Αν και ο Πατουσης ηταν το μονο συντροφακι στην αρχη, ηρθε και ο Αχιλλεας, ένα αγγελουδι που περασε και του εκανε συντροφια για λιγο όμως, ο Πλαπουτας ο Περαστικος, ο Τρικολινος…
Και ο θιασος μεγαλωνε με τους μηνες… Ηρθε η Sushi, Ο πριγκιπας μου ο ΙΒΑΝ.. Γεννησε η Sushi τη Shanel και τον κο Σιμπεζακη, μετα γεννησε την Κoshka, τη Ταρτα, την Ανωνυμη και την Ιβανα. Περαστικος ηταν και ο Μουσαφ, ηρθε και η Σταχτη, η Σασσυ, ο μοναχουλης Καισαρακος…
Πριν ερθει ο Νεος Θιασος, ο Πατουσης, 12 ετων γερακος αποφασισε ότι επρεπε να ξεκουραστει.Αρκετα με ειχε συντροφευσει. Μετα από μια παλη με άλλο γατο, προδωμενος από τη καρδια του, κοιμηθηκε για παντα κατω από ένα μεγαλο πευκο.. Ηταν εκει για από τα εργενικα μου χρονια, στο γαμο μου μετα, στο χωρισμο μου και στο Βαρναβα. Κουραστηκε, αποκαμε. Ο Βαρναβας ηταν γι αυτόν η τελευταια του σκηνη. Μεσα στη φυση. Ένα τελος για το μικρο Χαλανδριωτικο γατακι που περασα από πανω του με το αυτοκινητο χωρις να τον πατησω, και σωθηκε. Που τον κλωτσησε ληστης στο πρωτο σπιτι μου στο χαλανδρι και σωθηκε. Ενας γατος που πηρε πολύ αγαπη και εδωσε ακομα περισσοτερη.. Ένα συντροφακι που κοιμομασταν αγκαλια κάθε βραδυ. Το συντροφακι μου. Ετσι του ειπα το τελευταιο βραδυ που κοιμηθηκαμε μαζι. " Εισαι το συντροφακι μου. Ειμαστε καλη ομαδα μαζι" Χρουχρουνισε βαθια, του ζουπηξα τη κοιλιτσα και κοιμηθηκαμε ετσι…

Είναι πολύ ωραιο αυτό το βραδυ….
Μου λειπουν οι παλιοι θιασοι. Ο Ναζιαρης Πουαρω, ο Σοφος Πατουσης, Ο Πριγκιπας Ιβαν. Οι πρωταγωνιστες και οι κομπαρσοι. Νοιωθω ότι είναι ολοι τους μαζι μου, οι ψυχες τους εχουν γινει μερος της δικης μου.

Περασαμε καλα μαζι Ψυχες μου ναι; Πειτε μου το Ναι, εχω αναγκη να σβησω τις τυψεις μου. Οποιες είναι αυτές..Απροσεξιες, ολιγωριες, αδυναμιες. ..

Τοσες ψυχες περασαν από τη ζωη μου, ένα τεραστιο μωσαικο απο ουρες, ματια, αυτακια. Και αυτό το μωσαϊκο δεν λεει να κλεισει, το εργο παιζεται και θα παιζεται οσο ζω, είναι από τα λιγα εργα με τοσα χρωματα και συναισθηματα. Είναι από τα λιγα εργα που η Αγαπη , ο Πονος, η Αγωνια και η Χαρα πανε μαζι κρατωντας τα χερια, αλλαζοντας το σεναριο κάθε μερα..

Ο θιασος εχει αρχισει να αποσυρεται στις θεσεις υπνου… Αυριο εχει νεα παρασταση και η ξεκουραση είναι απαραιτητη…

Είναι ωραιο αυτό το βραδυ…

Καληνυχτα θιασοι της ζως μου, σας λατρευω ..!!

πολύ γλυκό και συγκινητικο κείμενο