Στην κουκλίτσα μου …

… που δεν κατάφερα να αποχαιρετήσω όπως της άξιζε.

Γλυκιά μου Δρενιούλα,

Πόσο μου έχεις λείψει να ήξερες !!!
Κοντεύει ένας χρόνος τώρα που «δραπέτευσες» από την αγκαλιά μου ΤΟΣΟ γρήγορα κι απότομα μα και ΤΟΣΟ άδικα …
Δεν σε πρόλαβα … βιάστηκες …
Ποτέ δεν σε ξεχνώ ! Ποτέ μου κι ας χωρίσαμε … (σου γλυκοτραγουδώ)
Υπήρξες η «μάγισσα» που με μύησε στα μυστικά του ονειρεμένου κόσμου της συνγατοίκησης και λατρείας της γατοψυχής.
Ήσουν η ΠΡΩΤΗ μου γατοαγάπη και θα είσαι για πάντα …

Γιατί «για πάντα» ... σημαίνει Σ ΑΓΑΠΩ !

Πήγα προχθές στον παππού Γιώργο και του έβαλα φρέσκα λουλουδάκια και του άναψα και το καντηλάκι … και ξέρεις ?? μέσα από τα δάκρυά μου τρεμόπαιξε μία λατρεμένη εικόνα … σαν ασπρόμαυρο φιλμ άλλης εποχής …
Ο παππούς χαμογελαστός καθισμένος στην αγαπημένη του πολυθρόνα, εσύ στα γόνατά του να γουργουρίζεις από ευχαρίστηση για τα απαλά του χάδια … ο Μπομπίκος πιστός φύλακας ξαπλωμένος δίπλα στα πόδια του … και ο Μισκάκος να κάνει σκανταλιές στριφογυρίζοντας στον αέρα και μασουλώντας την ζώνη απ την ρόμπα του που κρεμόταν
Έτσι σας οραματίστηκα να είστε ευτυχισμένοι όλοι μαζί παρεούλα …. για πάντα …

Γιατί «για πάντα» ... σημαίνει ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ !

Κι αν δεν σας έχω δίπλα μου … σας έχω καλά ασφαλισμένους στην πιο περίοπτη θέση της καρδιάς μου !
Να σας βλέπουν ΟΛΟΙ και να σας καμαρώνουν !

Α ναι … και να μην το ξεχάσω … ψυχούλα μου γλυκιά …
πες και στους άλλους ότι το ραντεβού μας ισχύει, απλώς δεν ξέρω ακριβώς το πότε θα ξανασυναντηθούμε, γιατί έχω κάτι εκκρεμότητες ακόμη εδώ κάτω. Είναι και το φιλαράκι σου το Ρουντίνι που με παρασέρνει κάθε μέρα και σε κάποια διαφορετική γλυκιά «περιπέτεια» ψυχής και που με το βάλσαμό του με έχει κάνει μαλακή σαν βούτυρο αλλά και στιβαρή σαν σοκολάτα κουβερτούρα …
Να μην ανησυχείς για εμένα .. είμαι σε καλά πατουσάκια … (ήξερες που με άφηνες πονηρούλα)

Αυτά καρδούλα μου … και να μου φιλήσεις τα χεράκια του παππού Γιώργου …
και τον Μπιμπίκο να μου τον φιλήσεις ..
και τον Μισκάκο μου…
και τον Πρίνς άμα τον δεις …
και φυσικά και τον Πάμπλο ... τον τελευταίο αφιχθέντα …

ΤΟΣΕΣ απώλειες αυτόν τον χρόνο … τόσοι «ξενιτεμοί»…

Θ’ ανταμώσουμε ξανά όμως ματάκια μου … και τότε θα είμαστε μαζί για πάντα …

Γιατί «για πάντα» ... σημαίνει Σ ΑΓΑΠΩ ......

..... και σ' αγαπώ ... για πάντα

...

Αγαπημένη μου μικρή γατονεράϊδα

αντίο στην κούκλα Δρενιούλα

Μαράκι..

Δεν με παραξενευει καθόλου που αποφάσισες να μιλησεις για την Δρενια ενα χρονο μετα.
Οταν η απωλεια ειναι προσφατη και ο πονος σφοδρος, δεν μπορουμε να εκφρασουμε τα συναισθηματα σε όλο τους το πλάτος και βάθος.
Και αν ο χρόνος ειναι πανδαματωρ, μπορει να παιρνει τον πονο για μια χαμένη ψυχουλα αλλά οχι και την αγαπη που εχουμε γι αυτην.
Ηταν μια κουκλα η Δρενια σου Μαρία, δεν ειναι περιεργο που τα κορίτσια της οι αδελφες Τατα, πηραν όλη τη γλυκα και την ομορφια της.
Κι όταν ερθει η ωρα, μακάρι να γινει έτσι -δεν το πιστευω, αλλά το ευχομαι τοσο πολυ- να μας περιμένουν όλα τα χαμένα μικρα μας κάπου με τεντωμένες ουρες, και η Δρενια σου και ο Μερλιν μου και όλα, όλα...

ralou έγραψε:
Ηταν μια κουκλα η Δρενια σου Μαρία, δεν ειναι περιεργο που τα κορίτσια της οι αδελφες Τατα, πηραν όλη τη γλυκα και την ομορφια της.

+100000 τα δυο της τα κοριτσια την κρατανε ζωντανη μαρακι μου....

αντιο δρενια,το πιο ομορφο δωρο της ζωης μου προλαβες κ μου το εκανες....σ'ευχαριστω!

Μαρία συγνώμη, δεν μπόρεσα να το διαβάσω, κλαίω ήδη.

Ax , και μένα με πιάσαν τα ζουμιά. Πραγματικα μία τόσο όμορφη γάτα...

Κορίτσια, μακάρι να μας περιμένουν με τεντωμένες ουρές....Το θέλω πολύ....

και τι εγινε που κλαίμε για τις ψυχές που αγαπήσαμε και ταξίδεψαν τα δάκρυα μας είναι το ποτάμι της ψυχής αλίμονο αν στερέψει.
Δρενούλα αγαπημένη μας γατούλα σε όλους λειπεις

Ευχαριστώ οοοοολους για την "συμμετοχή" σας στο γράμμα μου προς την Δρενιούλα μου

και ναι Αλεξ μου ... τα Τατάκια είναι γλυκήτατα πλάσματα σαν την μανούλα τους και πάντα θα μου την φέρνουν στην αγκαλιά μου όταν τ αγκαλιάζω (θα σου αποκαλύψω ότι όσες φορές τις φιλοξένησα δυσκολεύτηκα πολύ με το να συγκρατώ την συγκίνησή μου για χάρη του Ρουντινίου ... ειδικά το καλοκαίρι μετά και από τον χαμό του πατερούλη μου) με πιάναν τα ζουμιά και το Ρουντίνι με κοιτούσε σαστισμένο, νόμιζε ότι αυτός έκανε κάτι ..

και ναι Ραλού ... έχεις απόλυτο δίκιο για τις αντιδράσεις μου ... αυτό παθαίνω όταν με βρίσκει ένας μεγάλος πόνος, χάνω ακόμη και την μιλιά μου, χάνω την ικανότητα να τον εκφράσω γιατί με έχει κατακυριεύσει. Αυτό ίσως να οφείλεται στο ότι θέλω να δείχνω δυνατή ενώ στην πραγματικότητα γίνομαι λιώμα και ίσως γιατί δεν θέλω να επιβαρύνω τους άλλους με την τεράστια λύπη μου, δεν μου αρέσει να με παρηγορούν ... προτιμώ απλά να με νιόθουν και αυτό είναι πολύ δύσκολο. Και κακά τα ψέματα ... δεν υπάρχουν λόγια που να μπορούν να περιγράψουν ακριβώς το πόσο πονάει κάποιος... αλλά και να υπήρχαν θα έπρεπε να είμαστε όλοι ίδιοι για να μπορέσουμε να τα νιόσουμε και να τα κατανοήσουμε επακριβώς ...

Δεν ήθελα να σας κάνω να κλάψετε (Nosy μου σχώραμε) άλλωστε το γράμμα μου έκρυβε δύναμη και όνειρα ... Δεν ήταν απαισιόδοξο, ήταν ένας φόρος τιμής, με αξιοπρέπεια και σεβασμό απέναντι σε όλα αυτά που έχω εισπράξει και δεν πρόλαβα να ανταποδώσω ισάξια.
Η αφορμή ήταν η αρρώστια του Ρουντινίου που συνέπεσε σε ημερομηνίες με εκείνες της Δρενιούλας μου. Έγινα ράκος σκεπτόμενη τα περσινά .. και όταν μπήκα και τα διάβασα ξανά, μέρα με την μέρα, εξελίξεις ραγδαίες και τρομαχτικές ... φρίκαρα ...
Όταν όμως το Ρουντίνι μου έγινε καλά ξελαμπικάρισα ... Βάρεσα λίγο το κεφαλάκι μου όπως το συνηθίζω και τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν αποχαιρέτησα την Δρενιούλα μου όπως της άρμοζε στο ουράνιο τόξο. Είδα να ζητάω να κλείνουν τα topics μου για να μην παραληρώ ... (εγωιστικό)

Νομίζω ότι της το όφειλα να την αποχαιρετήσω την γλυκιά μου απ τα εγκόσμια οχι μόνο με τα δάκρυά μου και τον πόνο μου .... Της όφειλα να την αποχαιρετήσω ΚΑΙ κόσμια ! Όπως δηλαδή ακριβώς της άξιζε ! Βασίλισσα γάρ !
Έτσι πήρα και την απόφαση να αλλάξω την φωτογραφία στο avatar μου και να διακοσμήσω χριστουγεννιάτικα την εμφάνισή μας.
Σε μια βασίλισσα δεν αρμόζει η λύπη ... Οι "τιμές" της αξίζουν !

Έτσι λοιπόν....
Μ' ένα αμυδρό αλλά φερέλπιδο χαμόγελο ...
Σας ευχόμαστε καλά Χριστούγεννα αγκαλιά με το όνειρο όλων των αδικοχαμένων ζωντανών μας που θα ελπίζουμε πάντα ότι θα μας περιμένουν με τις ουρές τεντωμένες ...

Στο γατεπανειδήν Queen Drenia

Τη θυμάμαι τη Δρένια σου που έφυγε ξαφνικά... Αντίο κουκλιτσά. Μακάρι να 'σαι κάπου και να περνάς καλά.

Να σαι καλά Δρενιούλα εκεί που είσαι! όλοι εδώ σε θυμόμαστε!