Η παρεούλα της Σαλαμίνας

Πόσο γλύκα είναι μωρέ τα μωρά της τιγρίτσας και η μανούλα τους.
Καλά για τη Χρυσομυγούλα δε το συζητώ, τσούπωσε κι ομόρφυνε κι άλλο.
Γλύτωσε απ τα προβλήματα της γατίσιας ζωής κι απολαμβάνει τη φύση και τη φροντίδα σας

       


Τις τελευταίες δυο φωτο τις χρειάζομαι οπωσδήποτε για αποσυμπίεση

Σπόιλερ:

Anastasia Piretzi έγραψε:
Πόσο γλυκιά πγια!

Gatoplikti έγραψε:Βρε το γκρεμλιν!!!
Αχχ μωρε βρε δεν κανεις την δοκιμη να μην πεις οτι δεν την εκανες?

Αχ αυτή τη δοκιμή σκέφτομαι κάθε φορά που φεύγω και την αφήνω αλλά δεν τολμώ

ZIZIKOS έγραψε:Πόσο γλύκα είναι μωρέ τα μωρά της τιγρίτσας και η μανούλα τους.
Καλά για τη Χρυσομυγούλα δε το συζητώ, τσούπωσε κι ομόρφυνε κι άλλο.
Γλύτωσε απ τα προβλήματα της γατίσιας ζωής κι απολαμβάνει τη φύση και τη φροντίδα σας

       


Τις τελευταίες δυο φωτο τις χρειάζομαι οπωσδήποτε για αποσυμπίεση

Σπόιλερ:

Πόσο τα σκεφτόμουν όλα τους προχθές με τη βροχή και πόσο θάθελα να τελειώσει γρήγορα ο χειμώνας που ακόμη δεν άρχισε

[hide:

Θα πω ότι κι εγώ ερωτεύτηκα το Χρυσουλάκι...και μ'αρέσει και το όνομά της πολύ!

Κι εγώ τα ίδια σκέφτομαι τώρα που μπήκε ο χειμώνας, προχθές ήταν το πρώτο πιο κρύο βράδυ και βλέπω το κοπάδι μου κουρνιασμένο..δε μπορώ

Σύντομη επίσκεψη το Σάββατο στα αγαπημένα μας. Καινούριες καθαρές φωλίτσες καθ'ότι περνάνε οι αρσενικοί και μας τις συγιρίζουν
Χρυσουλάκι έτοιμο για φούρνο, ήρθε τρεχάτη από τη σκεπή που λιαζόταν θεότρελη όπως πάντα αγκαλίτσες και μαγουλάκια στο πρόσωπό μας.





Τα πιτσιρικάκια της γκριζούλας φόβος και τρόμος όσο πάνε και φοβούνται όλο και περισότερο αφού δεν μας βλέπουν συχνά.




[/url]



Γκριζούλα μαμά ευτυχώς εμφανίστηκε, είχε μέρες να φανεί και μια
ανησυχία την είχαμε. Άσχημη στοματίτιδα το καημένο δυσκολεύεται να μασήσει ακόμη και την κονσέρβα,όμως το παλεύει.



Τριχρωμούλα ένα από τα περσινά προτελευταία χρυσομυγόπουλα, μια γλύκα κι αυτή το ποδαράκι κούτσαινε.Λίγες πρώτες βοήθειες φάνηκε μια ξεγυρισμένη δαγκωνιά.

Lina έγραψε:

Κοίτα φάτσα, κοίτα μυτούλα! Αχ!

αχ μωρε τα Σαλαμινογατακια ,το ενα πιο γλυκο απ΄το αλλο.Μακαρι να εχουν εναν καλο χειμωνα

ποσο γλυκο,να σε περιμενουν οι παλιοι φιλοι αλλα και ποσο δυσκολο μεχρι να τσεκαρεις οτι ειναι ολα εκει.
τα μωρογκριζουλινια δεν μπορουν να εξημερωθουν?μηπως βρισκοταν καμια υιοθεσια οσο ειναι νωρις.

μακαρι λινα μου να τα βρισκετε παντα να σας περιμενουν ολα μαζι ενα γλυκο γατοπαρεακι

Χρυσουλάκι επιτέλους στρουμπούλεψε για τα καλά με το τρελοστριντζούφος!!
Πρεπει να ειναι μια αυτη!!!

Anastasia Piretzi έγραψε:

Lina έγραψε:

Κοίτα φάτσα, κοίτα μυτούλα! Αχ!

Αντιπροσωπεύει επάξια τα ασπρόμαυρα γατούλια. Αγαπησιάρικα, τρελά κυρίως αλλά...λατρεμένα!!!!!!!!!

LAROGATA έγραψε:αχ μωρε τα Σαλαμινογατακια ,το ενα πιο γλυκο απ΄το αλλο.Μακαρι να εχουν εναν καλο χειμωνα

Τα σκέφτομαι τόσο πολύ τώρα που οι γονείς μου δεν μπορούν να πηγαίνουν τόσο συχνά.

belezza έγραψε:ποσο  γλυκο,να σε περιμενουν οι παλιοι φιλοι αλλα και ποσο δυσκολο μεχρι να τσεκαρεις οτι ειναι ολα  εκει.  
τα  μωρογκριζουλινια  δεν  μπορουν να εξημερωθουν?μηπως βρισκοταν καμια υιοθεσια οσο ειναι νωρις.



μακαρι λινα μου να τα βρισκετε παντα  να σας  περιμενουν ολα μαζι  ενα γλυκο γατοπαρεακι

Ναι πραγματικά Πέπη μου,πάντα πηγαίνω με χαρά να τα δω αλλά έχω και το φόβο μην αντικρίσω κάτι άσχημο.Δυστυχώς δυσκολεύουν τα πράγματα όσο δεν μας βλέπουν να ηρεμήσουν. Ο χρόνος που είμαστε μαζί τους είναι λίγος και ένα πεταχτό χάδι όταν τρώνε δεν είναι αρκετό

Gatoplikti έγραψε:Χρυσουλάκι επιτέλους στρουμπούλεψε για τα καλά με το τρελοστριντζούφος!!
Πρεπει να ειναι μια αυτη!!!

Καλέ εσύ δεν ανυπομονούσες να τη δεις στρουμπουλή για το ταψί?Ωρίστε!

Κάπως έτσι την έβλεπα μόνο όταν ήταν έγκυος. Τον υπόλοιπο χρόνο πετσί και κόκκαλο

Καλή Χρονιά και από τα αγαπημένα μας!
Επίσκεψη σήμερα για...ποδαρικό Η αρχηγός έλειπε.
Γκριζούλα παρούσα, μας υποδέχθηκε στην εξώπορτα.Λίγο μετά την κονσέρβα, η γλώσσα φτάνει μέχρι τ'αυτιά.



Τα δύο από τα τέσσερα μικράκια της φοβισμένα όπως πάντα ήταν κι αυτά.





λίγο μετά το φαγητό ξεκουραζόμαστε με το γνωστό τρέμουλο του φόβου



και η τριχρωμούλα φτάνει τρέχοντας
πολύ αργούν να μας σερβίρουν, λέω να φάω μόνη μου




Φτάνει η ώρα να φύγω. Μα πού στο καλό είσαι?

Νιαουριτά κι ένα γρήγορο τρεχαλιτό από τη σκεπή, επιτέλους ήρθε





αποχαιρετισμός μέχρι να μπούμε στο αυτοκίνητο
     

Λινα η χρυσομυγουλα εχει γινει κουκλα. Αλλα και τα γκριζομωρα παχουλα και αφρατα .

belezza έγραψε:Λινα η χρυσομυγουλα εχει γινει κουκλα.  Αλλα και τα γκριζομωρα   παχουλα και αφρατα  .

   

Πόσο λατρεύω αυτό το ύφος το τρελό

και τα μικράκια είναι γλύκες, παρ'ότι είναι πέντε μηνών είναι τόσο μικροκαμωμένα!

η χρυσομυγουλα ειναι στειρωμενη φανταζομαι (δεν το θυμαμαι αν το ειχες γραψει),γι αυτο δε φευγει απο το σπιτι .Θεωρει οτι ειναι το σπιτι της πια

Ναι Πέπη μου το καλοκαίρι στειρώθηκε και δεν μπορώ να πω ότι δεν τριγυρνάει παντού. Όμως όταν ακούει τον ήχο του αυτοκινήτου που φτάνει εμφανίζεται όπου κι αν είναι.Είναι ένα πλάσμα που νιώθει πραγματικά την αγάπη και ανταποδίδει με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο.

οπως ανταποδιδουν ολα ,οταν αισθανονται τον ανθρωπο τους. να ειστε καλα λινα μου που τα φροντιζετε. εχουν τοση αναγκη ολα

Πόσο συγκινητικές είναι τέτοιες ιστορίες. Υπέροχο συναίσθημα να σου δείχνουν τέτοια αφοσίωση αυτά τα πλάσματα!
Αλλά τόσο δύσκολοι οι αποχαιρετισμοί..
Αχ! Να είστε καλά να τα φροντίζετε, αυτά κι όσα έχουν ανάγκη!

Αχχ μωρε Λινα βούτα την βούτη την αποθημένο κοντεύει να μου μεινει εμένα οχι εσένα!! Αχχ ψυχούλες!!!

Καλη χρονια να χετε Λινα μου, μονο χαρες!!

να ειστε καλα Λινα μου που προσεχετε τοσα πλασματα

belezza έγραψε:οπως  ανταποδιδουν ολα ,οταν αισθανονται  τον ανθρωπο τους. να ειστε καλα λινα μου   που  τα φροντιζετε. εχουν τοση αναγκη ολα

Stella M. έγραψε:Πόσο συγκινητικές είναι τέτοιες ιστορίες. Υπέροχο συναίσθημα να σου δείχνουν τέτοια αφοσίωση αυτά τα πλάσματα!
Αλλά τόσο δύσκολοι οι αποχαιρετισμοί..
Αχ! Να είστε καλά να τα φροντίζετε, αυτά κι όσα έχουν ανάγκη!

Gatoplikti έγραψε:Αχχ μωρε Λινα βούτα την βούτη την αποθημένο κοντεύει να μου μεινει εμένα οχι εσένα!! Αχχ ψυχούλες!!!

Καλη χρονια να χετε Λινα μου, μονο χαρες!!

Gatopliktoula μου εμένα να δεις πως τριγυρίζει στο μυαλό όμως δεν μπορώ να σκεφτώ θετικά ότι αυτή η συμβίωση εδώ μέσα θα πετύχει.Και μόνο που θα αισθανθούν τα άλλα ξένη μυρωδιά γίνονται λιοντάρια όχι γάτες.Ναι να το κάνω το πείραμα, να κάνω υπομονή να περιμένω, να την απομονώσω και να γίνει σταδιακά η γνωριμία, αν κι εφ'όσον μπορεί να μείνει σ'ένα δωμάτιο ήρεμη. Κι αν δεν?Τι κάνεις?Την αφήνεις πάλι έξω?
Ναι θα μπορούσα να την βάλω και αγγελία σε άνθρωπο που ξέρει και αγαπάει τις γάτες. Όμως κάθεται κλεισμένη σ'ένα διαμέρισμα-σπίτι?Μέχρι να αναρρώσει από τη στείρωση ήταν από κρεβάτι σε κρεβάτι, έδειχνε ότι δεν θα ξεκολλήσει μέσα από το σπίτι. Όταν όμως συνήλθε πλήρως δεν κρατιόταν με τίποτα πίσω από μια κλειστή πόρτα. Δεν ξέρω μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί σας μπας έχετε καμιά ιδέα. Αυτό το ζώο είναι "άνθρωπος".Με πονάει που είναι έξω αλλά δεν μπορώ να βρω τη σωστή λύση

Ολα αυτα που λες νομιζω οτι κανενας δεν μπορει να τα απαντήσει με σιγουρια άσε που εσυ την ξέρεις καλύτερα... Με μια δοκιμη μπορει να σου απαντηθουν μερικα ερωτήματα αλλωστε σε σένα θα έχει και την αυλη. Αρκει να εχεις την υπομονη βέβαια και την ψυχικη δύναμη να κανεις την γνωριμια σταδιακα με απομονωση , ειναι και ο χωρος δύσκολος ρε παιδι μου.. Απο την άλλη αν δεν το κανεις θα αναρωτιέσαι παλι...

LAROGATA έγραψε:να ειστε καλα Λινα μου που προσεχετε τοσα πλασματα

Gatoplikti έγραψε:Ολα αυτα που λες νομιζω οτι κανενας δεν μπορει να τα απαντήσει με σιγουρια άσε που εσυ την ξέρεις καλύτερα... Με μια δοκιμη μπορει να σου απαντηθουν μερικα ερωτήματα αλλωστε σε σένα θα έχει και την αυλη. Αρκει να εχεις την υπομονη βέβαια και την ψυχικη δύναμη να κανεις την γνωριμια σταδιακα με απομονωση , ειναι και ο χωρος δύσκολος ρε παιδι μου.. Απο την άλλη αν δεν το κανεις θα αναρωτιέσαι παλι...

Δεν ξέρω, δεν το διώχνω τελείως από τη σκέψη μου, όμως πολλές φορές σκέφτομαι και τη Μελίτα το πέμπτο μέλος της γατοοικογένειας μας, που χάθηκε μέσα από το σπίτι επειδή η Ελβίρα ως η πιο τσαούσω κατάφερε να  την τρομοκρατήσει και να την εκτοπίσει. Όλο αυτό με φοβίζει με μια νέα άφιξη!

             

Αγαπημένα Σαλαμινιωτάκια       

Η χρυσομυγούλα πραγματικά έλαμψε μετά τη στείρωση.

Lina έγραψε:
Δεν ξέρω, δεν το διώχνω τελείως από τη σκέψη μου, όμως πολλές φορές σκέφτομαι και τη Μελίτα το πέμπτο μέλος της γατοοικογένειας μας, που χάθηκε μέσα από το σπίτι επειδή η Ελβίρα ως η πιο τσαούσω κατάφερε να  την τρομοκρατήσει και να την εκτοπίσει. Όλο αυτό με φοβίζει με μια νέα άφιξη!

Νάξερες πόσο σε καταλαβαίνω, νάξερες

Συμφωνω στους προβληματισμους σου Λινα μου. Βλεπω και τον baccarat ,του αρεσει το εξω ,το θελει .Αυτες τις ημερες μεσα ,ηταν μια χαρα μεν γιατι ειχε τα χαδια του αλλα μολις τον επιανε το κλαμα την πορτα χτυπουσε να βγει εξω .Τωρα που ειναι στον κηπο ,βεβαια προστατευμενος ,το χαιρεται οσο τιποτα.Εγω δεν ειμαι της γνωμης μεσα οπωσδηποτε. Αν βεβαια μπορει κανεις να εξασφαλισει καποιες συνθηκες.Γιατι δεν ειναι σιγουρο οτι θα πετυχει το πειραμα

ποσο χρονων ειναι τωρα η Χρυσομυγουλα Λινα μου?ουτε και εγω ξερω τι ειναι το σωστο.Πριν δυο βδομαδες εφερα απ΄το γαλατα ενα μικρο πορτοκαλενιο κοριτσακι,το ειδα πρωτη φορα στο κτημα το Νοεμβρη που πηγαμε για ελιες.Κυκλοφορουσε πανω στα δεντρα γιατι φοβοταν τις γατες της αυλης μας.Μολις το πλησιαζες γινοταν καπνος ισα που προλαβα να δω οτι ειναι μονοφθαλμο και μακρυτριχο,μεχρι να ξαναπαω στο κτημα μια βδομαδα πριν τα χριστουγεννα το βρηκα στο πανω οροφο να τριβεται και να περιμενει να το ταισει η μανα μου.Εκανα τις διαπραγματευσεις με τον εαυτο μου ποσο πιθανοτητα ειχε να ζησει μονοφθαλμο μες το βουνο με τοσα ζωα τριγυρω,μεγαλυτερες γατες,σκυλια,κουναβια.Το εφερα Αθηνα νομιζα αρχικα οτι ηταν αγορι λογω του χρωματος,αλλα ειναι κοριτσι ,νομιζα οτι ηταν μικρη αλλα ειναι ενηλικη αν και δεν ηταν ουτε δυο κιλα.Αυτη τη στιγμη γουργουριζει και κανει τουμπες πανω στο κρεβατι μας,εχει κανει μια κοιλουμπα σαν μπαλα ποδοσφαιρου και δειχνει ευτυχισμενη,ποιο ?ενα πλασμα που πριν 2,5 βδομαδες ζουσε πανω στα δεντρα.αυτα απο μενα ,απο εκει και περα εσυ ξερεις καλυτερα τη Χρυσομυγουλα σου

Σε τέτοιες περιπτώσεις ούτε εγώ ξέρω ποιο είναι το σωστό. Βασικά δε νομίζω πως υπάρχει σωστό, πάντα εξαρτάται.
Όλοι πάντα θέλουμε να ελπίζουμε σε ένα αδεσποτάκι λιγότερο.
Από την άλλη συνήθως όταν υπάρχει ενδοιασμός ή αμφιβολία για τη συγκατοίκηση γίνεται πιο δύσκολη. Πρέπει να το πιστεύει ακράδαντα κανείς για να πετύχει.
Προσωπικά πιστεύω πως σχεδόν κάθε συγκατοίκηση μπορεί να λειτουργήσει. Από την άλλη έχω πιάσει τον ίδιο μου τον εαυτό να κωλύεται ακόμη και για φιλοξενία, είτε σε περιόδους που κάνουν στριμμενιές τα κορίτσια μου, είτε αν τυχαίνει για διάφορους λόγους να μην έχω εγώ την ψυχραιμία χειρισμού της κατάστασης. Κάθε φορά με στενοχωρεί όταν δεν μπορώ, αλλά μιλώντας για σωστό και λάθος, μάλλον στην περίπτωση αυτή το σωστό είναι να μπορώ να εξασφαλίσω σε όλα τους το καλύτερο δυνατό, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να "βολέψω" το νέο γατούλι ας πούμε κάπου μαζί με το κοπάδι.
Διλήμματα στα οποία κανείς δεν μπορεί να απαντήσει.
Την ιστορία με το Μελιτάκι δεν την ξέρω, αλλά νομίζω ότι καταλαβαίνω τον ενδοιασμό. Να χάσει κανείς έτσι ζωάκι μου φαίνεται πιο δύσκολο κι από την οριστική απώλεια.

ZIZIKOS έγραψε:              

Αγαπημένα Σαλαμινιωτάκια       

Η χρυσομυγούλα πραγματικά έλαμψε μετά τη στείρωση.

Lina έγραψε:
Δεν ξέρω, δεν το διώχνω τελείως από τη σκέψη μου, όμως πολλές φορές σκέφτομαι και τη Μελίτα το πέμπτο μέλος της γατοοικογένειας μας, που χάθηκε μέσα από το σπίτι επειδή η Ελβίρα ως η πιο τσαούσω κατάφερε να  την τρομοκρατήσει και να την εκτοπίσει. Όλο αυτό με φοβίζει με μια νέα άφιξη!

Νάξερες πόσο σε καταλαβαίνω, νάξερες

Δεν περνάει μια μέρα να μην σκέφτομαι το Μελιτάκι, βλέπω πορτοκαλόγατο και πλησιάζω να δω αν είναι κορίτσι αν έχει πρασινα μάτια αλλά...

belezza έγραψε:Συμφωνω στους προβληματισμους σου Λινα μου. Βλεπω και τον baccarat  ,του αρεσει το εξω ,το θελει .Αυτες τις ημερες μεσα ,ηταν  μια χαρα μεν γιατι ειχε τα χαδια του αλλα  μολις τον επιανε το κλαμα την πορτα  χτυπουσε να βγει εξω .Τωρα  που ειναι στον κηπο ,βεβαια προστατευμενος  ,το χαιρεται οσο τιποτα.Εγω δεν ειμαι της γνωμης  μεσα  οπωσδηποτε. Αν  βεβαια  μπορει κανεις να εξασφαλισει  καποιες συνθηκες.Γιατι δεν ειναι σιγουρο οτι θα πετυχει το πειραμα  
 

Όσες φορές προσπάθησα να την κρατήσω μέσα ακόμη και στην εξοχή στο χώρο της την είδα ότι δεν καθόταν με τίποτα. Μπορεί να κοιμόταν κάμποσες ώρες στα κρεβάτια, να ηρεμούσε αλλά την έπιανε μια τρέλα να βγει έξω.

LAROGATA έγραψε:ποσο χρονων ειναι τωρα η Χρυσομυγουλα Λινα μου?ουτε και εγω ξερω τι ειναι το σωστο.Πριν δυο βδομαδες εφερα απ΄το γαλατα ενα μικρο πορτοκαλενιο κοριτσακι,το ειδα πρωτη φορα στο κτημα το Νοεμβρη που πηγαμε για ελιες.Κυκλοφορουσε πανω στα δεντρα γιατι φοβοταν τις γατες της αυλης μας.Μολις το πλησιαζες γινοταν καπνος ισα που προλαβα να δω οτι ειναι μονοφθαλμο και μακρυτριχο,μεχρι να ξαναπαω στο κτημα μια βδομαδα πριν τα χριστουγεννα το βρηκα στο πανω οροφο να τριβεται και να περιμενει να το ταισει η μανα μου.Εκανα τις διαπραγματευσεις με τον εαυτο μου ποσο πιθανοτητα ειχε να ζησει μονοφθαλμο μες το βουνο με τοσα ζωα τριγυρω,μεγαλυτερες γατες,σκυλια,κουναβια.Το εφερα Αθηνα νομιζα αρχικα οτι ηταν αγορι λογω του χρωματος,αλλα ειναι κοριτσι ,νομιζα οτι ηταν μικρη αλλα ειναι ενηλικη αν και δεν ηταν ουτε δυο κιλα.Αυτη  τη στιγμη γουργουριζει και κανει τουμπες πανω στο κρεβατι μας,εχει κανει μια κοιλουμπα σαν μπαλα ποδοσφαιρου και δειχνει ευτυχισμενη,ποιο ?ενα πλασμα που πριν 2,5 βδομαδες ζουσε πανω στα δεντρα.αυτα απο μενα ,απο εκει και περα εσυ ξερεις καλυτερα τη Χρυσομυγουλα σου

Η Χρύσα είναι τώρα 4,5 χρονών. Αχ το είδα αυτό το γλυκό πλασματάκι που περιγράφεις.Έχω την εντύπωση, ίσως να κάνω και λάθος,κάποια ζώα που νιώθουν το φόβο έξω προσαρμόζονται πιο εύκολα στο μέσα.Τζοζέπα και Άγγελος ήταν πάντα λίγο φοβικά στο έξω, όμως και με τα μαγικά της Αναστασίας βρήκαν σχετικά γρήγορα την ηρεμία.

Stella M. έγραψε:Σε τέτοιες περιπτώσεις ούτε εγώ ξέρω ποιο είναι το σωστό. Βασικά δε νομίζω πως υπάρχει σωστό, πάντα εξαρτάται.
Όλοι πάντα θέλουμε να ελπίζουμε σε ένα αδεσποτάκι λιγότερο.
Από την άλλη συνήθως όταν υπάρχει ενδοιασμός ή αμφιβολία για τη συγκατοίκηση γίνεται πιο δύσκολη. Πρέπει να το πιστεύει ακράδαντα κανείς για να πετύχει.
Προσωπικά πιστεύω πως σχεδόν κάθε συγκατοίκηση μπορεί να λειτουργήσει. Από την άλλη έχω πιάσει τον ίδιο μου τον εαυτό να κωλύεται ακόμη και για φιλοξενία, είτε σε περιόδους που κάνουν στριμμενιές τα κορίτσια μου, είτε αν τυχαίνει για διάφορους λόγους να μην έχω εγώ την ψυχραιμία χειρισμού της κατάστασης. Κάθε φορά με στενοχωρεί όταν δεν μπορώ, αλλά μιλώντας για σωστό και λάθος, μάλλον στην περίπτωση αυτή το σωστό είναι να μπορώ να εξασφαλίσω σε όλα τους το καλύτερο δυνατό, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να "βολέψω" το νέο γατούλι ας πούμε κάπου μαζί με το κοπάδι.
Διλήμματα στα οποία κανείς δεν μπορεί να απαντήσει.
Την ιστορία με το Μελιτάκι δεν την ξέρω, αλλά νομίζω ότι καταλαβαίνω τον ενδοιασμό. Να χάσει κανείς έτσι ζωάκι μου φαίνεται πιο δύσκολο κι από την οριστική απώλεια.

Ναι Stella έτσι όπως τα λες πιστεύω πρέπει να μην έχεις ενδοιασμούς για να μπορέσει να πετύχει η συγκατοίκηση.Με στενοχωρεί που δεν μπορώ ούτε να φιλοξενήσω ζώο, γίνονται αγρίμια,όταν έφερα το γκριζάκι άρρωστο και δεν έζησε ένα 24ωρο το σπίτι ήταν σε κατάσταση πανικού.
Η Μελίτα ένα γνήσιο ήρεμο αγαπησιάρικο πορτοκαλόγατο, ύστερα από άγριο κυνηγητό της Ελβίρας (της ασπρούλας), πήδηξε στην τέντα της αυλής μας, ισόγειο είμαστε και από πάνω μπαλκόνι δεύτερου ορόφου και εξαφανίστηκε. Άφαντη. Ύστερα από μέρες γύρισε στο ίδιο σημείο, νιαούριζε παραπονιάρικα, κατάφερα να την κατεβάσω, το πιράνχας παραμόνευε από κάτω, σαν αστραπή πήδηξε από την αγκαλιά μου φοβισμένη και έφυγε με τον ίδιο τρόπο. Δεν την ξαναείδα όπου κι αν έψαξα.  Αγγελίες αφίσες τίποτα. Θέλω να ελπίζω ότι ζει και είναι προστατευμένη μέσα σ'ένα σπίτι.

Πω πω, δύσκολο αυτό με το Μελιτάκι, αλλά τι να κάνουμε τα γατούλια έχουν τους δικούς τους κανόνες και κώδικες.
Εγώ πάντως σε τέτοιες περιπτώσεις σκέφτομαι το εξής, για να παρηγοριέμαι βασικά.
Σίγουρα για μια γάτα, με ελάχιστες εξαιρέσεις είναι ιδανικό να μπορεί να βγαίνει και έξω. Όλοι ξέρουμε τους κινδύνους και γι'αυτό πολλοί δεν αφήνουμε τα σπιτίσια μας να βγουν.Τους λείπει το πιστεύω, ιδίως αν γεννήθηκαν και έμαθαν και τα κατάφεραν έξω.
Έτσι λέω, σε κάθε περίπτωση, κάτι χάνουν και κάτι κερδίζουν.
Μια γάτα που ζει μεν έξω, αλλά είναι σχετικά προστατευμένη κι έχει κάποιον να της παρέχει φαγητό, νομίζω μπορεί να είναι χαρούμενη.
Βλέπω τα κορίτσια μου και μετά τα γατούλια του κοπαδιού.
Βλέπουν θήραμα, πεταλουδίτσα οι δικές μου, ποντικάκι τα κάτω. Εγώ παραδίπλα κουνάω εντυπωσιακό καλάμι με μπόλικα φτερά. Οι δικές μου μένουν προσηλωμένες στην πεταλουδίτσα, το έχουν ανάγκη να κυνηγήσουν. Τα γατούλια κάτω παρατάνε το ποντικάκι και παίζουν με το καλάμι. Αυτό τους λείπει. Η απόδειξη ότι και στις δύο περιπτώσεις κι από κάτι τους λείπει..
Έτσι σκέφτομαι ότι αυτά τα γατάκια τα οποία υπεραγαπώ, δεν είναι αυτά που χρειάζονται άμεσα ένα σπίτι, το σπίτι που θα ήθελα εγώ να τους δώσω. Υπάρχουν όμως άλλα, μωρά αρρωστούλια, εκείνα που γεννιούνται ή μένουν σε δύσκολες περιοχές που το χρειάζονται το σπίτι.
Έτσι κατέληξα πως αν μπορέσω να υιοθετήσω κάποια στιγμή ακόμη μια γατούλα, παρόλο που ήθελα πάρα πολύ να είναι κάποιο από τα δικά μου εδώ κάτω, θα επιλέξω μάλλον κάποιο που το έχει μεγαλύτερη ανάγκη. Όχι ότι αυτά εδώ δεν είναι εκτεθειμένα σε πολλούς κινδύνους ή δεν έχασα κάποια, γεγονός που με πείραξε πολύ, αλλά τουλάχιστον δεν αγωνιούν για την επιβίωση, έχουν μέρη να κρυφτούν, έχουν εμένα να τα γιατροπορέψω αν χρειαστεί, οπότε περνάνε τις μέρες τους παίζοντας χαρούμενα και ξέγνοιαστα.
Ίσως βοηθάει λίγο η δική μου προσέγγιση στο δίλημμα για το Χρυσουλάκι. Γιατί κι εγώ πέρασα κι ακόμη περνάω εδώ που τα λέμε τη φάση των τύψεων και σκέψεων του τύπου "Πρέπει να δώσω σπίτι στο Βρωμύλ, αλλά κι ο αγορίνας μου ο Γλύκας ή ο Σποράκος που τον μεγάλωσα εγώ, γιατί όχι κι ο διπολικός συνεσταλμένος μου Μαϊμούς ή η κοριτσάρα μου η Μυτούλα.."και πάει λέγοντας.
Σχεδόν κάθε βράδυ τα βρίσκω χαρούμενα, πολλά μεσημέρια τα βλέπω να παίζουν, μάλλον ζουν καλά, όπως επίσης βλέπω κάποιες φορές τα κοριτσάκια μου να βαριούνται και να μη μπορώ να τις "ανεβάσω" με τίποτα.
Εσύ το ξέρεις το Χρυσουλάκι και μπορείς να καταλάβεις αν τελικά είναι χαρούμενο ή όχι, οπότε αν τελικά χρειάζεται αλλαγή lifestyle

Έτσι που λέτε λέω για να παρηγιοριέμαι..εξακολουθώ να εύχομαι αφελώς κατά βάθος ένα σπίτι για κάθε αδέσποτο, αλλά θέλω να πιστέυω ότι πολλά γατούλια, υπό τις προυποθέσεις που ανέφερα, τη ζουν χαρούμενα την αδέσποτη αυτή ζωή.

Μια καλησπέρα από τα αγαπημένα μας απόψε...
Τρεχάτη με το που άκουσε το αυτοκίνητο και όπως πάντα ν'ανέβει στο τραπέζι της αυλής για να μας φτάσει.



τα μικράκια της γκριζούλας μεγαλώνουν τα δύο μόνο δυστυχώς τα άλλα δύο εξαφανισμένα



αφού γευματίσαμε ας φωτογραφιθούμε


η Τάτη άλλη μια αγαπημένη είχε καιρό να φανεί, επιτέλους μας ήρθε

κουκλα η χρυσομυγουλα λινα μου. τι φατσα?
αλλα και τα γκριζουλινια επισης κουκλακια!τα αλλα εξαφανισθηκαν? κριμα ! μηπως απλα δεν ηρθαν οταν εισαστε εσεις τριγυρνωντας καπου γυρω ?

Ωωωω η Τάτη είναι τόσο όμορφη!
Και ναι, οι επιστροφές μετά από καιρό πάντα μας γεμίζουν χαρά!
Είναι πάντως και η παρεούλα της Σαλαμίνας από τις τυχερές αδέσποτες γατοομάδες!

Stella M. έγραψε:Ωωωω η Τάτη είναι τόσο όμορφη!
Και ναι, οι επιστροφές μετά από καιρό πάντα μας γεμίζουν χαρά!
Είναι πάντως και η παρεούλα της Σαλαμίνας από τις τυχερές αδέσποτες γατοομάδες!

Ειναι οντως πολυ ομορφη!!!
++++++

Stella M. έγραψε:
Είναι πάντως και η παρεούλα της Σαλαμίνας από τις τυχερές αδέσποτες γατοομάδες!

++++++++++++++++++++



Πώς ομόρφυνε η Χρυσομυγούλα μετά τη στείρωση

Επίσκεψη και σήμερα στα αγαπημένα μας μιας και έχουμε αρχίσει θεραπεία για το Χρυσουλάκι.
Στοματίτιδα άσχημη πάλι έχει αρχίσει "αγώνας δρόμου"με τους γονείς μου για να παίρνει εγκαίρως το χαπάκι της. Σήμερα δεν ήρθε, όπως και νάχει την λαχτάρα την παίρνεις κάθε φορά που ένα πλασματάκι δεν είναι εκεί.Προσπαθώ να μην σκέφτομαι τα άσχημα όμως πάντα οι δυσάρεστες εκπλήξεις παραμονεύουν.Καθάρισα, ανανέωσα φωλίτσες και δυστυχώς...το ένα γκριζάκι που από καιρό ήταν εξαφανισμένο, κοιμόταν εκεί, σε μια φωλίτσα κάτω από το τραπέζι,όμως για πάντα
Λυπήθηκα πολύ ήταν ένα από τα τέσσερα της γκριζούλας που γεννήθηκαν κάτω από το κρεβάτι μας το καλοκαίρι.
Τώρα που τελειώνει ο χειμώνας?Κρίμα!Δεν κατάφερα να κάνω κάτι γι'αυτά
Η μανούλα εκεί με τα δύο αδερφάκια και φαγητό ατελείωτο


το προπέρσινο παιδάκι της Χρυσούλας, ολόκληρο κορίτσι πλέον




μόλις τελειώσαμε το φαγητό
δεν πλησιάζουμε μουγκρίζουμε όταν τρώμε, έτσι για φοβέρα


κοιλουμπάκια, γλυκούλα και αγαπημένη, σαν την μανούλα της

[hide:

Ti ομορφες εικονες Λινα μου ,τι γλυκα τα γατουλινια. Κριμα για το μωρακι το καλοκαιρινο. Δεν μπορεις ομως να τα φροντιζεις οπως πρεπει ολα. Καταλαβατε τι του συνβη?

belezza έγραψε:Ti ομορφες  εικονες   Λινα μου ,τι γλυκα τα γατουλινια.  Κριμα  για το μωρακι  το καλοκαιρινο. Δεν μπορεις ομως να τα φροντιζεις οπως πρεπει ολα. Καταλαβατε τι του συνβη?

Δυστυχώς Πέπη μου δεν μπόρεσα να καταλάβω τι μπορεί να έπαθε.Ήταν αρρωστούλικο?Μπορεί. Το είχα χάσει καιρό.Πάντα βέβαια αυτή η εποχή με φοβίζει.Πριν το Πάσχα έρχονται καθαρίζουν τα σπίτια, ποντικοφάρμακα,δεν ξέρω αν έφαγε κάτι. Δεν εξαιρούνται βέβαια και οι "καλοί" γείτονες αλλά αυτό δεν θέλω να το σκέφτομαι