Η παρεούλα της Σαλαμίνας

Lina έγραψε:
Και μιας και μιλάμε για τους ...παππούδες, Χρυσάκι με τη γιαγιά του και μεγάλες αγάπες!

Γελάω μόνη μου! Τι γιαγιά θεάρα είναι αυτή;!
Να τη χαίρεστε οικογενειακώς πραγματικά!
Μου θυμίζει λίγο γιαγιά Στέλλα, αλλά ποοοολυ πιο cool!!

Μια αγκαλίτσα από εμένα στη γιαγιά! Η πόζα της με το Χρυσουλάκι είναι αλήθεια εκθεσιακή, για καρτ ποστάλ, το εννοώ!

Stella M. έγραψε:

Lina έγραψε:
Και μιας και μιλάμε για τους ...παππούδες, Χρυσάκι με τη γιαγιά του και μεγάλες αγάπες!

Γελάω μόνη μου! Τι γιαγιά θεάρα είναι αυτή;!
Να τη χαίρεστε οικογενειακώς πραγματικά!
Μου θυμίζει λίγο γιαγιά Στέλλα, αλλά ποοοολυ πιο cool!!

Μια αγκαλίτσα από εμένα στη γιαγιά! Η πόζα της με το Χρυσουλάκι είναι αλήθεια εκθεσιακή, για καρτ ποστάλ, το εννοώ!

Ευχαριστούμε Στέλλα μου,μακάρι να τους μοιάσουμε στις αντοχές με όλα όσα έχουν περάσει(πολέμους και πείνα) και να έχουμε λιγότερη γκρίνια

Ε τώρα ξέρεις τι να κανεις , θα αφηνεις ανοικτο το παραθυρο οταν λειπεις μονιμα και ένα σακι φαγητο Ετσι θα εισαι ησυχη....
Γλυκάκια ειναι ολα τους μωρε!!  

Ααααα σαν να βλέπω την Λινα γιαγιά!!

Gatoplikti έγραψε:Ε τώρα ξέρεις τι να κανεις , θα αφηνεις ανοικτο το παραθυρο οταν λειπεις μονιμα και ένα σακι φαγητο Ετσι θα εισαι ησυχη....
Γλυκάκια ειναι ολα τους μωρε!!  

Ααααα σαν να βλέπω την Λινα γιαγιά!!

Μωρέ ξέρω τι να κάνω αλλά τώρα δεν με παίρνει να πω ότι ξέχασα το παράθυρο ανοιχτό. Το μόνο που φοβάμαι μην μπει μέσα αρσενικός και γίνει της μουρλής Τα κορίτσια και το πιτσιρικάκι που είναι το μόνο αγόρι στην παρέα, έχουν δείξει διαγωγή.Άντε να πέσει καμιά ψιλή σφαλιαρίτσα αλλά ως εκεί.Όταν πλησιάσει αρσενικός ουρλιάζουν όλες οι τρελές μαζί!

Τι να λέμε τώρρα.
Υπέροχη φωτογραφία. Η μαμά σούπερ απίθανη κι η χρυσομυγούλα τρελλόγκα αλλά τρυφερή

Νομίζω ότι πρέπει να τη κάνεις κορνίζα να την έχεις σπίτι σου.
Σας απολαμβάνω κι εσάς.

Όσο για το παράθυρο αφησέ το χαλαρό ώστε να μπορούν να το σπρώξουν και να σας ζεσταίνουν κρεββάτια και παπλώματα όσο λείπετε κι όταν πάτε να τα βρίσκετε ζεστά.
Καλώς να τα δεχτείς τα δωράκια

ZIZIKOS έγραψε:
Τι να λέμε τώρρα.
Υπέροχη φωτογραφία. Η μαμά σούπερ απίθανη κι η χρυσομυγούλα τρελλόγκα αλλά τρυφερή

Νομίζω ότι πρέπει να τη κάνεις κορνίζα να την έχεις σπίτι σου.
Σας απολαμβάνω κι εσάς.

Όσο για το παράθυρο αφησέ το χαλαρό ώστε να μπορούν να το σπρώξουν και να σας ζεσταίνουν κρεββάτια και παπλώματα όσο λείπετε κι όταν πάτε να τα βρίσκετε ζεστά.
Καλώς να τα δεχτείς τα δωράκια

Χαρά μου ευχαριστούμε να σου πω ότι το σκέφτηκα για το παράθυρο, δεν τόχω σε τίποτα αν ήμουν και σίγουρη ότι δεν θα έμπαιναν και οι αρσενικοί να μας τα...ραντίσουν όλα
Η τριχρωμούλα ήταν ...ξεφούσκωτη την προηγούμενη εβδομάδα όμως το "μαιευτήριο"που είχα φτιάξει ήταν μέσα στα τσίσα και την ακαταστασία.Κάποιος το περιποιήθηκε νωρίτερα.Βέβαια όταν δει ανοιχτή πόρτα σπιτιού θα μας τα κουβαλήσει τουλάχιστον ότι έχει απομείνει μετά τις βροχές
Και για να μην μ'αφήσει παραπονεμένη...
Χρυσούλα αγαπημένη!
Αγνοείστε το μισό κεφάλι, ας εστιάσουμε στην τρυφερή στιγμή



την λατρεύω!!!!!

Lina έγραψε:



την λατρεύω!!!!!

Όοοοχι παρακαλώ! Γιατί να αγνοήσουμε το μισό κεφάλι;
Η φωτογραφία σας είναι τέλεια! Και ναι, απόλυτα τρυφερή, σας χαζεύω ώρα!
Νομίζω ότι η αγάπη, ειδικά εδώ μέσα είναι μεταδοτική, γιατί νομίζω πως κι εμείς το αγαπήσαμε μέσω εσού το Χρυσομυγάκι!

Αγκάθι μεγάλο αυτό που γράφεις για τις βροχές..αγκαθί, μα δε θα μείνω εκεί. Θα μείνω σε όλα εκείνα που έρχονται να αποδώσουν ευδιάθετα τους χαιρετισμούς τους, όποτε σας βλέπουν!
Να μας τα φιλήσεις και να μας τα ζουπήξεις!

Stella M. έγραψε:

Lina έγραψε:



την λατρεύω!!!!!

Όοοοχι παρακαλώ! Γιατί να αγνοήσουμε το μισό κεφάλι;
Η φωτογραφία σας είναι τέλεια! Και ναι, απόλυτα τρυφερή, σας χαζεύω ώρα!
Νομίζω ότι η αγάπη, ειδικά εδώ μέσα είναι μεταδοτική, γιατί νομίζω πως κι εμείς το αγαπήσαμε μέσω εσού το Χρυσομυγάκι!

Αγκάθι μεγάλο αυτό που γράφεις για τις βροχές..αγκαθί, μα δε θα μείνω εκεί. Θα μείνω σε όλα εκείνα που έρχονται να αποδώσουν ευδιάθετα τους χαιρετισμούς τους, όποτε σας βλέπουν!
Να μας τα φιλήσεις και να μας τα ζουπήξεις!

Στελλίτσα
Το πιστεύω ότι η αγάπη εδώ είναι μεταδοτική τα γατιά του γατόσπιτου τα έχουμε έννοια τ'αγαπάμε όλοι.Πριν λίγο γύρισα από μια πολύ σύντομη επίσκεψη σήμερα το απόγευμα και χωρίς αυτοκίνητο αλλά το μυαλό μου εκεί ειδικά τώρα που οι δικοί μου δεν μπορούν να είναι κάθε τρεις μέρες όπως πριν.
Κανένα γατούδι στην βεράντα , κανένα κάτω από το σκεπασμένο τραπέζι παρά ένας άγριος αρρωστιάρης γατούλης που κοιμόταν στην γατοφόρο που είχα αφήσει έξω για την τριχρωμούλα. Μόλις με είδε, τρόμος,εξαφανίστηκε.
Ξωπίσω η τριχρωμούλα ήρθε από το πίσω οικόπεδο,φωνούλες μωρών ακουγόντουσαν. Δεν έχω πρόσβαση, κατάλαβα εκεί τα έχει,ίσως μέσα στους θάμνους, άντε πάλι καινούριο χαρτόκουτο περιποιημένο μπας τα φέρει.Έφαγε κονσερβούλα και τρεχάτη έφυγε. Ψιχάλιζε!Ουφ!
Μακάρι το καλοκαίρι να καταφέρω να στειρώσω τουλάχιστον δύο που γυροφέρνουν στην αυλή μου.Πονάει η ψυχή μου μ'αυτά τα ψυχάκια κάθε λίγο και λιγάκι.Ετοιμάζομαι να φύγω.Φωνούλες, έρχομαι!Η Χρύσα, τρεχάτη.Βρώμικη και αδυνατισμένη, τουλάχιστον έτσι την βλέπουν τα μάτια μου.Στοματίτιδα μεν αλλά το παλεύει η γλυκούλα μου.Με ακολούθησε μέχρι τη μέση του δρόμου, άντε γύρνα πίσω της είπα.Σταμάτησε και άρχισε το...πλύσιμο.
Φεύγοντας είπα να αποθανατίσω κάποιες άλλες χαριτωμένες μουρίτσες. Ήταν στολισμένες περισσότερες πάνω στον κάδο, δεν τις πρόλαβα.Τρόμαξαν να βλέπουν μια μουρλή να βγάζει φωτογραφίες.Δεν τους έφτανε η πείνα τους.



χειμωνιάτικα έρημα δρομάκια



από μακριά, άντε και λίγο αγριεμένη θάλασσα

Λινα μου παντα η σκεψη μας ειναι περισσοτερο στα εξω παρα στα δικα μας που ειναι μεσα.Βλεπεις αυτα εχουν τη μεγαλη αναγκη ,ενω παραλληλα και καθως δεν τα βλεπουμε η φαντασια μας παει στο χειροτερο σεναριο.Σε καταλαβαινω ,γιατι ακομη και αν ειναι εξω τα εχουμε συνηθισει με τον α ή β τροπο και δεν μπορουμε ουτε να διανοηθουμε οτι μπορει να παθουν κατι

Θα σταθώ σε όλη αυτή την υπέροχη τη φωτογραφία.
Γιατί είναι η επιτομή της τρυφερότητας που μονο τα άδολα πλάσματα προσφέρουν

Τι κι αν είναι αδεσποτάκια, όλοι μας εδω μέσα τα νοιώθουμε δικά μας, τα ταίζουμε, τα χαιδεύουμε, τα γιατροπορεύουμε όταν μπορούμε.
Είναι φυσικό να μας μπαίνουν μαύρες σκέψεις στο μυαλό όταν δε τα βλέπουμε.
Κι όταν εμφανίζονται ξαναγεμίζουμε χαρά που είναι εκεί πάντα πιστά φιλαράκια

Αγαπημένα μας
Όλοι εδω μέσα αγαπάμε τα γιατιά των άλλων (καλα και όλα τα αγαπάμε). Είναι πραγματικά μεταδοτικό συναίσθημα η αγάπη
Εμένα με κάνει πάντα και νοιώθω καλύτερα

Lina έγραψε:
Το πιστεύω ότι η αγάπη εδώ είναι μεταδοτική τα γατιά του γατόσπιτου τα έχουμε έννοια τ'αγαπάμε όλοι.

Δεν πρόκειται να ξεχάσω τη φράση της Larogatas, όταν τελικά έγραψα ότι βρήκαμε λύση με τη Ζεν, το Φανούλη και την Έρη.
"Πόσο χαίρομαι που βρέθηκε λύση για τα μωράκια μας"
Τα μωράκια μας, εγώ συγκινήθηκα λίγο τότε
Έτσι είναι όταν διαβάζω και για τα Σαλαμινιώτικα εδώ και πόσα άλλα..αχ γατομπελάδες και γατοέγνοιες!
Μακάρι να έχουμε και να διαβάζουμε πάντα όμορφα νέα για όλα τα αγαπημένα μας!

Stella M. έγραψε:

Lina έγραψε:
Το πιστεύω ότι η αγάπη εδώ είναι μεταδοτική τα γατιά του γατόσπιτου τα έχουμε έννοια τ'αγαπάμε όλοι.

Δεν πρόκειται να ξεχάσω τη φράση της Larogatas, όταν τελικά έγραψα ότι βρήκαμε λύση με τη Ζεν, το Φανούλη και την Έρη.
"Πόσο χαίρομαι που βρέθηκε λύση για τα μωράκια μας"
Τα μωράκια μας, εγώ συγκινήθηκα λίγο τότε
Έτσι είναι όταν διαβάζω και για τα Σαλαμινιώτικα εδώ και πόσα άλλα..αχ γατομπελάδες και γατοέγνοιες!
Μακάρι να έχουμε και να διαβάζουμε πάντα όμορφα νέα για όλα τα αγαπημένα μας!

Μα έτσι είναι εδώ οι αγωνίες,οι χαρές και οι λύπες για τα αγαπημένα μας είναι μπορώ να πω οι ίδιες
Όπου αλλού να τα λέγαμε ίσως γέλαγαν μαζί μας και να μας σχολίαζαν αρνητικά μέσα τους.

ZIZIKOS έγραψε:

Θα σταθώ σε όλη αυτή την υπέροχη τη φωτογραφία.
Γιατί είναι η επιτομή της τρυφερότητας που μονο τα άδολα πλάσματα προσφέρουν

Τι κι αν είναι αδεσποτάκια, όλοι μας εδω μέσα τα νοιώθουμε δικά μας, τα ταίζουμε, τα χαιδεύουμε, τα γιατροπορεύουμε όταν μπορούμε.
Είναι φυσικό να μας μπαίνουν μαύρες σκέψεις στο μυαλό όταν δε τα βλέπουμε.
Κι όταν εμφανίζονται ξαναγεμίζουμε χαρά που είναι εκεί πάντα πιστά φιλαράκια

Αγαπημένα μας
Όλοι εδω μέσα αγαπάμε τα γιατιά των άλλων (καλα και όλα τα αγαπάμε). Είναι πραγματικά μεταδοτικό συναίσθημα η αγάπη
Εμένα με κάνει πάντα και νοιώθω καλύτερα

+++++++
Τι υπεροχη φωτογραφια!!
Παρτο βρε Λινα αυτο το γατι τελος παντων παρτιο και οτι γινει... Αφου το χεις μεγαλο καημο!

Χρόνια Πολλά, Χριστός Ανέστη και από το παρεάκι μας!Μέρες όμορφες, που περισσότερο εγώ,περίμενα ανυπόμονα, φέτος λίγο διαφορετικά.Ανάσταση και Πάσχα παρέα με...Gatopliktoula!Τέλεια!
Φωτογραφίες πολλές ποια να ξεχωρίσεις.
Ε να ξεκινήσω από την αγαπημένη.
Έπρεπε να ηχογραφήσω Gatopliktoula να μου λέει ρυθμικά το "πάρτην, πάρτην, πάρτην, πάαααααρτην"  



Μόλις πέρασαν σκυλιά στο δρόμο, δεν προτίμησε δέντρο, μουρλοκομείο και η ουρά...αχινός.



Η τριχρωμούλα από τα πρωτελευταία παιδιά της Χρύσας,περίμενα να φέρει τα μπεμπάκια.Είδα μετακόμιση την τελευταία μέρα που φεύγαμε.Μ'ένα στρουμπουλό μωρό στο στόμα, όμως τελευταία στιγμή άλλαξε γνώμη και τα πήγε στο δίπλα σπίτι.Ευτυχώς δεν μένει κανείς γιατί αν έρθουν έχουν ...λυκόσκυλο



Με το που φεύγει η Αθανασία ακούμε μωρά μέσα στο σπίτι.
Ποια τα έφερε!Η γκριζούλα τα μετέφερε μέσα στο συρτάρι του κομού
Η μικρή ασημένια ποντικούλα





Προτελευταία μέρα και μεταφορά στην βεράντα και στο...συρτάρι του ντιβανομπάουλου. Μακάρι να μείνουν εκεί, έδειχνε να αρέσει στη μανούλα.





συνεχίζουμε....

Τι γλυκειά παρεούλα. Και τι όμορφο να ξανασμίγουν οι αγαπημένοι




Χρόνια πολλά Λίνα μου ..
α!!.... και καλώς τα δέχτηκες τα μωράκια
Μακάρι να τ' αφήσει εκεί η μανούλα



υγ. Καλά Χρυσομυγούλα ..... όνειρο

Πανεμορφα ολα .Αλλα και τα μπεμπακια τι γλυκα και τρυφερα που δειχνουν .Και η μαμα τους με το σοβαρο βλεμμα της προστασιας της μανας

Χρόνια πολλά και καλά Λίνα μου!

Εντάξει για τη Χρυσομυγούλα δεν έμειναν πολλά πια να πω!
Κάποιες γάτες είναι μεγάλο κόλλημα, όλοι το ξέρουμε..δυστυχώς αυτά τα "κολλήματα" είναι...εχεμ...πολλά τις περισσότερες φορές.

Με τη μανούλα και τα μπεμπίδια της έλιωσα πραγματικά, έλιωσα.
Είναι από τις πολύ τρυφερές στιγμές που μπορεί να ζήσει κανείς.
Να σε εμπιστεύεται ένα αιλουροειδές με τα μωρά του;! Αχ, αχ!

Να είστε καλά για πολλά, πολλά χρόνια! Εύχομαι να βρίσκεις ουρίτσες όρθιες και μουτράκια σπιρτόζικα σε κάθε άφιξη στη Σαλαμίνα!

Χαρά, Πέπη,Στέλλα ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια.Περίμενα πώς και πώς σήμερα να πάω πάλι, μ'έτρωγε η αγωνία τι έγιναν τα μωρά.Φτάνω λοιπόν ακούω κλάμα μωρού.Μα πολύ κλάμα.Στο συρτάρι του ντιβανομπάουλου ούτε μανούλα, έλειπαν τα τρία μπεμπεδάκια και το ένα ολομόναχο.Πανικός!Τι κάνουν τώρα. Η γκριζούλα δεν είχε φανεί, δεν θα έμενα και πολύ. Σκέψεις ανάκατες, το παίρνω και αν το αναζητήσει, αν όμως το αφήσει και για κάποιο λόγο δεν το πάρει?
Με γατόσπιτο δεν μπορούσα να επικοινωνήσω για τις συμβουλές σας .Πήρα τα παιδιά.Τι κάνω?Μαμά άστο δεν μπορεί η μάνα τους να αφήσει μόνο ένα.
Η μανούλα φτάνει, αδιάφορη, έφαγε και σημασία.

απολάμβανε χάδια αλλά μωρό σαν να μην ήταν δικό της.
Τελευταία προσπάθεια την έβαλα στο συρτάρι το μωρό σαν τρελό, ποιος ξέρει πόσο είχε να φάει όμως η μανούλα ανάστατη.Χάιδευα μια αυτήν μια το μωρό και το έβαζα κοντά της.Τρομερή.Άρχισε μια συνομιλία σαν να ήταν άνθρωπος.Μια γουργούριζε, μια νιαούριζε.Μην τ'αφήνεις δεν θα ζήσει να λέω εγώ Όταν απομακρυνόμουν ερχόταν μαζί μου το μωρό κλάμα.Απελπίστηκα κατέβηκα να ποτίσω.Όταν ανεβαίνω στη βεράντα είχε πάρει το μωρό και είχε φύγει κι εκείνη.Τα κλάματα σταμάτησαν.Ουφ!Τα μετέφερε στην αρχική τους θέση στο πίσω οικόπεδο.
Η αγαπημένη εκεί.
Με βοηθούσε να ...μαζέψουμε τα πρώτα μας μούσμουλα.


Και ο μικροσκοπικούλης μας ο   "Κόκος"Θάναι 5-6 μηνών μια σταλίτσα χαδιαρούλης.Ο καημένος τρώει τις σφαλιαρίτσες του από τα τρελοκόριτσα, όμως περνάει πάντα να μας δείξει ότι είναι καλά. Το χαρακτηριστικό του όταν ζητάει χάδια, πάει τοίχο τοίχο και τρίβεται είναι φάτσας κι αυτός.

Αχ μωρε τι αγωνια ,οταν τα αφηνουν και φευγουν.Ποιος ξερει ,μπορει να εχουν τους λογους τους ή τα σχεδια τους .Μπορει σ'εμας να φαινεται αλλοκοτο .Παντως οπως και να εχει δεν παυουμε να αγωνιουμε με τα μωρα.
Ο κοκος οντως πολυ μα πολυ φατσα!!!

Αχ, διάβαζα το ποστ με αγωνία!
Κι άλλο μπεμπάκι με μπιμπερό σκεφτόμουν..

Έτσι είναι με τις μαμάδες καμιά φορά τρομάζουν, νιώθουν και οι ίδιες ευάλωτες όταν έχουν μικρά.
Μπορεί να θέλουν να τα πάρουν και να μην πλησιάζουν όταν αντιληφθούν ανθρώπινη παρουσία, αλλά εννοείται πως κι εμείς από την ανθρώπινη σκοπιά προβληματιζόμαστε και κάθε φορά η απόφαση είναι δύσκολη, το παίρνω ή θα το μαζέψει η μαμά του;

Ο Κόκος είναι τέλειος! Και βεβαίως η παρέα στις δουλειές σου η καλύτερη, τα έχουμε πει!
Τα ζηλέυω τα τριήμερά σας, έχετε την πιο γλυκιά παρέα!

Μέρες έχουμε να γράψουμε τα νέα μας.Εδώ και δύο εβδομάδες ζούμε με τα αγαπημένα μας εδώ.Έδωσαν όλα παρουσία και φυσικά καινούριες ωραιόφατσες. Προσεχώς νέες φωτογραφίες.
Όμως τα άσχημα δεν μας λείπουν όταν αποφασίζουν να φύγουν από κοντά μας τόσο γρήγορα.Το ασημάκι η γκριζούλα που είχε εμπιστευτεί τα μπεμπάκια της το Πάσχα μέσα στο συρτάρι του κομού,έφυγε το βράδυ για την γειτονιά των γατοαγγέλων. Την βρήκαμε εξασθενημένη όταν ήρθαμε, έτρωγε όμως και διεκδικούσε το φαγητό της με τσαμπουκά.Εχθές δεν ήταν καλά από κρεβάτι σε κρεβάτι άντε να ξημερώσει να πάμε στο γιατρό, είχε βήχα, βαριανάσαινε.
Δεν πρόλαβα να κάνω τίποτα παραπάνω γι αυτό το πλάσμα,έφυγε
Καλό ταξίδι κοριτσάκι μου!

Καλη μερα Λινα μας . Που χαθηκατε τοσες μερες? Σας επιθυμησαμε.
Ελα μωρε η γκριζουλα .! ποσο κριμα ! .Τι επαθε το καυμενο. ?Το θυμαμαι κατω απο το κρεββατι .μολις ειχε γεννησει ηταν . Ποσο λυπαμαι το ψυχακι .

αυτα ειναι τα δυσκολα... και καθε απωλεια ποναει, δεν το συζητω. τωρα τι να σου πω, που δεν το γνωριζεις ηδη.. εφυγε εχοντας εισπραξει πολλη αγαπη αγκαλιες και χαδια.. κουραγιο..
αληθεια σας μελεταγαμε με την Πεπη και λεγαμε οτι ειχαμε καιρο ν ακουσουμε νεα σας.. την αγαπη μας σε ολη την οικογενεια !!

Πολύ κρίμα...     Αντίο κούκλα Γκριζούλα...

belezza έγραψε:Καλη μερα Λινα μας . Που  χαθηκατε τοσες   μερες?  Σας  επιθυμησαμε.
Ελα μωρε η γκριζουλα   .! ποσο κριμα  !  .Τι επαθε το καυμενο. ?Το θυμαμαι   κατω απο το κρεββατι .μολις ειχε γεννησει  ηταν .  Ποσο λυπαμαι το ψυχακι .

psipsa έγραψε:αυτα ειναι τα δυσκολα... και καθε απωλεια ποναει, δεν το συζητω. τωρα τι να σου πω, που δεν το γνωριζεις ηδη.. εφυγε εχοντας εισπραξει πολλη αγαπη αγκαλιες και χαδια.. κουραγιο..
αληθεια σας μελεταγαμε με την Πεπη και λεγαμε οτι ειχαμε καιρο ν ακουσουμε νεα σας.. την αγαπη μας σε ολη την οικογενεια !!

Buddylove έγραψε:Πολύ κρίμα...     Αντίο κούκλα Γκριζούλα...

Κορίτσια σας ευχαριστώ τόσο πολύ για τη συμπαράσταση, κάθε απώλεια πονάει τόσο πολύ ίσως δεν συνηθίζεται ποτέ.
Τα περισσότερα είναι άρρωστα άλλωστε πόσο δύσκολος εδώ είναι ο χειμώνας με το κρύο και την υγρασία.Φέτος έλεγα ότι είναι η σειρά της γκριζούλας για στείρωση, κάθε λίγο και λιγάκι μωρά που δυστυχώς κανένα δεν επέζησε,αλλά δεν πρόλαβα.Η τριχρωμούλα πάλι που ήταν δεύτερη στη σειρά πρέπει να έχει γεννήσει πρόσφατα απ'ότι φαίνεται. Ποιο να προλάβεις
Εικόνες που δίνουν χαρά γιατί το παρεάκι προτίμησε κι αυτό το καλοκαίρι τις αναπαυτικές καρέκλες


Κοριτσάρα αγαπημένη





Η αδερφούλα της γκριζούλας μόλις δει αρσενικό τρέχει με το σκουπόξυλο
Βάζει κάτι φωνές λες και τη σφάζουν


Κόκος όπου μαξιλάρι και κρεβάτι πρώτος, απίστευτα γλυκός, αν κάνεις το λάθος και τον χαιδέψεις δεν σ'αφήνει να περπατήσεις.Πώς μπορείς όμως, έχει χορτάσει αγκαλίτσες

Και το παλιό χρυσομυγόπουλο το ίδιο τρελάρα σαν τη μαμά της.Ελπίζω μην κουβαλήσει τα μωρά όταν είναι καιρός να φύγουμε.


Νέοι επισκέπτες τη φιλέψαμε καρπουζάκι και έγινε κολλητή.

[hide:

Όλα τους πανέμορφα    ... Δυστυχώς δε μπορούμε να τα σώσουμε όλα      ...όποιος βοηθάει αδεσποτάκια έχει να αντιμετωπίσει πολλές θλιβερές καταστάσεις      ...κι εκεί που κάνεις αγώνα...και λες λίγο ακόμα και τα καταφέραμε    ...έρχεται ο τοίχος κατά πάνω σου   ...το χελωνίδιο cool...    !!! Να περνάτε όμορφα στο νησάκι    ...!!!

Buddylove έγραψε:Όλα τους πανέμορφα    ... Δυστυχώς δε μπορούμε να τα σώσουμε όλα      ...όποιος βοηθάει αδεσποτάκια έχει να αντιμετωπίσει πολλές θλιβερές καταστάσεις      ...κι εκεί που κάνεις αγώνα...και λες λίγο ακόμα και τα καταφέραμε    ...έρχεται ο τοίχος κατά πάνω σου   ...το χελωνίδιο cool...    !!! Να περνάτε όμορφα στο νησάκι    ...!!!

Μεγάλος καυμός τ' αδεσποτάκια
Δύσκολες οι απώλειες, δε συνηθίζονται ποτέ. Δεν έχω λόγια Λίνα μου
Καλό ταξίδι Γκριζούλα μου, κι εσύ νωρίς έφυγες

Καλημέρα Λίνα μου....και καλημέρα σε όλους ....έστω και μία δύο φορές το χρόνο κάνουμε εμφάνιση....γράφω εδώ για να σου πω ότι το Βουλάκι είναι μία χαρά

ZIZIKOS έγραψε:Μεγάλος καυμός τ' αδεσποτάκια
Δύσκολες οι απώλειες, δε συνηθίζονται ποτέ. Δεν έχω λόγια Λίνα μου
Καλό ταξίδι Γκριζούλα μου, κι εσύ νωρίς έφυγες

Λίγες οι μέρες ακόμη στην εξοχή, προσπαθούμε να χορτάσουμε αγκαλίτσες, να δώσουμε και να μας δώσουν δύναμη αυτά τα πλασματάκια.

tsili έγραψε:Καλημέρα Λίνα μου....και καλημέρα σε όλους ....έστω και μία δύο φορές το χρόνο κάνουμε εμφάνιση....γράφω εδώ για να σου πω ότι το Βουλάκι είναι μία χαρά

   
κι άλλες κι άλλες φωτογραφίες!

Λίνα μου!!
Εδώ, εδώ είμαι κι εγώ! Πάντα σας διαβάζω και πάντα σας σκέφτομαι.

Ώστε χελωνίτσα κι εσείς ε; Η δικιά μας έφυγε πάντως είναι σουρτούκα.

Λυπήθηκα πάρα πολύ για το γκριζάκι..
Ξέρεις του χα μια αδυναμία.
Δεν έζησε μοναχούλι, πήρε αγάπη. Η φράση κλειδί που κρατάμε όλοι για παρηγοριά.
Βρίσκεται κάπου καλύτερα τώρα.
Καλό ταξίδι Γκριζούλα μας

Stella M. έγραψε:Λίνα μου!!
Εδώ, εδώ είμαι κι εγώ! Πάντα σας διαβάζω και πάντα σας σκέφτομαι.

Ώστε χελωνίτσα κι εσείς ε; Η δικιά μας έφυγε πάντως είναι σουρτούκα.

Λυπήθηκα πάρα πολύ για το γκριζάκι..
Ξέρεις του χα μια αδυναμία.
Δεν έζησε μοναχούλι, πήρε αγάπη. Η φράση κλειδί που κρατάμε όλοι για παρηγοριά.
Βρίσκεται κάπου καλύτερα τώρα.
Καλό ταξίδι Γκριζούλα μας

Στελίτσα

Λίγες μέρες πάντα πριν τη λήξη των διακοπών πάντα ένα ...συνταρακτικό νέο.
Μωρά ακούγαμε από το πίσω οικόπεδο, μωρά δεν βλέπαμε από τη μέρα που φτάσαμε.Η τριχρωμούλα τρεις μέρες πριν φύγουμε μετέφερε τα τρία μπεμπέκια στο δίπλα σπίτι όπου φιλοξενούν ένα pit bull    ευτυχώς κατά κάποιο τρόπο μαντρωμένο στη βεράντα τους.



Ο Βενιαμίν αγόρι κορίτσι?Μια σταλίτσα πραγματικά




Ο Κόκος πάλι απόστημα που άνοιξε από νέο τσακωμό άντε πάλι να γιατροπορευτούμε αλλά οι ξάπλες ξάπλες


και σήμερα επίσκεψη
τα γλυκούλια μου περίμεναν εκεί στη βεράντα όπως πάντα







και η αγαπημένη που φέτος έκλεισε τα έξι



από τις πιο αγαπημένες μου φωτογραφίες το ζουζουνάκι εξ αριστερών πρώτες μέρες κοντά μας, πρώτα ξενύχτια

Τι γλυκουλικα μωρακια ,αχχ αυτα τ"αδεσποτακια, ποσες χαρες και ποσες λυπες μας δινουν.Να ειστε ολοι καλα Λινα που κανετε οτι ειναι δυνατον για την ευζωια τους 

Λινα μου  καλο φθινοπωρο να εχουμε ολοι .
Παντα στο τελος του καλοκαιριου υπαρχουν και   νεες αφιξεις .Τα μωρακια ειναι ακομα στη βεραντα των διπλα?Τουλαχ ιστον να τα εφερνε σε σας.Παντως ειναι υπεροχα .