Η ιστορία της Λίνας

Καλησπέρα,
θα ήθελα κι εγώ να παραθέσω την ιστορία της Λίνας μου. Πέρυσι κατά τον Ιούλιο μία αδέσποτη γάτα κουβάλησε στο μπαλκόνι του γραφείου μου τρία μωρο-γατάκια, περίπου 2-3 μηνών  (είμαι σε ημιώροφο) που είχαν αρχίσει να τρώνε μόνα τους. Η μάνα έπειτα τα εγκατέλειψε, τα δύο ύστερα έφυγαν αλλά η μία έμεινε, η οποία έγινε μόνιμη κάτοικος.
Με λίγα λόγια την υιοθέτησα, της έδινα τα χάπια της, την μεγάλωσα, της έφτιαξα σπιτάκι στο μπαλκόνι κλπ. Πριν προλάβω να την πάω για στείρωση ζευγάρωσε και έχοντας βρει οικογένεια να τα χαρίσω σκέφτηκα να γεννήσει και να την πάω έπειτα για στείρωση.
Πριν λίγες μέρες παρατήρησα ότι δεν έτρωγε τίποτα, όντας ακόμα έγκυος. Επειδή ξεκίνησε από Σάββατο, περίμενα να δω πώς θα πάει μέχρι τη Δευτέρα. Βλέποντας ότι μέχρι Δευτέρα δεν ακουμπούσε φαγητό, παρά μόνο κούρνιαζε στην αγκαλιά μου, την πήγα αμέσως στο γιατρό.
Από την εξέταση και από την ακτινογραφία, είδε ότι είχε μεν 4 γατάκια αλλά το στομάχι της ήταν εντελώς άδειο και ήταν πλήρως αφυδατωμένη. Μου επεσήμανε ότι αν συνεχίσει να μην τρώει θα αποβάλει και αν δεν τα γεννήσει αλλά μείνουν μέσα της θα πάθει σηψαιμία και θα πεθάνει κι η ίδια. Μου πρότεινε ως καλύτερη λύση την άμεση στείρωση (χωρίς δυστυχώς να μπορούν να ζήσουν τα γατάκια) για να σωθεί τουλάχιστον αυτή.
Το δέχτηκα ως τη μόνη λύση και την άφησα εκεί το βράδυ, όπου την έβαλαν στον ορρό. Την επόμενη πήγα και την είδα πριν την επέμβαση. Ενώ έδειχνε χαρούμενη που πήγα (ερχόταν κοντά στα κάγκελα να χαϊδευτεί) έπαθα πλάκα όταν έφευγα που την άκουγα να κλαίει. Ήταν όμως σαφώς σε καλύτερη κατάσταση, αφού είχε ενυδατωθεί με τον ορρό.
Το ίδιο βράδυ αποφασίσαμε με τον άντρα μου να την πάρουμε στο σπίτι για ένα βράδυ και να μη την αφήσουμε στο μπαλκόνι του γραφείου. Αν και με άγχωνε το γεγονός (πώς θα συμπεριφερθεί σε σπίτι; δεν είχε ξαναμείνει  μέσα βράδυ) είχε πολύ καλή συμπεριφορά και δε λέρωσε το παραμικρό (χρησιμοποίησε αμέσως την άμμο). Να σημειώσω ότι λόγω του ότι το μπαλκόνι είναι χαμηλό, έχει πρόσβαση στον έξω κόσμο και ποτέ δε λερώνει εδώ, χωρίς να έχει άμμο (πάει αλλού για την ανάγκη της).
Την επόμενη την ξαναπήγα στο γραφείο όπου συνεχίζει να μένει μόνιμα έξω στο μπαλκόνι.  Η ιστορία είναι πρόσφατη (πριν 3 μέρες χειρουργήθηκε). Ευτυχώς πλέον τρώει κανονικά και έχει κολλήσει εντελώς επάνω μου. Όταν με βλέπει από το μπαλκόνι δεν ησυχάζει αν δε μπει μέσα και ανεβαίνει αμέσως στην αγκαλιά.
Την αγαπάμε πολύ και αναρωτιέμαι τι και πόσο έχει καταλάβει από όσα συνέβησαν, από τη διαδικασία της επέμβασης, της νοσηλείας κλπ. Αν έχει καταλάβει πόσο άσχημα ήταν και πως σώθηκε στο τσακ. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι καταλαβαίνει ότι την αγαπούν.

Καλώς ορίσατε και μπράβο σας  

Βέβαια δεν μου πέφτει λόγος πάντως θα ήταν καλύτερα για τον χειμώνα να την υιοθετούσατε και να μένει μόνιμα στο σπίτι σας

Να σας ζήσει και να την χαίρεστε

Ως....συνονόματη να ευχηθώ περαστικά στην γατούλα και καλωσορίσατε στη όμορφη γατοπαρέα μας. Ίσως αυτό ήταν το καλύτερο για να σωθεί η γατούλα και σίγουρα νιώθει την αγάπη που της δίνετε. Μακάρι να μπορούσατε να την είχατε για πάντα μέσα στο σπίτι ύστερα από όσα πέρασε. Είναι τόσοι οι κίνδυνοι γι'αυτά που ζουν έξω 

Καλημέρα σας! Δεν έχετε κι άδικο για το σπίτι, αλλά κι εγώ κι ο σύζυγος είμαστε ελεύθεροι επαγγελματίες και λείπουμε πρωί- απόγευμα από το σπίτι στα γραφεία μας. Οπότε από το γραφείο με βλέπει πιο πολύ, άσε που δε ξέρω αν θα άντεχε μόνη στο σπίτι έτσι πως έχει μάθει να είναι έξω. Αυτό που συμφωνήσαμε όμως είναι μέρες που δεν κατεβαίνουμε (π.χ. Κυριακές) να την έχουμε στο σπίτι να μη μένει μόνη όπως έμενε παλιά