Αναστροφή υιοθεσίας.

Το χω σκεφτει πολλες φορές και θα ήθελα να το συζητήσουμε μιας κι εγώ δεν έχω κατασταλάξει ακόμα και θα ήθελα να ακούσω απόψεις...

Καταρχάς θεωρώ ότι δεν γίνεται να ζουν όλες οι γατες μέσα σε σπίτια. Καλώς ή κακώς και τα αδεσποτα χρειάζονται, έχουν ένα "ρόλο" κι αυτά και μάλιστα σημαντικό. Το να προσπαθούμε να κάνουμε τη ζωή τους πιο εύκολη ή πιο ευχάριστη είναι ένα άλλο θέμα.

Έστω όμως ότι υιοθετείτε ένα ζώο και στην πορεία (αρκετά σύντομα μετά την υιοθεσία, διοτι φαντάζομαι ότι πχ 6 μήνες μετά έχει ήδη δεθεί κανείς με το ζώο που υιοθέτησε, οποτε δεν τίθεται θέμα αν θα το κρατήσει ή όχι) προκύπτει κάποιο θέμα που δεν σας "επιτρέπει" να κρατήσετε το ζώο ή που κάνει πολύ δύσκολες τις συνθήκες συμβίωσής σας.
Τι κάνετε?

Εγώ πάντως νομίζω θα το επέστρεφα σε αυτόν από τον οποίο το πήρα. Αλλωστε και στις 2 περιπτωσεις των γατιών μου το είπαμε εξαρχής ότι αν προκύψει κάποιο θέμα ή αν γα οποιονδήποτε λόγο δεν θελήσουμε να το κρατήσουμε θα τους ειδοποιούσαμε. Δεν θα τα άφηνα έξω στο δρόμο γιατί όταν δίνεις σε ένα ζώο την ευκαιρία να ζήσει μια προστατευμένη και άνετη ζωή (δεν λέω πιο ευτυχισμένη γιατι, ναι, πιστεύω ότι τουλάχιστον οι δικοί μου γάτοι θα ήταν πιο ευτυχισμένοι τρέχοντας στα χωράφια) είναι πολύ κρίμα μετά να τους το στερείς, πόσο μάλλον όταν θα μπορούσε κάποιος άλλος να τους το προσφέρει. Ούτε θα τα κράταγα δημιουργώντας στον εαυτό μου πρόβλημα γιατί νομίζω ότι αν τελικά δεν τα ήθελα δεν θα τους προσέφερα και όλα αυτά που θα κάναν τη ζωή τους πιο ευχάριστη.
Αυτά προς το παρών


Disclaimer: Το θέμα είναι γενικό, επειδή ίσως κάποιοι εχουν αντιμετωπίσει παρόμοιο δίλλημα και ίσως το παρουν πιο ... προσωπικά, ξεκαθαρίζω ότι πρόθεσή μου είναι μια γενική συζήτηση επί του θέματος.

Νομίζω Κατερίνα, ότι το κλειδί σ' αυτήν την ερώτηση, είναι αν έχεις πάρει το ζώο από κάποιον άλλο, που το βρήκε αρχικά, το περιέθαλψε, και έκανε ό,τι μπορούσε για να του βρεί σπίτι.
Πιστεύω ότι τότε, εκτός από την όποια ευθύνη έχουμε απέναντι στο όποιο ζώο, που πάντα έχουμε ευθύνη κατά τη γνώμη μου, έχουμε και μιά παραπάνω, απέναντι στον άνθρωπο ο οποίος μας το εμπιστεύθηκε.
Όταν παίρνεις ένα ζωάκι από κάποια αγγελία, πίσω απ' αυτήν υπάρχει κάποιος που ήδη ενδιαφέρθηκε για το ζώο, και έκανε γι' αυτό αυτό που μπορούσε.
Αυτό σημαίνει για μένα, ότι στην περίπτωση που αναφέρεις, ασυζητητί, θα πρέπει το ζωάκι να επιστραφεί στον πρώτο που το βρήκε, -εάν αυτός ενδιαφέρεται ακόμα βεβαίως-, έτσι ώστε να μην χάσει την ευκαιρία να βρεθεί μιά άλλη εξίσου καλή, ή και καλύτερη περίπτωση υιοθεσίας.
Απ' τη στιγμή που δεχόμαστε την συμφωνία με κάποιον που μας δίνει ένα ζώο για κάποιες συνθήκες, βρίσκω ότι πρέπει το ζώο να ζήσει σε αυτές τις συνθήκες που συμφωνήθηκαν.
Και βέβαια, βρίσκω ότι δεν πρέπει να συμβιώνεις με ένα ζώο που είτε δεν θές, είτε δεν τα καταφέρνεις, είτε δεν μπορείς να ζήσεις μαζί του καλά.
Αυτό δεν είναι καλό, ούτε για το ζώο ούτε και για μας.
Μιά συμβίωση, οφείλει να είναι ευχάριστη για όλους. Και μόνο τότε λειτουργεί.
Έτσι λοιπόν, καταλήγοντας, εγώ θεωρώ ότι αν πάρεις ζώο από αγγελία, οφείλεις να το πάρεις σύμφωνα με την πρόθεση ζωής που έχουν οι πρώτοι άνθρωποι που το βρήκαν και το βοήθησαν.
Πάντα υπάρχουν αδέσποτα στους δρόμους, που όποια καλύτερη μοίρα από τον δρόμο ,είναι θεία ευλογία γι' αυτά, και μπορούμε να τα έχουμε με όποια δυνατότητα έχουμε ακόμα και μικρή, όπως πχ, μόνο να τα ταΐζουμε ή να μπαινοβγαίνουν ή δεν ξέρω τι άλλο.
Εγώ, ως γνωστόν, δεν είμαι υπέρ του να ζούνε τα ζώα στειρωμένα και κλεισμένα σε ένα διαμέρισμα ντε και καλά, είμαι υπέρ της μεγαλύτερης ελευθερίας τους, με όποιους (πολλούς) κινδύνους περιλαμβάνει αυτό...
Αλλά δεν θα έπαιρνα ποτέ ζωάκι από την αγγελία κάποιου που θα ήθελε για την ψυχούλα που φρόντισε έστω και για λίγο μιά διαφορετική ζωή.
Δεν θα το έκανα δηλαδή κατά κάποιον τρόπο, αντίθετα στην θέληση του πρώτου που βρήκε το ζώο.
Πιστεύω ότι αν κάτι πάει στραβά, το πιό σωστό, είναι πρώτα να αποτανθείς στον άνθρωπο που στο έδωσε, και αν δεν είναι αυτός πρόθυμος να ενδιαφερθεί εκ νέου για το ζώο, να προσπαθήσεις εσύ, να βρείς μιά άλλη επίσης καλή λύση για το ζώο με το οποίο δεν είναι δυνατή η συμβίωση.
Γιατί δεν βρίσκω τελειώνοντας, τίποτε πιό θλιβερό από ένα ζώο που έχει μάθει στην ανθρώπινη φροντίδα να βρεθεί ξαφνικά εγκαταλελειμένο...
Πιστεύω ότι είναι πολύ χειρότερο απ' το να έχει ζήσει όλη την ζωή του στο δρόμο.

Πω πω με κάλυψες πλήρως Χχαρά!

Τώρα που με καλύψατε, εγώ τι να πω;;;
Θα προσθέσω μόνο ότι κι εγώ το σκεφτόμουν αυτές τις μέρες και μάλιστα χτες το έγραψα βγάζοντας οφφ-τόπικ άλλα θέματα ( )
και συνοπτικά:
Ναι, για μένα είναι απολύτως κατανοητό/θεμιτό να μην μπορεί να 'ευοδωθεί' μια υιοθεσία
Απολύτως θεμιτό να το 'επιστρέψεις' και μόνο εάν δεν ενδιαφέρονται οι πρώτοι τότε να κοιτάξεις να βρεις εσύ μια λύση, την καλύτερη για το ζώο.
Τι θα πει 'καλύτερη για το ζώο'; ΑΥτό χωράει ακόμα παραπάνω συζήτηση, ανάλογα με το πόσο έχει ζήσει μέσα, πού κλπ κλπ κλπ.
Στην τελική πάντως, η σχέση μας με τις γάτες είναι/πρέπει να είναι μια σχέση χαράς και για τα δύο μέρη. Εμάς και αυτές. Αν κάπου στραβώνει το πράμα (δεν την γουστάρουμε, μας ξεσκίζει, δεν αντέχει με τίποτα το μέσα/τον σκύλο μας/ τον άλλο γάτο μας/τον μπαμπά μας κλπ κλπ) δεν υπάρχει λόγος να το παιδεύουμε (πέρα από ένα εύλογο διάστημα προσπάθειας προσαρμογής, εννοώ).

Και για να μην παρεξηγηθώ: Όχι, δεν σκοπεύω να επιστρέψω το Γκριζάκι μου. (Παρόλο που είναι πολύ βρωμόκωλο, βρε παιδιά.... Ρεζίλι μ' έχει κάνει με τις πρδ της )

Συμφωνώ με την Κατερίνα και με τη Χαρά! Σας ευχαριστω που γράψατε αυτά που σκεφτόμουν!
Πάντως έχω να σημειώσω μια μικρή λεπτομέρεια: Θα μπορούσε το δικαίωμα που δίνει κάποιος σε κάποιον άλλο που πήρε το ζώο του, να το επιστρέψει δηλ. όποτε θέλει, να αποβεί εις βάρος του.
Π.χ. αν χαρίσω ένα γατάκι 2 μηνών (που δίνεται ευκολότερα από ένα ενήλικο) και αυτός που το πήρε μου το επιστρέψει σε 6 μήνες, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν για μένα. Γιατί πλέον το γατάκι αυτο δεν δίνεται τόσο εύκολα, αλλά γιατί και οι συνθήκες της δικής μου ζωής μπορεί να μην το επιτρέπουν τη δεδομένη στιγμή.
Ωστόσο είναι πολύ καλύτερο να επιστραφεί σε 6 μήνες παρά να εγκαταλειφθεί στο δρόμο, όπου είναι χαμένο, γιατί έχει μάθει πια να ζει στο διαμέρισμα.

Δυστυχώς εχω ακούσει μια ιστορία, όπου παρά το γεγονός ότι τους είπαν να επιστρέψουν το σκυλί, αν δεν το θέλουν, το βρήκαν παρατημένο στο δρόμο. Το αναγνώρισαν από το μικροτσιπ....

marmanga έγραψε:(Παρόλο που είναι πολύ βρωμόκωλο, βρε παιδιά.... Ρεζίλι μ' έχει κάνει με τις πρδ της )

Η Αργυρω δεν ήταν! (αλλά τώρα έγινε )