ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΜΕΝΟΣ ΓΚΡΙ-ΜΠΛΕ ΓΑΤΟΥΛΗΣ [ΔΕΝ]ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΚΑΙ [ΔΕΝ]ΑΝΑΖΗΤΑ ΣΠΙΤΙ-ΥΙΟΘΕΤΗΘΗΚΕ

Πανέμορφος, χαδιάρης κι ομιλητικός γατούλης, περιπου 6-7 μηνών, χρώματος γκρι-μπλε με λευκά γαντάκια και μποτάκια, χαρίζεται, μιας και είναι ένα ακόμα εγκαταλειμένο ζώο που του είναι αδύνατο να επιβιώσει στο δρόμο. Τηλ. Επικοινωνίας: 6944420940 ή στο aptart@otenet.gr. Η ιστορία του έχει ώς εξης: Πριν από καμιά 10 μέρες, όπως κάθε απόγευμα, κατέβηκα να ταϊσω τα αδεσποτάκια της γειτονιάς μου. Εκτός από τις "γνωστες φυσιογνωμίες" έτρεξε κοντά μου κι ένα άγνωστος, αδυνάτος, ταλαιπωρημένος γατούλης που σε αντίθεση με τα υπόλοιπα παραήταν φιλικός. Ηρθέ τρέχοντας κατευθείαν επάνω μου, τριβότανε στα χέρια μου, μου χουρχούριζε και έκανε πατουσάκια. Τον χαϊδεψα, και αφέθηκε στα χέρια μου δείχνοντας μου απίστευτη εμπιστοσύνη. Μου συμπεριφερόταν σαν να με ήξερε μια ζωή. Όταν μάλιστα σηκώθηκα να φύγω, με ακολούθησε σαν σκυλάκι νιαουρίζοντας μέχρι το σπίτι μου. Παρά τις ενοχές που ένιωθα, ήξερα ότι ήταν αδύνατον να τον πάρω στο σπίτι, μιας και έχω τις δυο από τις τρεις μικρές που μάζεψα αρχές καλοκαιριού και που δεν έχω προλάβει να τις στειρώσω ακόμα, αφού στη μιά χρειαστηκε πρόσφατα να γίνει εξώρυξη οφθαλμού και τα χρήματα της στείρωσης δόθηκαν εκεί. Δυστυχώς το μόνο που μπορούσα να του παρέχω ήταν φαγητό. Για τις επόμενες 3 μέρες όλα πήγαιναν σχετικά καλά. Ερχόταν πάντα στο "ραντεβού" μας, έτρωγε το φαγάκι του και χαϊδευόταν. Ελπιζα, ότι παρόλο που τον εγκαταλείψανε, αν και φαινόταν αρκετά φοβισμένος και τα υπόλοιπα αδεσποτάκια του κάνανε τα γνωστά κχχχχχχ, είχε καταφέρει με κάποιο τρόπο να προσαρμοστεί στην έξω ζωή. Την τέταρτη μέρα δεν εμφανίστηκε. Αρχισα να τον φωνάζω και τότε άκουσα ένα βραχνό νιαούρισμα από ψηλά. Σήκωσα το κεφάλι μου και τον είδα. Είχε φοβηθεί από κάτι και είχε ανέβει ψηλά σε ένα δέντρο. Δεν ξέρω πόσες ώρες ήταν εκεί, αλλά φοβόταν να κατέβει και έκλαιγε σπαρακτικά. Προσπάθησα να τον δελεάσω με φαγάκι να κατέβει αλλά δεν τα κατάφερα. Επικοινώνησα με την πυροσβεστική για να βοηθήσει αλλά δεν βρήκα άκρη. Πέρασε κανένα διώρο έτσι, και μέσα στην απελπισία του κατάφερε να πηδήξει σε μπαλκόνι του πρώτου ορόφου. Τώρα το πρόβλημα ήταν διαφορετικό, πως θα απεγκλωβιστεί από το μπαλκόνι. Όλα τα μπαλκόνια του 1ου ορόφου της συγκεκριμένης πολυκατοικίας ανήκουν σε πατάρια μαγαζιών, τα οποία είναι ανοικιαστα. Κατάφερα και βρήκα την επόμενη μέρα το τηλ. του ιδιοκτήτη ο οποίος μου υποσχέθηκε ότι το απόγευμα θα έρθει να μου ανοίξει για να τον κατεβάσουμε. Πήγα λοιπόν με ένα κλουβάκι και ένα κονσερβάκι για "δόλωμα". Ο μικρός με το που με είδε έτρεξε επάνω μου. Συγκινήθηκα απίστευτα, όταν παρόλη την ταλαιπωρία και την πείνα του, αγνόησε την chezir με τόνο και γαρίδα και το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να τρίβεται πάνω μου να γουργουρίζει και να κάνει πατουσάκια. Μπήκε μόνος του μέσα στο κλουβί και όταν άφησα το κλουβάκι κάτω στο πεζοδρόμιο δεν έδειχνε πρόθυμος να βγει. Με βαριά καρδιά τον απελευθέρωσα. Τις επόμενες δυο μέρες τον έβρισκά πάλι πάνω σε δέντρο αλλά ήταν χαμηλότερα και κατάφερνα να τον κατεβάζω. Την Παρασκευή, ήταν πάλι στο μπαλκόνι του 1ου και έκλαιγε σπαρακτικά. Ξαναεπικοινώνησα με τον ιδιοκτήτη ο οποίος όμως ήταν εκτός Θεσσαλονικής και θα γύριζε την επόμενη. Ο γατούλης αναγκαστικά διανυκτέρευσε και πάλι στο μπαλκόνι νηστικός. Το Σάββατο το πρωί τον ξαναμάζεψα αλλά ο ιδιοκτήτης ήταν πλέον προβληματισμένος με την κατάσταση. Με ενημέρωσε ότι αρχές Δεκεμβρη θα φύγει στο εξωτερικό και αν ξαναεπαναληφθεί το γεγόνος δεν θα είναι κάποιος για να ανοίξει. Ο μικρός ήταν πολύ φοβισμένος και είναι σίγουρο ότι αν τον ξαναάφηνα εκεί, αργά ή γρήγορα θα κατέληγε και πάλι στο μπαλκόνι από όπου δεν έχει διαφυγή. Αποφάσισα λοιπόν, να τον αφήσω μέσα στο κλουβάκι μέχρι το πρωί της Δευτέρας, που θα τον πάω στον κτηνίατρο γαι να τον στειρώσει. Τουλάχιστον για λίγες μέρες θα έχει τροφή, νερό και ασφάλεια, μιας και πρόκειται για γατούλη "ιδρυματοποιημένο" που έχει μάθει να ζει μέσα σε σπίτι και έχει ακόμα απεριόριστη εμπιστοσύνη στους ανθρώπους. Το πιο απίστευτο από όλα, είναι η συμπεριφορά του γατούλη. Με το που έβαλα το κλουβάκι στο αυτοκίνητο, έφαγε το φαγητό του, και την έπεσε για ύπνο. Δυο φορές άνοιξα την πόρτα του κλουβιού και δεν έκανε καμία κίνηση να βγεί. Αντίθετα, είχε κολλήσει στο πίσω μέρος του κλουβιού, χουρχούριζε και μου μιλούσε. Την ίδια μέρα, το μεσημέρι, ήρθε η θεία μου για να πάμε για ψώνια και είδε τον μικρό. Της είπα την ιστορία και προσφέρθηκε να τον φιλοξενήσει μέχρι να βρω μια λύση. Ο μικρός είναι ένα υπέροχο πλάσμα. Έκανε βόλτες με το αυτοκίνητο χωρίς να διαμαρτυρηθεί δευτερόλεπτό, είναι ομιλητικότατος και με το που φθάσαμε σπίτι και ανοίξαμε το κλουβάκι δεν ήξερε πως να μας δείξει την ευγνωμοσύνη του. Δεν κρύφτηκε καθόλου, αντιθέτως, μας τραγουδούσε στα νιαουριστά, ανέβηκε στην αγκαλιά μας, χουρχούριζε δυνατά, έφαγε και τίμησε με την πρώτη την τουαλέτα του. Μια ψυχούλα που παρόλο που βιώσε την εγκατάλειψη και την απόρριψη παραμένει συντροφική και αναζητά σε πείσμα των συνθηκών, μια οικογένεια. Ο γατούλης ήταν τόσο κουρασμένος από όλη αυτή την περιπέτεια, που τις τελευταίες 30 ώρες κοιμάται. Σηκώνεται μόνο για να φάει και να πάει τουαλέτα γιαυτό και δεν μπόρεσα να τον βγάλω φωτογραφία. Επιφυλάσομαι να τον βγάλω και να τις ανεβάσω το απόγευμα που θα πάει στον κτηνίατρο για τσεκ-απ και στείρωση. Αν θέλετε να κάνετε ένα καλό σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, υιοθετείστε τον μικρό γκριζούλη. Είναι σίγουρο ότι δεν θα μπορέσει να επιβιώσει στο δρόμο. Θα σας ανταμείψει με την ομορφιά του και την εξαίρετη συμπεριφορά του. Έχουν περάσει πολλά γατιά από τα χέρια μου, αλλά ειλικρινα, δεν έχω ξαναδεί τόσο γλυκό γατούλη. Αν δεν είχα τις μικρές, θα είχε ήδη βρει το σπίτι του , αλλά υπό αυτές τις συνθήκες μου είναι αδύνατο να έχω 3 γατουλάκια.

Καλή τύχη εύχομαι να έχει ο μικρός!!! Όποτε μπορέσεις βάλε και μία φώτο.. Και θα βοηθήσει την αγγελιά του και να τον θαυμάσουμε και εμείς!!!

Θα βάλω Ναταλίτσα μου, το απόγευμα που θα πάω να τον πάρω για να τον πάω στον κτηνίατρο θα τον βγάλω πολλές και θα τις ανεβάσω. Ο μικρός μοιάζει πάρα πολύ με την Κendra σου, και τον Λουσιφερ. Έχει κι αυτός λευκά γαντάκια και μποτάκια αλλά πιο μικρά από ότι η kendra.

Γαλήτης έγραψε:Θα βάλω Ναταλίτσα μου, το απόγευμα που θα πάω να τον πάρω για να τον πάω στον κτηνίατρο θα τον βγάλω πολλές και θα τις ανεβάσω. Ο μικρός μοιάζει πάρα πολύ με την Κendra σου, και τον Λουσιφερ. Έχει κι αυτός λευκά γαντάκια και μποτάκια αλλά πιο μικρά από ότι η kendra.

Αχ, μην μου λες τέτοια...

Όχι μόνο σου λέω, αλλά θα σου δείξω κιόλας :

αχ, μωρε, συγκινήθηκα!! μακάρι να βρεθεί κάποιος να τον πάρει! καλή του τύχη.

Από το στόμα σου, και στου γατογονιού το αυτί!

Ο μικρός υιοθετήθηκε τελικά από τη θεία μου που δεν μπορεί με τίποτα να τον αποχωριστεί. Και μερικές φώτος (δεν είναι πολύ καλές γιατί είναι από το κινητό) από τον κούκλο στο παντοτινό πλέον σπιτάκι του! Παρακαλώ αν μπορεί κάποιος να κλειδώσει το θέμα

Προλαβαίνω πριν κλειδωθεί να πανηγυρίσω;

ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!

Μπραβο σας!!!!
Σας κλειδωνουμε και ευχομαστε καλη ζωη στο γατουλη!