Το Κλαμπ των Ανεξάρτητων Γλωσσοκοπάνων (TOP SECRET)

alex..niaou έγραψε:καλησπερα σιελ,εδω μεγαλη ινφαντα μπαριλλα!
κατ'αρχας,θες να γινεις απλο μελος του ΚΑΓ ή επιλεκτη πρακτορας του ghost division που ειναι η μυστικη υπηρεσια του κλαμπ?????
υποβαλλε αιτηση κ θα την =εγκρινει ή οχι η Ηλεκτρα!!!!!!!!!!
μπαριλλα

ralou έγραψε:
Στην παρακάτω φωτο θα δεις την τιμωρία του Πιπη και της Φρεγιας για κάποιο παραπτωμα. Τους εβαλε να κανουν τις κοτες μεσα στη μέση της πλατειας Συνταγματος τότε τον Φλαβάρη που γίνονταν και διαδηλώσεις.

Ρεζίλι των σκυλιων έγιναν!

marina289 έγραψε:

ralou έγραψε:
Στην παρακάτω φωτο θα δεις την τιμωρία του Πιπη και της Φρεγιας για κάποιο παραπτωμα. Τους εβαλε να κανουν τις κοτες μεσα στη μέση της πλατειας Συνταγματος τότε τον Φλαβάρη που γίνονταν και διαδηλώσεις.

Ρεζίλι των σκυλιων έγιναν!

Mπορούμε να μάθουμε ποιό ήταν το παράπτωμά τους;;

alex..niaou έγραψε:παπαπα,τι μου θυμησες ραλλου,τι γελιο ειχαμε ριξει με την φρεγια-κοτα!

funambolo έγραψε:"Αγαπητοί φίλοι.
Προσθέτω στον αέναο αγώνα μας κατά των δίποδων ένα άρθρο που διάβασα σήμερα στο www.iefimerida.gr και νομίζω ότι αποκαλύπτει επιπλέον στοιχεία για το ποιόν τους. Την παραθέτω αυτούσια και περιμένω τις επόμενες κινήσεις μας.
Shaggy"

Έρευνα αποκαλύπτει: Δείξε μου το κατοικίδιό σου να σου πω τι πτυχίο έχεις!
Η έρευνα του Πανεπιστημίου Bristol, αποκαλύπτει τι μαρτυρούν οι επιλογές μας στα κατοικίδια ζώα.
Μια, χωρίς λόγο, έρευνα αποκάλυψε ότι όσοι έχουν γάτες για κατοικίδια, είναι πιο πιθανό να είναι κάτοχοι πανεπιστημιακού διπλώματος σε σχέση με αυτούς που έχουν σκύλο.
Σύμφωνα με τους ερευνητές του Πανεπιστημίου του Bristol, αυτό συμβαίνει γιατί οι πιο μορφωμένοι τείνουν να δουλεύουν περισσότερο και γι' αυτό επιλέγουν ένα κατοικίδιο που να ταιριάζει στον τρόπο ζωής τους. Οι γάτες δε θέλουν να τις πηγαίνεις βόλτα και φυσικά δεν επιθυμούν να βρίσκονται συχνά με παρέα.
Στην έρευνα, που έλαβαν μέρος 2.980 άτομα, επιβεβαιώθηκε και η άποψη ότι οι γεροντοκόρες έχουν γάτες, καθώς τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι ιδιοκτήτες των συμπαθέστατων αυτών κατοικίδιων, είναι γυναίκες μεγάλης ηλικίας.

funambolo έγραψε: Στην έρευνα, που έλαβαν μέρος 2.980 άτομα, επιβεβαιώθηκε και η άποψη ότι οι γεροντοκόρες έχουν γάτες, καθώς τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι ιδιοκτήτες των συμπαθέστατων αυτών κατοικίδιων, είναι γυναίκες μεγάλης ηλικίας.

marina289 έγραψε:Kαλά, εγώ όταν βλέπω το κερωμένο ύφος στην απάντηση ότι έχω 4 γάτες, τους προλαβαίνω από μόνη μου, και τους λέω ευθύς εξαρχής ¨ναι, είμαι γεροντοκόρη, ναι, είμαι λαλημένη, ναι, είμαι ψυχιατρικό περιστατικό¨ εεεεε μααααα.....
Και ο διάλογος είναι τραγικά επαναλαμβανόμενος...Κάπως έρχεται η συζήτηση στο θέμα ¨γάτα¨...(δεν υπάρχει περίπτωση να μην έρθει...)
-¨αααα, έχεις γατούλα;;¨
-¨ναι,ναι, γατούλΕΣ¨
- (ένα 60% στο περίπου και βάλε ) ¨α δεν τις χωνεύω τις γάτες, είναι κακές/αχάριστες/μοβόρες (ο καθένας λέει την παπαριά του) .Τα σκυλιά μου αρέσουν!¨
-¨Εμένα μου αρέσουν και τα δύο εξίσου...¨ (βαριέμαι πια να μπαίνω στη διαδικασία υποστήριξης των γατιών και αναίρεσης των παραπάνω...)
-¨και πόσες γατούλες έχετε;;¨
-¨εεεε δεν θά'χουμε;;¨
-¨Τί;; πάνω από μία;;¨
-¨πάνω, πάνω...¨
-¨πόσες;; δύο;;¨
-....μμμ....
-¨πόσες καλέ;; 3; 4;;¨
-¨ώπα, καλά είσαι...¨
- ¨Καλά, και τις έχετε μέσα στο σπίτι;;¨
- ¨Ναι!¨
- ¨(ένα 80% και βάλε....) Ααααα, εγώ τα αγαπάω , τα λατρεύω, αλλά στο σπίτι μέσα δεν τα θέλω...¨
- ¨Σεβαστό...¨
- ¨Και με τις τρίχες τί κάνετε;;¨
- ¨Τις έχουμε αγαπήσει...¨
- ¨Καλά,και ο άντρας σου τί λέει;;¨
- ¨Εμένα μπορεί να χωρίσει, τις γάτες ποτέ...¨
- ¨Αααα, είναι και αυτός έτσι...¨
( ¨έτσι¨ ;; τί ¨έτσι¨;; )

Και μετά ακολουθεί στάνταρ ο εξής επίλογος :
-¨Βρε δεν αφήνετε τις @αλακίες, να κάνετε κανα κουτσούβελο λέω γω, που έχετε γεμίσει το σπίτι γάτες...¨
-¨Δεν θέλουμε να κάνουμε παιδιά...¨
-¨Εεεε καλά...δεν θέλετε να κάνετε τώρα...Κάποια στιγμή θα θελήσετε.¨
-¨Όχι, δεν θα θελήσουμε, δεν θέλουμε να κάνουμε παιδιά γενικώς¨

Ακολουθεί άάάλλη κλισέ συζήτηση για το θέμα των παιδιών... τόσο βαρετή και τόόόσο να την ξέρω απέξω πια...
Ήδη έχουν αρχίσει να σε αντιμετωπίζουν σαν ιδιάζουσα περίπτωση,και να σε κόβουν λίγο πάνω-κάτω...
-¨εεεεε, ντάξει, μικρούλα είσαι ακόμα...έχεις καιρό ν'αλλάξεις γνώμη....¨
-¨Δεν είμαι και πολύ μικρούλα...¨
-¨Πόσο είσαι;;¨
-¨36¨ (στρογγυλοποιώ πάντα προς τα πάνω)
- ¨Είσαι 36;; Δεν σου φαίνεται...¨
Και μετά για να μην σας τα πρήζω , πρέπει να τους πεις γιατί δεν θέλεις να κάνεις παιδιά, και να σου αραδιάσουν ένα σωρό επιχειρήματα γιατί πρέπει να κάνεις παιδιά....
Α! Πρέπει και να διευκρινίσεις στους πιο διεισδυτικούς ¨δεν θέλετε ή μήπως δεν μπορείτε;; μήπως υπάρχει κάποιο προβληματάκι....¨
Εκεί, μπορεί και πριν καλά-καλά τους απαντήσεις, πριν καλά-καλά τους πεις ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, σε αρχίζουν στα λόγια παρηγοριάς πχ ¨μην απογοητεύεστε παιδιά μου... Νέοι είστε ακόμα, και η εγγόνα μου-η ανιψιά μου-η κόρη της γειτόνισσας μου της Καιτούλας η Ελενίτσα που έχει παντρευτεί τον Σάκη τον υδραυλικό,πολύ καλό παιδί και από καλή οικογένεια, και αυτή έτσι, σαν εσένα, πολύ μοιάζετε, σαν αν την βλέπω μπροστά μου, δεν μπορούσαν και αυτοί να κάνουν παιδιά, έτρεξαν στους καλύτερους γιατρούς, και πόσα λεφτά έδωσαν...ουουου! πολλά λεφτά... και τελικά ήταν το άγχος κορίτσι μου... Αυτό το ρημάδι το άγχος που θα μας φάει... Όταν όμως ηρέμησαν και το έβγαλαν από το μυαλό τους , ήρθαν και τα παιδάκια... Γ'αυτό σου λέω...έχει ο Θεός... Αλλά μην το καθυστερείτε... Τώώρα, τώώρα που μπορείτε!Γιατί όταν θα θελήσετε, μπορεί τότε και να είναι αργά...¨





Συγνώμη, ,αλλά είναι από τις κλισέ επαναλαμβανόμενες συζητήσεις που με ....

marina289 έγραψε:Kαλά, εγώ όταν βλέπω το κερωμένο ύφος στην απάντηση ότι έχω 4 γάτες, τους προλαβαίνω από μόνη μου, και τους λέω ευθύς εξαρχής ¨ναι, είμαι γεροντοκόρη, ναι, είμαι λαλημένη, ναι, είμαι ψυχιατρικό περιστατικό¨ εεεεε μααααα.....
Και ο διάλογος είναι τραγικά επαναλαμβανόμενος...Κάπως έρχεται η συζήτηση στο θέμα ¨γάτα¨...(δεν υπάρχει περίπτωση να μην έρθει...)
-¨αααα, έχεις γατούλα;;¨
-¨ναι,ναι, γατούλΕΣ¨
- (ένα 60% στο περίπου και βάλε ) ¨α δεν τις χωνεύω τις γάτες, είναι κακές/αχάριστες/μοβόρες (ο καθένας λέει την παπαριά του) .Τα σκυλιά μου αρέσουν!¨
-¨Εμένα μου αρέσουν και τα δύο εξίσου...¨ (βαριέμαι πια να μπαίνω στη διαδικασία υποστήριξης των γατιών και αναίρεσης των παραπάνω...)
-¨και πόσες γατούλες έχετε;;¨
-¨εεεε δεν θά'χουμε;;¨
-¨Τί;; πάνω από μία;;¨
-¨πάνω, πάνω...¨
-¨πόσες;; δύο;;¨
-....μμμ....
-¨πόσες καλέ;; 3; 4;;¨
-¨ώπα, καλά είσαι...¨
- ¨Καλά, και τις έχετε μέσα στο σπίτι;;¨
- ¨Ναι!¨
- ¨(ένα 80% και βάλε....) Ααααα, εγώ τα αγαπάω , τα λατρεύω, αλλά στο σπίτι μέσα δεν τα θέλω...¨
- ¨Σεβαστό...¨
- ¨Και με τις τρίχες τί κάνετε;;¨
- ¨Τις έχουμε αγαπήσει...¨
- ¨Καλά,και ο άντρας σου τί λέει;;¨
- ¨Εμένα μπορεί να χωρίσει, τις γάτες ποτέ...¨
- ¨Αααα, είναι και αυτός έτσι...¨
( ¨έτσι¨ ;; τί ¨έτσι¨;; )

Και μετά ακολουθεί στάνταρ ο εξής επίλογος :
-¨Βρε δεν αφήνετε τις @αλακίες, να κάνετε κανα κουτσούβελο λέω γω, που έχετε γεμίσει το σπίτι γάτες...¨
-¨Δεν θέλουμε να κάνουμε παιδιά...¨
-¨Εεεε καλά...δεν θέλετε να κάνετε τώρα...Κάποια στιγμή θα θελήσετε.¨
-¨Όχι, δεν θα θελήσουμε, δεν θέλουμε να κάνουμε παιδιά γενικώς¨

Ακολουθεί άάάλλη κλισέ συζήτηση για το θέμα των παιδιών... τόσο βαρετή και τόόόσο να την ξέρω απέξω πια...
Ήδη έχουν αρχίσει να σε αντιμετωπίζουν σαν ιδιάζουσα περίπτωση,και να σε κόβουν λίγο πάνω-κάτω...
-¨εεεεε, ντάξει, μικρούλα είσαι ακόμα...έχεις καιρό ν'αλλάξεις γνώμη....¨
-¨Δεν είμαι και πολύ μικρούλα...¨
-¨Πόσο είσαι;;¨
-¨36¨ (στρογγυλοποιώ πάντα προς τα πάνω)
- ¨Είσαι 36;; Δεν σου φαίνεται...¨
Και μετά για να μην σας τα πρήζω , πρέπει να τους πεις γιατί δεν θέλεις να κάνεις παιδιά, και να σου αραδιάσουν ένα σωρό επιχειρήματα γιατί πρέπει να κάνεις παιδιά....
Α! Πρέπει και να διευκρινίσεις στους πιο διεισδυτικούς ¨δεν θέλετε ή μήπως δεν μπορείτε;; μήπως υπάρχει κάποιο προβληματάκι....¨
Εκεί, μπορεί και πριν καλά-καλά τους απαντήσεις, πριν καλά-καλά τους πεις ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, σε αρχίζουν στα λόγια παρηγοριάς πχ ¨μην απογοητεύεστε παιδιά μου... Νέοι είστε ακόμα, και η εγγόνα μου-η ανιψιά μου-η κόρη της γειτόνισσας μου της Καιτούλας η Ελενίτσα που έχει παντρευτεί τον Σάκη τον υδραυλικό,πολύ καλό παιδί και από καλή οικογένεια, και αυτή έτσι, σαν εσένα, πολύ μοιάζετε, σαν να την βλέπω μπροστά μου, δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά, έτρεξαν στους καλύτερους γιατρούς, και πόσα λεφτά έδωσαν...ουουου! πολλά λεφτά... και τελικά ήταν το άγχος κορίτσι μου... Αυτό το ρημάδι το άγχος που θα μας φάει... Όταν όμως ηρέμησαν και το έβγαλαν από το μυαλό τους , ήρθαν και τα παιδάάάκιααα... Γ'αυτό σου λέω...έχει ο Θεός... Αλλά μην το καθυστερείτε... Τώώρα, τώώρα που μπορείτε!Γιατί όταν θα θελήσετε, μπορεί τότε και να είναι αργά...¨





Συγνώμη, ,αλλά είναι από τις κλισέ επαναλαμβανόμενες συζητήσεις που με ....

doremi έγραψε:Κόρες έτσι ακριβώς! :vrhap2 εγώ που είχα 2 γάτες από τα 25 μου που παντρεύτηκα, άκουγα διαρκώς αυτό που περιγράφει η Μαρίνα και φυσικά ήταν αυτές η αιτία που δεν έκανα παιδί, λέγανε.Όταν έκανα τελικά στα 39 μου εντελώς τυχαία, φαγωθήκανε να τις διώξω. Το ότι το παιδί αρρώσταινε σαν παιδάκι αυτές έφταιγαν...Και φυσικά τώρα που είμαι με το παιδί και τις γάτες μου, με κοιτούν με αυτό το συγκαταβατικό ύφος ''βρε την κακομοίρα''κι όχι ότι δεν το λένε κι όλας, δεν κοιτάζεις να βρει κανένα άντρα.

Σπόιλερ:

funambolo έγραψε:Κατ΄αρχήν με τρομάζετε που θέτετε θέμα οφ τόπικ, διότι θα αρχίσω να πιστεύω ότι πρέπει να γράφω ον τόπικ σε όλα τα θέματα
Κατά τα λοιπά, εγώ εκπροσωπώ επάξια τον τίτλο της γεροντοκόρης που παίρνει γάτες, οπότε παρακαλώ να μου φέρεστε με τον ανάλογο οίκτο ή και με μιά ελαφρά αηδία για τις επιλογές μου
Δεν μπαίνω στην ουσία του θέματος, για τον απλό λόγο ότι αποφάσισα νωρίς ότι δεν διέθετα στη... σωστή αναλογία το απαραίτητο κοινωνικο-μητρικό ένστικτο που θα μου υπαγόρευε να ακολουθήσω το ελληνικό μοντέλο της "ολοκληρωμένης γυναίκας". Στην ηλικία μου πια μπορώ να πω ότι ίσως έκανα λάθος, ίσως όμως και όχι. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι φτιαγμένοι για τα ίδια πράγματα και δεν γεμίζουν όλοι τις συναισθηματικές τους ανάγκες με τους ίδιους τρόπους. Θαυμάζω τις γυναίκες που κατάφεραν να τα βγάλουν πέρα και ως μητέρες, και ως σύζυγοι και ως νοικοκυρές και ως επαγγελματίες καριέρας, θαυμάζω εξίσου αυτές που επέλεξαν μόνον κάτι απ όλα αυτά και το έκαναν εξίσου καλά.
Δεν θαυμάζω καθόλου τους ανθρώπους που δεν μπορούν να σκεφτούν ή να ενεργήσουν έξω από τα καθιερωμένα και πολύ περισσότερο κριτικάρουν τους άλλους που το κάνουν.
Αλλά αυτή είναι η κοινωνία που ζούμε, είτε θέλουμε είτε όχι, κι ο καθένας μας αναλαμβάνει την ευθύνη των επιλογών του
Και όπως για εκατομμυριοστή φορά έχω πει, τουλάχιστον για μένα προσωπικά, η επιλογή μιας γάτας δεν είναι υποκατάστατο ενός παιδιού ειδικά, αλλά η συμβίωση με ένα άλλο έμβιο ον, που λειτουργεί ως σύντροφος, φίλος, συγκάτοικος κλπ (πάρα ταύτα, αν έχετε κανέναν καλό γαμπρό υπ΄όψιν, πείτε μου )
Αυτά επ αυτού. Επι του θέματος της επιλογής γάτας ή σκύλου, ένα έχω να πω: Οι περισσότεροι γατόφιλοι που ξέρω αγαπούν και τα σκυλιά κι ας μην τα προτιμούν για συγκατοίκηση. Οι περισσότεροι σκυλόφιλοι που ξέρω, δεν αγαπούν καθόλου τις γάτες κι αυτό για μένα λέει πολλά (χωρίς φυσικά να θεωρώ ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις κι από τις δύο πλευρές).Αυτοί που δεν αγαπούν καθόλου τα ζώα, απλώς θεωρώ ότι δεν μπορούν να καταλάβουν την πραγματική ζωή...
Πάω να βάλω πλυντήριο κι αν σκεφτώ τίποτ΄ άλλο βαρυσήμαντο, θα το αναλύσω

tsili έγραψε:

funambolo έγραψε:Κατ΄αρχήν με τρομάζετε που θέτετε θέμα οφ τόπικ, διότι θα αρχίσω να πιστεύω ότι πρέπει να γράφω ον τόπικ σε όλα τα θέματα
Κατά τα λοιπά, εγώ εκπροσωπώ επάξια τον τίτλο της γεροντοκόρης που παίρνει γάτες, οπότε παρακαλώ να μου φέρεστε με τον ανάλογο οίκτο ή και με μιά ελαφρά αηδία για τις επιλογές μου
Δεν μπαίνω στην ουσία του θέματος, για τον απλό λόγο ότι αποφάσισα νωρίς ότι δεν διέθετα στη... σωστή αναλογία το απαραίτητο κοινωνικο-μητρικό ένστικτο που θα μου υπαγόρευε να ακολουθήσω το ελληνικό μοντέλο της "ολοκληρωμένης γυναίκας". Στην ηλικία μου πια μπορώ να πω ότι ίσως έκανα λάθος, ίσως όμως και όχι. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι φτιαγμένοι για τα ίδια πράγματα και δεν γεμίζουν όλοι τις συναισθηματικές τους ανάγκες με τους ίδιους τρόπους. Θαυμάζω τις γυναίκες που κατάφεραν να τα βγάλουν πέρα και ως μητέρες, και ως σύζυγοι και ως νοικοκυρές και ως επαγγελματίες καριέρας, θαυμάζω εξίσου αυτές που επέλεξαν μόνον κάτι απ όλα αυτά και το έκαναν εξίσου καλά.
Δεν θαυμάζω καθόλου τους ανθρώπους που δεν μπορούν να σκεφτούν ή να ενεργήσουν έξω από τα καθιερωμένα και πολύ περισσότερο κριτικάρουν τους άλλους που το κάνουν.
Αλλά αυτή είναι η κοινωνία που ζούμε, είτε θέλουμε είτε όχι, κι ο καθένας μας αναλαμβάνει την ευθύνη των επιλογών του
Και όπως για εκατομμυριοστή φορά έχω πει, τουλάχιστον για μένα προσωπικά, η επιλογή μιας γάτας δεν είναι υποκατάστατο ενός παιδιού ειδικά, αλλά η συμβίωση με ένα άλλο έμβιο ον, που λειτουργεί ως σύντροφος, φίλος, συγκάτοικος κλπ (πάρα ταύτα, αν έχετε κανέναν καλό γαμπρό υπ΄όψιν, πείτε μου )
Αυτά επ αυτού. Επι του θέματος της επιλογής γάτας ή σκύλου, ένα έχω να πω: Οι περισσότεροι γατόφιλοι που ξέρω αγαπούν και τα σκυλιά κι ας μην τα προτιμούν για συγκατοίκηση. Οι περισσότεροι σκυλόφιλοι που ξέρω, δεν αγαπούν καθόλου τις γάτες κι αυτό για μένα λέει πολλά (χωρίς φυσικά να θεωρώ ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις κι από τις δύο πλευρές).Αυτοί που δεν αγαπούν καθόλου τα ζώα, απλώς θεωρώ ότι δεν μπορούν να καταλάβουν την πραγματική ζωή...
Πάω να βάλω πλυντήριο κι αν σκεφτώ τίποτ΄ άλλο βαρυσήμαντο, θα το αναλύσω

Με κάλυψες απόλυτα

funambolo έγραψε:Κατ΄αρχήν με τρομάζετε που θέτετε θέμα οφ τόπικ, διότι θα αρχίσω να πιστεύω ότι πρέπει να γράφω ον τόπικ σε όλα τα θέματα

ΚουκουΒάγια έγραψε:Δυο κουβεντούλες κι από μένα, έτσι, για να μην παει στράφι η ευκαιρία του οφ τόπικ

Τα κουτσομπολιά και την κριτική του κόσμου, θα την αφήσω στην άκρη. Το σχόλιο μου επ' αυτού έχει αναφερθεί παραπάνω.

Σχετικά με το θέμα του παιδιού τώρα. Εγώ είμαι από αυτές που δεν έχουν, αλλά θέλουν πολύ! Εύχομαι λοιπόν να έρθει σύντομα γιατί ήδη με βαραίνει και με στεναχωρεί τόσο, που είναι ικανό να μου ρίξει τη διάθεση για μέρες. Οι γάτες και ο σκύλος για μένα, δεν είναι υποκατάστατα. Υπήρξαν αποκατάστατα (ως ιδέα βέβαια) όταν ήμουν παιδί και μεγάλωνα χωρίς αδέλφια (τα αδέλφια ήρθαν πολύυυυυυ αργότερα και να τονίσω πως ούτε ζωο είχα ποτέ). Τότε ναι, ένα ζώο θα μου έδινε χαρά με το να παίζω μαζί του, όπως κι ένα αδελφάκι. Το μητρικό μου ένστικτο όμως ούτε θέλησα ποτέ να το καλύψω με ένα ζώο ούτε και θα το κάνω ποτέ. Το ζώο είναι φίλος. Συνοδοιπόρος. Σύντροφος. Σίγουρα (μιας και δεν έχω ακόμα παιδί) συμπεριφέρομαι στα ζωα σαν μωρα (είπαμε, έχω πρόβλημα εγκεφαλικό ) αλλά ως εκεί. Και το καταλαβαίνω πως το κάνω, όπως καταλαβαίνω πως είναι χαζομάρα. Ισως βέβαια να έκανα το ίδιομε τα ζωα, ακόμα κι αν είχα παιδί!

Τέλος και μιας και εδώ και λίγο καιρό έχουμε και σκυλάκι στην παρέα μας, θέλω να σας πω πως σκύλος και γάτα...καμία σχέση! Τα ξέρετε άλλωστε. Η γάτα είναι αυτόνομη, περήφανη, ανεξάρτητη. Ο σκύλος είναι πολύ απλόχερος στην έκφραση των συναισθημάτων του, όποια κι αν είναι αυτά. Εγώ προσωπικά, χαίρομαι και τρια ζώα μου. Με τις γάτες δεν μπορώ να έχω την επικοινωνία που έχω με τον σκύλο. Αυτή είναι η αλήθεια. Το βλέμμα του, η χαρά του κλπ...Μια άλλη αλήθεια είναι οτι αυτό με κουράζει κάποιες φορές. Ναι. Και τότε μονολογώ για τις γάτες...Και την επόμενη μέρα που παω να χαϊδέψω την Χιονάτη και τη Σακίρα και με γράφουν στα απαυτά τους, βγαίνω έξω, παίρνω αγκαλιά τον Φιόγκο και μονολογώ για τις γαϊδάρες τις γάτες μου. Ε κάπως έτσι είναι το πράμα. Ολα έχουν τα καλά τους και την εκπληκτική διαφορετικότητά τους!! Δεν τα ξεχωρίζω!!

funambolo έγραψε:Κατ΄αρχήν με τρομάζετε που θέτετε θέμα οφ τόπικ, διότι θα αρχίσω να πιστεύω ότι πρέπει να γράφω ον τόπικ σε όλα τα θέματα
Κατά τα λοιπά, εγώ εκπροσωπώ επάξια τον τίτλο της γεροντοκόρης που παίρνει γάτες, οπότε παρακαλώ να μου φέρεστε με τον ανάλογο οίκτο ή και με μιά ελαφρά αηδία για τις επιλογές μου
Δεν μπαίνω στην ουσία του θέματος, για τον απλό λόγο ότι αποφάσισα νωρίς ότι δεν διέθετα στη... σωστή αναλογία το απαραίτητο κοινωνικο-μητρικό ένστικτο που θα μου υπαγόρευε να ακολουθήσω το ελληνικό μοντέλο της "ολοκληρωμένης γυναίκας". Στην ηλικία μου πια μπορώ να πω ότι ίσως έκανα λάθος, ίσως όμως και όχι. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι φτιαγμένοι για τα ίδια πράγματα και δεν γεμίζουν όλοι τις συναισθηματικές τους ανάγκες με τους ίδιους τρόπους. Θαυμάζω τις γυναίκες που κατάφεραν να τα βγάλουν πέρα και ως μητέρες, και ως σύζυγοι και ως νοικοκυρές και ως επαγγελματίες καριέρας, θαυμάζω εξίσου αυτές που επέλεξαν μόνον κάτι απ όλα αυτά και το έκαναν εξίσου καλά.
Δεν θαυμάζω καθόλου τους ανθρώπους που δεν μπορούν να σκεφτούν ή να ενεργήσουν έξω από τα καθιερωμένα και πολύ περισσότερο κριτικάρουν τους άλλους που το κάνουν.
Αλλά αυτή είναι η κοινωνία που ζούμε, είτε θέλουμε είτε όχι, κι ο καθένας μας αναλαμβάνει την ευθύνη των επιλογών του
Και όπως για εκατομμυριοστή φορά έχω πει, τουλάχιστον για μένα προσωπικά, η επιλογή μιας γάτας δεν είναι υποκατάστατο ενός παιδιού ειδικά, αλλά η συμβίωση με ένα άλλο έμβιο ον, που λειτουργεί ως σύντροφος, φίλος, συγκάτοικος κλπ (πάρα ταύτα, αν έχετε κανέναν καλό γαμπρό υπ΄όψιν, πείτε μου )
Αυτά επ αυτού. Επι του θέματος της επιλογής γάτας ή σκύλου, ένα έχω να πω: Οι περισσότεροι γατόφιλοι που ξέρω αγαπούν και τα σκυλιά κι ας μην τα προτιμούν για συγκατοίκηση. Οι περισσότεροι σκυλόφιλοι που ξέρω, δεν αγαπούν καθόλου τις γάτες κι αυτό για μένα λέει πολλά (χωρίς φυσικά να θεωρώ ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις κι από τις δύο πλευρές).Αυτοί που δεν αγαπούν καθόλου τα ζώα, απλώς θεωρώ ότι δεν μπορούν να καταλάβουν την πραγματική ζωή...
Πάω να βάλω πλυντήριο κι αν σκεφτώ τίποτ΄ άλλο βαρυσήμαντο, θα το αναλύσω

marina289 έγραψε:Ρε παιδιάάά...θυμήθηκα δύο σκηνικά που κολλάνε με όλα τα παραπάνω (οφ)...να τα καταθέσω;; Έχουν ενδιαφέρον! (θεωρώ)
1) Λοιπόν, το καλοκαίρι είχα κλείσει ραντεβού , να πάω για ψυχολογική υποστήριξη σε μια γιαγιά, η οποία είχε σοβαρά θέματα υγείας να αντιμετωπίσει...
Κλείνω το ραντεβού, πάω στο σπίτι της, άρχιζω να της παίρνω κοινωνικό ιστορικό... Έρχεται η συζήτηση στην οικογενειακή κατάσταση , στους γιους της και στη νύφη της...
Μου κάνει έντονα ¨δεν τη χωνεύω καθόλου τη νύφη μου!¨
-¨Γιατι το λέτε αυτό;;¨ τη ρωτάω
(κρατηθείτε )
-¨Είναι τρελλή! Έχει μαζέψει 4 γάτες και δεν έχουν κάνει παιδιά....¨
(γκλουπ! ...βαλτή είναι; )
- ¨Έχει εγκαταλείψει το σπίτι, δεν το περιποιείται κτλ;;¨
-¨Όχι, όχι, δεν έχω παράπονο, είναι πολύ νοικοκυρά...¨
-¨Έχει εγκαταλείψει τον εαυτό της;;Είναι ατημέλητη, βρώμικη κτλ;;¨
-¨Όχι, όχι, είναι ωραία κοπέλα , και περιποιημένη...¨ (μου τη δείχνει και σε φωτό, μια χαρά κοπέλα η νύφη)
-¨Παραμελεί μήπως τον γιο σας; Νιώθετε ότι δεν τον αγαπάει, δεν τον φροντίζει;;¨
-¨Όχι, όχι, τον αγαπάει πολύ¨
Εεε, της είπα 5 πράγματα, της είπα ότι δεν βλέπω να υπάρχει κάποιο θέμα που να δικαιολογεί την τόση αντιπάθεια, και το κλείνουμε το κεφάλαιο ¨νύφη¨... Μετά από λίγη ώρα, της κάνω ¨να κανονίσουμε το επόμενο ραντεβού μας;;¨
¨ναι¨, μου κάνει, και βγάζω την ατζέντα μου, η οποία όλως τυχαίως απεικόνιζε (ε μα τί άλλο;; ) γατούνια!
'Επρεπε να βλέπατε το ύφος της όταν την είδε!
Στο καπάκι έρχεται μήνυμα στο κινητό μου (το οποίο είχα ξεχάσει να βάλω στο αθόρυβο), με ήχο (τί άλλο;; ) νιάου-νιάου!
Το ύφος της...αχ το ύφος της, δεν θα το ξεχάσω!!

2) Παίρνω να κλείσω ραντεβού με μια άλλη κυρία, και εκεί πολλά προβλήματα... Από το γραφείο για κάποιο ακατανόητο λόγο την θεωρούσαν περίεργη,και μου την παρέπεμψαν, ¨πήγαινε εσύ σε αυτή, είναι δύσκολη περίπτωση, κτλ¨ Όλο αυτό γιατί;; ... Η γυναίκα κάποια στιγμή που είχε περάσει από το γραφείο, πολύ απλά και πολύ ανθρώπινα είχε ένα συναισθηματικό ξέσπασμα ( κλάματα κτλ) , είχε βγάλει πολύ συναισθηματική φόρτιση (και δικαίως σε σχέση με τα όσα αντιμετώπιζε) και αυτό δεν ξέρω γιατί το δαιμονοποίησαν τόσο και μου την παρουσίαζαν σαν περιπτωσάρα! Τί να πω...
Την παίρνω τηλ, γλυκύτατη ακουγόταν , πολύ καλοβαλμένη, καταργήσαμε αμέσως τον πληθυντικό, την ένιωσα εξαρχής πολύ οικεία, ώσπου μου κάνει κάποια στιγμή...
-¨Αχ...πρέπει να σε ενημερώσω για κάτι πριν έρθεις σπίτι...ίσως το θεωρήσεις πρόβλημα...Θεωρώ ότι είναι σωστό να σε ενημερώσω εκ των προτέρων¨...
-¨Ναι, πες μου¨ της κάνω...
- ¨Μωρέ... ελπίζω να μην σε επηρεάσει και να μην νιώσεις άβολα στο σπίτι μας...¨
Έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι, τί είναι αυτό το θέμα που την κάνει να μου τα μασάει και να κομπιάζει...
-¨Πες μου¨ της λέω ¨μην νιώθεις άβολα...¨
- ¨Να...έχουμε ζωάκια στο σπίτι...¨


- ¨Αυτό ήταν το τόσο τρομερό;;¨ της κάνω...¨ίσα -ίσα που με προδιαθέτεις ευχάριστα! Τα λατρεύω τα ζωάκια! Τί ζωάκια είναι;; ¨
-¨Ένα σκυλάκι και δύο γατούλες...¨

- ¨Με πατάς στον κάλο¨ της κάνω... ¨Είναι κάποιας ράτσας ή όχι;;¨
- ¨Το σκυλάκι είναι pag και οι γατούλες Περσίας...¨



Με καταλαβαίνετε έτσι;;
Το αποτέλεσμα να πιάσουμε γατοσκυλοσυζήτηση, και να νιώθω πριν την συναντήσω ότι δεν έχω να κάνω με ¨επαγγελματική σχέση¨, ένιωθα πολύ οικεία...και όντως , βγήκε υπέέέροχος άνθρωπος, πολύ αγαπημένα μου πρόσωπα και εκείνη και ο άντρας της και δεν έχουμε χαθεί...
btw ο ενας γατούλης της, ο Πουπέ, πέθανε πριν κανα 2μηνο, (στις παρακάτω φωτος που τράβηξα ήταν στα τελευταία του και πολύ καταβεβλημένος...Τον είχε αφήσει εμφανώς απεριποίητο , γιατί ακόμα και η όποια περιποίηση τον ταλαιπωρούσε πολύ...) 19 χρονών όμως πήγε παρακαλώ ο γατούλης!
Ήταν πολύ μάγκας γάτος στα νιάτα του, και έζησε ρέμπελο και έκλυτο βίο ...Έζησε ως τα βαθιά του γεράματα και μέσα , και έξω...ήταν αλανοάλανος, μέγας επιβήτορας της περιοχής -τον στείρωσε στα 4 του- ..ως τότε μου έλεγε ότι η περιοχή είχε γεμίσει φουντωτά γατάκια...
Ο άλλος γατούλης της , ο elvis, είναι γιος του Πουπέ, φανταστείτε τον ίδιο με τον Tesoro! (δεν έχω φωτο του)
Αυτά τα -όχι- ολίγα! Σόρυ για τη λογοδιάρροια ...

ΚουκουΒάγια έγραψε:Εγώ πάντως θα έλεγα να γίνει μια νεα κατηγορία για την Μαρίνα! Σε λιγότερο από 1, 5 μήνα έχει παραπάνω από 1300 μηνύματα...ε νομίζω πως ο τίτλος της γατομυθούς είναι πλέον λίγος για την περίπτωσή της, ή τουλάχιστον,δεν είναι ο περισσότερο αντιπροσωπευτικός