Η παρεϊτσα του ουράνιου τόξου

Θέλω να αρχίσω να γράφω και σε άλλα θέματα αλλά ο πόνος με οδηγεί εδώ. Εύχομαι όσο συχνά και αν μπαίνω να μη ξαναδιαβάσω για καμία απώλεια. Σήμερα θέλω να πω καλό ταξίδι μαζί σας στον Τσίκο, τον γατούλη της φίλης μου που έφυγε από κοντά μας 02/05, μόλις 1,5 έτους. Χτυπήθηκε πριν από1 χρόνο από αμάξι και ενώ γλύτωσε σταδιακά πήρε την κάτω βόλτα και άρχισε να παραλύει. Έκτος απ' το ποδαράκι που έχασε αρχικά, έχασε και την όρεξή του, τη δύναμη του.
Τσίκο μου δε σε γνώρισα ποτέ από κοντά αλλά πόνεσα για 'σένα σα να τα έζησά όλα μαζί σου. Σε ήξερα μόνο από φώτο και ήσουν πανέμορφος. Τόσο άτυχος όμως..... Καλό παράδεισο κούκλε μου. Να κάνεις παρέα με τη Νονούλα και τη Χαρούλα μου τώρα και με όλα τα αγγελούδια από εδώ μέσα. Εις το επανιδείν γλυκούλη μου. Όλη σου η οικογένεια πονάει και θα σε σκέφτεται και θα σ' αγαπάει για πάντα....

να λοιπον που στην παρεα του προστεθηκε και ο τζερουλινης μας και οπως ειπε η φιλη Νατασα,θα ηθελα να γραψω και σε αλλη ενοτητα,αλλα δεν εχω το κουραγιο.

νοιωθω ευτυχης,για το γεγονος οτι εδω υπαρχει μια γωνιτσα στην οποια,εχουμε την ευκαιρια να μοιραζομαστε χαρες και λυπες,νοιωθω,επισης,οτι ειμαστε,εγω και η συζυγος,μελοι μιας τεραστιας και υπεροχης παρεας και ειλικρινα,εστω και προσωρινα,ανακουφιζομαστε λιγακι.

σημερα,διχως να το γνωριζει η συζυγος,πηγα στο μερος οπου διετελεσαμε το θλιβερο μας καθηκον,δεν της το ειπα,οχι γιατι δεν ηθελα να το μοιραστω μαζι της,αλλα για το γεγονος οτι την βλεπω πολυ θλιμενη και ο δυνατος,πρεπει να φανω εγω,προσπαθω να μην τρεχουν τα δακρυα μπροστα της πλεον,τα πνιγω και την παρηγορω.

ευτυχως,εργαζομαι μονος και ετσι,μπορω να εξωτερικευω τα συναισθηματα μου.

τζερυ,εφυγες τοσο νωρις και αδικα,σου ζηταμε για πολλοστη φορα συγνωμη,αν καπου σε αμελησαμε.εισουν για εμας,η ψυχη μας,η χαρα μας,η αγωνια και το γελιο μας και μας λυπει παρα μα παρα πολυ ,επισης,οτι ελαχε κατα την διαρκεια της συντομης ζωουλα σου,να ταλαιπωρηθεις παρα πολυ,με γιατρους,καθετηρες,ναρκωσεις,φαρμακα και αντιβιωσεις,ισως για ολα αυτα να μην αντεξε η καρδουλα σου.

καλη ανταμωση τζερακι μας και ευχομαι για πολλοστη φορα να μας επισκεφτεις στον υπνο μας η,οταν ειμαι μονος στη δουλεια,να ερθεις απο ψηλα,εστω για λιγο να σε χαιδεψω να σ αγκαλιασω και να ξανακουσω το χουρχουρητο σου.

καλο παραδεισο αγορι μας.

Έχει περάσει ακριβώς ένας μήνας από το θάνατο του Μένιου μου, της πρώτης γατούλας που με έκανε να αγαπήσω τόσο πολύ όλα τα γατάκια του κόσμου. Τον πήρα διστακτικά, ήταν σαν μια μικρή άσπρη χιονόμπαλα, με πράσινα ματάκια και δεν ήξερα πώς να τον μεγαλώσω. Όμως τα καταφέραμε και φτάσαμε 4 χρόνων..σχεδόν συνομιλούσαμε στο τέλος...κοιταζόμασταν και ήξερε ο ένας τί θέλει ο άλλος...τον καμάρωνα, ήμουν πολύ υπερήφανη γι αυτόν, ήταν τόσο όμορφος και τόσο ήσυχος γατούλης...όλους τους αγαπούσε. Ποτέ μα ποτέ δεν πίστευα ότι ο Μένιος μου θα έφευγε έτσι ξαφνικά... περίμενα τον Αύγουστο να του κάνω τα γενέθλιά του...αλλά δεν τα πρόλαβε..δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω ότι έχει φύγει..μου λείπει ΤΟΣΟ πολύ, δεν αντέχεται τόσος πόνος, πότε θα τον ξαναδώ..???Μου λείπει η γουνίτσα του, η μυρωδιά του, τα φιλάκια στα αυτάκια, οι μεσημεριανές ξαπλίτσες μας στον καναπέ...έχω κρύψει τα πραγματάκια του αλλά δεν αρκεί...όλο και κάτι τριχούλες άσπρες εμφανίζονται στα καλοκαιρινά μου ρούχα..δεν το αντέχω αυτό το μαρτύριο. Τον αγάπησα με όλη την καρδιά μου και δεν ξέρω αν θα τον ξεπεράσω ποτέ. Προσπαθώ να δίνω την αγάπη μου σε 3 φίλες-ους του και αγκαλιάζοντάς τους νομίζω πως αγκαλιάζω αυτόν...αλλά δε μου φτάνει...
ΑΝΤΙΟ ΜΙΚΡΕ ΜΟΥ ΓΑΤΟΥΔΙΑΡΗ...ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ... ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑ ΚΑΙ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΟΥ ΚΡΑΤΗΣΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 4 ΧΡΟΝΙΑ..ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΑΛΛΑ ΓΑΤΑΚΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΒΛΈΠΕΤΕ ΟΛΟΥΣ ΑΠΟ ΨΗΛΑ...

αντίο όμορφε Μενιο! Κουράγιο Μενουκάκι!

MENOUKAKI έγραψε:Έχει περάσει ακριβώς ένας μήνας από το θάνατο του Μένιου μου, της πρώτης γατούλας που με έκανε να αγαπήσω τόσο πολύ όλα τα γατάκια του κόσμου. Τον πήρα διστακτικά, ήταν σαν μια μικρή άσπρη χιονόμπαλα, με πράσινα ματάκια και δεν ήξερα πώς να τον μεγαλώσω. Όμως τα καταφέραμε και φτάσαμε 4 χρόνων..σχεδόν συνομιλούσαμε στο τέλος...κοιταζόμασταν και ήξερε ο ένας τί θέλει ο άλλος...τον καμάρωνα, ήμουν πολύ υπερήφανη γι αυτόν, ήταν τόσο όμορφος και τόσο ήσυχος γατούλης...όλους τους αγαπούσε. Ποτέ μα ποτέ δεν πίστευα ότι ο Μένιος μου θα έφευγε έτσι ξαφνικά... περίμενα τον Αύγουστο να του κάνω τα γενέθλιά του...αλλά δεν τα πρόλαβε..δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω ότι έχει φύγει..μου λείπει ΤΟΣΟ πολύ, δεν αντέχεται τόσος πόνος, πότε θα τον ξαναδώ..???Μου λείπει η γουνίτσα του, η μυρωδιά του, τα φιλάκια στα αυτάκια, οι μεσημεριανές ξαπλίτσες μας στον καναπέ...έχω κρύψει τα πραγματάκια του αλλά δεν αρκεί...όλο και κάτι τριχούλες άσπρες εμφανίζονται στα καλοκαιρινά μου ρούχα..δεν το αντέχω αυτό το μαρτύριο. Τον αγάπησα με όλη την καρδιά μου και δεν ξέρω αν θα τον ξεπεράσω ποτέ. Προσπαθώ να δίνω την αγάπη μου σε 3 φίλες-ους του και αγκαλιάζοντάς τους νομίζω πως αγκαλιάζω αυτόν...αλλά δε μου φτάνει...
ΑΝΤΙΟ ΜΙΚΡΕ ΜΟΥ ΓΑΤΟΥΔΙΑΡΗ...ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ... ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑ ΚΑΙ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΟΥ ΚΡΑΤΗΣΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 4 ΧΡΟΝΙΑ..ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΑΛΛΑ ΓΑΤΑΚΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΒΛΈΠΕΤΕ ΟΛΟΥΣ ΑΠΟ ΨΗΛΑ...

κουράγιο, με τον καιρό θα μαλακώσει ο πόνος κι ίσως μπορεσεις να βάλεις μια άλλη ψυχούλα που σε χρειάζεται στη ζωή σου.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ..ΚΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΑΥΤΟ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΝΟΣ...

Πέρσυ τέτοια εποχή είχε τρυπώσει ο Νίνης στις πίσω αυλες, αφού περιπλανήθηκε 1-2 μέρες κατω απο τα αυτοκίνητα της γειτονιάς κλαίγοντας. Του έβαλα κονσερβούλα και ήρθε δειλά δειλά απο διπλανή αυλή να φάει. Μετά πάλι κρύφτηκε. τα βράδια έκλαιγε. Την άλλη μέρα πάλι κονσερβουλα... σε λίγες μέρες με άφηνε και του χάιδευα το κεφαλάκι... μετά μου παραδώθηκε ολοκληρωτικά...
6 Απριλίου 2012... Μια πεθαμένη γάτα στον κήπο... όλα τα αδεσποτάκια μου εξαφανισμένα.. Πουθενά ο Νίνης...
Αγαπημένε μου Νίνη, οπου και να είσαι, ευχομαι να είσαι καλά. Μου λείπεις πάρα πολύ αγοράκι μου. Δεν ξέρω πώς θα μπορούσα να σε έχω σώσει... Νομίζω όμως ότι ήρθε η ώρα να σε αποχαιρετήσω και να σου πω ότι σε αγάπησα πάρα πολύ.

Αχ μωρέ Ελιζάκι.. Μην στενοχωριέσαι μωρέ έτσι τώρα.. Δεν κάνει στην κατάστασή σου..

SuperCatz έγραψε:Αχ μωρέ Ελιζάκι.. Μην στενοχωριέσαι μωρέ έτσι τώρα.. Δεν κάνει στην κατάστασή σου..

+1

δεν μπορώ βρε παιδιά. όταν τον σκέφτομαι με πιάνουν κλάματα..

Ελιζακι μην σκεφτεσαι μονο το κακο,απ΄τη στιγμη που δεν εχεις δει κατι ,ποτε δεν ξερεις.Αρσενικος γατος ειναι ποτε δεν ξερεις μεχρι που μπορει να εχει φτασει η χαρη του

LAROGATA έγραψε:Ελιζακι μην σκεφτεσαι μονο το κακο,απ΄τη στιγμη που δεν εχεις δει κατι ,ποτε δεν ξερεις.Αρσενικος γατος ειναι ποτε δεν ξερεις μεχρι που μπορει να εχει φτασει η χαρη του

+1000 Ελιζάκι!

βρε ελιζα μου γλυκια μην στενοχωριεσαι δεν κανεις καλο στο μπεμπεκ σου

Α ρε Ελιζάκι....

Ελίζα είναι τόσα πολλά τα αδεσποτάκια που δεν μπορούμε να τα σώσουμε όλα. Όταν χάνεται κάποιο από τη γειτονιά και δεν έχω δει κάτι, πάντα έχω μια μικρή ελπίδα πως είναι καλά. Τις περισσότερες δεν είναι βάσιμη αλλά τι να κάνουμε.
Μακάρι ο Νίνης σου να είναι κάπου και να αλητεύει.
Τι μπορείς να κάνεις άλλωστε όταν κάποια @#$%^^ που θεωρούνται άνθρωποι προκαλούν τόσο πόνο χωρίς να τους καίγεται καρφάκι;;;

The Rainbow Bridge Story

There is a bridge connecting Heaven and Earth. It is called the Rainbow Bridge because of its many colors. Just this side of Rainbow Bridge is a special land.

When an animal dies that has been especially close to someone here, that pet goes to Rainbow Bridge. There are meadows and hills and valleys with lush green grass for all of our special friends, so they can run and play together. There is plenty of food and water and sunshine, and our friends are warn and comfortable. All the animals who have been ill and old are restored to health and vigor; those who were hurt or maimed are made whole and strong again...just as we remember them in our dreams of days and times gone by.

The animals are happy and content, except for one small thing. They miss someone very special to them, who had to be left behind.

They all run and play together, but the day comes when one suddenly stops and looks into the distance. The bright eyes are intent, the nose twitches and the eager body quivers. Suddenly, this one breaks away from the group, flying over the green grass, legs carrying them faster and faster.

YOU have been spotted and when you and your special friend finally meet, you cling together in joyous reunion, NEVER to be parted again! The happy kisses rain upon your face. Your hands again caress the beloved head and you look once more into the trusting eyes of your pet...so long gone from your life, but never absent from your heart.

Then, you cross the Rainbow Bridge together...


Σειριούλη λείπεις πολύ σε όλους μας..

Ηταν πανέμορφος...

Ήταν υπέροχος....

για ενα αδεσποτακι που ειχε η κολλητη μου κ ταιζε καθε μερα ενα αντιο στον γατο που κοιμοταν στο γκρι χαλακι
Share how things are going Matina...Θα σου πω..
Καταδικασμενοι αιωνια σε αυτα που προλαβαμε και σε αυτα που οχι..σ'αυτα που επρεπε να κανουμε νωριτερα,μια ωρα μολις νωριτερα -ποσο αλλαζει ενα αποτελεσμα..στις τυψεις που θα σε κατατρεχουν και θα ειναι παντα εκει να σου θυμιζουν ποσο λιγο αγαπας και ας κανεις...
Ποσο μικρουλης γεννηθηκες.Στα σκαλοπατια μου στο γκρι χαλακι.Χαλακι καταφυγιο.Απομιμηση
σπιτιου.Στο χαλακι που ξαπλωνες παντα και με περιμενες στωικα και ας με φοβοσουν στην αρχη τοσο πολυ...Καθε μερα.Καθε νυχτα.Στο χαλακι..Ε και? θα πεις..ενας ακομη γατος και μαλιστα τοσο κοινος..κανεις δε θα σε προσεχε ποτέ.. κανεις δεν σε προσεξε..Ενας ακομη γατος που περιμενει με "ιδιοτελεια".Ακομη και οταν εκλιπαρουσα σιωπηλα να φας για να μη σου προλαβουν το φαγητο οι αλλοι εσυ εκει ..να επιμενεις να..ανηκεις.Να κυλιεσαι και να μου λες.."μα ειμαι δικος σου δε το βλεπεις?"..το ειδα μωρο μου..αργά και αυτό οπως τα περισσοτερα πραγματα στη ζωη μου..Και μη με συγχωρησεις..Συγχωρεσε τη "γιατρο" στο "μαγαζι"-νοσοκομειο , που εσβηνες αθορυβα με ενα μονο αναστεγμο,αθορυβα οπως ηταν ολη η συντομη ζωη σου και κεινη εκανε παζαρια νοσηλειας..Συγχωρεσε αυτους που σε κοιταξαν διπλη φορα και δεν ειδαν αυτα τα πελωρια κιτρινα ματια.Συγχωρεσε αυτους που σε ειχαν δεδομενο...Συγχωρεσε αυτους που "φωναξαν" .."ενα ασχημο παλιογατο σε ενα γκρι χαλακι"..Μα πιο πολυ συγχωρεσε αυτους..που δεν σε ειδαν ποτέ.Αλλα οχι εμενα.Εμενα οχι......Στο καλό μωρο μου...το αγορακι μου......στο γκρι χαλακι....

Φρόσω μας πέθανες πρωί πρωί...

Κομάτια έγινα...

περιμενα ολη την νυχτα να με παρει τηλεφωνο να μου πει νεα περιμενα στοικα γιατι τον ειδα οτι δεν ηταν καλα κ δεν καταφερα να παω μαζι της να ειμαι διπλα της ηταν το μνμ που μου εστειλε στο φεις τα ξημερωματα

Τι μήνυμα... Τρεις φορές το διάβασα, βούρκωσα και τις τρεις... Τόσες υπέροχες ψυχές που έχουν χαθεί, ψυχούλες στα πατάκια των εισόδων...

Εφυγε πριν ενα μήνα η αγάπη μου η Σισσυ με εναν τραγικό τρόπο πέρασα δυο μήνες πολύ δυσκολα είχε αρρωστήσει απο κατι πήγε σε γιατρούς που δεν ήχαμε πάει νώρητερα
και ξάφνου καναμε φωτο σε έναν ... από την αρχή δε μου άρεσε κάτι . βρήκε πυομήτρα σε μια 16 χρονό γάτα εγχύρηση είναι δύσκολη , άντεξε το κορίτσι μου.. σε δυο μέρες πήγαμε να βγάλουμε το λευκοπλαστ και εκει εγηνε το μοιραίο .. εκεί που το βγαζαμε σφαδαξε από πόνο με κοίταξε τελευταία και με μάτια ανοιχτά και βουβά εφηγε...ακόμα δε το πιστεύω.. ακόμα δε κοιμαμε τα βράδια , έχω γίνει μια σκυά.. καθε μέρα κλαίω και της ζητάω συγνώμη..
απλά θα θελα να σας πώ ..Προσοχή σε όποιο δήποτε χειρισμό ιατρικό είναι ψυχές και πονάνε πολυ και αυτες το ξέρω καλά
ευχαριστώ παιδιά
να σε καλά Σισσυ που ησουν το στηριγμά μου σ αυτή τη μικρή σου ζωή

Λυπάμαι πολύ για την απώλειά σας...

ευχαριστώ και συ με τα γατουνάκια σου να σται καλα και να τα αγαπάς αυτό είναι όλο είναι ψύχες και όταν μπαίνουν στη καρδιά μας γίνονται ένα τεράστιο κομμάτι απ τη ζωή μας

κάποτε είχα παρα πολλα γατιά και αδέσποτα (τώρα εχω μόνο έναν που το φωναζω Αδολφο γιατι έχει μουστακι σαν το χίτλερ αλλα ειναι πολυ φοβιτσιαρις) τώρα παιδία έχουν μειωθέι πἀρα πολυ τα αλλα και η νέα γενια που δεν αγαπά τα γατια πιστευουν πως είναι κακα ζώα και λατρευουν σκυλια αλλα δεν τα αγγίζουν καν .. κακό ζώο δεν υπάρχει αλλα κακοι ανθρωποι καθημερινα βλεπω παντου
υ.γ. έχω πάει ουκρανια και όταν ειδα πόσο ελευθερα και ήρεμα ειναι εκει τα ζὠα στους δρόμους έπαθα πλάκα λες και ειναι σπίτι του , που είναι κιόλας!

ναι, αλλά είδες τι κάνανε τα αδέσποτα στην ουκρανία για το uefa το καλοκαίρι που πέρασε....

φίλε μου, προφανώς κάτι σε τυφλώνει και δε βλέπεις ούτε ακούς τους συμμετέχοντες σ αυτό το φόρουμ ανθρωπιάς και φιλίας
έχουμε εδώ ένα θέμα πονεμένο και συ λες ανοησίες ,
γιατί αυτό με τις μαζώξεις αδέσποτων γίνεται παντού απο την Αθήνα μέχρι το Λος Άντζελες ..άλλα εσύ εκεί κολλημένος .. απλά ανέφερα το ταξίδι μου για να τονίσω εδώ σε μας οι νέοι είναι αλλού..κάπου άλλου υπάρχει κάποια άλλη συμπεριφορά αν σε πειράζει Το όνομα Ουκρανία να πω ΤΖΙΜΠΟΥΤΙ ... λίγο σεβασμό στο θέμα μας δε βλάπτει .. λυπάμαι που είμαστε μαζί σου εδώ, κοίταξε λίγο για να δεις

μίλησα λίγο σκληρά και συγνώμη αλλά με πείραξε λίγο η εθελοτυφλία
και πάλι συγνώμη για τη βεβήλώση το θέματός μας

πόναω πάρα πολύ για το κορίτσι μου μου λείπει πολυ
συγνώμη και πάλι κορίτσι μου γλυκό