Η παρεϊτσα του ουράνιου τόξου

xstratus έγραψε:Εφυγε πριν ενα μήνα η αγάπη μου η Σισσυ με εναν τραγικό τρόπο πέρασα δυο μήνες πολύ δυσκολα είχε αρρωστήσει απο κατι πήγε σε γιατρούς που δεν ήχαμε πάει νώρητερα
και ξάφνου καναμε φωτο σε έναν ... από την αρχή δε μου άρεσε κάτι . βρήκε πυομήτρα σε μια 16 χρονό γάτα εγχύρηση είναι δύσκολη , άντεξε το κορίτσι μου.. σε δυο μέρες πήγαμε να βγάλουμε το λευκοπλαστ και εκει εγηνε το μοιραίο .. εκεί που το βγαζαμε σφαδαξε από πόνο με κοίταξε τελευταία και με μάτια ανοιχτά και βουβά εφηγε...ακόμα δε το πιστεύω.. ακόμα δε κοιμαμε τα βράδια , έχω γίνει μια σκυά.. καθε μέρα κλαίω και της ζητάω συγνώμη..
απλά θα θελα να σας πώ ..Προσοχή σε όποιο δήποτε χειρισμό ιατρικό είναι ψυχές και πονάνε πολυ και αυτες το ξέρω καλά
ευχαριστώ παιδιά
να σε καλά Σισσυ που ησουν το στηριγμά μου σ αυτή τη μικρή σου ζωή

Καλό της ταξίδι.....................

Έφυγε πριν ένα μήνα η αγάπη μου η Σίσυ με έναν τραγικό τρόπο πέρασα δυο μήνες πολύ δύσκολα είχε αρρωστήσει από κάτι πήγε σε γιατρούς που δεν είχαμε πάει νωρίτερα
και ξάφνου κάναμε φώτο σε έναν ... από την αρχή δε μου άρεσε κάτι . βρήκε πυομήτρα σε μια 16 χρόνο γάτα εγχείρηση είναι δύσκολη , άντεξε το κορίτσι μου.. σε δυο μέρες πήγαμε να βγάλουμε το λευκοπλάστη και εκεί έγινε το μοιραίο .. εκεί που το βγάζαμε ούρλιαξε από πόνο με κοίταξε τελευταία και με μάτια ανοιχτά και βουβά έφυγε...ακόμα δε το πιστεύω.. ακόμα δε κοιμάμαι τα βράδια , έχω γίνει μια σκιά.. κάθε μέρα κλαίω και της ζητάω συγνώμη..
απλά θα θελα να σας πω ..Προσοχή σε οποιοδήποτε χειρισμό ιατρικό είναι ψυχές και πονάνε πολύ και αυτές το ξέρω καλά 
ευχαριστώ παιδιά 
να σε καλά Σίσσυ που ήσουν το στήριγμά μου σ αυτή τη μικρή σου ζωή 

Λυπάμαι πολύ....

Λοιπόν είπα να πω κι εγώ το πόνο μου για δυο πανέμορφες ψυχούλες τα πρώτα μου πατουσοκατοικίδια αυτά που με φέρανε στο μαγικό κόσμο των γατογωνιών.
Όταν ήμουνα μικρή (πήγαινα ακόμα νηπιαγωγείο) η μητέρα μου έφερε στο σπίτι μας τη Ρόζα. Η Ρόζα ήτανε μια γκρί τιγρούλα με λίγο άσπρο ,ήτανε χτυπημένη από αυτοκίνητο άσχημα στο ένα της ποδαράκι κι έτσι τη πήγαμε σε κλινική.. Θύμαμαι τη πρώτη μέρα που την είχα πριν τη κλινική το τι χαρά έκανα που χα πια ένα κατοικίδιο το τι σχέδια είχα κάνει μέσα στο κεφάλι μου για μένα και τη Ρόζα μέσα στα πέντε πρώτα λεπτά.. Λοιπόν στο κήπο μας είχαμε μια κλασική μπανιέρα παλιάς εποχής (στυλιστική επιλογή της μητέρας μου.............) και κοιμήθηκαμε εκεί εγώ κι η Ρόζα τη πρώτη νύχτα ,ήτανε και καλοκαιράκι κανένα πρόβλημα. Τη πήγαμε στη κλινική και μετά από λίγες μέρες τη πήραμε πίσω μας είπανε θα τανε εντάξει... όμως το βράδυ είχε φοβερές διάρροιες κι έτσι την επόμενη μέρα τη ξαναπήγαμε στη κλινική.. Το απόγευμα μας τηλεφώνησαν και μας είπαν ότι όσο νοσηλευότανε κόλλησε τύφο από κάποιο άλλο ζώο στη κλινική και πέθανε... Το τι όνειρα για μένα και τη Ρόζα γίνανε κομμάτια εκείνο το απόγευμα... Τώρα που μεγάλωσα και τα ξέρω όλα λίγο καλύτερα ένα απο τα πράγματα που θα σκέφτομαι για πάντα είναι το ότι δε πήραμε το κορμάκι της να το θάψουμε και το αφήσαμε εκεί.. Ροζάκι μπορεί να σε χάρηκα μόνο μια νύχτα αλλά για μένα θα σαι πάντα το πρώτο μου γατουνάκι το πρώτο μου κατοικίδιο και η πρώτη μου αγάπη.
Το δεύτερο γατούνι μου έρχεται όταν ήμουν στη τετάρτη δημοτικού (βασικά το καλοκαίρι πρίν πάω) που πήγαμε τις κλασικές μας διακοπές στο πήλιο κι εγώ και η μητέρα μου ερωτευτήκαμε ένα από τα καινούργια γατάκια π χε γεννήσει η γάτα της γιαγιάς μου τον Garfield. Επίσης γκρι τιγράκος με άσπρο και με δυο τεράστια καταπράσινα μάτια. Γυρίσαμε στην Αθήνα λοιπόν μαζί του. Αυτός δεν ήταν γάτος ήταν άνθρωπος δε γρατζούναγε ποτέ ότι ήθελες τον έκανες το πιο καλό το πιο γλυκό γατί όλου του κόσμου ,τα βράδια κοιμότανε γύρω απο το κεφάλι μου σα φωτοστέφανο το παιδί μου... Δυστυχώς 6 μηνών τον κοιμήσανε γτ είχε τον ιό της λοιμώδης περιτονίτιδας και τον είχαμε ήδη ταλαιπωρήσει πολύ γτ ο εγωισμός μας δε τον άφηνε να φύγει με επεμβάσεις για να του αφαιρούνε το υγρό και λοιπά που δε θέλω να θυμάμαι.. Τον θάψαμε σ ένα λόφο λίγο πιο πάνω απ το σπίτι μου και φυτέψαμε ένα δεντράκι που υπάρχει ακόμα! Θυμάμαι νόμιζα πως είμαι κάτι σαν καταραμένη και πως έκανα κάτι λάθος η πως δεν ήμουν αρκετή και πάντα έχανα τα ζώα που τόσο αγαπούσα.. Είχα πεί οτι δε θέλω ποτέ ξανά κατοικίδιο αλλά την επόμενη χρονιά βρήκαμε τη χελώνα μας και μετά τη τσικίρα μας και μετά το κιουφτέ και μετά τη σταλίτσα (που δυστυχώς κάνει παρέα στη Ρόζα και τον Garfield) και μετά τα μαυράκια (που τα δυο άλλα μωροαδερφάκια τους κάνουνε παρέα επίσης με τη σταλίτσα τη Ρόζα και τον Garfield) και μετά τη Μάρτζορι και τώρα το μπέμπη μου... και... και.... είμαι σίγουρη πως θα ρθουν κι άλλα πολλά γτ το χω ταλέντο να τα βρίσκω πάντα στο δρόμο μου... Σύγνωμη για το τεράστιο post αλλά το χα ανάγκη..

Eφηγε σημερα το πρωι καπου στισ 9:30 ημουν μαζι του μεχρι το τελος και τον χαιδευα στο κεφαλι,ηταν ενα απ τα δυο αδεσποτακια που ταιζα τον ειχε χτυπησει αυτοκινητο και τον ειχα παρει πανω εδω και 3 μερες αφου εμηνε μια νυχτα στη γιατρο.Δε τα καταφερε ειχε και αιματουρια και απο χθες επιδινωθηκε,ελπιζω να καταλαβε οτι ημουν διπλα του συνεχεια ξυπνησα 5 και μιση και ημουν μαζι του.Δεν ηθελα να πεθανει μου λειπει....
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10151813559828180&set=a.482333063179.270410.645028179&type=1&theater

   

oooo πολυ λυπαμε που δεν τα καταφερε ο μικρος . Καλο ταξιδη να εχει το αγγελακι   

Λυπαμαι,καλο του ταξιδι...

Ηταν η πρωτη μου γατουλα, η Τερεζα, την οποια βρηκα το Αυγουστο του 1994 στο εξοχικο μας. Ηταν ενα πλουμιστο γλυκο και  ζωηρο γατακι που αμεσως ερωτευτηκαμε.Το πηραμε το φεραμε στο σπιτι μας στην Αθηνα και εκτοτε ζησαμε μαζι του πολλες στιγμες τρυφεροτητας και αγαπης μεχρι το 2006 που διαγνωστηκε οτι εχει ογκο.   Μεχρι την τελευταια στιγμη που εφυγε για τον γατοπαραδεισο ηταν μαχητρια και γενναια! Αλλα ο καρκινος ηταν πιο δυνατος απο αυτην και μας τη πηρε μεσα σε δυο μηνες.Ηταν 11,5 χρονων εφυγε στην αγκαλια μου ,περιμενε να γυρισω απο τη δουλεια  το μεσημερι, για να φυγει μεσα στα χερια μου Δεν θα τη ξεχασω ποτε ,ποτε δεν θα ξεχασω οτι καθε πρωι ερχοταν και με ξυπνουσε για τη δουλεια βαζοντας το μπροστινο της ποδαρακι στο μαγουλο μου και με χτυπουσε απαλα σαν μου ελεγε :"ξυπνα".Περασαν 9 χρονια απο τοτε που εφυγε μακρια μου αλλα ποτε δεν τη ξεχασα παντα τη σκεφτομαι με νοσταλγια και κλαιω Θα σε αγαπω για παντα Τερεζουλα μου ησουν και θα εισαι για παντα η πρωτη κορουλα μου! " />" />

Και η ιστορια εχει συνεχεια......Η δευτερη γατουλα μου η Νταιζη την βρηκα τον Αυγουστο του 2003 παλι στο εξοχικο μας.Κοντευα να φτασω κοντα στο σπιτι μας οταν ενα μικρο γκριζο πραγματακι πεταχτηκε μπροστα μου με τα ματακια  και τη μυτουλα να τρεχουν και να νιαουριζει.Το πλησιασα και αυτο ηρθε αμεσως κοντα μου.Δεν το σκεφτηκα πολυ και το πηρα αμεσως νομιζοντας οτι θα ειχε και παρεουλα η γατουλα μου Τερεζα που ηταν τοτε 9 χρονων.Την εφερα και αυτην στη Αθηνα και ειμασταν μαζι ολα αυτα τα χρονια γεματα αγαπη .Ηταν πολυ τρυφερη ,ησυχη αλλα και φοβιτσιαρα γατουλα. Περασαν 12 χρονια και πριν ενα μηνα στις 6 Ιουνιου του 2015 ξαφνικα εφυγε για το γατοπαραδεισο χωρις να ξερω για ποιο λογο  με μια διαγνωση απο το γιατρο για μια μαζα που ψηλαφησε,χωρις να προλαβω να κανω υπερηχο ,μονο εξετασεις αιματος οι οποιες οπως ειπε ο γιατρος δεν εδειξαν να εχει πειραξει καποιο οργανο Δεν θα ξεπερασω ποτε οτι δεν μπορεσα να κανω κατι ,ακομα δεν ξερω γιατι εφυγε τοσο ξαφνικα η δευτερη κορουλα μου!Οπως ξαφνικα ηρθε στη ζωη μου εκεινο το καλοκαιρι του 2003 ετσι ξαφνικα εφυγε αυτο το καλοκαιρι του 2015 μεσα στην αγκαλια μου Εισαι η πιο τρυφερη γατουλα ολο χουρχουρητα ,το πιο ευγενικο γατακι!Θα μεινεις για παντα μεσα στη καρδια μου μαζι με ενα μεγαλο  "ΓΙΑΤΙ".Δεν θα σε ξεχασω ποτε γλυκο μου κοριτσακι : !Εισαι μαζι με την Τερεζουλα τωρα και με τα αλλα γατακια στο γατοπαραδεισο.Θα σε αγαπαω για παντα! " />" />

H Τερέζουλα και η Νταιζη σου παιζουν ανέμελες στην παρέα του ουρανού! Δεν πονουν πια και ειναι ευτυχισμένες γιατι έζησαν μια ζωή γεμάτη αγάπη στην οικογένεια σας!!    

Gatoplikti έγραψε:H Τερέζουλα και η Νταιζη σου παιζουν ανέμελες στην παρέα του ουρανού! Δεν πονουν πια και ειναι ευτυχισμένες γιατι έζησαν μια ζωή γεμάτη αγάπη στην οικογένεια σας!!    

 





Σε ευχαριστω πολυ για τα γλυκα σου λογια!Να σαι παντα καλα μαζι με τα γλυκα γατακια σου!

Τώρα αναπάυοντα στη γειτονιά των Αγγέλων. Τρέχουν στον ουρανό ανέμελες και σε κοιτάνε από ψηλά

Σε γνώρισα ένα βραδάκι όμορφο και καλοκαιρινό να βρίσκεσαι κάτω απο το αυτοκίνητο μου. Άρχισες να μετράς τις βάρδιες μου στον ασθενή μου στο σπιτι του και κάθε μέρα νύχτα με περίμενες εκεί! Η παρατημένη μασκότ της γειτονιάς στη περιοχή του Ste-Adele (Καναδα). Κάποιος ασυνείδητος βάρβαρος σε έβγαλε στον δρόμο να τριγυρνάς στην αφιλόξενη γειτονιά με ένα πεσμένο αυτάκι απο παλαιά αιμορραγία, προσπαθώντας να επιβιώσεις απο ολα και όλους. Δεν ήξερα εάν 'ανηκεις" κάπου.. Ρώτησα και μου είπαν ότι σε περιποιούνται έξω αλλα ποτέ δεν σε αφήνουν μέσα! Μπράβο στον πολιτισμό σας Καναδοί! Δεν έχουμε μόνο εμείς προνόμια να πετάμε στον δρόμο αλλα και εσείς! σκέφτηκα!!
Το πλούσιο φαγητό του καλοδιατηρημένου γάτου στο σπιτι κατέβαινε στον κήπο κρυφά για σένα και σου έκανα φωλίτσα που μόνο εςυ και εγώ γνωρίζαμε
Θυμάμαι χαραγμένη στην μνήμη την εικόνα σου στην μέση του δρόμου να κάθεσαι και το ασημένιο φεγγάρι να πέφτει το φως του και να σημαδεύει την φιγούρα σου.
Την επόμενη νερά σε άρπαξα και σε εξαφάνισα στην κυριολεξία!
Είχαν προγραμματίσει να σε πάνε για ευθανασία
Έγινες η παρεούλα του ελληνικού γάτου Ρόκκου ( τον βρήκαμε γατάκι στο Πήλιο και μένει μόνιμα στον Καναδα πλεον). Η απίστευτη γαλήνη σου, η αστείρευτη ηρεμία σου, η αγαπη σου να έρχεσαι μπροστά μου σε σκυμμένο το κεφαλάκι και να μένεις ακίνητος μαρμαρένια μέχρι να σου δώσω απίστευτα φιλια έμειναν στην καρδιά μου για πάντα.
Ήσουνα 10 ετών... Δεν έζησα τίποτε απο τα δέκα σου χρόνια , δεν σε είδα να μεγαλώνεις και να γίνεσαι ένα μοναδικα απιςτευτο γατοακεπουδακι!!!
Δυο χρόνια μαζί μας... Να τι όμορφα χρόνια... Τόσο λίγο σε είχα.
Τον Αύγουστο 2015 διαγνωστηκες με όγκο στο πίσω ποδαράκι. Δεν είχες όμως μεταστάσεις. Και η δεύτερη γνώμη σπεσιαλίστα στο είδος κτηνιάτρου ήταν η χαριστική βολή για μένα. Αρνιόμουν να μετράω μέρες ναι νύχτες. Ο όγκος μεγάλωσε, δεν μπορούσες να περπατάς με άνεση όμως προσπαθούσες πολυ να κατεβαίνεις τα σκαλάκια για φαγητό και παρεούλα. Κοιμόσουν πιο πολυ στο μεγάλο πλεχτό καλάθι ΔΟΥ με την πορτοκαλί σου κουβερτούλα. Ο πρώτος που έδινα φιλί Ήσουνα ΕΣΥ μπαίνοντας στο σπιτι. Και παρά τον πόνο σου, μου γουργουριζες πάντα!!!
Με κοιτούσες με αυτά τα απίστευτα μάτια και ποτε πραγματικά δεν άκουσα την φωνή σου! Δεν είχα δει γάτο στην ζωή μου να είναι τόσο πολυ ήσυχος και ηρεμία!!
Και απο το καλαθάκι, σε μετέφερα στο κρεβάτι παρεούλα μας.
Φεύγοντας για την δουλειά, ο Χρηστος έπαιρνε την θέση μου στο νταντεμα. Σε βοηθούσε να πιεις νεράκι και φαγάκι, σε πήγαινε στην τουαλέτα.. Η αρρώστια σε είχε εξασθενήσει πλήρως.
Χθες (30 Δεκεμβρίου), γυρίζοντας απο τον ασθενή μου, είδα το πρόσωπο σου τόσο λαμπερό, σου έδωσα φαγητό και νεράκι ( που τόσο αρνιόμουν εδώ και μερες) και ξαφνικά τα μάτια σου άρχισαν να χάνουν φωτεινότητα και σπιρτάδα, παθήσεις κάτω και η αναπνοη σου ήταν μετρημένη .. Σε σήκωσα αγκαλίτσα και σε ταρακούνησα για να σε βοηθήσω!!
Κατάλαβα ότι μου έφευγες!!!!
Εγείρει στον αριστερό μου ώμο και μετά απο δυο τρεις σπασμούς σταμάτησες να έχεις ζωή! Μια μικρή φωνούλα έμεινε στα αυτια μου! Εγώ που σώζω ανθρώπου δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Απόλυτα άχρηστη!
Έμεινες ειρηνικά στην αγκαλιά όλο το βράδυ.. Η φωνούλα σου ακόμη στα αυτιά μου και μετά η απόλυτη σιγή ηρεμίας, απαλότητας, μια εικόνα ουρανίου τόξου, Ουρανιας Γέφυρας!
Δεν το κατάλαβα πως μου γλίστρησε η ψυχούλα μέσα απο τα χέρια μου!!
GARFIELD!!!! GARFIELD!!!! Με πόνεσες πολυ. Μαρμάρωσε η καρδιά μου με τον χαμό σου. Μπαίνω στο σπιτι και είναι άδειο. Δεν κοιτάω πλεον το καλάθι σου. Αρνιέμαι να πιστεψω ότι μου έφυγες και με πόνεσες τόσο!
Αριστοκράτη γλυκουλινι μου! Ποτε σου δεν με άφησες να καταλάβω τον πόνο σου, ποτε σου δεν μουρμούρισες, δεν έβγαλες νυχακια, ποτε δεν έπαιξες με τα παιχνίδια σου.. Απόλυτα ήρεμος, αριστοκράτης και γαληνιος. Αναρωτιόμουν εάν ήσουν γάτος η κατι αλλο!!!
Ξέρω ότι είσαι σε μέρος λαμπερό, νεαρό υγιέστατο γατάκι, με αμέτρητες καρδουλινες συντροφιές και παίζεις σε καταπράσινα λιβάδια. Και ξαφνικά μια μέρα θα σταματήσεις, θα κοιτάξεις με τα μεγάλα σου μάτια και θα αρχίσεις να τρέχεις, να τρέχεις γρήγορα προς μια κατεύθυνση για να συναντήσεις κάποια που ήρθε να σε ανταμώσει και να σε γεμίσει με άπλετα φιλια και αγκαλιές!! Θα είμαι εγώ για να σου λέω αιώνια ποςο πολυ σε αγαπάει η μανούλα, Γκαρφιλινι μου!!
Το μόνο που μου απομένει πλεον στη γη είναι η τέφρα σου στο μεγάλο χειροποίητο βάζο με τις γάτες και το ουράνιο τόξο, η φωτογραφία σου με το αποτύπωμα σου και η κόκκινη τουφιτσα φυλαχτό μου!!!!
Σε λάτρεψα και σε λατρεύω πολυ! Μου δίδαξες την υπομονή στο πόνο, την αξιοπρεπέστατη λεβεντιά μπροστά στο θάνατο και μου γέμισες την καρδούλα με ανεξίτηλες πινελιές αγάπης και απλότητας!!
Σε αγαπάει πολυ η μανούλα, Γκαρφιλινι μου!!!!

Ειλικρινά λυπάμαι τόσο πολύ!
Εύχομαι ο χρόνος που μας αποχαιρετάει σε λίγο, να πάρει μαζί του όλη τη θλίψη που έχεις στην ψυχή σου.
Ένοιωσε όλη την αγάπη και τη φροντίδα που θα μπορούσε να έχει μέσα σε μια αγκαλιά
Καλό του ταξίδι!

Πραγματικά, απο καρδιάς, ευχαριστώ για τα υπέροχα λόγια της ψυχής σου. Και ο GARFIELD επίσης!
Είμαι πραγματικά χαμένη, ο,τιδηποτε βλέπω και κοιτάζω μου τον θυμίζουν!!! Ήταν η χαρά της καρδιάς μου, το Γκαρφιλινι μου!
Νοιώθω τόσο πόνο που δεν ξέρω τι κάνω. Το λάτρεψα αυτό το πλασματάκι. Αρνούμαι πεισματικά να παραδεχτώ ότι μου έφυγε.
Εύχομαι μόνο να μπορέσω να τον συναντήσω στα όνειρα μου και να τον φιλησω.
Εύχομαι τα καλύτερα για σένα προσωπικά, την οικογένεια σου και τα πολύτιμες συντροφιές σου.
Ευχαριστώ πολυ για την υποστηριξη. Το εκτιμώ ιδιαίτερα και πιστεύω ότι 'το γατοσπιτο' θα με βοηθήσει να ξεπεράσω την απώλεια του!
Με εκτίμηση
Αλεξανδρα

Λυπάμαι πολύ...
Ελπίζω ο χρόνος να απαλύνει τον πόνο σας.
Καλό ταξίδι στον Garfield, να είναι καλά όπου κι αν πήγε

Κουράγιο...

alex450 έγραψε:Πραγματικά, απο καρδιάς, ευχαριστώ για τα υπέροχα λόγια της ψυχής σου. Και ο GARFIELD επίσης!
Είμαι πραγματικά χαμένη, ο,τιδηποτε βλέπω και κοιτάζω μου τον θυμίζουν!!! Ήταν η χαρά της καρδιάς μου, το Γκαρφιλινι μου!
Νοιώθω τόσο πόνο που δεν ξέρω τι κάνω. Το λάτρεψα αυτό το πλασματάκι. Αρνούμαι πεισματικά να παραδεχτώ ότι μου έφυγε.
Εύχομαι μόνο να μπορέσω να τον συναντήσω στα όνειρα μου και να τον φιλησω.
Εύχομαι τα καλύτερα για σένα προσωπικά, την οικογένεια σου και τα πολύτιμες συντροφιές σου.
Ευχαριστώ πολυ για την υποστηριξη. Το εκτιμώ ιδιαίτερα και πιστεύω ότι 'το γατοσπιτο' θα με βοηθήσει να ξεπεράσω την απώλεια του!
Με εκτίμηση
Αλεξανδρα

Λυπάμαι που ο χαμός του γάτου σου στάθηκε αφορμή να έρθεις στην παρέα μας. Χαίρομαι όμως που θα σ' έχουμε μαζί μας κι ελπίζω να καταφέρουμε να ανακουφίσουμε τον πόνο σου. Καλό ταξίδι στο γατούλη σου. Έζησε όμορφες στιγμές μαζί σου.

Καλή χρονιά.

Ολοι εδώ στο γατοσπιτο μπορούμε να σε καταλάβουμε και να νιώσουμε πως ειναι η απώλεια του αγαπημένου σου φίλου!
Να σκέφτεσαι οτι ο γατούλης ξεκινησε το ταξιδι του γεμάτος απο την αγάπη και την φροντιδα σου.
Αναπαύθηκε!
Καλο ταξιδι Garfield

Έφυγε χθες 2 χρονών η Ελεν μου...