Χαμένος στη λεωφόρο..

Χθες τη νύχτα, στην Ομηρίδου Σκυλίτση, τον περιφερειακό δίπλα στις ηλεκτρογραμμές που οδηγεί από το λιμάνι στο Καραϊσκάκη και την Παραλιακή, στο ύψος του Κεράνη, ακούγαμε συνέχεια ένα απεγνωσμένο νιάου, την πηγή του οποίου, μετά από πολύ ώρα ψαξίματος, εντοπίσαμε μέσα σ' ένα εγκαταλειμμένο κουτί της ΔΕΗ.


Εδώ πλησιάζουμε..


Ακόμη πιο κοντά..


Μέσα από τις δύο τρυπούλες, που φαίνονται στην τελευταία φωτό, διακρίναμε μια μικρή έντρομη μουρίτσα, που μόλις μας αντιλαμβανόταν, σιωπούσε και κρυβόταν.. Αφού είδαμε κι αποείδαμε, φύγαμε με την αδελφή μου απογοητευμένοι.. Σήμερα το μεσημέρι ξαναπήγα. Το κιβώτιο ήταν σφραγισμένο με λουκέτο, αλλά, ευτυχώς, σάπιο λόγω παλαιότητας, οπότε δε χρειάστηκε πολύς κόπος για να στραβώσω την άκρη της πόρτας, όπως φαίνεται στη φωτό. Μόλις κατάφερα να 'ρθω face to face με τον μικρό έγκλειστο, αντιμετώπισα την παρακάτω εγκάρδια υποδοχή..



Δε το ριψοκινδύνευσα να χώσω το χέρι μου, από το φόβο μη γίνει μακελειό, το γατί είναι προφανώς κατατρομαγμένο, αλλά από εκείνη την ώρα σκέφτομαι ποιο θα είναι το επόμενο βήμα..
α) Να πάω τη νύχτα με ένα χοντρό γάντι κουζίνας(δοκιμασμένη συνταγή) και να το βγάλω;
β) Να πάω απλώς και να του αφήσω φαΐ;
γ) Να το αφήσω, μήπως, ενδεχομένως, το βρει, λέμε τώρα, η μάνα του;
Την τρίτη λύση δεν την πολυπιστεύω. Μου φαίνεται απίθανο ενήλικη γάτα να διέσχισε τέτοιο δρόμο-καρμανιόλα, προκειμένου να κρύψει τα μικρά της. Άλλωστε, απ' αυτές τις δύο μικρές τρυπούλες δεν θα χωρούσε να μπει, και δεν πιστεύω, πως μέσα στο μπάχαλο της λεωφόρου της έκοψε για ιδανική κρυψώνα για τα μικρά. Μάλλον το μικρό παραστράτησε και από απίστευτη κωλοφαρδία διέσχισε το δρόμο και κρύφτηκε εκεί έντρομο, ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να έχει γίνει χαλκομανία.
Η δεύτερη λύση πάλι μου φαίνεται αβέβαιη, καθώς το γατί ανα πάσα στιγμή μπορεί να ξεμυτίσει και να γίνει κομμάτια. Και αν δεν ξεμυτίσει από λαχτάρα, θα το κάνει σίγουρα από πείνα..
Λύση 1η. Το αρπάζω με το γάντι και το χώνω σε καμιά κούτα, κανά σακκίδιο. Μετά τι; Φαίνεται πολύ άγριο, αλλά μπορεί και να 'ναι λόγω πανικού από τον εγκλεισμό και το θόρυβο. Να το αφήσω στην παρακείμενη αλάνα με τ' αρχαία, όπου ζούν και σιτίζονται πολλά αδέσποτα; Θα το αποδεχτούν ή θα το κάνουν κομμάτια; Να δοκιμάσω να το βάλω στην ταράτσα μου τεστάροντας τα ένστικτά του; Κι αν νιαουρίζει όλη νύχτα;; Λέτε με λίγο φαγάκι και γαλατάκι να μαλακώσει; Εσείς τι θα κάνατε;;;;;;;

Το καημενο.....με τοσο θορυβο απο τα αυτοκινητα θα εχει τρελαθει.Φαινεται πολυ αγριεμενο πραγματι. δεν ξερω τι θα εκανα. η αλανα που λες ειναι περιφραγμενη?Δλδ σε περιπτωση κινδυνου θα μπορει να τρεξει να σωθει και να γλιτωσει ή θα εγκλωβιστει?

Aν πας το βράδυ με μια κονσέρβα έτσι πεινασμένο που είναι δε θα σου βγεί λίγο πιο κοντά??? Πάρε και το γάντι για καλό και για κακό.
Εγώ νομίζω αυτό θα έκανα. Έχεις κάποιον να σε βοηθήσει?

Τα άτιμα όσο μικρά κι αν φαίνονται μπορούν πραγματικά να σε κομματιάσουν.

Πάρε γάντι, κούτα, κονσέρβα και πήγαινε! Εγώ αυτό θα έκανα!! Βούτα το και χώστο στην κούτα!!

Τώρα το μετά, δύσκολο. Θα το έβαζα κάπου στην αρχή προστατευμένο. Να φάει λίγο, να πάρει δυνάμεις, να ξεκάρεις αν παίζει κάποιο πρόβλημα υγείας και μετά αν δε μπορείς να το βάλεις κάπου μήπως προσπαθήσουμε να του βρούμε σπίτι, θα το πήγαινα σε κάποιο καλύτερο μέρος. Κάποιο χωράφι όπως έιπες, κάπου που να είναι μακριά από αμάξια και να έχει πιθανότητες επιβίωσης.

Καλή τύχη!!!

'Οσο κι αγριο να φαίνεται είναι πολύ μικρό. Με το γάντι θα το χειριστείς μια χαρά. Σε μια κούτα και στο σπίτι να του βάλεις φαγάκι νερό ένα μέρος να κουρνιάσει και σε ένα τέταρτο το πολύ θα γουργουρίζει και θα χαιδεύεται. ΜΗ το φοβάσαι.

κι εγώ θα έλεγα να μην το φοβάσαι. βάλε το γάντι και γράπωσέ το, μάλλον καλύτερα να το σβερκώσεις και πρόσεξε να μην σου φύγει απο το κουτί. μετά το πας σε ήσυχο μέρος, πχ. το μπάνιο σου, κλείνες την πορτα ανοίγεις το κουτί και του αφήνεις φαγάκι, νεράκι και άμμο να συνέλθει. θα είναι πολύ πεινασμένο τόσες μέρες εκεί. πιστεύω ότι θα το χαιδέψεις αμέσως μόλις πάει να φάει. και μετά βρίσκεις σε ποιο ασφαλές μέρος να το αφήσεις. μια αυλή που θα το ταίζουν θα ήταν ιδανική.

Κορίτσια ευχαριστώ για τις απαντήσεις, σε λίγο θα ξεκινήσω για κει. Άργησα, γιατί είχα ντράβαλα με την άλλη ιστορία με την ταράτσα, αν θυμάστε. Πηγαίνοντας προς το σπίτι της μητέρας μου συνάντησα τη γειτόνισσα με την κόρη της, οι οποίες κρατούσαν πλαστικές σακούλες με μικρά σ' ένα καρότσι της λαϊκής. Μου είπαν πως πλέον το κακό είχε παραγίνει, ότι οι απειλές για φόλες και υγιειονομικά είχαν πολλαπλασιαστεί και πως η ανάγκη μεταφοράς τους ήταν άμεση. Και φυσικά, τα πήγαν κι αυτές σ' εκείνη την αλάνα που σας είπα. Υπάρχουν εκεί κανα δυο εγκαταλειμμένα σπίτια και ένα παλιό συνεργείο, στην αυλή του οποίου πάνε και βάζουν φαϊ στ' αδέσποτα. Πήρα και γω τη γατοφόρο και τίς βοήθησα, τελικά καταφέραμε να πιάσουμε όλα τα μικρά και τη μία από τις 3 μεγάλες θηλυκές. Απομένουν 2 θηλυκά και 2 αρσενικά ακόμη. Είπαμε να συνεχίσουμε αύριο γιατί τα γατιά ήταν τρομαγμένα και κρυμμένα σε διάφορα μέρη της ταράτσας. Σε λίγο θα πάω να δω τί κάνει το κούτσικο και θα σας γράψω νέα.

Περιμενουμε νεα σου. Οσο για τα αλλα της ταρατσας καλυτερα ελευθερα παρα εγκλωβισμεα εκει πανω.

προσπάθησε με φαγητό μη το τρομάξεις περισσότερο

περιμένουμε!

Εύκολο τελικά το πιάσιμο..

..και το πακετάρισμα..

Το πήγα σπίτι, στην ταράτσα μου, και με μια πιο μικρή κούτα του έφτιαξα σπιτάκι με γάλα και ξηρά τροφή..

Αρχικά δεν άγγιζε τίποτε, αλλά... ανάγκα και θεοί πείθονται!!..

Μετά, ψιλοξεθάρρεψε κι έκανε και μια αναγνωριστική(διακρίνεται το γάντι του εγκλήματος)..

Το θέμα είναι, όμως, ΟΤΙ ΚΛΑΙΕΙ Α-ΣΤΑ-ΜΑ-ΤΗ-ΤΑ!!!! Και δε μπορώ να περάσω όλη τη νύχτα στην ταράτσα νταντεύοντάς το, γμτ!! Θα ξανανέβω τώρα και θα προσπαθήσω να το νανουρίσω, τι στο διάλο, τόσο γάλα ήπιε.. Φοβάμαι μη ζοχαδιαστούν οι υπόλοιποι ένοικοι, άσε που το Βετούλι έχει μπει σε red alert..(Άφησα την καλύτερη photo για το τέλος, μέσα στη μαύρη πίσσα της νύχτας διακρίνονται δύο laser-eyes να κοιτούν απορημένα προς την ταράτσα..)

μην του δωσεις άλλο γάλα, μην κάνει καμιά διάροια. καλύτερα να πάρεις κονσερβούλα που έχει πιο έντονη μυρωδιά και μασιέται πιο ευκολα σε αυτή την ηλικία. βαλε του και άμμο να κάνει την ανάγκη του. και οπωςδήποτε κάτι μαλακό μέσα στο κουτί για να είναι μαλακά. ένα μαξιλαράκι, κάτι τέλος πάντων που να το νιώσει "φωλιά".

α, και βάλε του και νεράκι!!

Ελίζα τώρα γύρισα απ' το baby-sitting. Με κοψοχόλιασε, γιατί είχε ανέβει στο τοιχάκι της ταράτσας και νιαούριζε σα δαιμονισμένο. Έχω την εντύπωση, πως δεν μπορεί ακόμα να αυτοεξυπηρετηθεί πλήρως, αφού το ξανάβαλα στο γαλατάκι και μετά έπινε μόνο του για ώρα! Έπειτα, αφού έκανε το μπάνιο του(καλό σημάδι αυτό), άρχισε να με εξερευνεί. Καθόμουν, που λες, ξαπλωμένος πάνω στα χαρτόκουτα κι αυτό άρχιζε να ανεβοκατεβαίνει, και μετά από λίγο έριξε και τα πρώτα γουργουρητά(ακόμα ένα καλό σημάδι!).. Κάπου εκεί, λοιπόν, ανάμεσα στα χωσίματα μπήκε μέσα στην άλλη κούτα, τη μακρόστενη με την οποία το μετέφερα, και βρήκα την ευκαιρία να την κάνω. Μέχρι στιγμής δεν ξανακούστηκε, ελπίζω το γάλα να έδρασε.. Τα υπόλοιπα αύριο γιατί είμαι κομμάτια, σήμερα ήταν μια πλήρης γατοσωστική μέρα! Το Βετούλι, δυστυχώς, πρέπει να τά 'χει πάρει, γιατί μπαίνει καρφί στο δωμάτιο, με μυρίζει και φεύγει βολίδα προς το μπαλκόνι του ακάλυπτου, σα να θέλει να εντοπίσει το λαθροεισβολέα...

Δεν υπάρχει κίνδυνος να πέσει??

έχουμε νέα απο το μωρό;

Μπραβο Γιωργο για την αμεση επεμβαση!!! Περιμενουμε νεα σας!

Κορίτσια καλησπέρα!
Καταρχάς όσον αφορά την ταράτσα, που ρώτησε η flokatoula, νομίζω πως ο κίνδυνος, προσωρινά τουλάχιστον απομακρύνθηκε, γιατί χθες που του έφτιαξα την κούτα, έκανα το λάθος να την βάλω στη γωνία του τοίχου, προκειμένου να κρατάει κόντρα στους αέρηδες που θερίζουν εκεί πάνω. Σαν σκέψη ήταν σωστή, γιατί μετά που αναγκάστηκα να τη μετακινήσω, προκειμένου να μην τη χρησιμοποιεί το γατούλι ως βάθρο, γιατί έτσι έγινε-είναι πολύ κούτσικο και άτσαλο για να κάνει ακόμα μεγάλες σάλτες, την πήρε ο αέρας και τα έκανε όλα , σήμερα το πρωί ήταν όλη η ταράτσα γεμάτη γάλατα και ξηρά τροφή. Ιδού μια φωτό

Στη γωνίτσα, που βλέπετε, είχα φτιάξει το σπιτάκι που πήρε ο αέρας. Η μακρόστενη, που είναι πεσμένη, είναι αυτή που χρησιμοποίησα χθες για να το μεταφέρω και στην οποία τελικά ξαναχώθηκε, προφανώς νιώθει πιο ασφαλές καταχωνιασμένο, οπότε προσωρινά δε βαριέσαι.. (Προσπάθησα να το βγάλω μία φωτό μέσα)


Τώρα, μ' απασχολεί το σπιτάκι.. Κατέληξα σ' ένα παλιό, βαθύ ξύλινο συρτάρι του γραφείου μου, το οποίο το 'χα βγάλει για επισκευή, αλλά προσωρινά δε βαριέσαι.. Πιστεύω πως το ξύλο είναι βαρύ και δε θα το πιάνει ο αέρας. Θα του βάλω μέσα ένα μικρό μαξιλαράκι, και από πάνω θα περάσω μια μικρή κουβερτούλα, κατά το ήμισυ, σα να είναι κούνια bebe, την οποία θα στερεώσω με καρφιά.. Τί λέτε;..

εγώ θα κράταγα την κούτα και θα έβαζα μέσα δύο τούβλα. αλλά και αυτό που λες καλό ακούγεται. τι κάνει το μικρό; του πηρες φαγάκι;

Το μικρό, τώρα που ανέβηκα, κοιμόταν, οπότε την έκανα, γιατί μόλις μ' αντιλαμβάνεται, αρχίζει το κλάμα.. Σκέφτομαι πως η καταλληλότερη ώρα για να παίζω μαζί του είναι το βράδυ, που λόγω ησυχίας θα είναι και πιο ενοχλητικό το νιαούρισμα. Οπότε, θα ανέβω μολις σουρουπώσει, θα το ταϊσω(πήρα μαλακό πατέ, που θα το κάνω νια-νια) και θα κάτσω κανα διωράκι.. Αν δεν φάει και το πατέ, θα αναγκαστώ να του ξαναβάλω γάλα. Πιστεύω, πως το συγκεκριμένο πρέπει να καρδαμώσει για καμιά βδομάδα, να στηλωθεί και μετά να δω τί θα το κάνω, αν θα το πάω σε γιατρό κλπ. Προς το παρόν, μου φαίνεται πολύ αδέξιο και σίγουρα χρειάζεται ντάντεμα!. Ευτυχώς που δεν το άφησα χθες στην αλάνα, με τα υπόλοιπα, αποκλείεται να την έβγαζε..

μην το αφήνεις πολλές ώρες νηστικό. μάλλον γιαυτό κλαίει. πεινάει. πιστεύω ότι το πατέ θα το φάει, ακόμα και αν χρειαστεί να γλύφει τα δάχτυλά σου. άμμο του πήρες; τουαλέτα πήγε; απο παράσιτα πώς πάει; πόσα γραμμάρια είναι;;;

Δε νομίζω, γιατί και χθες που το τάισα, μόλις έφυγα αμέσως άρχισε!! Άμμο του πήρα, αλλά απ' όσο είδα το πρωί δεν πήγε καθόλου. Γραμμάρια και παράσιτα γιοκ, μη ξεχνάς ότι χθες ήταν μαύρη νύχτα και φοβόταν. Μόλις ξεθαρρέψει λίγο, θα το ψεκάσω με frontline. Το μόνο που έχει σίγουρα, είναι απίστευτη βρώμα, λογικό εκεί που ήταν. Αλλά, όπως σού 'πα, θέλω να ξεφοβηθεί και να δυναμώσει λίγο, για να το υποβάλλω στο σοκ του νιπτήρα!!..

ναι, εννοείται, άστο να δυναμώσει λίγο.

Μόλις τελείωσα με το τάισμα. Λοιπόν, όταν ανέβηκα, ήταν ακόμα κρυμμένο στην κούτα, με το ζόρι το 'βγαλα. Το έβαλα μέσα στο κλιμακοστάσιο και του έβαλα πατέ στο πιατάκι, που το καταβρόχθισε με βουλιμία. Σημειωτέον, μια στιγμή απομακρύνθηκα να πάρω κάτι απ' το σπίτι κι άρχισε το νιάου. Ξανανέβηκα, του ξανάφερα μπροστά το πιατάκι και ξανάπεσε με τα μούτρα, αφού, φανταστείτε, έβγαζε κάτι υπόκωφους λυγμούς την ώρα που έτρωγε!!..
Μετά το πήρα αγκαλίτσα και πήρε μπρος το μοτέρ.. Άρχισε να με ψαχουλεύει και προσπαθούσε να χωθεί στα χέρια μου, αλά μάρσιπο style.. Τι να κάνω ρε γμτ, δε μου πήγαινε καρδιά να το αφήσω μεμιάς στην κρύα ταράτσα, οπότε κατεβήκαμε μαζί και το έκανα βόλτα στο σπίτι, μέσα-έξω, σα μαμά που νανουρίζει το μπεμπέκι της.. Μεγάλη μαλακία, διότι το Βετούλι αφήνιασε. Βασικά, με 'τρωγε κι ο κώλος μου να τεστάρω αντιδράσεις, έστω κι από μια φευγαλέα ματιά.. Τώρα το ξανανέβασα. Το Βετούλι ήταν τσαντισμένο και μου βγαζε δοντια κάτω απ' το γραφείο, το πήρα αγκαλίτσα, άρχισε να κλαίει, το άφησα και πήγε σφαίρα να κρυφτεί στον αγαπημένο του καναπέ, που συνηθίζει να τιμά μετά από κάθε επίσκεψη στο γιατρό.. Αυτά..

αχ, μωρέ ζήλεψε το Βετούλι!! αλλά χαίρομαι που το μικρό είναι σε καλά χέρια. ακόμα και στην ταράτσα είναι καλύτερα απο το κουτί της ΔΕΗ!

Τωρα το ειδα αυτο!!! Τι ομορφακι που ειναι!!! Ξεκινα αμεσως να βαζεις αγγελιες ωστε οταν το αποπαρασιτωσεις και συνηθισει και την ανθρωπινη παρουσια να ειναι ετοιμο για δοσιμο!!!

Θα το κάνω, Άσπα. Αυτό που με στενοχωρεί είναι ότι το κακόμοιρο χρειάζεται συνέχεια μια μητρική παρουσία δίπλα του, να, πριν ώρα που το 'χα αγκαλιτσα είχε ηρεμήσει και γουργούριζε.. Τώρα που τό 'βαλα πάλι πάνω, το ακούω να κλαίει.. Άδικο ρε γμτ, κούτσικο γατί, μόνο του σε μια ταράτσα. Αυτό κανονικά, έπρεπε κατευθείαν να μπει σε ένα ζεστό σπιτάκι και σε 2 ώρες θα ήταν το πιο ευτυχισμένο του κόσμου..

Ετσι είναι.. και πιάσανε και τα κρύα..

Έχεις καμιά θερμοφόρα ή μπουκάλι να βάλεις δίπλα του με ζεστό νεράκι?

Γιώργο η ταράτσα είναι πολύ επικίνδυνη για το μικρό! Υπάρχει κίνδυνος να πέσει.
Δεν μπορείς να το κρατήσεις μέσα σε ένα μπανάκι?
Και μην πηγαίνεις στο Βετούλι πριν πλυθείς. Το μυρίζει γι αυτό και ζηλεύει.

Το ξέρω, βρε Βικ, αλλά τί να κάνω;; Το σπίτι μου είναι πολύ μικρό. Αν το βάλω στο, επίσης πολύ μικρό, μπάνιο μου και κλείσω την πόρτα, θα αρχίσει τα νιάου και το Βετούλι τις ασχήμιες.. Και γω το σταυρό μου κάνω, που το 'χω βάλει εκεί πάνω, αλλά προς το παρόν δε μπορώ να σκεφτώ κάτι καλύτερο. Μόνο να μη βρέξει.. Το μόνο καλό, αν μπορείς να το πεις, είναι ότι εγώ μένω στο ρετιρέ, ακριβώς από κάτω, οπότε αν, χτύπα ξύλο, πέσει από μπροστά, που το κάγκελο έχει κενό, θα προσγειωθεί στο μπαλκόνι μου. Στην πίσω μεριά, που του 'βαλα το σπιτάκι του, είναι τοίχος, τον οποίο, εκτιμώ πως, δεν μπορεί ακόμα να πηδήξει.. Το ελπίζω δηλαδή
Όποια ιδέα/πρόταση έχετε, εννοείται πως, είναι ευπρόσδεκτη..

αν βρέξει, να το πάρεις κάτω! έστω και στο μπαλκόνι.

Πούπσυ έγραψε:αν βρέξει, να το πάρεις κάτω! έστω και στο μπαλκόνι.

ENNOEITAI! Και όχι στο μπαλκόνι.. Μέσα & ο βοηθός...

πώς είμαστε σημερα;

Γιωργο, λογικο το Βετουλι να αντιδραει ασχημα. Δε νομιζω οτι υπαρχει γατι που θα αντιδρουσε διαφορετικα εστω αρχικα.
Να πω κι εγω μια ιδεα? αν το εβαζες στο κλιμακοστασιο μεταξυ ταρατσας και δικου σου οροφου κι εβαζες ενα καποιο εμποδιο ωστε να μη μπορει να κατεβει παρακατω?Και εννοειται οτι θα επρεπε να συννενοηθεις να το κανεις με την ανοχη των υπολοιπων ενοικων?Λες να το δεχονταν?

Πούπσυ έγραψε:πώς είμαστε σημερα;

Στην αρχή ήμασταν λίγο σαστισμένοι στο φακό..

Μα δεν είναι κουκλάκι;;..

Μόλις όμως φάγαμε το πατέ μας..

..τεντωθήκαμε..

..βάλαμε μπρος το μοτέρ..

..και απαιτήσαμε τα χαδάκια μας!!..

Και μετά, μάθαμε σαν καλές κυρίες, να κάνουμε την τουαλέτα μας!!..

Στο μεταξύ, κάποια ψυχή κάνει γερμανικά νούμερα στον ακάλυπτο με το βλέμμα στραμμένο μονίμως στην ταράτσα...


Τέτα, το θέμα με το κλιμακοστάσιο το σκέφτηκα και γω, αλλά φαντάσου πως το νιαούρισμα θα ακούγεται στερεοφωνικά σ' όλη την πολυκατοικία και θα γίνει ο χαμός.. Ούτως ή άλλως, εκεί τη βγάζουμε παρεάκι, όταν ανεβαίνω, το βάζω μέσα και το ταΐζω. Μιλάμε, είναι εντελώς χαμένο και αδέξιο, το κακόμοιρο, του βάζεις το πιατάκι με το πατέ κι αυτό ανεβαίνει πάνω και το πατάει, λες και θέλει να βγάλει μούστο!! Είναι πολύ μικρό και χρειάζεται καθοδήγηση σ' όλα, να του φέρω το πιάτο μπροστά του και να το κατευθύνω, να του βάλω γαλατάκι επίσης, να το πάω μετά σηκωτό στην άμμο(ευτυχώς, μόλις κάθεται, την σκάβει αμέσως..) Είναι ερωτεύσιμο το άτιμο και έχω αρχίσει και τη δαγκώνω...

Ωραία!


Γιώργο χωρίς πλάκα ΑΝ ακολουθήσεις κατά γράμμα τις οδηγίες για τη σύσταση μιας γάτας στην άλλη, θα έχεις 2 ευτυχισμένα γατούνια! ΣΤΟ ΥΠΟΓΡΑΦΩ.