Χαμένος στη λεωφόρο..

purina έγραψε:το βετουλι κερβερος πισω απ τη πορτα παντα ε?

Εσύ πώς το κόβεις εδώ, ας πούμε; (Παγερή υποδοχή στο κρεβάτι, μετά από βραδυνό τάισμα στο κλιμακοστάσιο.. Καλά, για υποδοχή πίσω από την πόρτα, ούτε λόγος πλέον..)


Πλάκα-πλάκα, αύριο κλείνουμε 2 βδομάδες γνωριμία με το μικρό φίλο και πρέπει να πάρω αποφάσεις.. Σπίτι ακόμη δεν έχει μπει.. Έχουμε μείνει στο μυριστό, πίσω από την πόρτα, και, φυσικά, στα νιαουρίσματα και τη μυρωδιά πάνω στα ρούχα μου. Αυτό που με προβληματίζει περισσότερο είναι, ότι το Βετούλι επιλέγει να κλαίει γοερά, όταν αντιλαμβάνεται πως είμαι πάνω, όπως πχ σήμερα το απόγευμα, που το άκουγα από τον ακάλυπτο να κλαίει την ώρα που έπαιζα με το μικρό. Από την άλλη, το λυπάμαι κι αυτό τόσες ώρες μόνο του, αφού, φανταστείτε, έχω μεταφέρει το γραφείο μου στη σκάλα και ότι χαρτοδουλειά έχω να κάνω, την κάνω εκεί, για να του κάνω συγχρόνως και παρέα!! Να επιχειρήσω αύριο να το μπάσω, έστω και για λίγο; Πόσο χειρότερα να γίνουν τα πράγματα, ειλικρινά δεν ξέρω. Με στενοχωρεί όμως, που τη βλέπω να κρύβεται κάτω από τους καναπέδες για ώρες και μετά έχω και ενοχές, σα να είμαι κανα σαδιστικό γουρούνι.. Και δεν έχει πάρει και κανας χριστιανός τηλέφωνο μέχρι τώρα..
Το μικρό, όλο κι ομορφαίνει και τρελαίνεται στο παιχνίδι, πώς να το αφήσεις;;.... Ακολουθούν φωτογραφίες τελευταίας εσοδείας..

Δεν έχω εμπειρία απο συνάντηση δύο γατιων, όμως πιστευω ότι το Βετουλι, μπορει στην αρχη να αντιδράσει αλλά θα συνηθίσει.
Πιστευω επίσης, ότι ειναι πιο στρεσογόνος παραγοντας να μυριζει ενα ξένο γατι στα ρουχα σου και έξω απο την πόρτα, παρα να έρθει σε επαφη μαζί του και να λύσουν τις διαφορές τους μια και καλή.
Σιγουρα υπάρχουν γάτες που δυσκολευονται στην αρχή στην συγκατοικηση αλλά τελικα, αν δεν τις δουμε να κοιμουνται αγκαλια, τουλάχιστον τις βλέπουμε να συμβιώνουν μια χαρα μαζι, έστω και χωρίς επαφές τριτου τύπου
Ευχομαι να πάνε όλα καλά, εφ όσον φυσικα η τελικη σου αποφαση είναι να το κρατίσεις το ψυχουλάκι.


Ξεχασα να πω, ότι το μικρακι εινα αξιολάτρευτο αλλά το Βετουλι... απαπα! ΓΑΤΑΡΑ!

και

και

και

aπαπα γυαλισε το ματι της... μωρε κανε της και τιποτα γουτσου γουτσου καλοπιασετη με την αγαπημενη της κονσερβα κρημα ειναι το βετουλι...
το μικρο ειναι μια χαρα

Οταν μας αισθάνονται πίσω από πόρτα και δεν μπορούν να μας ακολουθήσουν τρελαίνονται. Το κάνει κι ο Πίπης χωρίς να υπάρχει γατάκι στην άλλη μεριά. Σίγουρα όταν μπει μέσα το μικρούλι θα έχει τις ενστάνσεις της η κυρία αλλά θα το ξεπεράσει μετά από ένα διάστημα. Εδώ το ξεπέρασε ο Πίπης κι αφήνει να τρώνε από το πιάτο του. Αλλο αν το πλακώνονται στο παιχνιδόξυλο μετά.

Εμενα παλι ο Μικυ ενω ακουγε και αισθανοταν και μυριζε τον νεο που ηταν μεσα στο δωματιο, δεν εδινε καμια σημασια. Σαν να μην υπαρχει. Σιγουρα σκεφτοταν οτι εαν το αγνοησει τοτε θα εξαφανιστει.
Γιωργο εαν ειναι να τα φερεις σε επαφη, πρεπει πρωτα να κανεις εξετασεις στο μικρο.

Γιωργο τι κανει το μπεμπακι? Δε ας εχεις γραψει τα νεα του!!!

πραγματι με συγκινισε η ιστορια... το εχεις βαλει μεσα στο σπιτι το γατακι;;;το κρατουσες κρυφο απο τους ενικους οτι το εχεις εκει;

XIONIS έγραψε:Γιωργο τι κανει το μπεμπακι? Δε ας εχεις γραψει τα νεα του!!!

Άσπα, την Παρασκευή το βράδυ πέρασα & πήρα το λεκανάκι! Γνώρισα και τον Ασίμωφ!..
Δεν έχει αλλάξει τίποτε, αν θυμάσαι, έκανα μια προσπάθεια 2 know us better, αλλά είχαμε.. χλιμιντρίσματα.. Προχθές άνοιξα πάλι την πόρτα και ήρθαν vis-à-vis, και το Βετούλι τό 'βαλε στα πόδια.. It broke my heart! Θα προτιμούσα να γινόντουσαν τσαμπουκάδες!! Τεσπα, ο γιατρός μας συνέστησε μια πιο λάου-λάου τακτική. Το βράδυ, έβαλα το μαξιλαράκι του πάνω στο πάπλωμά μου. Όταν το Βετούλι ανέβηκε για να κοιμηθεί, στην αρχή δαιμονίστηκε και το δάγκωνε, αλλά στο τέλος συμβιβάστηκε και την έπεσε.. Την Τρίτη το μεσημέρι, γύρω στις 12:30, θα είμαστε στο γιατρό μας για το πρώτο μας check-up! Και λίγες φρεσκότατες φωτό:

Εδώ, παίζουμε με το φρένο του ποδηλάτου (μεγάλωσε, ε;..)

Ποζάρουμε..

Πεινάμε..

Λύνουμε κορδόνια..

Είμαστε, πάντα, περίεργοι..

..και ξυνόμαστε!.. (Τα καφέ spots πίσω, είναι ακριβώς αυτό που νομίζετε!! Τα βγάζει από το λεκανάκι, ο διάολος, κι αρχίσει τις ντρίπλες, σαν ποδοσφαιριστής!!! Το ίδιο και με την ξηρά τροφή!! Ευτυχώς, πάντως, τη συνήθισε!)

Βερονικα έγραψε:πραγματι με συγκινισε η ιστορια... το εχεις βαλει μεσα στο σπιτι το γατακι;;;το κρατουσες κρυφο απο τους ενικους οτι το εχεις εκει;

Ναι, μόνο εγώ και η γιαγιούλα του διπλανού διαμερίσματος το γνωρίζει! Η οποία, αν τελικά δεν κάτσει το προξενιό, προσφέρεται να το φιλοξενήσει! Έχουμε κοινό μπαλκόνι, το διαχωριστικό μας έχει πέσει εδώ και πολλά χρόνια και κανέναν δεν τον νοιάζει! Αφού το Βετούλι, συνήθως, εκεί περνά τα πρωινά του όταν λείπω, κανονικό δίπορτο. Οπότε, αργά ή γρήγορα, θα εξοικειωθούν, θέλω να ελπίζω, ή με την καλή ή με την ανάποδη!!
Βερόνικα

τι καλή η γιαγιούλα!!

Οσο μεγαλωνει ομορφαινει το μικρακι!!!! Αντε επιτελους να τα βρουν με το Βετουλι να μπει και μεσα!!!

πολυ καλη γιαγιουλα.

Μα τι καλη γιαγια!
Μπραβο Γιωργο, σιγα σιγα, δεν υπαρχει λογος να βιαζεστε!

Αν την παρει την μπεμπα η γιαγια και συναντιουνται στην βεραντα? Δεν θα νιωθει καλυτερα το Βετουλι αν ξερει οτι δεν θα ειναι συνεχεια μεσα στο σπιτι σσας? Ετσι θα γνωριστουν σιγα σιγα και μετα θα μπορεις να παρεις το μπεμπακι!

Ναι! Αυτό είναι, κατά πως φαίνεται, το Plan B...

Τέλεια Γιώργο!!! Το μικράκι έχει μεταμορφωθεί στα χέρια σου!!!

Βετούλι έγραψε:
Ποζάρουμε..

Κουκλάκι έγινε!

Τί κάνουμε εδώ?

...Παίζουμε φάπες!
Εδώ και καμιά βδομάδα, αφού κάναμε τά εμβόλιά μας και ήμασταν οκ, έχει αρχίσει το σταδιακό μπάσιμο.. Ουσιαστικά το μικρό μπήκε με τσαμπουκά μόνο του, οπότε τα πράγματα πήραν μοιραία το δρόμο τους..
Προχθές μπήκε για καμιά ώρα, χθές κάνα δίωρο, σήμερα τρεις με τέσσερεις. Το Βετούλι του χυμάει ανελέητα, αλλά το μικρό δε μασάει, είτε λόγω θράσους, είτε λόγω λανθάνουσας μητρικής έλξης.. Δεν ξέρω, αν τελικά θα ηρεμήσουν τα πράγματα. Τα θετικά είναι: α) Το Βετούλι δεν το παίρνει προσωπικά & δεν μου κρατάει μούτρα. Μόλις το μικρό επιστρέψει στη φωλίτσά του & ακουστεί το κλακ της εξώπορτας, όλα μέλι-γάλα.. β) Το μικρό έχει συναίσθηση της θέσης του. Μόλις ικανοποιηθεί και εξερευνήσει αρκετά το σπίτι, δηλαδή τουλάχιστον για καμιά ώρα, δέχεται αδιαμαρτύρητα την "έξωση" που ακολουθεί.. γ) Σήμερα, υπήρξε μια πρώτη "ανακωχή", τρόπος του λέγειν.. Μετά από καμιά μιάμιση ώρα τσαμπουκάδων, το Βετούλι την έκανε για το δωμάτιό μου αφήνοντας το μικρό ταμπουρωμένο στο σαλόνι.. Το απόγευμα, πριν βγω, το ξαναέβαλα λίγο κι αφήνιασε πηγαίνοντας πάνω-κάτω στη βεράντα.. Το Βετούλι καθόταν κρυμμένο πίσω από μια γλάστρα και το παρακολουθούσε σαστισμένο, σαν τις γριές στη στάση που παρακολουθούν εμβρόντητες τους σουζάκηδες..(ρετρό εικόνα, I know, αλλά ας μου συγχωρεθεί παρακαλώ, στα '80s απογαλακτίστηκα after all..). Το βραδάκι πέρασα από το γιατρό μας κι από την Άσπα κι ανανέωσα τα αφισσάκια, για την τιμή των όπλων.. Έχω θέσει ως όριο την 27η του μηνός, που θα κάνουμε το επαναληπτικό. Αν μέχρι τότε πάπαλα, ο γάμος θα γίνει με το στανιό κι ο Θεός βοηθός.. Αυτά προς το παρόν, αύριο θα postάρω και νέες φωτό, γιατί τώρα είμαι εκτός.

εγω νομίζω οτι θα τα βρουν. τι νομίζω, σίγουρη είμαι!!

Τι να σου πω, βρε Ελίζα, μακάρι, κι εγώ το εύχομαι κατά βάθος.. Το θέμα είναι πως το Βετούλι κοχλάζει, όταν συναντά το μικρό.. Δύο φορές απεσόβησα κάτι πολύ ζόρικα σκηνικά, πρόλαβε η άτιμη και το παγίδευσε στη γωνία της κουζίνας, κάτω απ' ένα έπιπλο και φοβήθηκα μην του βγάλει κάνα μάτι! Αυτός είναι κι ο λόγος που δεν τ' αφήνω μόνα τους προς το παρόν! Αλλά και το μικρό, δεν έχει το Θεό του! Με το που μπαίνει, τα κάνει όλα κ**ο! Κατευθείαν στα πιατάκια του Βετουλιού, τρομπολίνο στην άμμο του, πώς να μην σεληνιάζεται κι η άλλη;; Αλλά το μικρό, όπως είπα και πριν, εκεί, συνέχεια τρέχει κατά πάνω του και το ακολουθεί παντού.. Τι να πω, προσπάθησα, όσο μπορούσα, να ακολουθήσω τις οδηγίες γνωριμίας, αλλά απ' ένα σημείο και μετά δεν μπορούσα να το κρατώ συνέχεια έξω, παρόλο που του κάνω πολύ ώρα παρεούλα.. Και τώρα που γνώρισε το σπίτι και γλυκάθηκε, ρίχνει τρελά νιάου απέξω, αν τυχόν ξεχάσω και δεν του ανοίξω το πρωί.. 'Ιδωμεν..

εμένα μου πήρε τουλάχιστον 2 μήνες για να αποδεχτεί η πούπσυ την ύπαρξη άλλων γατιών στο σπίτι. εκεί που ήταν μόνη και βασίλισσα της έφερα τη λούσυ με την κόρη της, και μετά το τζερυ και είχε να αντιμετωπίσει 3 γάτες. κάποια στιγμή απλά βρίσκονταν στον ίδιο χώρο αλλά μακριά το ένα απο το άλλο. στο τέλος η πούπσυ αποδεχτηκε την παρέα.

Και η Ρενάτα άργησε να αποδεχθεί το γεγονός ότι κάποιος άλλος ζούσε στο σπίτι, το σπίτι της, αλλά δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Μπράβο, Γιώργο!

Γιωργο σου ευχομαι πραγματικα τα καλυτερα. Ειναι γλυκιτατο ο μικρος . Μακαρι να μπορουσα να επερνα και εγω μια παρεουλα στην Σουρλη μου αλλα για τωρα ειναι αδυνατον. Θα τα βρουνε μην ανησυχης. Ετσι φοβομουν και εγω αλλα τελικα τα βρικε η μικρη με την σκυλα μου

Γιωργο, μια χαρα τα βλεπω τα πραγματα! Και δεδομενου οτι τα θηλυκα ειναι παντα λιγο πιο στριγγλιτσες απο τα αρσενικα, το Βετουλι τα παει θαυμα!

Anatoli έγραψε:Γιωργο, μια χαρα τα βλεπω τα πραγματα! Και δεδομενου οτι τα θηλυκα ειναι παντα λιγο πιο στριγγλιτσες απο τα αρσενικα, το Βετουλι τα παει θαυμα!

λιγο?λιγο?ΛΙΓΟ?

ειναι ετη φωτος πιο στριγγλες απο τα αρσενικα,ξερω με 2 τσαπερδονες,τον εχει λυπηθει η ψυχη μου τον ρουντυ ουκ ολιγες φορες.....

ΤΕΛΕΙΑ ΝΕΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!

Βετούλι έγραψε:
Πεινάμε..

Μοναδικό ακόμα και σε αλά ΤζάκΝίκολσονσελάμψηεκδοχή.... Υποκλινόμεθα καθότι και φαν του Τζάκ.... Και

Κορίτσια καλησπέρα, καιρό έχουμε να σας πούμε τα νέα μας. Βασικά, δεν έχει αλλάξει τίποτε, το Βετούλι δεν έχει βάλει νερό στο κρασί του, το μικρό το ακολουθεί παντού συνεχώς, καυγάδες, κιχχχχχχ, χαμός στο ίσωμα...
Ευτυχώς, τελικά προχωρήσαμε σε καθεστώς συνιδιοκτησίας με τη γιαγιούλα από δίπλα, και έτσι η μικρή κοιμάται εκεί τα βράδια, προκειμένου να 'χουμε και μεις τον ύπνο μας.. Σας βάζω μερικές φωτό που τράβηξα πριν κανα μήνα, το μικρό έχει μεγαλώσει κι άλλο τώρα!
Σήκωμα στα χέρια..

Ζύμωμα..

Χαλάρωμα..

Χασμουρητό..

Εδώ το παίζει μάγκας στο Βετούλι, έχοντας ανεβεί στην καρέκλα για ανταρτοπόλεμο..


Τα φαινόμενα απατούν! Ούτε 1' δεν κράτησε η ανακωχή, ευτυχώς που πρόλαβα και τη φωτογράφησα..

αχου, τι πατουσάκι που έχει!! μήπως η γιαγια απο δίπλα θέλει να τον κρατήσει;

Βρε, Γιώργο, πλάκα μας κάνεις; Κάθονται στο ίδιο κρεβάτι, στην ίδια κουβερτα σε απόσταση αναπνοής και μου λες ότι δεν πάνε καλά;! Μια χαρά τα πάνε! Μη μασάς

μια χαρα ειναι ακομα και αν δεν καθονται για πολυ ωρα ετσι τουλαχιστον το βετουλη αποκλιεται να παχηνει ολο και θα κοινειται χαρης το μικρο χιχι

To μωρο εχει απιστευτο μουσουδι!!! Απο τα πιο ομορφα που εχω δει!!!

Σε ολες τις φωτο ειναι λες και χαμογελαει!
Και το Βετουλι ομως μια γλυκα ειναι!

Το Βετούλι το έχει αποδεχτεί, απλώς θέλει να δηλώσει ποιός έχει το πάνω χέρι. Πολλές γατοοικογένειες ζουν σε ημιανακωχή. Είναι λίγο το διάστημα μην ανησυχείς , υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να τα βρούνε.