Η παρεϊτσα του ουράνιου τόξου

Μαρία μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου... Αποχαιρέτισέ τον, κράτησέ τον στην καρδιά σου και προχώρα...

Chouzouris έγραψε:Μαρία μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου... Αποχαιρέτισέ τον, κράτησέ τον στην καρδιά σου και προχώρα...

+1

μαρια μου τουλαχιστον δεν εφυγε χωρις να νιωσει την αγαπη μην στενοχωριεσαι σε χρειαζονται εκει εξω κ αλλα ζωακια που ειναι σε αναγκη

Λυπάμαι πολύ Μαρία.

Tι κρίμα ,δεν θέλησε ο σκυλάκος να παλέψει άλλο,η ψυχούλα του ξέρει το γιατί.
Καλό ταξίδι,Βασιλιά,εκεί που πάς θα είσαι σίγουρα πιο ευτυχισμένος

Αντιο Βασιλια....

Αντιο μικρη Μελεκ(Sabi)




Εδω ειναι μωρακι,λιγο πριν τη δωσουμε.

Πούπσυ έγραψε:καθε φορά που βλεπω αυτο το θεμα ενεργό, ανατριχιάζω.
Αντίο θλιμμένε Βασιλιά!!

Και εγώ Ελίζα...
Αντίο πανέμορφε σκυλάκο... . Μακάρι να είσαι τώρα σ' ένα μέρος καλύτερο, όπου δεν υπάρχει τόσος πόνος, με τη ζεστασιά της αγάπης που έλαβες ,έστω και στο τέλος της ζωής σου, να σε τυλίγει.
Μαρία, δεν έφταιξες σε τπτ, απλά κάποια πράγματα είναι υπεράνω των δυνάμεων μας.

~Zouzou~ έγραψε:Αντιο μικρη Μελεκ(Sabi)




Εδω ειναι μωρακι,λιγο πριν τη δωσουμε.

Τι εγινε Χρυσα?

λυπαμαι πολυ
Χρυσα αφου η γειτονια σου δεν ειναι καθολου φιλικη για τα ζωα απο οτι φαινεται...εχεις χασει τοσα ζωακια τελευταια ... κανε κατι.... και μην παρεις αλλο ζωακι εκει...κριμα ειναι

NiaR έγραψε:
λυπαμαι πολυ
Χρυσα αφου η γειτονια σου δεν ειναι καθολου φιλικη για τα ζωα απο οτι φαινεται...εχεις χασει τοσα ζωακια τελευταια ... κανε κατι.... και μην παρεις αλλο ζωακι εκει...κριμα ειναι

Η Μελεκ δεν εμενε εδω.
Ο γειτονας μας ειχε μετακομισει κοντα σε ενα εργοστασιο σε καποια περιοχη της Αθηνας. Τα γατακια ειχαν μαθει να τον ακολουθουν στο εργοστασιο και χθες την βρηκε μεσα στο εργοστασιο πεθαμενη.
Εδω στη γειτονια μου,υπαρχουν ανθρωποι φιλοζωοι και καποιοι κακοι.Συμβαινουν ομως και ατυχηματα(π.χ ο θανατος της Σιεννας). Αν παθουν κατι τα γατουλινια μου,δεν προκειται να παρω αλλο για εξω. Επειδη η μητερα μου δεν τα θελει μεσα στο σπιτι,οταν θα ειμαι φοιτητρια και θα εχω το δικο μου σπιτι,τοτε θα βρω ενα γατουλινι και θα το εχω μεσα στο σπιτι.

2 μηνες χωρις τον Ιβαν... Μοιαζουν σαν 2 χρονια...Μου λειπεις αστερακι μου...

Λιαννα έγραψε:2 μηνες χωρις τον Ιβαν... Μοιαζουν σαν 2 χρονια...Μου λειπεις αστερακι μου...

Λιαννα έγραψε:2 μηνες χωρις τον Ιβαν... Μοιαζουν σαν 2 χρονια...Μου λειπεις αστερακι μου...

Λιαννα έγραψε:2 μηνες χωρις τον Ιβαν... Μοιαζουν σαν 2 χρονια...Μου λειπεις αστερακι μου...

Λιαννα έγραψε:2 μηνες χωρις τον Ιβαν... Μοιαζουν σαν 2 χρονια...Μου λειπεις αστερακι μου...

Chouzouris έγραψε:Κάτι συγκινητικό!
http://www.indigo.org/rainbowbridge_ver2.html

Απ' τα πιο συγκινητικά βιντεάκια που έχω δει.. και πόσο θα θέλαμε όλοι μας να υπάρχει αυτή η γέφυρα...

Μια θέση και για τον Λινάκο μου στην παρεΐτσα του ουράνιου τόξου, που έφυγε πριν 2 μήνες. Αγοράκι μου ελπίζω να περνάς καλά εκεί που είσαι... εδώ κάτω μας λείπεις πολύ.. πάρα πολύ

Η μόνη φώτο από τα νιάτα μας (τέλη 89-άντε το πολύ αρχές 90)


αγαπημένη θέση...


αγαπημένη στάση


until we meet again αγαπούλα μου...

αααχχ

Τι τέλειο βίντεο!!!!

Αχ Λινάκο, Αχ Ιβανάκο, ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧΧΧΧΧΧΧ

Linos έγραψε:

Chouzouris έγραψε:Κάτι συγκινητικό!
http://www.indigo.org/rainbowbridge_ver2.html

Απ' τα πιο συγκινητικά βιντεάκια που έχω δει.. και πόσο θα θέλαμε όλοι μας να υπάρχει αυτή η γέφυρα...

Μια θέση και για τον Λινάκο μου στην παρεΐτσα του ουράνιου τόξου, που έφυγε πριν 2 μήνες. Αγοράκι μου ελπίζω να περνάς καλά εκεί που είσαι... εδώ κάτω μας λείπεις πολύ.. πάρα πολύ

Η μόνη φώτο από τα νιάτα μας (τέλη 89-άντε το πολύ αρχές 90)


αγαπημένη θέση...


αγαπημένη στάση


until we meet again αγαπούλα μου...

αυτο μου αρεσει πολυ δεν ξερω με συγκινησε

Linos έγραψε:

Chouzouris έγραψε:Κάτι συγκινητικό!
http://www.indigo.org/rainbowbridge_ver2.html

Απ' τα πιο συγκινητικά βιντεάκια που έχω δει.. και πόσο θα θέλαμε όλοι μας να υπάρχει αυτή η γέφυρα...

Μια θέση και για τον Λινάκο μου στην παρεΐτσα του ουράνιου τόξου, που έφυγε πριν 2 μήνες. Αγοράκι μου ελπίζω να περνάς καλά εκεί που είσαι... εδώ κάτω μας λείπεις πολύ.. πάρα πολύ

Η μόνη φώτο από τα νιάτα μας (τέλη 89-άντε το πολύ αρχές 90)


αγαπημένη θέση...


αγαπημένη στάση


until we meet again αγαπούλα μου...

Αχ μωρέ,

Νάσια ο Λίνος σε βλέπει και είναι χαρούμενος που βρήκες παρεάκι...

Τι συνταρρακτικό βίντεο είναι αυτό.... Μακάρι αυτή η γέφυρα να υπάρχει. Αλλά ακόμα κι αν δεν υπάρχει, μακάρι κάπως κάπου κάποτε να μπορέσουμε να ξαναδούμε όλα αυτά τα αγαπημένα ζωάκια έστω μια ακόμα φορά....

όποτε το βλέπω αυτό το συγκινιέμαι τόσο πολυ .Μακάρι να είναι πραγματκιότητα αυτή η γέφυρα

δεν εχω λογια..απιστευτο βιντεο..τοσο συγκινητικο...

Πολύ συγκινητικό. Το διάβαζα με τον fidel αγκαλιά και έσκασα στο κλάμα. Anyway, μια ερώτηση ήθελα να κάνω. Είναι δυνατό να πεθάνουν από aids τα γατιά? Πόσο συχνό είναι?
Thanks

Ε, συμβαίνει...
Στα γατιά ο ιός λέγεται FIV (feline immunodeficiency virus) και μεταδίδεται στο σεξ ή σε καυγάδες με δαγκωνιές και από τη μητέρα στα μωρά. Κάθε αδέσποτο γατάκι καλό είναι να ελέγχεται για FIV και FeLV (Feline Leukemia Virus) πριν έρθει σε επαφή με άλλο, υγιές γατί. Εμβόλιο για τον FIV δεν υπάρχει (κάτι γίνεται στην Αμερική νομίζω) και για τον FeLV υπάρχει αλλά δεν τα καλύπτει 100%. Υπάρχει και άλλο ένα λοιμώδες νόσημα που το εμβόλιο δεν καλύπτει 100%, η FIP, για το οποίο όμως το διαγνωστικό τεστ δεν είναι ακριβές.
ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕΤΑΔΙΔΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.

Ευχαριστώ πολύ.
Απλά μπήκα χθες το βράδυ στο site και είδα αρκετές ασθένειες που μοιάζουν με τις ανθρώπινες.
Χριστίνα

ο δικος μου ο γατος πεθανε απο το ειτζ αλλα το ειχε πολλα χρονια που στην ουσια το ειχα ξεχασει οταν ηρθε η ωρα του κ εφυγε τοτε το θυμηθηκα κατα τα αλλα ηταν ενα φυσιολογικο γατιι μεσα στην ενεργητικοτητα κ το παιχνιδι οταν ηρθε ομως η ωρα του μας αφησ ε

ειμαι καινουργια στο γατοσπιτο.αλλα νιωθω αβολα αν δεν γραψω κι εδω λιγα λογια για τον φιλο μου που εφυγε 11-11-2011
ηταν απ τις χειροτερες στιγμες της ζωης μου,θα θελα να το μοιραστω μαζι σας,δε γινεται να μην γραψω και στο γατοσπιτο κατι γιαυτον τον ''ανθρωπο''.σας παραθετω οσα ενιωσα εκεινη την μερα.
θελω να πω τοσα πολλα,αλλα τα λογια δεν βγαινουν,δεν μπορω να το χωνεψω,μολις χθες ησουν εδω,αλλα οχι,δε θελω να θυμαμαι απο σενα τη χθεσινη μερα,ουτε το προσφατο παρελθον,που με το ζορι κι απο εγωισμο σε κρατουσα στη ζωη,ελπιζα.
ελπιζα οτι θα καναμε μαζι χριστουγεννα,οπως παντα,θυμαμαι τον εαυτο μου,με δυο παιδια και μ ενα γατο συντροφια.μαζι περιμεναμε τον αη-βασιλη,θυμαμαι που κατω απ το δεντρο υπηρχε ενα δωρακι και για σενα,ησουν το πρωτο μου παιδι,μαζι σου εγινα μανα,μαζι σου εμαθα να λιωνω τροφες,να μαζεβω κακακια,να ξυπνω και να ξενυχτω οταν αρωσταινες.
ποσα μ εμαθες?
μ εμαθες να αντεχω,να παλευω,να ειμαι υπευθυνη,οταν σε γνωρισα ημουν τοσο ανωριμο πλασμα,ενα παιδακι,που μονο να ζωγραφιζει και να γρατζουναει μια κιθαρα ηξερε.μ εμαθες να ειμαι συνεπης,να καθαριζω το χωρο μου,ημουν πολυ ρεμαλι πριν σε γνωρισω.μαζι ημασταν τη πρωτη μερα του γαμου μου,και τωρα τι κανουμε πατσινο ειπα.και μου δειξες την κατσαρολα χαχα,ψυχη μου.μαζι σου ημουν οταν εμαθα να σιδερωνω πρωτη φορα,κι οταν εβαζα μουσικη και χορευα,ετρεχες μες στα ποδια μου και πηδαγες.
δε σ αρεσε να παιζω κιθαρα,εφευγες,σ αρεσε να σου τραγουδαω ομως,με κοιταγες κι ανοιγοκλεινες τα ματακια σου,χαρα μου.
θυμασαι οταν ηρθε το πρωτο παιδι στο σπιτι?επρεπε να του δωσω το δωματιο σου,και μετεφερα τα μπολακια σου στο μπανιο,τσαντηστηκες αλλα με συνχωρεσες,και τελευταια στα γεραματα σου,τα χες χασει και πηγαινες να φας στο παιδικο,αυτο θυμοσουν,σαν τους παππουδες που οι αναμνησεις τους ειναι μονο το πολυ παρελθον.
θυμαμαι που ετρεξα να σου δειξω το μωρο,μαζι ξενυχτουσαμε οταν εκλαιγε.κι αν μ επερνε ο υπνος με σκουνταγες με το χερακι σου.αχ ψυχη μου,δε θελω να κρυωνεις,και να πεινας,εφυγες ασχημα απ αυτο το σπιτι κι απ αυτη την αγκαλια,δε θα το συνχωρησω ποτε οτι δε σου εκανα ευθανασια οταν επρεπε και προτιμησα να σε κρατησω στη ζωη,ενα μηνα παραταση,ενα μαρτυρικο μηνα,που ελπιζα οτι θα τα καταφερεις.
δε τα καταφεραμε ρε φιλε,ουτε εγω εκοψα το τσιγαρο,ουτε εσυ εζησες.
σ εκανα να ζηλευεις τωρα στα τελευταια,σου εφερα τα μωρα γατακια,μα ποτε δεν τα εβαλα στη θεση σου,ποτε,απλα αγαπω τα ζωα,παντα θα τ αγαπω,εσυ δεν ησουν ενα ζωο ομως για μενα,ησουν το παιδακι μου κι ετσι σε θρηνω σαν παιδι και ετσι θα σε θυμαμαι.κι αν ο θρηνος μου σ εκανε να μην μπορεις να φυγεις,συνγχωρεσε με,ηταν πανω απο μενα,ομως ειπαμε οχι αποψε δε θα κλαιμε,θα αναπωλουμε.
ποσα μπαλακια με χαρτι ειχαμε φτιαξει και στα κρυβα κατω απ το χαλι?η μεσα στα παπουτσια μου,θυμασαι που σου ελεγα τα μυστικα μου?χαχαχα ευτυχως δεν εχεις φωνη ετσι ελεγα τοτε,οταν εφυγες αποψε μιλησες ομως,εβγαλες φωνη,δε θα ξεχασω αυτη τη φωνη ποτε μου,αααααααχχχχχ δε τη παλευω ρε πατσινο,πως θ αντεξω την πατμο χωρια σου?χαρη σε εσενα αντεχα ολα τα περιεργα της επαρχιας.
τα γατακια σε εψαχναν,δε ξερω πως αισθανονται,τα ζωα για τον θανατο,χθες σε αποχαιρετησαν ομως και μου κανε εντυπωση που τ αφησες να σε γλυψουν,ολα κι ολα δε τ αφηνες να σε φυλανε,χτες τ αφησες ομως.
αμα δεις τον καροτουλη να κανετε παρεα,και την ασπρουλα τη θυμασαι?τον τζεικ,τον αλεξ,τη μπουρδιτσα τη παλια,τον αραπη,τη κουκουβαγια και την ουρανιτσα,τελικα μ αυτην πεθανατε μαζι σχεδον με μια βδομαδα διαφορα.
κι οταν θα ρθω προς τα εκει,εσυ θελω να ρθεις να με παρεις,τους αγγελους τους φοβαμαι,εσενα σε ξερω,εσυ θελω να με πας εκει που μελεται να παω.
πως θα κοιμηθω αποψε χωρις εσενα?το τραπεζι ηταν αδειο χωρις τη φατσουλα σου και τα πιατακια σου τα εβγαλα απ το μπανιο,η νεφελη εκλαιγε,αλλα δεν αντεχα να τα βλεπω αδειανα.η νεφελη μου ειπε,μαμα εχασα τον μεγαλο αδελφο μου,ολες οι ζωγραφιες με θεμα η οικογενεια μου ειχαν κι εσενα μεσα,ετσι μου ειπε.
ο γιαννης γεμησε το χωμα και μαζεψε τα λουλουδια,αλλα μονη μου σ εθαψα ολοι εφυγαν κανεις δεν αντεχε να το κανει,πως το κανα αυτο σε σενα?
ποσες φορες σου ειπα σ αγαπω στη ζωη μου?πολλες,και τωρα εισαι στο χωραφακι που σ αρεσε να καθεσαι,και σου φωναζω σ αγαπω μ ακους?ειμαι εγω μ ακους?

αυτο το τραγουδακι στο αφιερωνω μ οση δυναμη εχω να στο τραγουδησω πατσινακο μου

kotsiras na me noiazesai κοτσιρας γιαννης να με νοιαζεσαι - YouTube

μην με ξεχασεις εκει μες τα φωτα και τη γιορτη,κρατα μου μια θεσουλα ετσι?κι αν δεν το αξιζω να μαι αναμεσα σας,απλα ελα εσυ να με παρεις.αντιο παιδακι μου!
εδω ειναι μερικες μερες πριν πεθανει.


εδω ειναι το μερος που του αρεσε να κοιμαται οσο ζουσε.


κι εδω ειναι μια τεραστια καρδια που φυτρωσε τωρα την ανοιξη πανω απ το κορμακι του.