Πιπης και Φρεγια. Οταν οι γατες παιρνουν την ευτυχια τους στα πατουσια τους...

Ναι τα παντρέψαμε επιτελους! Ευχαριστουμε Μαρια!

Οχι Ειρηνη, δεν υιοθέτησαν μωρακια αλλά μελλοντικα που θα ειναι τα οικονομικα τους καλυτερα, ίσως το κάνουν αφου δεν μπορουν να έχουν δικους τους απογόνους.
Αχ! καταραμένη κρίση!
Ουτε γατοεγκονια δεν θα μ αφησει να δω!
Τελος πάντων.
........................................................................................


Μπηκα να σας ενημερωσω για την επιστροφη του Πιπη μας και της Φρεγιας μας.
Ιδου πως έγιναν τα πράγματα:

Σάββατο πρωί πριν ανοίξουμε τα μάτια μας καλά καλά, ακούσαμε το κουδούνι της πόρτας να χτυπάει.
-Ουφ! Πάλι ξέχασε τα κλειδιά της η κόρη μας... άντε να σηκωθούμε... μουρμούρησε ο Νικόλας.
Είναι πάντα τόσο κακοδιάθετος ο καλός μου τα πρωινά...
-Ελα αγάπη μου... Δεν είναι εδώ η Φρεγια μας... το ξέχασες?!
Αντίθετα εγώ ξυπνάω το πρωί μες την καλή χαρά ανεξάρτητα με το πως ήταν η νύχτα μου και ανεξάρτητα με το πόσες ώρες κοιμήθηκα. Εξ ου και το «αγαπη μου». Χαχα! 30 χρόνια παντρεμένοι είμαστε!
-Γμτ! Πάλι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα είναι. Θα ρίξω καμία μπιπ πρωί πρωί
Βέβαια πρωί-πρωί δεν θα το έλεγες, Σάββατο σήμερα και έχει πάει 9 για να σηκωθούμε.
Σηκώνομαι κι εγώ μαζί του. Όχι ότι αγαπώ αυτούς τους κουστουμαρισμένους κυριουληδες και κυριουλες που τα Σαββατοκύριακα δεν μας ξεχνάνε ποτέ και επιμένουν να σώσουν την ψυχή μας πουλώντας η χαρίζοντας κάτι βιβλιαράκια με θέσφατα.
Αλλά είμαι ανεκτική μαζί τους. Τουλάχιστον εδώ στην γειτονιά είναι γνωστοί και πολύ ευγενικοί, δεν προκαλούν και στο κάτω κάτω το πως προετοιμάζει ο καθένας τον προσωπικό του δρόμο προς τον Παράδεισο, ποσώς με ενδιαφέρει.
Αρκεί να μην κάνουμε το λάθος να ανοίξουμε κουβέντα μαζί τους!
Ο Νικόλας ρίχνει κάτι πάνω του και εγώ τον ακολουθώ τσουλώντας πάνω στην καρέκλα γραφείον με τα ροδάκια μέχρι την πόρτα.
Την ανοίγουνε και να τι βλέπουμε:

Αααααααααααααααααααααα!!!!
Γαταρα μου! Κοριτσάρα μου! Ομορφιά μου! Σκορδαλιά μου! ...παραληρει ο Νικόλας

Η Φρεγια μας, με τον σύζυγο της, όμορφη όπως πάντα, σικάτη με το ναυτικό καπελάκι sτο κεφάλι για τον δυνατό Μαγιάτικο ήλιο, τα κομψά γυαλιά της και ύφος κοσμογυρισμένο!!! Και ο Πιπης δίπλα της, κορδωμένος και στιβαρός, ένας γάτος στην ακμή του.
Είναι και οι δυο λιγάκι αδυνατισμένοι...
Τα νεανικά παχάκια τους αντικαταστάθηκαν με ωραία φιτ κορμιά. Χαχα! Η έπεσε πείνα στην αλλοδαπή ή δεν τους άρεσαν τα φαγητά του Λαρυ στην Αγγλία ή αποφάσισαν να αλλάξουν λαιφ σταιλ και να γίνουν φιτ εντ σλιμ!

Ο Νικόλας, σκύβει και βουτάει την Φρεγια και την ανασκελιάζει στην αγκαλιά του όπως συνηθίζει, παρ όλο που της Φρεγιας καθόλου δεν της αρέσει αυτό.
Αλλά να που η σπάτουλα κάθεται αυτή την φορά και λιώνει στα χέρια του και χώνει την μουσούδα της στο λαιμό και την μασχάλη του...
Εγώ από το χαμηλότερο επίπεδο που βρίσκονται τα μάτια μου, βλέπω ότι η Σκορδαλιά μας δεν ήρθε βεβαια μόνη της στο σπίτι.
Ήρθε μετά του συζύγου της και ο Πιπης μας περιμένει υπομονετικά πίσω χαμογελώντας ευγενικά.
Ευκαιρία να βουτήξω εγώ αυτόν! Ο Νικόλας δεν θα αφήσει την Φρεγια από τα χέρια του για πολλή ώρα ακόμα και μέχρι να έρθει η σειρά μου καλά θα κάνω να αδράξω την ευκαιρία να χαϊδολογήσω κι εγώ το αγόρι μου.
Διότι είναι πλέον και δικό μου αγόρι ο Πιπης! Έτσι είμαι εγώ παιδιά μου... Αφ ενός λατρεύω τους γάτους, αφ εταίρου δεν έχω σκοπό σε καμία περίπτωση να γίνω η κλισέ «κακια στρίγκλα πεθερα» . Απαπαπα!

Έτσι λοιπόν με την Φρεγια και τον Πιπη να έχουν καταλάβει από μια αγκαλιά, κλείνουμε την εξώπορτα – Μάρτυρες του Ιεχωβά, ατυχήσατε σήμερα, κανείς δεν θα σας διώξει ευγενικά αυτό το πρωινό, είμαστε αλλού απασχολημένοι-.
Καθόμαστε στο καθιστικό και κουβεντιάζουμε με τις δυο νεόνυμφες γάτες.
- Λοιπόν παιδιά μου... πως τα περάσατε στο ταξίδι σας? Ευχαριστηθήκατε? Είσαστε άνετα, γνωρίσατε τον κόσμο... και τελικά... σας λείψαμε καθόλου μωρέ?
- Αχ μπαμπά μου ήτανε όλα υπέροχα. Και στην Ιταλία που μας φιλοξένησαν ο Μπιζάρ με την Εριεττα και στην Αγγλία που μας φιλοξένησε ο Λαρυ. Σας στείλαμε φωτο από Ιταλία, αλλά έχουμε και ένα σωρό άλλες από όπου πήγαμε!
- Και συ Πιπη αγόρι μου πέρασες καλά? Ήταν καλή οδηγός και βοηθός η Φρεγια σου?
- Μα ναι βέβαια μαμά Ραλου! Το μπουγαρίνι μου είναι υπέροχο και εξαιρετικά ικανό στις περιγραφές. Όλα τα είδα και εγώ με τα μάτια της αλλά και τα μύρισα και τα ακούμπησα και τα γεύτηκα... Ήταν όλα υπέροχα!
Χμ... τον σκεφτόμουν τον Πιπη μας μωρέ... Σε τόσα νέα μέρη να πάει και να μην μπορεί να τα δει με τα ματάκια του... Όμως έχω εμπιστοσύνη στην Φρεγια γι αυτό το θέμα, είναι ικανή στις περιγραφές –χαχα έχει κληρονομικό χάρισμα το κορίτσι μου, όπως και εγώ μπορεί να περιγράφει με μεγάλη λεπτομέρεια αυτό που βλέπει ναι να μεταφέρει και την αμπιάνς ατόφια, με τον λόγο και μόνο!-
Πάντως η κουβέντα γα το πόσο «υπεροχα» «τελεια» «φανταστικα» «ονειρεμένα» «καταπληκτικα» κτλ κτλ πέρασε το ζεύγος, σιγά σιγά ξέφτισε γιατί άνοιξαν ένα τεράστιο πακέτο με φωτογραφίες και η Φρεγια βάλθηκε να μας εξηγεί που τραβήχτηκε η καθεμία, πότε, πως είχαν πάει εκεί, τι φάγανε την προηγουμένη, πως ήταν ο καιρός, και «βλέπεις αυτό το κίτρινο πράγμα εκεί στο βάθος? Είναι το ... που εκείνη η γάτα... και μετά χαχαχα... και στο τέλος...»
Αχ! Αν σας έχει τύχει να βλέπετε φωτογραφίες από τις διακοπές των φίλων σας και οι ίδιοι από πάνω σας να σας εξηγούν το πως και το τι της καθεμίας με ένα κάρο άχρηστες λεπτομέρειες –λες και θα αλλάξει τίποτα στην ζήλια σας που τους βλέπετε να ρεμβάζουν στην Σαντορίνη με θέα το ηλιοβασίλεμα, αν μάθετε λεπτομέρειες για το πως η φίλη σας αγόρασε κο-ψο-χρο-νια! αυτό το καταπληκτικό τυρκουάζ καφτάνι με υπογραφή Ασλάνη- θα ξέρετε τι εννοώ.
Αργότερα θα σας βάλω εδώ τα άλμπουμ με τις φωτογραφίες από Ιταλία και Αγγλία, γιατί πρέπει να τις μεταφέρω στον υπολογιστή και είναι κάπως χρονοβόρο. Προς το παρόν να μια από το Bath της Αγγλίας που πήγαν και μάλιστα έγραψαν τα ονόματα τους στον τοίχο της γέφυρας του ποταμού Avon δίπλα στις Ρωμαϊκές Θέρμες Σύλλα (Aquae Sulis).



Σε όλες τις φωτο δείχνουν χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι.
Εκτός από αυτήν βέβαια, που μάλλον κάποιο μικροκαυγαδάκι θα είχε μεσολαβήσει και όπως βλέπετε υπάρχει η σχετική κατήφεια εν μέσω της φαντασμαγορικης Αγγλικης εξοχης!

Αλλά είναι αναμενόμενο.
Δεν είναι δυνατόν να είναι όλα αγγελικά πλασμένα. Δεν είναι δυνατόν για τον Πιπη η Φρεγια να είναι πάντα το «μπουγαρίνι» του και η «μανόλια» του, ούτε για την Φρεγια να είναι ο Πιπης πάντα ο «αητός» της και ο «λεβεντης» της! Έτσι δεν είναι???
Τότε δεν θα παρακολουθούσαμε την πραγματική τους ιστορία αλλά κάποια φανταστική ιστορία που θα έγραφε καμιά αργόσχολη σε ένα φόρουμ για γάτες με όλα να είναι αγγελικά πλασμένα και «οι γάτες όλες όμορφες και σε λίγο θα έβρεχε και... κροκέτες και τα αυτοκίνητα θα ήταν συννεφένια και η φροντίδα και το χάδι θα ήταν περίσσια»
Αλλά όχι.
Όπως είπα εδώ πρόκειται για μια αληθινή ιστορία, με τα ωραία και τα άσχημα της, με τους ήρωες της να έχουν αδυναμίες και χαρίσματα όλα σε συνηθως δίκαια μοιρασμένες δόσεις όπως πάνω κάτω είναι ο μέσος άνθρωπος ή η μέση γάτα.

Και αυτού λεχθέντος, να εξηγήσω γιατί ήταν τα χέρια του Νικόλα που υποδέχτηκαν την Φρεγια μας με τόση ορμή και χαρά και η δίκη μου επαφή μαζί της περιορίστηκε σε ένα περαστικό χάδι στην μουσούδα της, ένα διερευνητικό χαμόγελο και μερικές κλεφτές ματιές για μπορέσω να βεβαιωθώ απερίσπαστη ότι είναι καλά το κορίτσι μου, όπως ένα κοφτερό μάτι μιας υστερικής γατομάνας μπορεί να καταλάβει παρατηρώντας το!
Να... δείτε για παράδειγμα:
Η Φρεγια, όσο βλέπαμε τος φωτογραφίες καθόταν στον καναπέ δίπλα στον Πιπη χωρίς να του αφήνει καθόλου το πατουσι. Λέτε αυτό να έδειχνε πτητικότητα? Μπααα, πιστεύω ότι το τρυφερό μου γατόνι ήθελε να του προσφέρει μια άγκυρα σε ένα περιβάλλον που δεν γνωρίζει καλά. Ο Πιπης πάλι τελείως χαλαρός την εμπιστεύεται και αφήνεται δίπλα της.
Πρέπει να του απέδειξε το πόσο αξιόπιστη είναι.
Ή
Ο Πιπης ως τυφλός γάτος μυρίζει την ατμόσφαιρα συχνά πυκνά και αφουγκράζεται και τον παραμικρό ήχο. Η Φρεγια τον παρατηρεί με προσοχή και όταν συμβαίνει αυτό πετάγεται και κάνει κι αυτή το ίδιο. Σίγουρα, με τις ενισχυμένες αισθήσεις του Πιπη στην διάθεση του, η Φρεγια αισθάνεται ανασφάλεια για τα ερεθίσματα που εκείνος λαμβάνει και που εκείνη, παιδί της εικόνας και της παρατηρητης της, δεν αντιλαμβάνεται.
Χα! Αλήθεια... δεν το περίμενα να τον ζηλεύει λιγουλάκι τον συμβίο της γι αυτό το λόγο. Πίστευα ότι μάλλον θα της δημιουργούσε ασφάλεια το ότι δεν μπορεί να (ξενο)κοιτάει άμα το ήθελε!!!
Ή
Η Φρεγια όντας στο χώρο της θα έπρεπε κανονικά να ήταν πιο χύμα όπως κάνει συνήθως. Αλλά τώρα την έβλεπα να είναι χαλαρή μεν αλλά και κάπως συμμαζεμένη... κάπως σαν να αισθάνεται ότι πλέον το σπίτι μας δεν είναι η μοναδική φωλιά της. Τώρα ξέρει ότι «home is were my Cat is» και ο Πιπης είναι ο γάτος της ζωής της.
Εκεί είναι πλέον η καρδιά της εκεί και το σπίτι της...

Παρατηρώντας όλα αυτά λοιπόν, τους έβλεπα να γελάνε και να αστειεύονται και να μιλάνε για τα μέρη που πήγαν και τα περίεργα φαγητά που έφαγαν και πως... στούμπωσαν από τα πολλά φαιβ οκλοκ τίιζ στον Λαρυ και πως βαρυστομάχιασαν με τις καυτερές πουτανέσκες στης Εριέττας και του Μπιζάρ και πως παραλίγο να γλιστρήσει η δικιά μου στις κατακομβες που επισκέφτηκαν έξω από την Ρώμη και πως εκείνα τα λιοντάρια στην Τραφαλγκαρ Σκουεαρ ήταν κομψά και καλοφτιαγμένα.
Τελικά, το μεσημέρι φάγαμε και τα γατιά κοιμήθηκαν, το ίδιο –επιτελους- και ο μπαμπάς Νικόλας που είχε χάσει τον ύπνο του τόσες μέρες ο φουκαράς.
Το απόγευμα τα γατιά έφυγαν να πάνε στο σπίτι της Μαρίας, που από το πρωί που επέστρεψαν τα δυο τους, είχε σπάσει τα τηλέφωνα μην τυχόν και δεν τους δει το συντομότερο δυνατόν!
Ως και η μικρή Στέλλα ακουγόταν να φωνάζει από το τηλέφωνο «Τι μου φέρατε από την Ρώμη???» χαχαχα! Είναι πολύ γουστόζικη η σκατουλα μωρέ!

Τους αποχαιρετήσαμε όχι όμως προτού ρωτήσουμε και μάθουμε πως θα διευθετήσουν την ζωή τους από εδώ και πέρα, που θα μένουν και που θα κοιμούνται.
Και τα δυο γατιά είχαν συμφωνήσει να μην χωριστούν και να μένουν εκ περιτροπής μια στο σπίτι της συμπεθέρας Μαρίας και μια στο δικό μας, μάλλον για ένα δεκαπενθήμερο εναλλάξ.
Πιστεύω ότι αυτή η διευθέτηση είναι καλή και δίκαιη αλλά βέβαια ο μπαμπάς Νικόλας έχει διαφορετική γνώμη

- Σιγά μην μου λείπει εμένα η κοριτσάρα μου για δυο βδομάδες τον μήνα! Χαχα! Δεν με ξέρουνε έμενα καλά! Εδώ θα μείνουν και ο Πιπης μπορεί να πηγαίνει να βλέπει τους δικούς του μια φορά την εβδομάδα, κάθε Κυριακή για παράδειγμα, όπως κάνω κι εγώ από τότε που σε παντρεύτηκα εδώ και 30 χρόνια. Μια χαρά δεν το έχουμε κάνει έτσι?
Σκέφτομαι ότι ούτε η μαμά Μαργαρίτα, η μαμά του καλού μου, αλλά ούτε η μαμά Μαρία, η μαμά του γαμπρού μου, δεν ήταν ή θα ήταν ευχαριστημένες με μια τέτοια διευθέτηση, αλλά ο Νικόλας δεν τα καταλαβαίνει αυτά.

Τέλος, για να κλείσει επιτέλους το θέμα του γάμου της Φρεγιας με τον Πιπη να σας πω ότι όταν η γάτα μου επέστρεψε στο σπίτι το βράδυ της Κυριακής για να ξεκινήσει το δικό μας δεπενθήμερο, αργά το βράδυ, ανέβηκε στο κρεβάτι μας και ήρθε και ξάπλωσε κολλητά στην πλάτη μου, αμίλητη.
Χα! Τα διαβάζω εγώ τα μηνύματα που μου στέλνει το γατί μου. Αυτό σημαίνει ότι θέλει κουβεντούλα και εκ βαθέων εκμυστηρεύσεις.
Θα την ακούσω και θα σας πω αύριο το πρωί τι είπαμε!
Και μαζί θα ξεφυλλίσουμε και τα άλμπουμ που σας υποσχέθηκα!

!!ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ!!
Παιδιά, καλώς μας ορίσατε!
Περιμένουμε με αγωνία να μάθουμε τα καθέκαστα!...
Αχ, πόσο ζηλεύω που πήγατε Ιταλία...

Καλώς τους δεχτήκατε! Περιμένουμε λεπτομέρειες, πολλές φωτό και

Καλωσήρθατε παιδιά!

Καλως ηρθαν τα παιδια!!!

Καλως ηρθατε Πιπη και Φρεγια!

Ρουλα και Μαρια καλως τους δεχτηκατε!

Φχαριστούμε φχαριστούμε, περάστε να σας κεράσουμε ένα κάτι τις για να μας ευχηθείτε καλέ, μη καθούστε στη πόρτα.

Ρουλίτσα

Άντε βρε! Καλώς ήρθαν τα νιόπαντρα!
Είχε αρχίσει να γίνεται αισθητή η απουσία τους...παρότι ήταν απουσία-παρουσία,
αλλά τώρα που πάτησαν το πατούσι τους στο Ελλάντα, ε, άλλη αίσθηση όπως και να το κάνεις....

ηρθαν πανω στην ωρα για να προετοιμαστουν για τις εκλογες θαρρω...

Ευχαριστουμε κορίτσια!
Xaxaxa!
Λέτε γι αυτο να γυρισαν??? για να μην χασουν τις τελευταίες εμφανισεις των πολιτικων μονομάχων???


Σε λιγακι που θα τα πουμε με την Φρεγια θα την ρωτησω και θα μάθουμε σίγουρα.
Μαλλον... τον Πιπη θα ρωτησω!
Δεν πιστευω ότι η γατα μου ειναι πολιτικοποιημένη γατα.
Μάλλον θα αδιαφορει...

Θα μάθουμε αυριο όπως ειπα.
Τωρα εχω ξαπλωσει στο κρεβάτι και ηδη η μικρα έχει κολλησει διπλα μου χωρίς μιλιά. Χαχαχα! Σιγουρα θέλει κουβεντουλα. Πάντα έτσι κάνει για να με καλοπιάσει

Καληνυχα σας!
Ες αυριον τα σπουδαία

Καλώς τα δεχτήκατε τα παιδάκια σας! Η επιστροφή στο σπίτι μετά από τέτοια ταξίδια, μακρυνά, όμορφα και του μέλιτος, βεβαίως βεβαίως, είναι πάντα γλυκόπικρη, αλλά είμαι σίγουρη ότι όλα είναι και θα είναι καλά, παρά τις όποιες εξομολογήσεις θα θέλει να κάνει το Φρεγιόνι!

Καλώς τα δεχτήκατε τα παιδιά συμπεθέρες!!!

Ανασηκώνομαι στο κρεβάτι και την παίρνω αγκαλιά.
Παίρνει θέση, την γνωστή θέση «βουρτσισε με» και πιάνω από δίπλα την βούρτσα της για να περάσω την γούνα της που έχει αρχίσει να μαδάει πια με τις πρώτες ζέστες του Μαΐου. Τοσες μέρες στο ταξίδι γύρευε πως βολευόταν, μάλλον με την γλώσσα της... Θα έχει καταπιεί τρίχες ουουου! ένα σωρό και σίγουρα θα αρχίσει να μου ξερνάει τριχόμπλες εδώ κι εκεί.
Η βούρτσα γεμίζει με μια τεράστια τούφα από άσπρες τρίχες και η Φρεγια περιμένει να την αδειάσω για να την κάνω και από την άλλη πλευρά, ενώ ταυτόχρονα μου δίνει φιλάκια με την γλώσσα της στο μπράτσο και στο μάγουλο.
Τίποτα δεν έχει αλλάξει!
Το γατί μου είναι πάλι εδώ και όσο δεν κουβεντιάζουμε για να εμφανιστεί πάλι καμία ευκαιρία για καυγά, είμαστε αγαπημένες και τρυφερές η μια με την άλλη.
Τελικά, το βούρτσισμα ολοκληρώνεται
- Μου έλειψες καλέ μαμά... την ακούω να μου λέει σιγανά
- Και μένα κούκλα μου! Μου έλειψες τοοοσο πολύ που όσο καιρό ήσουν μακριά η ζωή μου ήτανε κενή...
- Αχ καλέ μαμά... Γιατί δηλαδή να μαλώνουμε και να τσακωνόμαστε? Δεν είναι καλύτερα να είμαστε αγκαλίτσα και να χαιρόμαστε η μία την άλλη???

Χμ... δεν έχει άδικο... Ομολογώ ότι εδώ και πολύ καιρό είμαι στην τσίτα και το αποπαίρνω το κορίτσι μου... Έχω τόσα νεύρα για τόσα πολλά πράγματα... την παίρνει κι αυτήν η μπάλα... Το καταλαβαίνω τώρα πως, όπως πολλοί από σας μου λέγατε, ήμουν άδικη μαζί της και εριστική και την προκαλούσα και της έβγαζα την κακή πλευρά του χαρακτήρα της. Έτσι όπως καθόμαστε οι δυο μας δίπλα δίπλα στο κρεββάτι μέσα στη νύχτα με τον Νικόλα να ροχαλίζει ευτυχισμένος δίπλα μας, υπόσχομαι στον εαυτό μου να επανορθώσω!

- Ελα αγάπη μου... πες μου πως τα περάσατε με τον Πιπη? Πως είναι ο έγγαμος βίος? Όλα καλά?
- Καλά μαμά μου. Δύσκολα μεν αλλά στο τέλος σου αφήνει μια όμορφη γεύση ο γάμος!
Οπα! Τι ακούω? Ωραία στρωτή φράση με σαφές περιεχόμενο χωρίς κορώνες και υπερβολές. Δεν με είχε συνηθίσει έτσι το Φρεγιονι μου!
- Δεν φαντάζομαι να το μετάνιωσες που παντρεύτηκες ε?!
- Όχι καλέ μαμά, ίσα-ίσα! Τα βρήκαμε με τον Πιπη, είναι καλός γάτος, με προσέχει αλλά και με διεκδικεί με πολύ διακριτικό τρόπο. Είναι ανδροπρεπής αλλά όχι και μάγκας και αντρουα μάτσο τύπος. Είναι μια ήρεμη δύναμη ο Πιπης μου!
- Πολύ χαίρομαι! Συζητάτε μεταξύ σας?
- Ουουου! Πολύ! Άλλωστε του εξηγούσα κάθε τι που βλέπαμε με λεπτομέρειες και συνέδεε αυτά που άκουγε και οσμιζόταν με εικόνες. Χαχα! Ευτυχώς που είμαι πολυλογού καλέ μαμά! Δεν θα τα κατάφερνα αλλιώς να το κάνω αυτό μιλώντας τόσο πολύ. Αλλά συζητούσαμε και αναλύαμε όλα όσα συνέβαιναν, πιστεύω ότι είναι τέλειος συνομιλητής, ξέρει να ακούει και να μιλάει με επιχειρήματα. Σ αυτο μοιάζει κάπως στον μπαμπά, εεε! Ήταν φυσικό. Δεν λένε ότι οι γυναίκες πάντα ψάχνουν να παντρευτούν ένα τύπο που μοιάζει στον μπαμπά τους!?
- Ααα! Δηλαδή δεν σου λέει σε τίποτα «όχι»?
- Δεν θα το έλεγα αυτό μαμά μου. Έχει πυγμή και θέληση, βάζει την λογική μπροστά και αισθάνομαι ότι μπορώ να στηριχθώ σ αυτόν. Να! Δες τι έγινε στην οντισιόν! Μας βοήθησε και τις δυο και μένα και την Χιονάτη να μάθουμε τους ρόλους μας, μας έδωσε σκηνοθετικές οδηγίες, μας διόρθωσε τα λάθη μας, μας απέτρεψε από το να κάνουμε υπερβολές... Νομίζω ότι χωρίς αυτόν δεν θα τα καταφέρναμε να πετύχουμε!
- Μπράβο το κορίτσι μου. Χαίρομαι τόσο πολύ που η επιλογή για τον σύντροφο σου ήταν τόσο καλή. Αλήθεια, τι θα κάνεις τελικά με την Τσινεσιτα? Θα προσπαθήσεις να κάνεις καριέρα?
- Εεεε! Δεν ξέρω μανουλίτσα μου. Για να πω την αλήθεια μου έφυγε η καούρα γι αυτά. Θυμάσαι τότε που είχα πάει στο Χόλυγουντ και προσπάθησα να γίνω Σταρ. Ε! μου είχε μείνει απωθημένο μωρέ... Ήθελα να αποδείξω ότι οι άνθρωποι με εκτιμάμε και σέβονται τις ικανότητες μου. Από την στιγμήν που έγινε αυτό... ξεφούσκωσε η λαχτάρα... δεν ξέρω... έχω και σύζυγο τώρα... είναι κάπως αλλιώς όλα.
- Δηλαδή σε απέτρεψε ο Πιπης? Αυτό εννοείς?
- Οοοοοχι καλέ μαμά! Ο λεβέντης μου θα είναι δίπλα μου ότι κι αν αποφασίσω... άπλα εγώ το σκέφτομαι κάπως τώρα...

Η νύχτα έχει προχωρήσει, νυστάζουμε και οι δυο λιγάκι και η Φρεγια σηκώνεται να πάει στο κρεβάτι που έχουμε ετοιμάσει για να κοιμάται με ον Πιπη της.
Εεε βέβαια! Είπαμε ότι θέλει να μιλάει μαζί μου αλλά δεν περίμενα να κοιμηθεί και κολλημένη στα πόδια του πατέρα της τώρα που ο Πιπης είναι στο διπλανό δωμάτιο!
Πριν στρίψει στην πόρτα την ρωτάω με χαμηλή φωνή
-Και τι σκέπτεσαι να κάνεις από δω και πέρα Σκορδαλιά μου? Θα βλέπεις τηλεόραση και θα χαζεύεις τα πουλάκια στην αυλή?
- χαχαχα! Έχεις πλάκα καλέ μαμά... Μην δεις άνθρωπο χωρίς δραστηριότητες... σε πιάνει πανικός! Σκέφτομαι...
- Τι σκέφτεσαι αγάπη μου?
- Ε να... σκέφτομαι... Ίσως να αρχίσω να γράφω καμιά ιστορία και εγώ... Αν εσύ δεν θέλεις να γράψεις τίποτα άλλο εκτός από την δίκη μου ιστορία... ίσως εγώ να μπορούσα να γράψω καμιά νουβέλα! Χαχαχα! Πλάκα θα έχει να μπορέσω να την εκδόσω κιόλας και να σε πιάσουν οι ζήλιες!
Να γράψω ένα βιβλίο αυτοβιογραφικό με την ζωή μου μαζί σου, από την πλευρά την δική μου όμως χαχαχα! Ναι! Θα έχει πολύ πλάκα!

Πάντως ο Πιπης μου λέει ότι έχω ταλέντο οπότε...

Καθώς βλέπω την φουντωτή ουρά της να χάνετε πίσω από την πόρτα σκέφτομαι αναστατωμένη ότι... είναι πολύ χαρούμενη μωρέ η γάτα μου!
Μα! Αυτό δε ελπίζουν τελικά όλοι οι γονείς? Να πετύχουν τα παιδιά τους εκεί που οι ίδιοι δεν είχαν κάποια τύχη.
Αχ! Μακάρι! Μακάρι! Μακάρι!



Ερχονται και τα αλμπουμ

Περιμενουμε

Το αγόρι μου είναι τόσο υπέροχος σύζυγος; μπράβο του! αχ συγκινήθηκα πάλι!

μόνο εδώ ο μπουνταλάς τις τρώει από την Στέλλα

Καλως τα δεχτηκατε τα παιδια συμπεθερες !!!Ρουλιτσα συγκινηθηκα με τα νεα των παιδιων.Τι όμορφη περιγραφη,τι όμορφες εικονες μας κάνεις να φανταζομαστε και το εχουμε τοσο αναγκη αυτες τις αχαρες στιγμες που ζουμε.Σ'ευχαριστουμε πολυ-πολυ

Βρεεεεε βρε τον Πίπη .......

Καθόμαστε και κοιτάμε τα άλμπουμ που έφερε μαζί της η Φρεγια.
Έχει τυπώσει τις φωτογραφίες γιατί λέει εκεί είχε στην διάθεση της όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό στο σπίτι του Λαρυ και βρήκε ευκαιρία να μην επιβαρύνει τον οικογενειακό προϋπολογισμό!
Όταν σας λέω ότι η Φρεγια μας γύρισε άλλη γάτα από το ταξίδι...!

Άλμπουμ Αγγλίας


Εδώ που λέτε είναι ο Λαρυ που περίμενε να μας υποδεχτεί στην Αγγλία.
Κοιτάξτε που φοράει την επίσημη στολή του ως υπάλληλος της κυβέρνησης.
Κρατούσε και ταμπελάκι για να τον γνωρίσουμε, λες και ξεχνιέται ο Λαρυ, χαχα!
Μας υποδέχτηκε πολύ θερμά, μας εξυπηρέτησε και ήταν θαυμάσια παρέα.
Τώρα που τα βρήκε με τα αφεντικά του και δεν τον ταΐζουν αποκλειστικά με ποντίκια της Νταουνινγκ στριτ, είναι απόλυτα ικανοποιημένος και δεν ξεχνάει ότι ο Πιπης και εγώ ήμασταν αυτοί που τον βοηθήσαμε να κάνει την επανάσταση του και να κερδίσει περισσότερα προνόμια στην δουλειά του.

Fish and chips

Δεν θυμάμαι αν σου το είπα μαμά, ο Μπιζάρ και η Εριεττα ήρθαν μαζί μας για βόλτα στο Λονδίνο! Ναι! Τι είναι για τους πλούσιους Ευρωπαίους να κάνουν ένα ταξιδάκι για fish and chips σε μια άλλη χώρα?! Ήθελε να πάρει και η Εριέττα μερικά πράγματα από το Μπερμπερυς για να στείλει στα αδέλφια της στη Ελλάδα.
Εδώ στο κέντρο του Λονδίνου, χαζεύαμε τις βιτρίνες και ο Λαρυ μας πήγε σε ένα μαγαζί που πουλούσε ψάρι και τηγανητές πατάτες. Είναι σαν τα σουβλατζίδικα που έχουμε εμείς εδώ και στα δίνουν μέσα σε χωνάκια χάρτινα. Λιπαρααααα! Απαπα! Αλλά και νοστιμαααα! Ευτυχώς που υπήρχαν και αυτά γιατί με τα περίεργα φαγητά που έχουν εδώ θα είχαμε πεινάσει πραγματικά μαμά μου.
Ο Λαρυ πάντως ήταν πολύ περήφανος που μας πρόσφερε ένα κατ εξοχήν τοπικό φαγητό, όπως είχαμε κάνει και εμείς όταν τον είχα φέρει στην Ελλάδα και τον είχα πάει να φάει από τα βρόμικα!

Κυνήγι με γεράκια

Εδώ βλέπεις, έχουμε αράξει με τον Πιπη μου σε ένα φράχτη στο Στρατφορντ απον Ειβον και χαζεύουμε ένα τύπο που μαθαίνει ένα γεράκι να κυνηγάει πουλάκια. Ο Πιπης μυρίστικε ένα κομμάτι κρέας που είχε δέσει ο τύπος αυτός με ένα μακρύ σχοινί και το πετούσε στον αέρα για να το πιάσει το εκπαιδευόμενο γεράκι. Πωπω! Να δεις κάτι ακροβατικά που έκανε!
Αλλά μυριζοντας αυτό το δόλωμα και κοιτώντας τις εξαντλητικές βουτιές που έκανε το γεράκι, πεινάσαμε και πήγαμε να φάμε σε ένα ρεστοράν εκεί κοντά.
Ε... δεν ήταν και πολύ καλό το φαΐ τους, αν και ο Λαρυ μας έστειλε συστημένους.
Όλα νερόβραστα τα τρώνε καλέ μαμά και με μπόλικη κρεμα από πάνω! Ευτυχώς δεν φάγαμε πολύ γιατί θα είχα ξαναπαχυνει. Πάνω που έχασα τα έξτρα κιλά μου και έγινα ωραία και φιτ! Το πρόσεξες?

Πιπης και μαρμαρα


Εδώ είμαστε στο Βρετανικό μουσείο. Όπως βλέπεις τον Πιπη τον άφησαν να ακουμπάει τα αγάλματα αφου σαν τυφλος δεν θα μπορουσε να τα δει και πολύ του άρεσε αυτό το κεφάλι αλόγου που είναι ομολογουμένως πολύ όμορφο.

Φρεγια και μάρμαρα και Λαρυ μεσ' την καλη χαρά!

Εδώ όπως βλέπεις έπιασα και εγώ τα αγάλματα. Τους είπα ότι ήθελα να τα νιώσω στα πατουσια μου για να μεταφέρω στον τυφλό σύζυγο μου την αίσθηση, και με αφήσανε!
Ε! κι εγώ βρήκα την ευκαιρία και κόλλησα μια ελληνική σημαία πάνω σε ένα από αυτά. Αφού δικά μας είναι! Ότι θέλουμε δεν τα κάνουμε???!!!

Ακόμα και ο Λαρυ εκστασιάστηκε με τα μάρμαρα! Φαντάσου, ούτε που είχε πάει ποτέ να τα δει κι ας είναι δίπλα στην πόρτα του! Όπως εμείς με την Ακρόπολη δηλαδή. Άνθρωποι έρχονται από τα πέρατα του κόσμου να την δουν και εμείς δεν την επισκεπτόμαστε ποτέ.

Να τον εδώ που έχει βάλει το κεφάλι του πίσω από ένα ανάγλυφο και έχει σκάσει στα γέλια. Ε! Δεν περίμενα να τα σέβεται κιόλας τα μάρμαρα μας. Γι αυτούς είναι απλά μια ακόμα ατραξιόν από τις χιλιάδες που έχουν στα μουσεία τους!

Δίπλα σε Αγγλο Φρουρό

Εδώ είμαστε δίπλα στους φρουρούς με τις γάτες στο κεφάλι!
Χαχαχα! Έτσι νομίζαμε στην αρχή, είχαν πλάκα τα καπέλα τους. Αγοράσαμε και εμείς δυο από το τουριστικό μαγαζί εκεί δίπλα αλλά ο Πιπης δεν ήθελε να το φορέσει, ντρεπόταν. Εγώ πάντως το φόρεσα και μπορεί να μην κατάφερα να κάνω τον φρουρό να χαμογελάσει αλλά ο κόσμος που ήταν εκεί γύρω με χειροκρότησε και μας τράβηξαν ένα σωρό φωτογραφίες!




Αχ! Φτάνει για σήμερα...
Έχω πολλές ακόμα φωτο να σας δείξω αλλά κουράστηκα πια και πρέπει να ετοιμάσω το Μαγιάτικο στεφάνι για αύριο!


Συνεχίζεται...

Αυτή νομίζω είναι η καλυτερότερη φωτό!

Καταπληκτικές εμπειρίες μάζεψαν από το ταξίδι τους τα παιδιά! Θα πρέπει, συμπεθέρες, να είστε πολύ περήφανες για τους νιόπαντρους!

ralou έγραψε:

Ρούλα για άλλη μια φορά

Ευχαριστω! Ευχαριστω!
Πάντως τις περισσοτερες φωτο του αλμπουμ της Αγγλιας τις εβγαλε ο Λαρυ, όχι εγω.
Οπως και η Εριεττα και ο Μπιζάρ εβγαλαν αυτες της Ιταλίας.
Εγω απλά τις ανεβάζω στο Γατοσπιτο.

Αλλά ειναι τόσες πολλές που τις επεξεργάζομαι λιγες λιγες.

(Νομίζω ότι ο γαμος της Φρεγιας ειναι το μοναδικο θέμα απο όσα έχω γραψει που το φωτορεπορταζ ειναι πληρες. Στα υπολοιπα, ολο και κάποια αναποδια συνέβαινε και εμεναν στην μέση)


Για όσους νεότερους φίλους διαβάζουν για τον Λαρυ ή για την περιπέτεια της Φρεγιας στο Χολυγουντ, και δεν καταλαβαίνουν περι τίνος πρόκειται, στο τελος θα σας βαλω τα λινκς να διαβάσετε τα ανίστοιχα θέματα, τωρα το καλοκαίρι με την αδεια σας

Καλά τέλειο το φωτορεπορτάζ από το ταξίδι των παιδιών!!!!!
Να σας ζήσουν κιόλας να τα χαιρόσαστε και με πολλούς απογόνους !!!!!!

Η δικια μου η γουρουνα με το ψαρι στο στομα βγηκε παλι ρεζιλι μας εκανε!Μαρη Φρεγια,πες της να σταματησει το φαι,εχει περασει την αδερφη της σε βαρος και εχει τα μισα της χρονια,θα καταντησει τανκ!

moukelis έγραψε:Η δικια μου η γουρουνα με το ψαρι στο στομα βγηκε παλι ρεζιλι μας εκανε!Μαρη Φρεγια,πες της να σταματησει το φαι,εχει περασει την αδερφη της σε βαρος και εχει τα μισα της χρονια,θα καταντησει τανκ!

Mα τι λες τωρα θεία Δωρα!!!
Η Εριέττα ηταν πολυ προσεχτικη στο φαγητό της και έκανε στρακες απο οπου κι αν περνουσε.
Νατην εδω εξω απο το καταστημα Μπερμπερις με το καπελάκι που μολις ειχε αγορασει

Ολοι οσοι την εβλεπαν ελεγαν πως σιγουρα ειναι κάποιο Τοπ Μοντελ!!!

Ναι λανσαρει ρουχα για παχουλες!
Τετοια της λετε και δε μενει εγκυος να μη χαλασει τη σιλουετα της.Αλλα δεν παει αλλο,της παρηγγειλα οτι μολις κλεισουν τα σχολεια παω να την παρω,ειτε με γεματη κοιλιτσα ειτε με αδεια,και θα την παραδωσω στο λατινο εραστη Casanova.

Έλεοοοοοςςςς!!!!
Έχω λιώσει!!!!

Θεία Ρούλα, εννοείται πολλά respect.

Τέτοιος γαμος και τέτοιο ταξίδι σε κάνουν να ζηλεύεις.

Η Εριέττα είναι κουκλάρα, πράγματι τοπ μόντελ.Γυρνάει πίσω????Τι καλά

Θα μεινει μεχρι μεσα-τελη Ιουνιου Ιταλια,γιατι νομιζω οτι βρηκαμε το λογο για τον οποιο δεν εμεινε εγκυος,και αν δε μεινει κι αυτη τη φορα θα τη φερω πισω για να δοκιμασει με τον Casa.

Που να πρωτοκάνω respect δεν ξέρω. Στα κείμενα? Στις φωτογραφίες? Στην πρόθεση της Φρέγιας να ασχοληθεί με τη συγγραφή? Στον ακτιβισμό για την επιστροφή των μαρμάρων? Στην επερχόμενη επιστροφή της Εριέτας?